Η ΠαρεαΤηςΚαλημέρας στο Δελτα Αξιου.

Ένα Σαββατοκύριακο γεμάτο.
Θα ξεκινήσω από τη δεύτερη μέρα του, την Κυριακή, για το Σάββατο θα σας γράψω μετά.

Η Καλημέρα φεύγει από την πόλη. Προορισμός, το Δέλτα του Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα. Και τι μέρα! Ακριβώς εκείνη που αλλάζει η ώρα, μπαινουμε στην ανοιξιάτικη ώρα και ανησυχώ ότι στο ραντεβού μας στις 10.30 θαγίνει μπέρδεμα μεγάλο, με την καινούρια ώρα θα έρθουν ή με την παλιά; Όταν έφτασα με τη Σαββίνα στο σημείο όπου θα συναντιόμασταν, στην Πολυτεχνείου στο ύψος του πολυόροφου πάρκινγκ, ήταν σχεδόν όλοι εκεί. "Άντε, λίγο ακόμη και θα ξεκινούσαμε μόνοι", μου λέει χαμογελώντας η Ντίνα δείχνοντας μου το ρολόι της. Εμ, όλη τη βδομάδα έλεγα μην αργήσετε και τώρα σου λέει εσύ γιατί δεν ήσουν πιο νωρίς. "Ειμαστε πολλοί" σκέφτομαι, κοιτάζω γύρω, κάποιους τους γνωρίζω από άλλες δράσεις και εξορμήσεις μας, η αλήθεια είναι τους περισσότερους όχι, αρχίζω όμως στα επόμενα λεπτά να αποκτούν πρόσωπο τα ονόματα στα mail και τα sms, ωραίες συναντήσεις, ωραίες γνωριμίες κι από κοντά.
Σε λίγα λεπτά έρχονται και οι υπόλοιποι, έχω στο νου μου ποιοι δεν έχουν αυτοκίνητο, αμέσως βολεύεται το θέμα -θυμάσαι Μαρία τι ελεγες στο μήνυμά σου όταν σκεφτόμουν αν θα μπορούσαμε να τολμήσουμε αυτήν την εκδρομή;- ρωτάω αν έχει έρθει η Τούλα, που ξέρω ότι δεν θα είχε αυτοκίνητο, δεν την βρίσκω, έμαθα στην εκπομπή τη Δευτέρα το πρωί τι έγινε, αχ αυτή η αλλαγή ώρας την μπέρδεψε!
Τώρα πρέπει να συντονιστούμε, πώς θα πάμε;
Στον ΤΟΕΒ, στην Χαλάστρα , μας περιμένει ήδη το άλλο γκρουπ, ανάμεσά τους και ο Σάββας Βασιλειάδης, ο ξεναγός μας από τον Φορέα Διαχείρισης Δέλτα Αξιού Λουδία Αλιάκμονα , εξαιρετικός, θα τα πούμε κι αργότερα.


Μην εμπιστευτείς ποτέ να σου δείξει το δρόμο -τουλάχιστον στην Εθνική Οδό- άνθρωπος που δεν οδηγεί, αυτό έχω να σου πω. Ξεκινήσαμε όλοι μαζί. Όλοι έφτασαν στον ΤΟΕΒ. Ποιοι χάθηκαν και πέρασαν τα διόδια Μαλγάρων; Τέσσερα αυτοκίνητα τα οποία "οδηγούσε" το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε και η έχουσα δίπλωμα, χωρίς καμία όμως οδηγηγική εμπειρία, Αναστασία, εγώ η άσχετη, βεβαίως. Και ο Χρήστος, που οδηγούσε είναι ευγενικός, δεν θα το πει, αλλά σιγά μην έφταιγε αυτός, άλλη είναι η αιτία - νόμιζα ότι σίγουρα θα την καταλάβαινα την κατάλληλη πινακίδα, αμ δε. Χαθήκαμε - βρε που'ναι οι άλλοι, πού 'ναι οι αλλοι- τηλεφωνήσαμε στον Σάββα- εκτός από ξεναγός ήταν και οδηγός μας, νάναι καλά, στο δρόμο, μας δίνει οδηγίες, και μέσω Μαλγάρων φτάνουμε στη Χαλάστρα. Από αυτήν την παράκαμψη δεν έχω φωτογραφία, τη μηχανή θα έβγαζα τέτοια ώρα;

Συναντιόμαστε λοιπόν στη Χαλάστρα. Ο Σάββας, βλέπει ότι είμαστε μαι ομάδα ανομοιογενής, παιδιά, μεγάλοι, ανακατα, δεν πτοείται, εννοείται, και μας εξηγεί τα βασικά για την περιοχή. Ακούει ερωτήσεις, απαντάει, μας λέει πράγματα που οι περισσότεροι ακούμε για πρώτη φορά. Φορτώνει τηλεσκόπια, πολλοί έχουν μαζί τους και κυάλια το διαπιστώνω μετά αυτό, και ξεκινάμε...

...για την πρώτη μας στάση, στις μυδοκαλλιέργειες.




(Στέργιο, αυτή εδώ ήταν ή κάνω λάθος;)

...και μια φωτογραφία απο το αυτοκίνητο της Άννας:
Στάση δεύτερη,πρώτη παρατήρηση πουλιών. Ακούμε τον Σάββα να μας εξηγεί πράγματα για τα πουλιά και το πέταγμά τους, για τα ρεύματα αέρα που ακολουθούν, για το πώς, αναμεσα σε άλλα, βλέπουν την Ελλάδα από ψηλά. Όσο μας εξηγεί γιατί είμαστε πέρασμα πουλιών που μεταναστεύουν, σκέφτομαι τι καλά που θα ήταν να τα μαθαίναμε αυτά στο σχολείο. Φορτωθήκαμε και φορτώνονται και τα παιδιά μας τόσες άχρηστες γνώσεις και μαθήματα τέτοια κανείς ποτέ δε σκέφτηκε να βάλει στο σχολικό πρόγραμμα; Τα πετούμενα που βλέπουμε κάθε χρόνο να στροβιλίζονται στον αέρα, να πετάνε με σχηματισμούς από τον έναν τόπο στον άλλο γιατί να μην τα δω με άλλο μάτι ξέροντας και πέντε πράγματα παραπανω; Στο κάτω - κάτω η γη είναι το σπίτι μας, όλων των ειδών του ζωικού και φυτικού βασιλείου, αν λοιπόν αυτός ο πλανήτης είναι η πατρίδα μας υπάρχει πολυτιμότερο μάθημα από αυτό της πατριδογνωσίας για τον καθένα μας;

(Το Δέλτα, του οποίου ενα μικρό μόνο κομμάτι προλαβαίνουμε να δούμε σήμερα, έχει σπάνια χλωρίδα και πανίδα, εξ ου και η προστασία του από την Κοινοτική και Ελληνική νομοθεσία. Οι ελληναράδες όμως το κάναμε πάλι το θαύμα μας, σε αυτην την περιοχή βλέπεις πεταμένα πλαστικά, σκουπίδια, βρωμιά. Μην αφήσουμε τίποτα χωρίς την γνήσια ελληνική βρωμιάρικη σφραγίδα. Ναι, έχεις δίκηο, η περιοχή αντιμετωπίζει κι άλλα σοβαρά προβλήματα ρύπανσης, στα σκουπίδια στέκομαι; Μα, αυτό τουλάχιστον είναι αποκλειστικά στο χέρι μας, στην αγωγή και τη συνείδησή μας. Και όταν προστατεύεις εσύ κάτι, τότε με αληθινή θέρμη διεκδικείς και απαιτείς να το προστατεύσουν και οι άλλοι, είτε είναι κράτη, είτε βιομηχανίες)

Στάση τρίτη στο Καλοχώρι πλέον. Κι εδώ παρατήρηση με τα τηλεσκόπια, μικροί και μεγάλοι ενθουσιαζόμαστε. Τα παιδιά αυτής της παρέας, εδώ θα το πω αυτό, είναι καταπληκτικά. Μια φωνή δεν ακούστηκε "μην το κάνεις αυτό!", "πρόσεχε!" και τέτοια. Παιζουν, κοιτάζουν, γνωρίζονται μεταξύ τους, μαζεύουν πέτρες, εντυπωσιάζονται με αυτές τις συνηθισμένες που έχουν όμως μαρμαρυγή, μιλάνε σχεδόν συνέχεια, απίστευτα. Και μένω έκπληκτοι με τους εφήβους της παρέας. Ζόρικη ηλικία, βαριέσαι, πλήττεις κι αντιδράς με το παραμικρό. Κι όμως τόση ώρα και δε γκρίνιαξε κανείς.

Στάση τελευταία - αφού αποχαιρετήσαμε τους μισούς της παρέας που έπρεπε να φύγουν-στην ταβέρνα όπου μας είχαν κλείσει τραπέζι η Περσεφόνη και η γυναικοπαρέα από την Χαλάστρα-Σίνδο. Η Περσεφόνη τα είχε φροντίσει όλα, είχε φροντίσει να υπάρχει ακόμα και μια πινακίδα με τον λογότυπο του 958 , και κλείσαμε τη συνάντηση με ψαρομεζέδες, τσίπουρο, ειδική παραγγελία γλυκού για το τέλος, και εννοείται πολλή κουβέντα.


αυτή εδώ πάνω ήταν η πιο γλυκιά παρέα και μην τους βλέπετε εδώ σοβαρές - σοβαρούς, έκαναν παιχνίδια απίστευτα, εδώ είναι απλώς σε φάση ανεφοδιασμού

(πού να δείτε τις φωτογραφίες που τράβηξαν η Πασχαλίνα και η Ειρήνη!)

Ήταν μια ωραία Κυριακή. Και τώρα ξέρουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε κι αυτό, να βγούμε έξω από την πόλη, ή και να βρεθούμε κι από διαφορετικές πόλεις, όπως ο Νίκος και η γυναίκα του που ήρθαν από την Αλεξανδρούπολη, η Ελένη και ο Αστέρης από τον Πολύγυρο, και να γνωρίσουμε κάτι καινούριο μαζί. Για μένα προσωπικά και το μαζί και το γνωρίσουμε είναι πολύ σημαντικά. Μαζί και όχι μόνος ο καθένας. Να γνωρίσουμε γιατί αλλιώς πώς θα ξέρουμε, θα εκτιμήσουμε και θα καταλάβουμε ότι δεν είμαστε εμείς και μόνον εμείς σε αυτόν τον πλανήτη. Κι αν δεν ξέρουμε πώς θα προστατέψουμε, όταν χρειαζεται, τώρα δηλαδή, ό,τι δεν πρέπει να καταστρέψουμε; Με τη θεωρία δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Όχι πως κάναμε κάτι σπουδαίο, μάθαμε όμως κάποια πράγματα και για αυτό πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Φορέα Διαχείρισης Δελτα Αξιου Λουδία Αλιάκμονα και ειδικά Σάββα Βασιλειάδη που με τις γνώσεις, την εμπειρία, την ευγένεια και την καλή διάθεση να απαντήσει σε ό,τι τον ρωτούσε ο καθένας μας, μας βοήθησε όσο δε φαντάζεται. Τυχαίο είναι ότι τον αγάπησαν όλα τα παιδιά της ομάδας;
Επίσης, όλα αυτά τα λέμε γιατί μας υποσχέθηκε ότι θα μας ξεναγήσει κάποια στιγμή, όποτε το οργανώσουμε, σε μια ξακουστή και όλοι λένε υπέροχη διαδρομή στον Όλυμπο (βλ. Ενιπέας), οπότε λέμε κι εμείς ό,τι μπορούμε...
Ήταν ωραία για πρώτη φορά. Τώρα που ξέρουμε μπορούμε να το ξανατολμήσουμε με περισσότερη οργάνωση και προετοιμασία, να περπατήσουμε περισσότερο ίσως, να δούμε κι άλλα πράγματα, σίγουρα.

Υ.Γ. Ευχαριστώ τον Στέργιο και την Ντίνα που έστειλαν τις πρώτες φωτογραφίες. Περιμένω με ανυπομονησία να μου έρθουν κι οι άλλες από άλλους που τραβούσαν. Ίσως και κάποιο βιντεο. Μόλις τα πάρω θα τα ανεβάσω κι αυτά.

Υ.Γ.2 Δεν μπορώ να γράψω όλα τα ονόματα όσων είμασταν εκεί. Όμως μπαινοντας στο blog αφηστε ένα ίχνος, ένα μήνυμα, το όνομά σας αν είμασταν μαζί στην οικοπεριήγηση, ένα σχόλιο, μια παρατήρηση για να ξέρουμε να οργανωθούμε καλύτερα άλλη φορά, και ρίξτε και ιδέες για νέες εξορμήσεις. Πού ξέρεις καμιά φορά...