Με αφορμή ένα τραγούδι

«Ρωτώντας πας στην Πόλη», έλεγαν οι παλιοί – Πόλη, Κωνσταντινούπολη εννοούσαν φαντάζομαι, γι’ αυτό έβαλα κεφαλαίο στο πόλη, αλλιώς έκανα λάθος, διέγραψέ το - ρωτώντας σίγουρα καλά πας λέω εγώ και ψάχνοντας βρίσκεις και μαθαίνεις.

Λοιπόν, το τραγούδι το είχα ακούσει πολλές πολλές φορές αλλά ξαφνικά σήμερα που το έπαιξα στην εκπομπή, είπα ότι επιτέλους πρέπει να μάθω περισσότερα για αυτόν που το τραγουδάει.

“Burnt by the Sun”, από το δίσκο της Sophie Solomon “Poison Sweet Madeira”, με τη φωνή του Richard Hawley.

Το τραγούδι το έπαιξαν έτσι η Sophie Solomon και οι μουσικοί της στα δικά μας τα μέρη πριν από λίγους μήνες:



Πριν περάσουμε στον Richard Hawley, να πούμε δυο λόγια για την ιστορία του τραγουδιού;

Πρώτος τίτλος: «Last Sunday», τραγούδι γραμμένο το 1936, μουσική του Πολωνού συνθέτη Jerzy Petersburski, λόγια του Zenon Friedwald. Ο τίτλος του τραγουδιού στα πολωνικά είναι: "To Ostatnia Niedziela» και ήταν ένα πολύ δημοφιλές τραγούδι από την εποχή του, αλλά και στη συνέχεια. Θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα πολωνικά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ. Η καλύτερη ίσως ερμηνεία του στην εποχή του ήταν αυτή από τον Mieczysław Fogg.



Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το τραγούδι στη συνείδηση των εβραίων σημαίνει πια πολλά καθώς λέγεται ότι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης το τραγουδούσαν οι εβραίοι κρατούμενοι όταν τους οδηγούσαν στους θαλάμους αερίων για να τους εξοντώσουν.

Στη Σοβιετική- τότε- έκδοση του τραγουδιού από τον Iosif Alveg με τον τίτλο “Weary Sun”, ένας δημοφιλής ερμηνευτής αυτού του τραγουδιού, που όπως όλα δείχνουν έγραψε μεγάλη ιστορία, ήταν ο Leonid Utyosov (Οδησσός 1895 - Μόσχα 1982). Μια φήμη μάλιστα λέει ότι ήταν το αγαπημένο τραγούδι του Στάλιν.



Πολλά χρόνια μετά, ο Nikita Mikhalkov με την ταινία "Burnt by the Sun” (1994,«Ψεύτης Ήλιος», μεταφράστηκε στα ελληνικά) κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.



Έτσι, φτάνοντας στο τέλος, το τραγούδι με τίτλο ίδιο ακριβώς με εκείνον της ταινίας του Mikhalkov, έγινε μεγάλη επιτυχία, τηρουμένων βέβαια των αναλογιών, από την Sophie Solomon.

Και ποιος είναι ο Richard Hawley που το τραγούδησε;

Γεννημένος το 1967 στο Sheffield ασχολούνταν με τη μουσική από τα μικρά του χρόνια Ο πατέρας του δούλευε στη χαλυβουργία και ο μικρός μεγάλωσε με τους ήχους του Roy Orbison και του Elvis Presley. Έμαθε κιθάρα από πολύ νωρίς, φρόντισαν γι’ αυτό ο πατέρας και ο θείος του. Πρώτο συγκρότημα: «Τreebound». Μέλος των Longpigs (1994-1997). Κι ενώ είχε αρχίσει να μπλέκει με καταχρήσεις και ναρκωτικά ήρθαν στο δρόμο του οι "Pulp". Κιθαρίστας στο γκρουπ μέχρι το 2000, την επόμενη χρονιά ξεκίνησε τη η σόλο καριέρα του. Κυκλοφόρησε πέντε δίσκους, τον πιο πρόσφατο, “Lady's Bridge”, το 2007.





Ομολογώ ότι δεν τον ήξερα. Άκουσα πολλά τραγούδια του για ώρες. Δεν είμαι ειδική για να πω σημαντικά πράγματα για αυτόν. Όμως από όσα και ό,τι άκουσα είναι τραγουδοποιός, καλός τραγουδοποιός δεν χωράει αμφιβολία, όλοι μπορούν να το αντιληφθούν αυτό. Και έχω κι έναν επιπλέον λόγο να θέλω να τον ανακαλύψω ακόμη περισσότερο. Υπάρχει μια ομάδα νεώτερων τραγουδοποιών μουσικών που κάνουν την αγαπημένη μου ομάδα, μέσα σε αυτήν ανήκουν σίγουρα ο Elliott Smith, ναι, ok, για ό,τι πρόλαβε να γράψει-φτάνουν και περισσεύουν, ο Rufus Wainwright, ο Zach Condon, η Eleni Mandell, η Fiona Apple, ο Fionn Regan, η Marissa Nadler και κάποιοι άλλοι. Νομίζω ότι ο Richard Hawley κάνει καλή ομάδα μαζί τους.

Σαν νεοφώτιστη κάνω, ε; (εκείνο το «σαν», τι το ήθελα;)
Ξέρεις τι λέω; Ευτυχώς δεν τα ξέρουμε όλα. Έτσι πάντα κάτι έχουμε να μάθουμε.