-Τι μέρα είναι σήμερα;

-5 Ιουνίου. Και;
-Τι, και; Είναι Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος.
-Δηλαδή;
-Τι δηλαδή παιδάκι μου, χαζό είσαι; Δεν ακούς από το πρωί, δε διαβάζεις; Όλοι το λένε, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, σαν και του λόγου σου, οργανισμοί, οργανώσεις, οικολόγοι. Είναι η Μέρα που προσπαθούμε να σκεφτούμε το - περιβάλλον, να το προστατέψουμε, να σώσουμε τη γη μας που έφτασε στο χείλος του γκρεμού, τέτοια πράγματα.
-Τι εννοείς είναι στο χείλος του γκρεμού; Θα γίνει ένα μπαμ και θα εξαφανιστεί;
-Ναι, και θα μείνουν κανά δυο τραγούδια που λέει κι η Αφροδίτη Μάνου σε ένα τραγούδι της. Καλά, είσαι ντιπ χαζό, καλά σου λέω.
-Όχι, θέλω να μου πεις στ' αλήθεια τι συμβαίνει. Θέλω να γνωρίζω, χωρίς μύθους, μελό κι υπερβολές. Τι πρέπει να προστατεύσουμε και πώς; Ας πούμε, τον πλανήτη ή το ανθρώπινο γένος;
-Α, δεν πας καλά, τι εννοείς τώρα; Το ένα δεν πάει μαζί με το άλλο;
-Όχι αναγκαστικά. Η γη δεν μπορεί να υπάρχει και χωρίς ανθρώπους ; Άλλο αν οι άνθρωποι δε μπορούν να ζήσουν χωρίς εκείνην.
-Να σου πω, μη με μπερδεύεις τώρα.
-Κι όμως για σκέψου το. Η γη ό,τι κι αν συμβεί, θα αλλάξει ίσως πολύ, θα προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, δεν θα μπορεί να φιλοξενεί ανθρώπους, εμείς ένα είδος ζωής είμαστε και όχι και το αρχαιότερο, όχι αλλά εκείνη, αλλιώς, μάλλον θα υπάρχει.
-Πού το πας τώρα;
-Μήπως ό,τι πρέπει να κάνουμε να το κάνουμε για την επιβίωση του δικού μας γένους, του ανθρώπινου;
-Ωραία, κι έτσι να είναι, εσένα τι σε έπιασε τώρα; Είναι κακό να προστατέψουμε τη ζωή μας και τον πλανήτη όπου ζούμε;
-Όχι, καθόλου κακό, καλά θα ήταν όμως να το λέμε κι έτσι απλώς: "ας σώσουμε το μέλλον μας", όχι "σώστε τη γη που υποφέρει", πώς να στο πω, πολύ...χριστιανικό μου φαίνεται αυτό, σώζω τον αδύναμο, εγώ ο σωτήρας, τα δάκρυα χύνονται ποτάμι και λόγια, λόγια, λόγια, λόγια, σαν ελεημοσύνη σε φτωχό ένα πράγμα... Και είμαστε έμποροι, κι εδώ. Κι αμα δεν μας βγαίνει γινόμαστε και ψεύτες.
-Ε, τώρα το παρακανεις. Πώς εμποροι; Πώς ψεύτες;
- Όταν ό,τι σώζουμε για να το σώσουμε πρέπει λέει να αγοράσουμε κάποιο, συχνά πανάκριβο, προϊόν, αντί να μειώνουμε το ασυλλόγιστο καταναλώνειν, τι είμαστε;
Όταν λέμε χάριν εντυπωσιασμού ή γιατί απλά δεν ξέρουμε την αλήθεια ό,τιδήποτε που δεν είναι αληθινό όπως το ότι το οξυγόνο λιγοστεύει στον πλανήτη, όταν λοιπόν αναπαράγουμε μύθους γιατί έτσι βολεύει καλύτερα, τι κάνουμε;
-Δεν ξέρω, θα το ψάξω αυτό που λες, όμως αφού το περιβάλλον εμείς το μολύνουμε...
-...το ρυπαίνουμε θέλεις να πεις. Η πληγή μολύνεται, το περιβάλλον ρυπαίνεται
-Έστω, αφού εμείς το ρυπαίνουμε, τι, να μην κάνουμε τίποτε; Καταβάθος με τι ακριβώς διαφωνείς, δεν καταλαβαίνω, να σου πω την αλήθεια.
- Με τα λόγια που κάνουν την συνείδησή μας να κοιμάται ήσυχη μιας κι εμείς το κάνουμε το χρέος μας, ανησυχούμε, υπογράφουμε, είμαστε "ευαίσθητοι". Είναι τα λόγια που δεν γίνονται πράξεις. Καθημερινές πράξεις, δικές μου, δικές σου. Α, και δε μ' αρέσει που μια μέρα είναι και ξεμπερδεύουμε. Ας είναι μία μέρα από τις 365 που νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας, τον πλανήτη που ζούμε, αλλάζοντας τις καθημερινές μας συνήθειες, ο καθένας μόνος του και μετά μπορεί και όλοι μαζί.
-Κι εσύ τι κάνεις για όλα αυτά που λες;
-Να σου πω ή να κάνω;




Ένας πέρα για πέρα φανταστικός διάλογος.
Ένα τραγούδι βασισμένο σε λόγια ινδιάνικου ποιήματος που μελοποίησαν οι Apurimac.
Η ελευθερη αποδοση των στιχων ειναι του Χαρη Κατσιμιχα. Μου αρέσει γιατί είναι απλό και δεν δεν είναι ηλίθια ανθρωποκεντρικό. Δεν μου αρέσει όταν μας αρέσει να το ακούμε με διάθεση μελό.