Τραγουδι απο τον δωδεκατο οροφο

"Λιγο πριν το μεσημερι, η ομαδα της εντατικης μοναδας εχει επισκεφτει ολους πια τους ασθενεις, το πλανο της ημερας εχει καταστρωθει, πιο χαλαροι πλεον ολοι ασχολουνται με τις σημειωσεις τους, η επικεντρωνονται σ' αλλα διαδικαστικα θεματα που εχουν προηγουμενως συζητηθει. Οι νοσοκομες μιλανε δυνατα, το υπολοιπο προσωπικο χασκογελαει, τα μηχανηματα προκαλουν ενα συνεχη θορυβο απο τα αλαρμ των μονιτορ, των αναπνευστηρων, χιλια δυο μικροπραγματα συντηρουν μια συνεχη βοη. Καποιοι συγγενεις εχουν αρχισει να καταφτανουν να δουνε τους δικους τους, αδυνατον να παρατηρησεις συνειδητα οτιδηποτε απ'ολα αυτα που μετατρεπονται σε μια χαοτικη καθημερινη ρουτινα. Οι αντιδρασεις περιοριζονται σ' ερεθισματα που ξεφευγουν απο την συνηθεια της μικροβαβελ.

Λιγο πριν το μεσημερι ομως, κατι περιεργο κι ασυνηθιστο συμβαινει. Ασχολουμαι με καθιερωμενα βρισκομενος απεναντι απ' τον ασθενη στο 1205, ο Τενορος μας, ο οποιος εχει γινει βετερανος πλεον στην εντατικη μοναδα χωρις καμια ουσιαστικη προοδο εδω και μερες, χρονοτριβει μεταξυ φθορας και αφθαρσιας. Ο τενορος απ' τη μια κι ο εγκληματιας στο διπλανο δωματιο εξισου διασωληνωμενοι και με τον ιδιο αριθμο καλωδιων συνηγορουν στην προθανατια ισοτητα.
Σημερα τον επισκεφτηκε μια συναδελφος του, κι εν μεσω της ενιοτε εκκωφαντικης φασαριας ανθρωπων και μηχανων αρχισα να διακρινω ολο και πιο καθαρα την φωνη της φιλης του να τραγουδαει στο προσκεφαλι του. Η φωνη της ηταν τοσο ομορφη και κρυσταλλινη οπου κατι ξεχωριστο συνεβει. Η χαωδης οχλαγωγια αρχισε να μειωνεται σιγα σιγα καθως ο ενας μετα τον αλλο σιωπουσαν αντιλαμβανομενοι αυτην την αλλη συχνοτητα, μιας φωνης μελωδικης που τραγουδουσε τρυφερα και ξενα προς το περιβαλλον.
Σαν να εξημερωσε ολα τα αγρια θηρια εκει μεσα, ωσπου ολη η μοναδα σωπασε, κι εμειναν ολοι, ακινητοι με γυρισμενα τα κεφαλια στο δωματιο απ το οποιο ερχοταν ο ηχος της φωνης της, μια στιγμη που δεν κρατησε πανω απο λιγα δευτερολεπτα αλλα μ' αφησε αναυδο στο δωδεκατο οροφο χαμενο στο τραγουδι της, οι αναπαντεχες στιγμες κατα τις οποιες οποιαδηποτε αλλη ανοησια εξατμιζεται στον αερα..."

από το blog του IdentityCafe