Έστειλα μήνυμα στον Χ., δεν ήξερα αν το είχε μάθει. Μου απάντησε "Ναι, μόλις το άκουσα στις ειδήσεις. Έχω πάθει πλάκα γαμώ το Χριστό μου! Γιατί φεύγουν αυτοί που χρειαζόμαστε και μένουν τα γουρούνια;"
Δεν έχω σβήσει ακόμα το μήνυμά του.
"Είπες πως θα ‘ρθεις να με βρεις
μα γέρασ’ η καρδιά μου
κι ούτε πουλί φτερούγισε
μέσα στην ερημιά μου
Χελιδονάκι του Μαγιού
πόσο πολύ σου μοιάζω
όταν ανθίζουν πασχαλιές
κι όταν αναστενάζω"
(Στίχοι-Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής, Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας, Δίσκος: «Όταν ανθίζουν πασχαλιές», 1971)
Y.Γ.
Get your own playlist at snapdrive.net!
Γύρνα τις ώρες που χάθηκαν απόψε
κοίτα που φεύγεις πώς κλαίει το δειλινό.
Κάπου νυχτώνει κι ο ήλιος παγώνει
χάνεται ο δρόμος και πού να σταθώ
κάπου βραδιάζει μην κλαις δεν πειράζει
πες πως τελειώνει ο κόσμος εδώ.
Αγέρας παίρνει απόψε τη ζωή μου
κλείνω τα μάτια που φεύγεις να μη δω.
Κάπου νυχτώνει κι ο ήλιος παγώνει
χάνεται ο δρόμος και πού να σταθώ
κάπου βραδιάζει μην κλαις δεν πειράζει
πες πως τελειώνει ο κόσμος εδώ.
(Στίχοι-Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής, Πρώτη Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας, Δίσκος: "Νάτανε το 21", 1970).
Εδώ με τη διασκευή, τη φωνή και την κιθάρα του Μανώλη Φάμελλου, Δίσκος: "Ποτέ όπως Πριν", 2005- έτσι κλείνει ο δίσκος- όλο το τραγούδι- η διασκευή του Φάμελλου και ο τρόπος που διάλεξε να τελειώνει το τραγούδι, σαν να μην τελειώνει ποτέ, όσες φορές κι αν το ακούω με συγκινεί το ίδιο, πολύ...)
5 σχόλια:
To μαθαίνω από 'σένα, πολύ κρίμα. Αναρωτιέμαι όταν φύγουν όλοι αυτοί οι σπουδαίοι τι θα κάνουμε μόνοι κι έρημοι; Συμφωνώ με τον φίλο σου Χ. αν και πάντα πρέπει να ελπίζουμε για "νέους" σπουδαίους.
Καλημέρα "καλημέρα" :))
mane-tarius,
καλώς ξανάρθες! Κάτσε, τώρα, με μπέρδεψες και μ'εκανες να καταλάβω ότι σε μπέρδεψα επίσης. Εμ, γιατί δεν τα γράφω κι εγώ πιο ξεκάθαρα; Όσα γράφω έγιναν τρία χρόνια πριν, το 2005, την ημέρα που πέθανε ο Σταύρος Κουγιουμτζής. Σε αυτό αναφέρομαι.
Πάντως, παρόλο που παραλέγεται η λέξη σπουδαίος , και για πολλούς που δεν είναι, ο Κουγιουμτζής ήταν σπουδαίος, αυτός τον άξιζε και τον αξίζει με το παραπάνω αυτόν τον χαρακτηρισμό.
Τώρα, μόνοι κι έρημοι νομίζω δεν είμαστε. Και μαζί μπορούμε να είμαστε και σπουδαία πράγματα κι ωραίοι άνθρωποι υπάρχουν, τι λες; Ντόρο δεν κάνουν απλώς, μα μήπως έκαναν ποτέ θόρυβο οι σπουδαίοι ;
Καλησπέρα, καλησπέρα!
Αναστασία,ακούω και ξανακούω τη διασκευή του Φάμελλου(πολύ γλυκό τραγούδι,και μένα με συγκινεί...).
Οσο για τον Κουγιουμτζή ότι και να πεις είναι λίγο.Τον είχα δει στη συναυλία για το τσουνάμι,πολύ σεμνός...και μετά απο λίγο έφυγε ξαφνικά στις 12 του Μάρτη...
Γεια σου Κατερίνα,
θα τον ανακαλύπτουμε πολλά χρόνια ακόμη, έτσι νομίζω...
Τα τραγούδια του Κουγιουμτζή ήταν τόσο δυνατό κομμάτι των παιδικών μου χρόνων ώστε θυμάμαι πόσο τρακαρισμένη ήμουν όταν τον πρωτογνώρισα. Από τη μια γνώριζα έναν δημιουργό που εκτιμούσα βαθιά από την άλλη όσο τον γνώριζα καλύτερα καταλάβαινα ότι είναι και πολύ ωραίος άνθρωπος.
Δημοσίευση σχολίου