Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

Ποια συναυλία θυμάσαι;

Θυμάσαι έντονα κάποια συναυλία;
Δεν έχει σημασία πότε πραγματοποιήθηκε, χθες, πριν από 5, 10 χρόνια.
Ας μοιραστούμε εντυπώσεις από τις καλύτερες συναυλίες που έχουμε παρακολουθήσει με λίγα ή περισσότερα λόγια.

Για αρχή κάποια μηνύματα που ήρθαν στην εκπομπή με mail & sms:

"Θανάσης Παπακωνσταντίνου στο Πρίσνιπαλ, Depeche Mode στο terra vibe", έγραψε η BAΣΩ X.
"Νταμαρι Αρβανιτάκη 9/04 δεν έπεφτε καρφίτσα & όμως απόλυτη σιγή"(αυτό το μήνυμα ήρθε χωρίς όνομα, ποιος το έστειλε;)
Η efi, θυμάται: "Οι Plaza Ensemple πέρυσι με καθήλωσαν...Μοναδικοί"
Η Κατερίνα: "Της BUIKA προσφατη ,εξαιρετικη βραδια καθε φορα που το βαζεις αυτο το τραγουδι ταξιδευω(είχα παίξει στην εκπομπή το "mi nina lola") απο παλιες πολλες αλλα μια αξεχαστη χαραγμενη στο μυαλο Λοιζος με Aλεξιου Γαλανη στο Χαριλάου."
Αν είχατε στείλει μήνυμα στην εκπομπή και δεν το διαβάσατε, συγγνώμη, έχω χάσει κάποια μηνύματα. Τουλάχιστον τώρα, στο blog, δεν θα χαθεί κανένα σχόλιο, ευτυχώς...

Τώρα περιμένω τα σχόλιά σας!
Όσο μπορώ και απ' ό,τι βρίσκω θα ανεβάζω και βιντεο από τις συναυλίες που θα αναφέρετε.
Για να δούμε λοιπόν, ποια ή ποιες συναυλίες θυμάστε περισσότερο;

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αναστασία καλή σου ημέρα, να που δόθηκε ευκαιρία να τα ξαναπούμε. Ωραίο θέμα ανέβασες, «ποια συναυλία θυμάσαι;». Λογικά θα έπρεπε λόγω ηλικίας να έχω πάει στις περισσότερες συναυλίες. Θα διάβασες όμως στο προηγούμενο μου σχόλιο για τα δύσκολα χρόνια που μεγάλωσα.
Θα διάβασες όμως ότι είχαμε και γλυκές αναμνήσεις μέσα στα δύσκολα χρόνια.
Θα σου πω λοιπόν πως περνούσαμε με την παρέα μου. Ήμασταν τυχεροί γιατί οι γονείς μας γνωρίζονταν μεταξύ τους και είχαμε αρκετή ελευθερία κίνησης για τα χρόνια εκείνα.
Σε κέντρα ούτε συζήτηση, που να βρεθεί το χρήμα, σε μπαράκια τι είναι αυτά;
Τι μας έμενε, πάρτι στα σπίτια μας. Αποφασίζαμε σε ποιο σπίτι θα γινόταν το πάρτι, έφερνε ο καθένας τους μεζέδες που έφτιαχναν οι μανάδες μας, κουβαλούσαμε και δίσκους 45 στροφών, εσύ θα πρέπει να τους ξέρεις λόγω δουλειάς και το πάρτι άρχιζε.
Χορός, τραγούδι, ειδύλλια και ζήλιες φανερές και κρυφές. Φαντάζουμε ότι πρόσεξες τη λέξη ειδύλλια, μέχρι εκεί πηγαίναμε.
Τις αναπολώ αυτές τις στιγμές όχι μόνο εγώ αλλά και οι φίλοι μου. Δύσκολα αλλά όμορφα χρόνια.
Όσο για τα σχόλια της εγγονής μου καλύτερα να μη τα δημοσιοποιήσω. Πάντως εμένα μου αρέσει το ελεύθερο και ατίθασο πνεύμα της. Σήμερα μπορεί η νεολαία να μην έχει την επαφή με τους φίλους που είχαμε εμείς, οι σχέσεις τους όμως με τους μεγαλύτερους σε ηλικία είναι πολύ πιο άνετη, ίσως τα παιδιά ωριμάζουν γρηγορότερα απ’ ότι στην εποχή μου.
Και κάτι ακόμη. Έχω αναρτήσει κάποιο θέμα για τις φωτιές, αν νομίσεις ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις κάτι από εκεί και να ευαισθητοποιήσεις τους ακροατές σου, νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμο.
Να είσαι πάντα καλά gskastro

Roadartist είπε...

Καλησπερα Αναστασια!
Δυσκολη ερωτηση.. :)
Σιγουρα μου αρεσε πολυ του moby στο λυκαβηττο, αλλα του g. michael περσι στο Οακα..Αλλα και καποιες αξεχαστες των Πυξ Λαξ (οπως η τελευταια τους στο Λυκαβηττο), μμ..και αν το ξανασκεφτω θα βρω και αλλες :)) τωρα δε ξερω ποια περισσοτερο.. Ισως συναισθηματικα αυτη η τελευταια των πυξ λαξ, γιατι συντροφευσαν τα εφηβικα μου χρονια, ερωτευτηκα, χωρισα με αυτα τα τραγουδια.. και κλασικα γιατι "οι παλιες αγαπες πανε στο παραδεισο" χο!! :))

Χριστίνα (lbt) είπε...

Καλησπέρα Αναστασία! Στη ζωή μου έχω πάει μόνο σε 3-4 συναυλίες μόνο. Πρώτη φορά πέρισυ πήγα σε συναυλια (αλλά μάλλον παράσταση θα την έλεγα!!) του Φοίβου Δεληβοριά. Μ' εντυπωσίασε πολύ, κάθε τραγούδι και μια ιστορία. Αύριο θα πάω στην τελευταία της Νάνας Μούσχουρη. Αν και ακριβό το εισιτήριο, τα έδωσα με χαρα γιατί είναι μια από τις λίγες αξιολογες καλλιτεχνιδες καταξιωμένες παγκοσμίως και κατα δεύτερο λόγο πάνε τα χρήματα πηγαίνουν για καλό σκοπό.
Να σαι καλά, τα λεμε!

Ανώνυμος είπε...

Ήταν καλοκαίρι, πριν 20 περίπου χρόνια. Πήγα να παρακολουθήσω τη Χαρούλα Αλεξίου σε μια συναυλία που έδινε στην πόλη μας.
Βγαίνει λοιπόν στη σκηνή μαυροφορεμένη, μας χαιρετά και ανακοινώνει πως μόλις πριν λίγες ώρες αποχαιρέτησε για πάντα τη "μάνα" της και η συναυλία ήταν αφιερωμένη σε κείνη.
Τέτοια Αλεξίου δεν άκουσα ποτέ!
ΝΙΝΑ

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Αναστασία!
Πράγματι δύσκολη ερώτηση.
Μια απο τις συναυλίες που θα θυμάμαι σίγουρα ήταν αυτή για τους πληγέντες απο το τσουνάμι, στο Βελλίδειο. Τόσοι πολλοί και αξιόλογοι καλιτέχνες!το έντονο χειροκρότημα στο Γιάννη Χαρούλη!
Στο Σταύρο Κουγιουμτζή που παρακολουθούσε απο κάτω σεμνός όπως πάντα..!
Κρίμα που ντράπηκα να του σφίξω το χέρι και να τον συγχαρώ στο τέλος της συναυλίας.Μετά απο λίγο έφυγε από τη ζωή...

Ανώνυμος είπε...

Kάτι από τα περασμένα...γενιά του 114 εγώ και Θεοδωράκης,δεν θυμάμαι Καυτατζόγλειο ή Χαριλάου,τα χέρια-φτερούγες,Φαραντούρη κοριτσάκι,Μπιθικώτσης...ΠΑΛΜΟΣ ενθουσιασμός, νύχτα αξέχαστη...πρόσφατη ΜΠΟΥΚΑ στην Αίγλη...αχ Αναστασία τι μας θύμισες

Ανώνυμος είπε...

Βλέπεις ήδη από τα σχόλια ότι οι ακροατές και οι μπλογκόφιλοί σου κινούνται σε διάφορα είδη μουσικής. Επομένως, καταλαβαίνεις ότι συγκεντρώνεις κοινό που, φαινομενικά τουλάχιστον, ποικίλλει. Αυτό για μένα -και είμαι σίγουρη και για σένα- είναι υπέροχο. Όπως είπες και στην εκπομπή, αντικειμενικά καλή μουσική υπάρχει και μάλιστα σε διάφορους χώρους. Πολύ πιο ισορροπημένος και πλήρης είναι αυτός που "την ψάχνει" γενικώς χωρίς δογματικά κολλήματα.
ΒΑΣΩ Χ.

Adamantia είπε...

To 1974 στο γηπεδο του Παναθηναίκου εδωσε συναυλια ο Θεοδωρακης και τραγουδουσε μεταξυ πολλων αλλων η Μελινα. Τραγουδουσε ολοκληρη,φωναζε,γελαγε,εκλαιγε,μιλουσε. Ηταν η πρωτη χρονια της μεταπολιτευσης, ημουν εβηφη αλλα τετοια συγκινηση δεν ξαναζησα ποτε μεγαλωνοντας σε καμια αλλη απ'τις παμπολλες συναυλιες που εχω παει.

Παπίτσα είπε...

Η συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη το 1997 στους Λαζαριστές, που ήμουν μικρή ακόμη. Έπαιξε λίγο, άρχισε να βρέχει, μάζεψαν τον εξοπλισμό, η βροχή έγινε καταρακτώδης, και ο Αλκίνοος τραγουδούσε με την κιθαρίτσα και μεις από κάτω συνεχίζαμε την τρέλα, ώσπου δεν έβλεπες μπροστά σου πλέον, και μπήκαμε όλοι οι τρελοί - και ο Αλκίνοος- κάτω από τα υπόστεγα! Αλλά αφού ακύρώθηκε τελικά, δεν πιάνεται, άρα θα πω κι άλλη μία, ή μάλλον άλλες δύο!

Pearl Jam πριν από δύο χρόνια στο Ολυμπιακό στάδιο και το συναίσθημα στο συγκρότημα και στον κόσμο ξεχείλιζε!

Madrugada πριν αρκετά χρόνια, όλη την ώρα της συναυλίας την περάσαμε όρθιοι, τραγουδώντας και φωνάζοντας όλοι απεγνωσμένα στο τέλος να παίξει το Salt!!!

Κωνσταντινιά είπε...

Παραδόξως με ξεσηκώνουν οι συναυλίες που γίνονται σε ανοιχτούς χώρους με ελεύθερη προσέλευση.Προφανώς μου φαίνονται πιο αυθόρμητοι και πηγαίοι.
Ξεχωρίζω πάντως μια με την Μαρίζα Κωχ, στον Ρωμέικο Γιαλό στην Λήμνο.

Unknown είπε...

Αντώνης Ρέμος - ΟΝΙΡΑΜΑ Στο λιμάνι πέρυσι! Τρομερή συναυλία!

Ανώνυμος είπε...

καλημερα γλυκια και απο μενα!!
ομορφο θεμα θα συμφωνησω και γω αναστασια και σιγουρα απο τις λατρεμενες ασχολιες...εχω παει σε διαφορες αν και οχι απειρες συναυλιες... αυτη που ξεχωριζω ισως επειδη ειναι και η πιο προσφατη ειναι η συναυλια της αθηνας ανδρεαδη φετος το χειμωνα στο θεατρο μακεδονικων σπουδων... εκλεψε πραγματικα καρδιες... απιστευτα ηχοχρωματα, πανεμορφη παρουσια και ενας τροπος να παντρευει το ελληνικο με το παγκοσμιο!!!! διαμαντι... καλημερααααααααα δεσποινα