Σάββατο στο Schoolwave - στη Θεσσαλονίκη

Με το ένα, με το άλλο, καλές 11 τελείωσαν τα τρεχάματα την Παρασκευή, ούτε κουβέντα να προλάβω τους Χαϊνηδες. Την άλλη φορά, είπα. Το Σάββατο πήγαμε με τη Βάσω στην Υδρόγειο, στη συναυλία με τα συγκροτήματα του Schoolwave. Να πω ότι είμασταν -εμείς κι άλλοι καμιά εικοσαριά ανάμεσα σε πεντακόσιους με μέσο όρο ηλικίας 17- από τους μεγαλύτερους εκεί; Ας το ξεπεράσουμε. Λοιπόν ήταν υπέροχα. Και χορέψαμε, και χαρήκαμε και γελάσαμε, όχι, όχι με τα χάλια μας, μια χαρά είμασταν κι εμείς κια δυο χαρές και παραπάνω όλοι όσοι έφταναν κατά κύματα στην Υδρόγειο. Ωραίες φάτσες! Κανονικά παιδιά, ούτε γκλαμουράτα ρούχα, ούτε ξινισμένα μούτρα. Τα συγκροτήματα, τι να σου πω! Δίπλα-δίπλα να τους έβαζες με μουσικούς και γκρουπ που παίζουν επαγγελματικά δεν είμαι σίγουρη ότι θα καταλάβαινες τη διαφορά. Ή μπορεί και να την καταλάβαινες. Αυτοί που είδαμε είχαν διαολεμένο κέφι, γουστάραν ό,τι έπαιζαν. Μεγάλη ποικιλία. Πολλά στυλ. Διαφορετικοί ήχοι. Από τη Ρόδο έως τη δικιά μας Σαλονικιώτικη Νεάπολη. Άλλοι πιο πειραχτήρια, άλλοι με άστρο στη σκηνή- "έπαιζαν το κοινό", εμάς δηλαδή, "στα δάχτυλα", ωραίοι μουσικοί, αγαπούσαν πολύ αυτό που έκαναν και ό,τι έβγαζαν, ο καθένας το δικό του, ήταν δικό τους. Σίγουρα, οι επιδράσεις τους θα μπορούσαν να είναι από πιο σύγχρονες μουσικές, αυτό είναι κάτι που σκεφτόμουν πολύ κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Θα μπορούσαν να έχουν επιρροές από τα μη κλασικά και αναμενόμενα, τουλάχιστον όχι μόνο αυτά. Κάποιοι, όπως οι Musica Ficta, τους αδίκησε ο ήχος γμτ, έκαναν κάτι πολύ προσωπικό. Με δυο λέξεις ήταν ωραία. Ήταν ωραίοι.

Υ.Γ. Κάποια στιγμή γυρίζει η Βάσω και μου λέει: "Κοίτα, δεν καπνίζουν, δεν έχει καθόλου κάπνα". Άμα δεν μου το έλεγε, δεν θα το πρόσεχα, αλλά είχε δίκηο, μα τω Θεώ. Γύρισα και τους εβλεπα να χορεύουν, να φιλιούνται, να καταβρέχονται με νερά, να γελάνε και κάποιους να καπνίζουν. Άδικη να μη γίνω αλλά άμα ήταν οι πιο πολλοί της δικιάς μας κλάσης, λέω τώρα εγώ, φαντάζομαι θα κάπνιζαν πολύ, θα έπιναν ακόμη περισσότερο από το πολύ, άντε θα γελούσαν, ίσως κανά δυο να φιλιόντουσαν(;) και πέντε να χόρευαν. Λες να έχω άδικο; Λέω κακίες;