Σάββατο απόγευμα βλέπαμε σε dvd την ταινία των Monty Python's "Life of Brian"(στα ελληνικά μεταφράστηκε "Ένας προφήτης μα τι προφήτης", ο πρωτότυπος τίτλος είναι ασυζητητί καλύτερος)
Γέλιο απίστευτο! Κι όχι στα χαζά χαμένα, αλλά να γελάς και να βλέπεις και τα χάλια (τους- μας- το ίδιο είναι) μαζί.
Μια σκηνή μόνο να σου θυμίσω, όπου τα μέλη μιας ομάδας στην οποία ανήκει και ο Brian, ομάδα Ιουδαίων εναντίον των Ρωμαίων - Λαϊκό Ιουδαϊκό Μέτωπο, κάνουν συνέλευση και συζητούν για να καταλήξουν στο τι υποφέρουν από τους Ρωμαίους:
REG: They've bled us white, the bastards. They've taken everything we had, and not just from us, from our fathers, and from our fathers' fathers.
LORETTA: And from our fathers' fathers' fathers.
REG: Yeah.
LORETTA: And from our fathers' fathers' fathers' fathers.
REG: Yeah. All right, Stan. Don't labour the point. And what have they ever given us in return?! XERXES: The aqueduct?
REG: What?
XERXES: The aqueduct.
REG: Oh. Yeah, yeah. They did give us that. Uh, that's true. Yeah.
COMMANDO #3: And the sanitation.
LORETTA: Oh, yeah, the sanitation, Reg. Remember what the city used to be like?
REG: Yeah. All right. I'll grant you the aqueduct and the sanitation are two things that the Romans have done.
MATTHIAS: And the roads.
REG: Well, yeah. Obviously the roads. I mean, the roads go without saying, don't they? But apart from the sanitation, the aqueduct, and the roads--
COMMANDO: Irrigation.
XERXES: Medicine.
COMMANDOS: Huh? Heh? Huh...
COMMANDO #2: Education.
COMMANDOS: Ohh...
REG: Yeah, yeah. All right. Fair enough.
COMMANDO #1: And the wine.
COMMANDOS: Oh, yes. Yeah...
FRANCIS: Yeah. Yeah, that's something we'd really miss, Reg, if the Romans left. Huh. COMMANDO: Public baths.
LORETTA: And it's safe to walk in the streets at night now, Reg.
FRANCIS: Yeah, they certainly know how to keep order. Let's face it. They're the only ones who could in a place like this.
COMMANDOS: Hehh, heh. Heh heh heh heh heh heh heh.
REG: All right, but apart from the sanitation, the medicine, education, wine, public order, irrigation, roads, a fresh water system, and public health, what have the Romans ever done for us?
XERXES: Brought peace.
REG: Oh. Peace? Shut up!
(τον διάλογο τον βρήκα σε ένα forum του amity.gr)
Και το τέλος, με το τραγούδι - που, κατά τη γνώμη μου, διασκεύασαν εξαιρετικά τα Μακρινά Ξαδέρφια, ελληνικοί στίχοι: Θοδωρής Κοτονιάς - "Always Look on the Bright Side of Life":
Έχω δει ένα πολύ ωραίο video με το τραγούδι (Μακρινά Ξαδέρφια και φίλοι συνερμηνευτές στο studio) αλλά δεν μπορώ να το ανεβάσω, αν γίνει τελικά θα κάνω την αλλαγή αμέσως- μέχρι τότε για τον ήχο του πράγματος ας πάμε με αυτό:
Ξημέρωσε ξανά κι η μέρα που περνά
ανάποδη σου βγαίνει και πονά
πάντα χαμογέλαγες και τώρα καταριέσαι
σμίξε τα χειλάκια μη βαριέσαι.
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.
Μια φάρσα είναι η ζωή πολύ καλά στημένη
κι ο θάνατος γελά και περιμένει
ότι βαραίνει πέτα το πλάι στη σκηνή υποκλίσου
χαμογέλασε στο θεατή σου
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής
Με τις γυναίκες ήσουνα πάντα ο σούπερ Γκούφι
και τώρα σε φωνάζουνε μαγκούφη
κι αν όλες σε αφήσουνε σε κυνηγάει μια,
η αιώνια η γκαντεμιά
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.
Κι αν σε κλείσει η τράπεζα μες στη φυλακή
κάθε μέρα θα ‘ναι Κυριακή
μη σε νοιάζει όλα θα είναι πληρωμένα
αχ να με μαζεύανε και μένα
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.
Όλα στη ζωή σου είναι δανεικά
χαμογέλα φέρσου ευγενικά
μην το γρουσουζεύεις σκέψου θετικά
όλα στη ζωή είναι σκατά.
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.
Κι όταν η παράσταση κλείσει τελικά
όλα μοιάζουν με βεγγαλικά
η ζωή κι ο θάνατος είναι θεατρίνοι
και γελούν από το καμαρίνι
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.
5 σχόλια:
Aυτή η ταινία μαζί με το Νόημα της Ζωής τα λέει ΌΛΑ. Μα ¨ΟΛΑ. Οι Monty Pythons στον κολοφώνα τους, και όμως, το 'δημόσιο αίσθημα" θ αργήσει τόσο ακόμα να τους καταλάβει...
Μαύρε Γάτε, καλώς ήρθες!
Αν είχαμε χιούμορ και δεν είχαμε κλισέ, αν μπορούσαμε να μιλάμε για τα σοβαρά με τέτοιον τρόπο θα είμασταν πολύ ωραίοι, ούτε υπερβολικοί, ούτε μελό, αλλά... αυτό το δημόσιο αίσθημα που λες θα είναι πάντα, άστα να πάνε...
Ξέρεις, προσπαθούσα να σκεφτώ γιατί όσο θυμάμαι κανένας "εκεί πα, ψηλά", δεν μας έλεγε όταν είμασταν μικροί "κοίτα καμιά ταινία σαν αυτή να χεις στο νου σου πως μπορείς να δεις κι αλλιώς τα πράγματα ρε παιδάκι μου"; Τελικά, αυτό που φοβήθηκαν περισσότερο και πάντα αριστεροί και δεξιοί είναι μάλλον το χιούμορ, ε;
Το χιούμορ το φοβούνται πάντα οι ισχυροί! Γιατί είναι το μόνο όπλο του αδύναμου που έχει ισχύ. Θυμάσαι το ανέκδοτο με τον πόντιο που πιάνουν οι ιθαγενείς, και ζητάει ένα πηρούνι, με το οποίο τρυιπιέται παντού; "Θα με σφάξετε, αλλά κανώ δεν θα με κάνετε;"
Καλό βράδυ, καλώς σε βρήκα
Σ;-))))
Παρομοίως!
Υ.Γ. το ανέκδοτο δεν το ήξερα, καθοοοόλου κακό- και δεν το λέω λόγω καταγωγής, όχι, όχι...
Α! Μα τότε πρέπει να σού το πω ολόκληρο. Κι εγώ μισό-τεμέτερον είμαι Σ;-)))))
Ένας Άγγλος, ένας Γάλλος και ένας Πόντιος διασώζονται από ένα αεροπλάνο που πέφτει κάπου βαθιά μέσα στην ζούγκλα. Οι άγριοι τους πιάνουν και τους οδηγούν στον αρχηγό τους.
- Ο καθένας σας μπορεί να μάς ζητήσει ένα αντικείμενο, ό,τι θέλει, λέει ο Αρχηγός. Αν καταφέρουμε να του το φέρουμε, τότε θα τον γδάρουμε, και με το δέρμα του θα φτιάξουμε κανώ. Αλλιώς θα τον αφήσουμε ελεύθερο.
Σκέφτηκε λοιπόν ο Άγγλος, λέει, θέλω το στέμμα του Αγγλικού Θρόνου, με το μεγαλύτερο διαμάντι στον κόσμο, αυτό που φυλάγεται στον Πύργο του Λονδίνου.
Ξεχύνονται οι άγριοι δεξιά κι αριστερά, σε λίγες ώρες φέρνουν το στέμμα. Σφάζουν τον Άγγλο, τον γδέρνουν, και με το δέρμα του φτιάχνουν ένα μικρό κανώ.
Σειρά του Γάλλου. Σκέφτεται, σκέφτεται, και τελικά ζητάει το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου, που είναι στο Λούβρο.
Ξεχύνονται οι άγριοι δεξιά κι αριστερά, σε λίγες ώρες φέρνουν το άγαλμα. Σφάζουν τον Άγγλο, τον γδέρνουν, και με το δέρμα του φτιάχνουν ένα μικρό κανώ.
Έρχεται κι η σειρά του Γιορίκα. Χωρίς να διστάσει, τους λέει, θέλω ένα πηρούνι!
Σκάνε στα γέλια οι άγριοι. Άκου εκεί ένα πηρούνι! Όμως οι κανόνες είναι κανόνες, λέει ο Αρχηγός, πηρούνι ζήτησε, πηρούνι του δίνουν. Παίρνει ο Γιορίκας το πηρούνι, κι αρχίζει να τρυπιέται παντού με μανία, πριν προλάβουν οι άφωνοι άγριοι να αντιδράσουν. Και λίγο πριν ξεψυχήσει, τους λέει, με την τελευταία του πνοή:
- Θα με γδάρετε ρε, αλλά κανώ δεν θα με κάνετε!
Δημοσίευση σχολίου