"Velvet Scratch"

Είναι που θα έμπαινα ξανά το βράδυ της Δευτέρας να ανεβάσω κι άλλα πράγματα... Στην ώρα μου λοιπόν, μεσημέρι Παρασκευής, νάμαστε...


Σας τα έλεγα και το πρωί στο ραδιόφωνο. Είδα χθες το βράδυ μια παράσταση.
Το "Velvet Scratch", από το THEATRE LAB COMPANY της Αναστασίας Ρεβή.
Με μια φράση: είδα μια πάρα πολύ καλή παράσταση. Με περισσότερα, πολυλογού από τη φύση μου μάλλον, θα μπορούσα να πω πολλά.

Ένα σκοτεινό παραμύθι για την αγάπη. Στο σύμπαν του Τιμ Μπάρτον, του Γαλατόδασους του Ντύλαν Τόμας, του Πόε, κάποιων τραγουδιών του Μπομπ Ντύλαν, της μαγείας και των αλλόκοτων- με ή χωρίς εισαγωγικά- ανθρώπων του Μαρκές, της Αλλιέντε αλλά και παραμυθιών των Γκριμ αλλά και παραδοσιακών ελληνικών παραμυθιών πριν τα παραγλυκάνουμε για να τα κάνουμε πιο μαλακά για τα παιδιά.
Αν λάτρεψες τον "Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη", αν θυμάσαι την Πόλυ Καλτσοδέτα, αν οι "καταραμένοι"- όπως τους λένε- ποιητές δεν είναι για σένα απλώς κάτι σκοτεινοί και μαύροι τύποι, αν δεν έβλεπες μόνο τη σκοτεινή πλευρά τους αλλά και το χιούμορ τους, αυτή η παράσταση είναι σίγουρα για σένα. Αυτή είναι η παράσταση που έφτιαξε η Αναστασία Ρεβή. Και όπως μίλησε μέσα μου τουλάχιστον ό,τι σκληρό κι αν υπάρχει στο έργο, όσο σκοτεινό κι αν είναι κάπου δίπλα ή μέσα του έχει μια μεγάλη αγάπη. Μα ό,τι πιο σκοτεινό και φωτεινό μαζί, ό,τι πληγώνει και ξαναγεννάει δεν είναι η αγάπη; Και ποιος είπε ότι οι μεγάλες αγάπες είναι αθώες και ζαχαρωμένες; Ή ότι το αθώο είναι ζαχαρωμένο;
Είδα την παράσταση στην πρεμιέρα της. Εξαιτίας της απεργίας της Τετάρτης δεν είχε καταφέρει να έρθει στην Ελλάδα ο μουσικός που παίζει live επι σκηνής. Ήταν τόσο δυνατή η παράσταση που αν δεν το μάθαινα δεν θα έλεγα ότι μου έλειψε κάτι. Τώρα που το ξέρω όμως θέλω οπωσδήποτε να την ξαναδώ. Και να μιλάνε η μουσική, τα πρόσωπα και τα πράγματα. Πάλι μπορεί να ψάχνω και δικαιολογία για να ξανασυναντήσω την Μάργκο, τον δήμαρχό της Έντγκαρντ, την Βίβιαν με τις βελόνες στην καρδιά, τον Ρόρυ τον σκουπιδιάρη, την Ταλούνα που φοβότανε να αγαπήσει, τηνΓκρατσιέλα , τον Μπρούνο, τον Φεντερίκο τον καπετάνιο και το πλάσμα της θάλασσας που έφερε μαζί του κι έλεγε πάντα την αλήθεια, άγγελος-εξάγγελος πες, τον Σαλβατόρε, τον πιανίστα Ρούμπεν, τον Τζόνι το πρεζόνι, τον Νίκολιτς και την Καρμέλα, τη ράφτρα που δε θυμάμαι το όνομά της ... Τι να σου λέω τώρα, στα εβδομήντα λεπτά που διαρκεί η παράσταση χίλια πράγματα είναι μες στο έργο και κανένα δεν είναι ειπωμένο με τεντωμένο το δάκτυλο. Από τα πιο σοβαρά μέχρι τα πιο αστεία - καλά έχεις δίκιο, κι αυτά σοβαρά είναι. Τι είπες; είναι τα πιο σοβαρά; Καλά, είναι τα πιο σοβαρά.
Θέλω να ξαναδώ αυτούς τους τρεις πολύ καλούς ηθοποιούς. Ρωτούσα μετά να μάθω ποια είναι κι από πού έρχεται η Μαρλένε Καμίνσκι, θα την δεις και θα καταλάβεις αμέσως γιατί.
Άνετα θα μπορούσα να δω το έργο με τα παιδιά μου. Θα το ήθελα κιόλας. Νομίζω θα τους άρεσε πολύ. Όπως σε όλους που εμείς τους λέμε "οι μικροί", ίσως. Γιατί είναι έξυπνοι. Για τους μεγάλους δεν είμαι σίγουρη μερικές φορές.


Καλό είναι να ξέρεις :

Στοιχεία και συντελεστές της παράστασης
Σύλληψη – Σκηνοθεσία Aναστασία Ρεβή
Σκηνικά - Κοστούμια Μάιρα Βαζαίου, Alan Brooker
Μουσική Jonathan Bratoeff
Οργάνωση Παραγωγής Αλεξάνδρα Δυράνη-Μαούνη, Martina Reynolds
Παίζουν οι ηθοποιοί Marlene Kaminski, Σταματίνα Παπαμιχάλη, Miguel Pinheiro.
Στο STUDIO VIS MOTRIX (Αγνώστου Στρατιώτη 20, τηλ. 2310228161) για πέντε ακόμα παραστάσεις (ελπίζω να βρείς εισιτήριο)
Παρασκευή 15 Φεβ, 23.00,
Σάββατο 16 Φεβ, 21.00 και 23.00,
Κυριακή 17 Φεβ, 21.00 και 23.00.
τιμές εισιτηρίων: 13€ & φοιτητικό 10€.