Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008

ΖΥΛ ΝΤΑΣΣΕΝ

Το διάβασα μόλις δυο λεπτά πριν στο in.gr
Ο Ζυλ Ντασέν, ο Τζούλι όπως τρυφερά τον έλεγε η δική του Μελίνα, πέθανε σήμερα σε ηλικία 97 ετών.

"Ο Ζιλ Ντασέν ένα από τα οκτώ παιδιά ρωσοεβραίου κουρέα γεννήθηκε στο Μίντλ Τάουν του Κονέκτικατ των Ηνωμένων Πολιτειών. Συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Μαρκ Χέλνγκερ με τον οποίο έκανε δύο ταινίες και η συνεργασία σταμάτησε όταν αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί λόγω των μακαρθικών διώξεων. Ο πρώτος του γάμος ήταν με την Μπεατρίς Λονέρ με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά. Τον διάσημο γάλλο τραγουδιστή Τζο Ντασέν (που ο πρόωρος θάνατός του προκάλεσε πλήγμα στον σκηνοθέτη) και την ηθοποιό Ζουλί Ντασέν. Η σχέση της ζωής του ήταν με την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη την οποία και παντρεύτηκε. Μαζί γύρισαν τις ταινίες "Ποτέ την Κυριακή", "Τοπ Καπί" και "Φαίδρα". Μετά το θάνατό της έγινε πρόεδρος του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη που είχε σαν σκοπό την προώθηση της δημιουργίας του νέου Μουσείου της Ακρόπολης και την προβολή του ελληνικού πολιτισμού. Τα έσοδα από τις ταινίες του ο σκηνοθέτης τα είχε παραχωρήσει στο ίδρυμα προκειμένου να ενισχυθεί ο αγώνας για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο.
Γνωστός και για την αντιδικτατορική του δράση την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα ο Ντασέν είχε πει "ζούσα μια διαφορετική εξορία από το ' 67 έως το ' 74 σκηνοθέτησα μία μόνο ταινία γιατί η καρδιά μου είχε μόνο απογοήτευση για τη δικτατορία στην Ελλάδα. Αφοσιώθηκα στη Μελίνα μένοντας πλάι της όσο το δυνατόν περισσότερο, οι ταινίες δεν βρίσκονταν καν στο μυαλό μας, γυρίσαμε μία , την "Υπόσχεση την αυγή" απλώς και μόνο επειδή είχαμε υπογράψει τα συμβόλαια".
Σημαντικότερες ταινίες του " Ο δήμιος των κολασμένων" (1947), "Άνθρωποι του αίματος" (1949), "Η νύχτα και η πόλη" (1950) , "Ριφιφί" (1955), "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" (1957), "Ποτέ την Κυριακή" (1960), "Φαίδρα" (1962) , "Τοπ Καπί" (1964), "Υπόσχεση την αυγή" (1970), "Κραυγή γυναικών" (1978).
Ο ίδιος σε συνέντευξή του είχε δηλώσει ότι αγαπημένη του ταινία υπήρξε το ντοκιμαντέρ "Δοκιμή" ένα φιλμ για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου που όμως όπως διευκρίνισε "δεν είχε δει κανείς".
Η ταινία του "Ποτέ την Κυριακή" υποψήφια για Όσκαρ σκηνοθεσίας και σεναρίου απέσπασε τελικά το Όσκαρ καλύτερης μουσικής και τραγουδιού για τα Παιδιά του Πειραιά.
Στην Αθήνα ο Ζιλ Ντασέν σκηνοθέτησε και τρία θεατρικά έργα "Την όπερα της Πεντάρας", "το Γλάρο", και "Το θάνατο του εμποράκου". Σε συνέντευξή του είχε δηλώσει "ξεκίνησα από το θέατρο και λόγω του θεάτρου είχα αρχίσει από νωρίς να σέβομαι και να αγαπώ την Ελλάδα ".
Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί το μεσημέρι της Τετάρτης στον ισραηλιτικό τομέα του τρίτου νεκροταφείου ενώ η ταφή του θα γίνει στο πρώτο νεκροταφείο, δίπλα στη σύντροφο της ζωής του, Μελίνα."
(από το site του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων)
















Κι ένα ντοκουμέντο που αξίζει να δεις, από την εκπομπή Παρασκήνιο της ΕΡΤ (πρόσεξε τα κεφάλαια 20 &26)

6 σχόλια:

manetarius είπε...

τι ωραία ανάρτηση!
Τι κρίμα που έφυγε ο Ζύλ. Ευτυχώς θα συναντήσει ξανά την αγάπη του!

Καλημερούδια :)

καλημέρα είπε...

Μανιταράκι γλυκό,
τι ωραία που ταίριαξες το "κρίμα" με το "ευτυχώς"!
Καλό του ταξίδι...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Είχε ραντεβού... τώρα χαμογελάει! Και δεν είναι μόνος!
Καλημέρα!

καλημέρα είπε...

ανεμοσκορπίσματα,
καλησπέρα! καλώς ήρθες!
Όμορφο αυτό που έγραψες.

Είδα ότι έχεις blog, θα μπω να δω, ελπίζω να προλάβω σήμερα.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Η αξιοπρέπεια στην ζωή μας είναι ότι πολυτιμότερο και από αυτήν ο Ζύλ είχε να μοιράσει σε όλους μας.
καλό ταξίδι.

καλημέρα είπε...

Επίκουρε,
στα εγραψα και στο blog σου: καλορίζικο, καλορίζικο, καλορίζικο!!!