Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Ο έρωτας είναι…

Δεν είναι δύσκολο να αρχίσεις να το πιστεύεις. Στην αρχή λες αποκλείεται. Εγώ θα γίνω αλλιώς. Αγαπάς. Όλο σου το είναι ερωτευμένο. Με την αγάπη σου. Την μοναδική για σένα. Το αγαπημένο σου πρόσωπο όλος ο κόσμος. Η δύναμή σου, η λαχτάρα και ο πόθος σου, το νόημα της ζωής σου. Το λες, το δείχνεις. Γίνεσαι το καλύτερο που βλέπεις στα αγαπημένα μάτια. Θέλεις να ζεις, να δημιουργείς, να μοιράζεσαι, να κάνεις τα δύο ένα και το ένα δύο. Όλο σου το είναι ερωτευμένο. Ερωτευμένο και με την ορμή της ζωής. Με αυτό που σου λέει τόλμα. Εκεί και σε αυτό που αγαπάς. Έτσι να ζείς, έτσι να προχωράς σε όλα, να είσαι εσύ ολόκληρος με ό,τι καταπιάνεσαι.
Περνάει ο καιρός. Γύρω άνθρωποι κουρασμένοι. Ανικανοποίητοι. Γκρινιάρηδες. Δε γελάνε, μιλάνε. Δε μιλάνε, σωπαίνουν. Και πάνε. Μόνοι. Στη δουλειά. Στο σπίτι. Γρήγορα. Κατεβασμένα μούτρα. Γκρινιάζουν. Μουρμουρίζουν. Ελέγχουν. Όλα φταίνε. Βαριούνται. Ένα κουκούτσι φτύνουν οι λέξεις τους.
Και τι; Έτσι είναι όλοι, σου λένε. Αμίλητοι στον καναπέ. Πιζάμες. Παλιές φόρμες. Βαρεμάρα. Απέναντι η τηλεόραση. Ο έρωτας δε μένει πια εδώ. Η ζωή είναι αλλού.
Έτσι είναι όλοι, σου ξαναλένε. Κοίτα γύρω σου. Πού ζεις; Δεν βλέπεις πώς ζουν όλοι; Ποιος μπορεί να είναι ερωτευμένος μετά από χρόνια πολλά; Περνάει ο έρωτας. Αλλά δεν πειράζει. Αυτό είναι το κανονικό. Δε λένε "αυτό είναι το συνηθισμένο". Αυτό είναι το κανονικό, δηλαδή το φυσιολογικό, λένε. Και συμπληρώνουν, ο έρωτας δεν κρατάει για πάντα, όταν περάσει ο καιρός γίνεται ενδιαφέρον, αγάπη, εκτίμηση, συνήθεια και άλλα… Δεν είναι δύσκολο να αρχίσεις να το πιστεύεις.

Και μετά διαβάζεις. Ετών 104. Ο ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, Εμμανουήλ Κριαράς. Στην δημοσιογράφο Βίκυ Χαρισοπούλου. Στα ΝΕΑ.

«Ερωτεύτηκα πολύ.
Έζησα όλη μου τη ζωή ερωτευμένος.
Με την κυριολεξία του όρου.
Με συγκίνηση»,
λέει ο καθηγητής Εμμ. Κριαράς
«Έρωτας είναι η επιδίωξη του ιδανικού. Σε όλες του τις εκφάνσεις. Ξεχωρίζω δύο: τον σαρκικό - πνευματικό έρωτα προς τη- τον σύντροφο και τον έρωτα προς την εργασία. Αυτό που λέμε φιλεργία.»
«Ο έρωτας είναι το αντίδοτο του θανάτου. Είναι ίσως η ίδια η ζωή. Μόνο όταν είσαι ερωτευμένος ζεις. Ειδάλλως είσαι... πέτρα...»

«Κρατώ ακόμα ψήγματα έρωτα και προς τη μνήμη της γυναίκας μου και προς την εργασία. Ζω. Νιώθω. Εργάζομαι ακόμα, αλλά με δυσκολία. Δεν δίδει η ζωή χωρίς έρωτα - ευτυχία…»

Λέει κι άλλα σημαντικά ο καθηγητής. Κι άλλες φορές έχει μιλήσει στη Βίκυ Χαρισοπούλου. Είναι μια σπουδαία δημοσιογράφος. Την θαυμάζω και την εκτιμώ πολύ.
Η τελευταία της ερώτηση σε αυτή τη συνέντευξη,
«Τι να κάνουμε; Εκατό και πλέον χρόνια μετά (ο Β. Ι. Λένιν έθεσε το ερώτημα το 1902 στο ομότιτλο βιβλίο του);»
Και η απάντηση: «Οι Σπαρτιάτες το έθεσαν λακωνικότερα όλων το 410 π.Χ. μετά τη ναυμαχία της Κυζίκου. «Έρρει τα κάλα, Μίνδαρος απεσύα, Πεινώντι τώνδρες, Απορίομες τι χρη δραν». (Καταστράφηκαν τα πλοία. Ο Μίνδαρος σκοτώθηκε. Οι άνδρες πεινούν. Απορούμε τι πρέπει να πράξουμε.) Να υπομένουμε. Μια λύση είναι εσείς να μιλάτε. Να λέτε πάντα αυτό που πιστεύετε... Και να πληροφορείτε σωστά. Μη δέχεσθε να γίνετε όργανα του οποιουδήποτε. Εξαγοράζονται πλέον εύκολα οι άνθρωποι... Πριν από λίγα χρόνια διάβαζα καθημερινά και μάλιστα εμβριθώς δυο, τρεις εφημερίδες. Τώρα πια με κουράζει αυτή η ελαφρότητα... Το μόνο ιδανικό που απέμεινε είναι ίσως ο Έρωτας. Υπό την έννοια της αέναης επιδίωξης του ιδανικού...»

Υ.Γ. Της Κωνσταντινιάς που έδωσε την αφορμή.

18 σχόλια:

librarian είπε...

Να ερωτεύεσαι κάθε μέρα τη μέρα που φεύγει.
Την καληνύχτα μου!

Κωνσταντινιά είπε...

Καλημέρα Αναστασία,

πρωτα απ όλα, να σ ευχαριστήσω για την αφιέρωση.
Κατόπιν να σου γνωστοποιήσω την τέρψη και ωφέλεια που μου δίνει ο τρόπος που γράφεις και τρίτον να μου επιτρέψεις να εστιαστώ στο: "Περνάει ο έρωτας. Αλλά δεν πειράζει. Αυτό είναι το κανονικό. Δε λένε αυτό είναι το συνηθισμένο. Αυτό είναι το κανονικό, δηλαδή το φυσιολογικό, λένε. Και συμπληρώνουν, ο έρωτας δεν κρατάει για πάντα, όταν περάσει ο καιρός γίνεται ενδιαφέρον, αγάπη, εκτίμηση, συνήθεια και άλλα… Δεν είναι δύσκολο να αρχίσεις να το πιστεύεις".
Ξέρεις, έχω ακούσει τόσες φορές αυτά τα λόγια, που πια δεν τα αντικρούω.
Σε αυτούς που με σθένος ισχυρίζονται πως είναι αδύνατον να νιώθεις ερωτευμένος με τον ίδιο άνθρωπο για πολλά χρόνια και πως συγχέουμε τον έρωτα με τα ανωτέρω, απαντώ παραφράζοντας τα λόγια του Πιραντέλλο, στο κάτω-κάτω, έτσι είναι αν έτσι νομίζω.
Και να κλείσω με λόγια του προικισμένου αυτού φιλοσόφου που μας παροτρύνει να μιλάμε, να λεμε πάντα αυτό που πιστεύουμε.

καλημέρα είπε...

Χμ, μου ταιριάζει καλύτερα και κάθε πρωί τη μέρα που έρχεται!
Καλημέρα librarian!

καλημέρα είπε...

καλημέρα Κωνσταντινιά!
Το σκεφτόμουν όσο διαβαζα το σχόλιό σου. Τελικά λες ο έρωτας που κραταει να είναι αυτός που από την αρχή τα έχει όλα μαζί, πόθο, εκτίμηση, συγκίνηση, ενδιαφερον και πάνω απ'όλα έρωτα;Το τροφοδοτεί το άλλο έτσι νομίζω.

Μ'αρεσει πώς απαντάς, πόσο δίκιο έχεις, αν ετσι θελουν έτσι είναι, για εκείνους...φυσικά...

Φιλιά!

katerina είπε...

"... Το μόνο ιδανικό που απέμεινε είναι ίσως ο Έρωτας. Υπό την έννοια της αέναης επιδίωξης του ιδανικού...»"

Ανώνυμος είπε...

«Ο έρωτας είναι το αντίδοτο του θανάτου. Είναι ίσως η ίδια η ζωή. Μόνο όταν είσαι ερωτευμένος ζεις. Ειδάλλως είσαι... πέτρα...»
Αν τα λόγια αυτα τα έλεγε ενας νεος ερωτευμένος άνθρωπος θα έλεγα εντάξει ερωτευμένος είναι ό,τι θέλει λέει, θα του περάσει και θα δει. Τα λέει όμως ο Κριαράς στα 104του κι εγώ που ξέχασα πώς είναι να είσαι ερωτευμένος σκύβω το κεφάλι. Τι να πω...
Γιάννης

Ανώνυμος είπε...

Τι όμορφη ανάρτηση Αναστασία...
Και εγώ δε διαβάζω πια εφημερίδες... Προφυλάσσω τον εαυτό μου απ΄τα σκουπίδια - με κίνδυνο να μου ξεφύγει και κανένα διαμάντι σαν κι αυτή τη συνέντευξη.

Πρέπει να'χει δίκιο ο Καθηγητής. Αλλιώς πώς εξηγείται τέτοια πνευματική διαύγεια σ'αυτή την ηλικία; Το αυτό επιθυμώ και δι'υμάς τε και ημάς.

Ανώνυμος είπε...

Έρωτα εσύ, με περισσή
όταν λαβώνεις δύναμη,
μηδ' όνομα καλό από σε
μηδ' αρετή μπορεί να βγει.

Μα μετρημένα αν πορευτεί
η Κύπριδα, άλλη σαν αυτή
θεά δεν έχει νοστιμιά.

Ω δέσποινά μου, απάνου μου
με το χρυσό δοξάρι σου
μη ρίξεις την αφεύγατη
σαγίτα, που 'χει την αιχμή
βαμμένη στην αποθυμιά.

Αλεξανδρα Μπ

καλημέρα είπε...

γεια σου Κατερίνα,
μία - μία είναι οι φρασεις του Εμμανουήλ Κριαρά, όλες ξεχωριστες...

καλημέρα είπε...

Γιάννη,
δεν είναι ο έρωτας τυφλός, εμείς είμαστε τυφλοί που δεν τον βλέπουμε και κάνουμε πως δεν μας λείπει, που δεν καταλαβαίνουμε αυτήν την φραση "μόνο όταν είσαι ερωτευμένος ζεις"...
Κι εγώ το έπαθα αυτό που περιγραφεις ότι σου συνέβη όταν διαβασες αυτα τα λόγια, όχι γιατί δεν θυμάμαι πώς είναι να είσαι ερωτευμένος μα γιατί κι ο έρωτας τόλμη θέλει, πόσοι την έχουμε;

καλημέρα είπε...

undantag,
καλησπέρα κι ευχαριστώ! Το αυτό, το αυτό επιθυμώ κι εγώ δι'υμάς τε και ημάς, ακριβώς όπως το είπες.

καλημέρα είπε...

Αλεξάνδρα,
"Μεγάλος Ερωτικός" και Ευριπίδης;
Υπάρχει άραγε έρωτας με μέτρο; Οι Γάλλοι λένε, όταν αγαπας δε μετρας.
Καλό βράδυ!
Υ.Γ. Τι έγινε με το blog σου;

καλημέρα είπε...

;;;
καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα...

Ανώνυμος είπε...

!!!!!

Ανώνυμος είπε...

αγαπας των πλισειον σου με τα ελατομματτα του...
γιαυτο μας τραβας διπλα σου...
Αλλα εδω που τα λεμε ,εσυ νομιζεις οτι τα μεγαλυτερα λαθη αυτου του κοσμου γραφονται???
Γιατι εγω νομιζω,κατα τη γνωμη μου παντα, οτι γινονται .....ερι

Ανώνυμος είπε...

Υ.Γ.
ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΙΡΙΝΗ ΕΤΣΙ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
και αλλη φορα ,να λες < κατα τη γνωμη μου >
Νομιζω ...ξεχασες...
ηηη δεν παει αυτο εδω???????
Αιρυ (δικο μου ειναι οπως θελω το γρφω)

Ανώνυμος είπε...

Υ.Γ.
ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΙΡΙΝΗ ΕΤΣΙ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
και αλλη φορα ,να λες < κατα τη γνωμη μου >
Νομιζω ...ξεχασες...
ηηη δεν παει αυτο εδω???????
Αιρυ (δικο μου ειναι οπως θελω το γρφω)

καλημέρα είπε...

Ερωτευμένη Έρι,
"αφηρημένη πολιτεία", εντάξει, κι εμείς αγαπήσαμε αλλά δεν κάναμε έτσι (χειρότερα κάναμε, αλλα δε με συμφέρει και δε λέω τίποτα...), πού άφησες παιδί μου το σχόλιο σου; Σε άλλη αναρτηση; άντε και κραταω με το ζόρι τη δ.Μαργαρίτα να μην πει τίποτα, έτοιμος είναι ο "κακός" μου εαυτός, μόνο αυτό σε λέω...


Υ.Γ. Χα, χα, χα, σαν ασπιρίνη είναι η ειρίνη σου, μάτι βγάζει, εγώ φταίω;

Υ.Γ.2 Αυτό ξαναπες το:τα μεγαλυτερα λαθη αυτου του κοσμου γίνονται....

Υ.Γ.3 Ρε συ, εσύ βάζεις ανώνυμα τα θυμαστικά κι εγώ "χαραμίζω" τα ερωτηματικά μου;