Υπερβολές;

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, τουλάχιστον για μένα προσωπικά, ότι το κράτος, η επίσημη πολιτεία έχει υποχρέωση να φροντίζει, όχι κανακεύοντας, ούτε δωροδοκώντας, αλλά παρέχοντας τα βασικά για τη μόρφωση, την ανάπτυξη και τη δημιουργικότητα των πολιτών της χώρας. Κι εκεί, το να διεκδικείς τα αυτονόητα είναι όχι δικαίωμά σου αλλά υποχρέωσή σου, κυριολεκτικά.
Άλλο τόσο όμως είναι αυτονόητο για μένα να φροντίζεις την ζωή σου, να έχεις αξιοπρέπεια και να σέβεσαι τον εαυτό σου. Τώρα, γιατί μου ήρθε αυτό; Γιατί βλέπω τα κανάλια να περιφέρονται στην περιοχή του σεισμού της Πελοποννήσου. Έτσι μιλάει όλος ο κόσμος ή τα καναλια επιλέγουν τι πουλάει περισσότερο; Ό,τι κι αν γκρέμισε ο σεισμός, μα αποθήκη, μα σπίτι ετοιμόροπο, ούτως ή άλλως, μα καλύβα, η απαίτηση είναι μία, να έρθει το κράτος να το χτίσει τώρα, καινούριο, γερό... Ναι, ο σεισμός είναι μια μεγάλη, εννοείται απρόσμενη, φυσική καταστροφή που προξενεί συμφορές, φόβο και οι έλληνες όμως, γενικά, και ας ακούγεται υπερβολικό, -αυτοί που μιλάνε στα κανάλια να πω; άντε, αυτό να πω- είμαστε απαράδεκτοι και σε αυτές τις περιπτώσεις.
Πες είμαι από προσφυγική οικογένεια, πες μεγάλωσα στη Μακεδονία όπου οι άνθρωποι δε χαμπαριάζουν, δεν είχαν άλλωστε και ποτέ ευνοϊκή μεταχείριση από την κεντρική πολιτική εξουσία, έζησα τους γονείς μου, τους ανθρώπους γύρω μου να ανασκουμπώνονται και να φτιάχνουν ξανά και ξανά τη ζωή τους. Να διεκδικούν, βεβαίως, αλλά κημπάρικα, πώς να στο πω αλλιώς;

Τον πόνο το σέβομαι, την απώλεια απίστευτα, το να ζεις όμως χρόνια στα λυόμενα, κι αυτό το είδαμε, περιμένοντας το κράτος να σε τακτοποιήσει, αυτό δεν μπορώ καν να το καταλάβω.

Κάνε κάτι και διεκδικησε ό,τι πραγματικά δικαιούσαι, ναι.

Μην αφήνεις τα επίσημα χείλη ούτε να σου τάζουν ούτε να σε δωροδοκούν.

Μην τους αφήσεις να λειτουργούν ως λειτουργοί κόμματος αλλά απαίτησε να είναι λειτουργοί του δημόσιου (καλού ή συμφέροντος, όπως θέλεις πες το).

Αλλά αυτό το "ας μου το φτιάξουν", δεν το καταλαβαίνω.

Και σε βάθος χρόνου είναι πιστεύω κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο. Πρώτον γιατί υποτιμάς τον εαυτό σου. Μετά γιατί όταν πραγματικά θα πρέπει να διεκδικήσεις κάτι, όχι την καλύβα να στην κάνουν καινούρια, έχεις αποδυναμώσει την διεκδίκησή σου με τη στάση σου. Άσε που μαθαίνεις κάποιους εκεί ψηλά ότι αν σε πληρώσουν τους ψηφίζεις κιόλας, βάζεις τις ανάγκες σου σε δημοπρασία. Και τέλος -τέλος δίνεις και το άλλοθι σε επίσημη πολιτεία να μην πράξει τα αυτονόητα όπως λέγαμε στην αρχή.

Κι επειδή, ακούω να λένε να λένε για την Αμερική, και αυτοί που τα λένε νομίζουν ότι είμαστε πολύυυ καλύτεροι εμείς οι ελληνάρες, θα σου πω μια ιστορία όπως μου την διηγήθηκε η φίλη μου η Βίκυ που ζει μόνιμα στην Αμερική εδώ και πολλά χρόνια. Μένει στη Φλώριδα, μια περιοχή που δοκιμάζεται σχεδόν μόνιμα από φυσικές καταστροφές, κυρίως τυφώνες. Κάποια περίοδο λοιπόν τα πράγματα ήταν πολύ άγρια εκεί και της τηλεφώνησα να μάθω τι συμβαίνει, πώς είναι όλοι στην οικογένεια. Τι είπε λοιπόν ότι πράγματι τα πράγματα είναι δύσκολα. Πολλές καταστροφές παντού, ο τυφώνας δεν αστειεύτηκε. Σπίτια κατεστραμμένα. Δέντρα ριγμένα στους δρόμους. Πολλα προβλήματα. Κάποια στιγμή χτυπάει την πόρτα της η γειτονισσά της. Μεγαλύτερη σε ηλικία από την ίδια, παλεύει χρόνια με τον καρκίνο, δεν έχει περάσει και λίγα. Της λέει "Βίκυ, εμείς είμαστε λίγο πιο μακριά από την ακτή και εκεί, στα παράλια, έχουν μεγάλες συμφορές. Οι άνθρωποι εκεί έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και τα συνεργεία θα μείνουν να δουλέψουν στις ακτές πολλές μέρες. Στη γειτονιά λέμε να μαζεψουμε χρήματα να νοκιάσουμε ένα φορτηγό να συγκεντρώσουμε κάποια αντικείμενα που είναι επικινδυνα από το δρόμο και τις αυλές μας και πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα, θέλετε να συμμετέχετε;"
Θα μπορούσε ποτέ αυτό να συμβεί στην Ελλαδα;
Η ιστορία της φίλης μου έχει και μια ακόμη "λεπτομέρεια". Όταν συνέβη, ό,τι συνέβη ήταν προεκλογική περίοδος, μάλιστα για πρώτη φορά μου έλεγε η Βίκυ ήταν τόσο "θερμή" προεκλογική περίοδος, υπήρχαν σημαίες των υποψηφίων στις αυλές, ο καθένας δήλωνε τι είχε πρόθεση να ψηφίσει. Πήγαιναν λοιπόν τα κανάλια στα σπίτια των ψηφοφόρων της αντίπαλης της κυβέρνησης παράταξης και ρωτούσαν για να ψαρέψουν λαυράκια. Τσίφος. Εκεί τους έλεγαν ότι, ναι, έχουν πληγεί, βεβαίως και είναι πολιτικοί αντίπαλοι του κυβερνώντος κόμματος, αλλά η μεγάλη φυσική συμφορά είναι φυσική συμφορά. Μάλιστα. Μόνο δύο μίλησαν λάβροι και είπαν "η κυβέρνηση, το κράτος...", ουρλιάζοντας. Τους ήξερα, λέει η Βίκυ, ήταν ...Έλληνες.
Γι' αυτό σου λέω, άστα...