Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

Γούστο είναι...

Όταν ήμουν μικρή δυο ήταν τα πρώτα γυναικεία περιοδικά που πρωτοδιάβασα. Η Γυναίκα και το Πάνθεον. Έχω ακόμα κρατημένα κάποια τεύχη τους. Θυμάμαι άρθρα και συνεντεύξεις τους. Ό,τι μου άρεσε πολύ θυμάμαι το έκοβα για να το κρατήσω. Μερικά τα κολλούσα και στα λευκώματα που έφτιαχνα (φυσικά και είχα λευκώματα, και ημερολόγιο κρατούσα μέχρι μια ηλικία, τώρα που το σκέφτομαι λίγο με blog έμοιαζαν, σκέψεις, φωτογραφίες, κείμενα που μου άρεσαν γίνονταν ένα περίεργο κολάζ σε απλά τετράδια με μπλε εξώφυλλο, μη φαντάζεσαι ημερολόγια αμάν και τι στην εμφάνιση) Ακόμη και τώρα, έτσι μοιάζουν ... τέλος πάντων, ξέφυγα από το θέμα, επιστροφή.
Ούτε ξέρω αν τα δύο αυτά περιοδικά ήταν ανταγωνιστικά, που λένε. Αν το μεν συμπαθούσε το δε. Καλά σε αυτά είμαι εντελώς ούφο, ακόμα και τώρα επαγγελματίας δημοσιογράφος, έχω παινέψει εγώ συνάδελφο σε ορκισμένο εχθρό του, και καρφάκι δεν μου καιγόταν που με κοιτούσε με ύφος "μα καλά ηλίθια είναι αυτή, δεν καταλαβαίνει ότι τώρα συντάσσεται με τον εχθρό, α, θα δει..." Χαμπάρι σου λέω. Το καλό είναι καλό και το κακό είναι κακό.
Πάλι εκτός θέματος βγήκα αλλά επειδή μερικές φορές είμαι γάτα, μερικές είπα -μην παίρνεις αυτό το ύφος!- θα το μπαλώσω...
Ε, λοιπόν αυτά τα δύο ήταν καλά περιοδικά. (ε, καλά το κόλλησα;).
Είχαν καλό δημοσιογραφικό λόγο, ενδιαφέροντα θέματα και γούστο. Και κομψότητα. Μετά κάτι άλλαξε, μπορεί να είχα απλώς μεγαλώσει, κάποια εποχή δεν διάβαζα και καθόλου περιοδικά, έχω αυτή τη γενική αίσθηση ότι κάτι δεν μου άρεσε. Ήταν κι αυτή η γενική νεοελληνική κιτσαρία που τα παρέσυρε όλα μα όλα στο διάβα της καθώς φούντωνε κάποια χρόνια που ούτε θέλω να θυμάμαι.
Τώρα που επανακυκλοφόρησε δεν υπήρχε περίπτωση να μην αγοράσω την ΓΥΝΑΙΚΑ. Και βρήκα ωραίες συνεντεύξεις, καλά κείμενα και θέματα, σωστά ελληνικά. Εν ολίγοις μου άρεσε.
Αντιγράφω ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη του κ. Κώστα Καλυβιώτη, δε την ξέρω την Αθήνα καλά, σχεδόν καθόλου για να πω την αλήθεια, από το τραγούδι του Ξυδάκη με τα λόγια του Γκόνη ήξερα μόνο το όνομά του (α, ρε παππού, τώρα, με τη συνέντευξη αυτή κατάλαβα γιατί κουβέντα δεν έλεγες για τη "Γυναίκα" που έβλεπες να μπαινοβγαίνει στο σπίτι, εσύ που αν έβλεπες κάτι που σήκωνε αντίρρηση κατά τη γνώμη σου, έλεγες "ας κουβεντιάσουμε γι' αυτό που διαβάζεις...", ) που μου άρεσε πολύ:

"Γούστο είναι να ξέρεις τον εαυτό σου. Το χρώμα των μαλλιών σου, το χρώμα των ματιών, τις αναλογίες σου, τον τρόπο που βαδίζεις, τα όμορφα σημεία του σώματός σου. Να χτενίζεις τα μαλλιά σου ανάλογα με το ρούχο, που φοράς, να ξέρεις να συνδυάζεις χρώματα και αξεσουάρ. Δεν ξέρω αν έχουν γούστο οι Ελληνίδες. Σίγουρα σπαταλούν πολλά λεφτά για τη μόδα. Αλλά τα λεφτά δεν κάνουν το γούστο"

Γούστο λοιπόν είναι να ξέρεις τον εαυτό σου, αυτό μου έμεινε.

Διάβασε όμως και αυτό που έγραψε πίσω από μια φωτογραφία του βγαλμένη στον Άη Στράτη όπου ήταν εξόριστος το 1953: "Δεν θα αφήσω ούτε τα άγρια στοιχεία της φύσης, ούτε τους κακούς ανθρώπους να μας αφανίσουν. Θέλω να ζήσω και θα ζήσω."

Υ.Γ. Κι ένα τραγούδι που μου άρεσε, από το Τρίφωνο (Ερωφίλη, Νίκος Κουρουπάκης, Δημήτρης Υφαντής), λόγια της Λίνας Νικολακοπούλου.

17 σχόλια:

Roadartist είπε...

Τι όμορφο τραγούδι..και το βιντεο!
Τι περισσότερο θέλει ο άνθρωπος εκτός απο αγάπη. Αυτή αρκεί.

Τώρα για τα περιοδικά .. η αλήθεια είναι οτι δεν πολυαγοράζω.. προτιμώ εφημερίδες.. :)
Μου άρεσε πολύ η φραση που έγραψε πίσω από τη φωτογραφία οταν ήταν εξόριστος ..

"Το καλό είναι καλό και το κακό είναι κακό" ..σωστά!
Αυτό να μη το χάσεις.. ποτέ!!
Καλό απόγευμα :)

καλημέρα είπε...

Χμ, μου θύμισες κι άλλο αγαπημένο, "all you need is love". Στην άλλη ανάρτηση, επιφυλάσσομαι...

Αν σκεφτείς και κάτω από ποιες συνθήκες έγραψε ό,τι έγραωε...

Δεν θα το χάσω, ελπίζω δηλαδή. Όταν το λέω αυτό, με αφορμή ένα κακό βιβλίο για παράδειγμα, πολλοί μου λένε, "μα πώς το λες αυτό, είναι θέμα γούστου". Αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ. Άλλο να πεις μου αρέσει να διαβάζω χαζοβιβλία, κι άλλο να λες ότι είναι και καλή λογοτεχνία.

Ανώνυμος είπε...

Tι μου θύμησες Αναστασία!Εγώ διάβαζα ΦΑΝΤΑΖΙΟ και ΠΑΝΘΕΟΝ.Ακόμα θυμάμαι άρθρα του Νίκου Ζερβονικολάκη πουδιάβαζα στο Πάνθεον.Από το Φαντάζιο μάζευα τα πόστερ που είχε στο μέσον του απο ηθοποιούς και τραγουδιστές της εποχής.Δεν μου άρεζαν πολύ τα λευκώματα,καμμιά φορά έγραφα απο υποχρέωση στις φίλεςμου.Ισως έτσι εξηγείται η άρνηση μου να κάνω και μπλόγκ.Μου άρεσε πάρα πολύ η επιγραφή πίσω από τηνφωτο γιατί δείχνει την δύναμη του χαρακτήρα του.
Χρύσα Πολ.
Υστερ.Να γράφεις πιο συχνά.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ηταν καλή ως φαίνεται ετούτη η μέρα,
Σε θύμησες εσκόνταψα νεανικές,παλιές
Στο δρόμο που συνάντησα την καλημέρα
Πέρα απ' του κόσμου τις παραξενιές...

Καλώς σε βρίσκω από τον kostaslogh

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

claire είπε...

Υπέροχο άκουσμα μα και εικόνα, Αναστασία μου. Και μια και ανέφερες τον Αη Στράτη, κόπιασε στα μέρη μου και άκουσε το σάλπισμα του καραβιού που τέτοια ώρα αύριο βράδυ, με ολόγιωμο φεγγάρι, θα μας λυκνίζει στου Αιγαίου τ ανοικτά για να μας εναποθέσει στου Αη Στράτη τη ζεστή αγκαλιά!!!!! Με την επιστροφή μας φωτορεπορταζ και όχι μόνο.
Κλαίρη

Ανώνυμος είπε...

Αναστασία με τα ωραία τραγούδια σου, δεν μπορείς να φανταστείς τι μου θύμισες..το περιοδικό Γυναίκα θυμάμαι το ξεφύλλιζα στο σπίτι της συγχωρεμένης της γιαγιας μου.
Να σαι καλά...

Καλό βράδυ

καλημέρα είπε...

γεια σου Χρύσα!
Είδες πώς συναντιόμαστε στις αναμνήσεις μας;

Προσπαθώ να γράφω πιο συχνά αλλά προκύπτουν διάφορα συνεχώς...

καλημέρα είπε...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,
ευχαριστώ πολύ! Και για τους στίχους και για το τραγούδι!

(γεια σου Κώστα!)

φιλιά!

καλημέρα είπε...

Κλαίρη μου,
σε ζηλεύω! Το διάβασα και στο blog σου, καλό ταξίδι να έχεις και να περάσετε όμορφα.
Αναμένουμε φωτορεπορτάζ!

καλημέρα είπε...

informationavenger,
αχ, η γιαγιά σου κι εγώ, σαν την Πελοπόννησο νιώθω...
(πλακα κάνω!)
Τελικά συναντιόμαστε τυχαία μετά από τόσα χρόνια που δεν γνωριζόμασταν και όλο και βρίσκουμε κοινές αναμνήσεις. Πολύ μου αρέσει αυτό.

Κωνσταντινιά είπε...

Καλησπέρα,
εδώ είμαι!!
Τσάμπα ανησύχησες!! αν και σου καταλογίζω ότι είσαι η τελευταία που το πήρε χαμπάρι.

φιλιά επανασύνδεσης!!

καλημέρα είπε...

Κωνσταντινιά,
τι να πω... Χθες το πήρα είδηση, όταν έκανα μια τσάρκα στην blogγειτονιά μας.
Όλα καλά λοιπόν; Αυτό έχει σημασία. Χαίρομαι!

kostaslogh είπε...

Εγώ ήμουν λαθραναγνώστης του
θρυλικού ΡΟΜΆΝΤΣΟΥ(το έκλεβα
απ την μεγάλη μου αδερφή,δεν άφηνε
κανένα να το αγγίξει πρίν το διαβάσει
εκείνη)ιστορικές φιγούρες,ο πεθερόπληκτος
Ονούφριος,οι σπαθάτες κουβέντες,
ο σπαγγοραμένος,ο νευρικός....(δεν
ξέρω άν το πρόλαβες,)..τι μου θύμισες!!!!

Καλημέραααααα

καλημέρα είπε...

Χαίρε Κώστα!
Ω νεαρέ μου, τι μνήμη είναι αυτή! Έκπληκτη...

Ανώνυμος είπε...

Αναστασία, ποιο ειναι το τραγούδι του Ξυδάκη με στίχους Γκόνη που αναφέρεις?
Ωραίο και το τραγούδι με το Τρίφωνο!

καλημέρα είπε...

κατερίνα,
είναι το "κόκκινο του έρωτα κουμπι"
Σίγουρα θα το έχεις ακούσει.
Ξεκινάει έτσι:
"Στου Καλυβιώτη απ’ το πρωί
Ψάχνω για εκείνο το κουμπί
Που έχω χάσει
Ένα κουμπάκι σκαλιστό
Που το΄χα εγώ για φυλαχτό
Ένα κουμπάκι σκαλιστό
Που μού΄χεις κλέψει
Στ’άσπρα σεντόνια κύλησε
Πρόλαβε και μου μίλησε
Το ψέμα σου μαρτύρησε
Κύλησε και δε γύρισε..."

Ανώνυμος είπε...

Αναστασία μου,
αν μπορείς βάλε να το ακούσουμε στην εκπομπή σου και πες μας αν ξέρεις την ιστορία του. Μπράβο στο Καλυβιώτη και σ όλους τους εξόριστους για τη δύναμη ψυχής τους! <...Θέλω να ζήσω και θα ζήσω.>! να τ ακούμε εμείς που πολλές φορές πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό.