Ένα, δύο, τρία, πολλά μαζεμένα

Πες ότι είναι κασετόφωνο μπροστά ή ένα μικρόφωνο ραδιοφώνου ανοικτό και γράφει, ένα δύο, τρία, πολλά μαζεμένα απ'όσα δεν έγραψα αυτές τις μέρες .

rec Κυριακή βράδυ. Βάρδια. Somnia. Μια πραγματικά ωραία βραδιά. "Μαγική", όπως έγραψε η Χριστίνα στο sms που έστειλε στην εκπομπή την επόμενη μέρα. Τα παιδιά στην αρχή λίγο αγχωμένα, όσο περνά η ώρα όλο και καλύτερα. Με "ώρες πτήσεις" αυτή η ομάδα πάει για θαύματα, σκέφτομαι. Το πρόγραμμα απαιτητικό, σε μεγάλο μέρος του εξαιρετικά δύσκολο τεχνικά. Μπράβο τους που το τολμούν. Θέλει κότσια. Χαίρομαι πολύ που είμαι εκεί και τους ακούω. Κάποια κομμάτια τα γνωρίζω. Άλλα καθόλου, τα ακούω για πρώτη φορά, έχω αφορμή για δουλειά στο σπίτι, λοιπόν. . . Μες στον κόσμο, τα λέμε για λίγο με συνμπλόγγερς, για πρώτη φορά εκεί. Λέμε με τον Tertuliano για το δημοσίευμα του Ταχυδρόμου που είχε ίδια ακόμη και τα αστεράκια με του δικού του ποστ, δε θυμώνει, γελάμε και μου γνωρίζει κάποιον ο οποίος προβλέπω ότι σύντομα θα "μετανιώσει" που βρέθηκα στο δρόμο του καθώς μου τον συστήνει ως ειδικό επί τεχνικών και λοιπόν μπλογγικών θεμάτων, κι έχω μπόλικες απορίες σε αυτόν τον τομέα. Συναντηθήκαμε και αρκετοί της παρέαςτηςκαλημέρας εκεί. Η Ειρήνη με τους φίλους της - συμμαθητές από το Μουσικό Σχολείο;- "δεν έχεις σχολείο αύριο;", την ρωτάω, "Ε, βέβαια, μου απαντάει, αλλά αυτό δε γινόταν να το χάσω...". Η Περσεφόνη που ήρθε με αφορμή το "Καρουσέλ" που του έχει αδυναμία και τα λέγαμε πρωί-πρωί την επόμενη μέρα στο τηλέφωνο για το πόσο πολύ της άρεσε όλη η βραδιά, η Βάσω που όλο παρέα κάτι σχολιάζαμε χαμηλοφώνως, ελπίζω. Ο γύφτουλας, εγώ, στο τέλος ζητάω από τους Somnia κάποια κομμάτια, αν τα ηχογραφήσουν, να μου τα δώσουν να τα παίζουμε στην εκπομπή. Για να τα ακούσετε κι εσείς που δεν ήσασταν εκεί, αλλά και για να τα ξανακούσω.
Το Καρουσέλ, βέβαια, το έχουμε ήδη, από καιρό.

rec Περπατάω στην πόλη. Βουνά από σκουπίδια γύρω μου. Πονάει η μύτη μου από τη μυρωδιά, η αλεργία μου εν δράσει. Τόσα πολλά σκουπίδια παράγουμε λοιπόν; Όταν μαζεύονται δεν το συνειδητοποιείς. Τώρα αμάζευτα και συγκεντρωμένα σε σωρούς το καταλαβαίνω. Το μπαλκόνι μας έχει ήδη τρεις σακούλες καλά κλεισμένες, σε τρεις σακούλες απορριμάτων η κάθε μια, τα οικιακά μας σκουπίδια. Χώρια τα ανακυκλώσιμα, χαρτιά και πλαστικά χωριστά, εκείνα είναι τα πιο ανώδυνα. Πολλά μου φαίνονται. Πρέπει να μικρύνει ο όγκος τους. Ντρέπομαι. Ό,τι δεν πεταχτηκε για αιώνες το καταφέρνουμε εμείς σε λίγα χρόνια. Μέχρι πότε; Βλέπω και πόσο βρωμιάρικος λαός είμαστε. Ευρώπη; Ποιος το είπε; Με άνεση κατεβάζουν τα σκουπίδια στο σωρό. Και πώς; Σε σακούλα του σούπερ μάρκετ. Που σκίζεται στο πιτς φυτίλι. Από μόνη της μια χαρά κι από τα αδέσποτα ζώα ακόμη καλύτερα. Είμαστε λαός να μας σεβαστεί σοβαρός άνθρωπος; Μακριά απ'το σπίτι κι ας είναι και έξω από το σχολείο του παιδιού μας. Ε, και;

rec Έχει ωραία πράγματα κι αυτή η εβδομάδα. Δάρνακες- ήταν σήμερα στην εκπομπή- την Πέμπτη, 20 Μαρτίου, το βράδυ στο Malt&Jazz

No Knock Entry την Παρασκευή 21 Μαρτίου, ξανά- έτοιμη είμαι να ξαναπάω- στον χώρο της Ούγκα Κλάρα- εκεί από 1-18 Απριλίου θα τρέχει ένα φεστιβάλ με θεατρικές ομάδες που δεν έχεις μάλλον ξαναδεί.

Σάββατο βράδυ, 22 Μαρτίου, ο Δημήτρης Νικολούδης και φοβεροί μουσικοί μαζί του, στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς, παρουσιάζουν και τον καινούριο του δίσκο, τον "Ηλιόσπορο". Φρέσκος αέρας σε καλό παλιό υλικό. Παραδοσιακά τραγούδια παιγμένα αλλιώς.
"Τούτο το μήνα", χαρισμένο της mane-tarious, γιατί είναι κρητικό παραδοσιακό και παίζει ποντιακή λύρα:




rec Έστειλε e mail από την Αριζόνα η Ιωάννα. Είναι υπέροχα γράφει και μόλις στείλει φωτογραφίες και επιτόπιο ρεπορταζ για δημοσίευση θα τα ανεβάσω στο blog. Την ίδια στιγμή σκέφτομαι πως μετά από αυτό που μου έγραψε ο Αναστάσιος, ότι από τον Απρίλιο βρίσκεις αεροπορικό εισιτήριο με €50 για Βερολίνο, δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία να μην πας έστω για λίγο

rec Έρχεται αύριο στη Θεσσαλονίκη ο Glenn Lowry, Διευθυντής του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης. Το πρωί θα μιλήσει με σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.


rec Αρκετές μέρες μετά. Έρχονται, στην "Πριγκιπέσσα" την Κυριακή 6 Απριλίου οι "The Swing Shoes" (www.myspace.com/theswingshoes )

Τους γνώρισα τυχαία στο myspace, μου άρεσαν πάρα πολύ, έψαξα να τους βρω, κι όταν τους βρήκα μου είπαν ότι ξέρουν τον Δημήτρη Μυστακίδη "Καλά ρε Δημήτρη, όποια πέτρα κι αν σηκώσω από κάτω εσένα θα βρω;" του είπα στο τηλέφωνο γελώντας, "Αφού, τα ίδια πράγματα αγαπάμε" μου απάντησε κι ορκίστηκα πως αν ψάξω ποτέ κάποιον πρώτα θα του τηλεφωνήσω αν τον γνωρίζει και μετά θα αρχίζω το ψάξιμο!