Τρίτη 10 Ιουνίου 2008

Υπερβολές;

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, τουλάχιστον για μένα προσωπικά, ότι το κράτος, η επίσημη πολιτεία έχει υποχρέωση να φροντίζει, όχι κανακεύοντας, ούτε δωροδοκώντας, αλλά παρέχοντας τα βασικά για τη μόρφωση, την ανάπτυξη και τη δημιουργικότητα των πολιτών της χώρας. Κι εκεί, το να διεκδικείς τα αυτονόητα είναι όχι δικαίωμά σου αλλά υποχρέωσή σου, κυριολεκτικά.
Άλλο τόσο όμως είναι αυτονόητο για μένα να φροντίζεις την ζωή σου, να έχεις αξιοπρέπεια και να σέβεσαι τον εαυτό σου. Τώρα, γιατί μου ήρθε αυτό; Γιατί βλέπω τα κανάλια να περιφέρονται στην περιοχή του σεισμού της Πελοποννήσου. Έτσι μιλάει όλος ο κόσμος ή τα καναλια επιλέγουν τι πουλάει περισσότερο; Ό,τι κι αν γκρέμισε ο σεισμός, μα αποθήκη, μα σπίτι ετοιμόροπο, ούτως ή άλλως, μα καλύβα, η απαίτηση είναι μία, να έρθει το κράτος να το χτίσει τώρα, καινούριο, γερό... Ναι, ο σεισμός είναι μια μεγάλη, εννοείται απρόσμενη, φυσική καταστροφή που προξενεί συμφορές, φόβο και οι έλληνες όμως, γενικά, και ας ακούγεται υπερβολικό, -αυτοί που μιλάνε στα κανάλια να πω; άντε, αυτό να πω- είμαστε απαράδεκτοι και σε αυτές τις περιπτώσεις.
Πες είμαι από προσφυγική οικογένεια, πες μεγάλωσα στη Μακεδονία όπου οι άνθρωποι δε χαμπαριάζουν, δεν είχαν άλλωστε και ποτέ ευνοϊκή μεταχείριση από την κεντρική πολιτική εξουσία, έζησα τους γονείς μου, τους ανθρώπους γύρω μου να ανασκουμπώνονται και να φτιάχνουν ξανά και ξανά τη ζωή τους. Να διεκδικούν, βεβαίως, αλλά κημπάρικα, πώς να στο πω αλλιώς;
Τον πόνο το σέβομαι, την απώλεια απίστευτα, το να ζεις όμως χρόνια στα λυόμενα, κι αυτό το είδαμε, περιμένοντας το κράτος να σε τακτοποιήσει, αυτό δεν μπορώ καν να το καταλάβω.
Κάνε κάτι και διεκδικησε ό,τι πραγματικά δικαιούσαι, ναι.
Μην αφήνεις τα επίσημα χείλη ούτε να σου τάζουν ούτε να σε δωροδοκούν.
Μην τους αφήσεις να λειτουργούν ως λειτουργοί κόμματος αλλά απαίτησε να είναι λειτουργοί του δημόσιου (καλού ή συμφέροντος, όπως θέλεις πες το).
Αλλά αυτό το "ας μου το φτιάξουν", δεν το καταλαβαίνω.
Και σε βάθος χρόνου είναι πιστεύω κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο. Πρώτον γιατί υποτιμάς τον εαυτό σου. Μετά γιατί όταν πραγματικά θα πρέπει να διεκδικήσεις κάτι, όχι την καλύβα να στην κάνουν καινούρια, έχεις αποδυναμώσει την διεκδίκησή σου με τη στάση σου. Άσε που μαθαίνεις κάποιους εκεί ψηλά ότι αν σε πληρώσουν τους ψηφίζεις κιόλας, βάζεις τις ανάγκες σου σε δημοπρασία. Και τέλος -τέλος δίνεις και το άλλοθι σε επίσημη πολιτεία να μην πράξει τα αυτονόητα όπως λέγαμε στην αρχή.


Κι επειδή, ακούω να λένε να λένε για την Αμερική, και αυτοί που τα λένε νομίζουν ότι είμαστε πολύυυ καλύτεροι εμείς οι ελληνάρες, θα σου πω μια ιστορία όπως μου την διηγήθηκε η φίλη μου η Βίκυ που ζει μόνιμα στην Αμερική εδώ και πολλά χρόνια. Μένει στη Φλώριδα, μια περιοχή που δοκιμάζεται σχεδόν μόνιμα από φυσικές καταστροφές, κυρίως τυφώνες. Κάποια περίοδο λοιπόν τα πράγματα ήταν πολύ άγρια εκεί και της τηλεφώνησα να μάθω τι συμβαίνει, πώς είναι όλοι στην οικογένεια. Τι είπε λοιπόν ότι πράγματι τα πράγματα είναι δύσκολα. Πολλές καταστροφές παντού, ο τυφώνας δεν αστειεύτηκε. Σπίτια κατεστραμμένα. Δέντρα ριγμένα στους δρόμους. Πολλα προβλήματα. Κάποια στιγμή χτυπάει την πόρτα της η γειτονισσά της. Μεγαλύτερη σε ηλικία από την ίδια, παλεύει χρόνια με τον καρκίνο, δεν έχει περάσει και λίγα. Της λέει "Βίκυ, εμείς είμαστε λίγο πιο μακριά από την ακτή και εκεί, στα παράλια, έχουν μεγάλες συμφορές. Οι άνθρωποι εκεί έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και τα συνεργεία θα μείνουν να δουλέψουν στις ακτές πολλές μέρες. Στη γειτονιά λέμε να μαζεψουμε χρήματα να νοκιάσουμε ένα φορτηγό να συγκεντρώσουμε κάποια αντικείμενα που είναι επικινδυνα από το δρόμο και τις αυλές μας και πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα, θέλετε να συμμετέχετε;"
Θα μπορούσε ποτέ αυτό να συμβεί στην Ελλαδα;
Η ιστορία της φίλης μου έχει και μια ακόμη "λεπτομέρεια". Όταν συνέβη, ό,τι συνέβη ήταν προεκλογική περίοδος, μάλιστα για πρώτη φορά μου έλεγε η Βίκυ ήταν τόσο "θερμή" προεκλογική περίοδος, υπήρχαν σημαίες των υποψηφίων στις αυλές, ο καθένας δήλωνε τι είχε πρόθεση να ψηφίσει. Πήγαιναν λοιπόν τα κανάλια στα σπίτια των ψηφοφόρων της αντίπαλης της κυβέρνησης παράταξης και ρωτούσαν για να ψαρέψουν λαυράκια. Τσίφος. Εκεί τους έλεγαν ότι, ναι, έχουν πληγεί, βεβαίως και είναι πολιτικοί αντίπαλοι του κυβερνώντος κόμματος, αλλά η μεγάλη φυσική συμφορά είναι φυσική συμφορά. Μάλιστα. Μόνο δύο μίλησαν λάβροι και είπαν "η κυβέρνηση, το κράτος...", ουρλιάζοντας. Τους ήξερα, λέει η Βίκυ, ήταν ...Έλληνες.
Γι' αυτό σου λέω, άστα...

14 σχόλια:

neoinileias είπε...

Τα διδάγματα από την κατάσταση που δημιουργήθηκε εξαιτίας των φυσικών καταστροφών είναι πολλά.
Το κράτος έχει υποχρέωση εξατομικευμένα και συνολικά να βοηθήσει τους πολίτες που πλήττονται από φυσικές καταστροφές, στο πνεύμα της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Αυτό που δεν είναι σωστό είναι η υπερβολική εκμετάλλευση του πόνου και της καταστροφής,

Ανώνυμος είπε...

Στέκομαι στη λέξη "κημπάρικα". Καμία άλλη λέξη δεν αποδίδει καλύτερα την περηφάνια και την αξιοπρέπεια.Είναι μεγάλη αρετή να μπορείς να διαχειριστείς μία κρίση και να ορθοποδήσεις στηριζόμενος στις δυνάμεις σου,χωρίς να επιτρέψεις σε κανέναν να σε λυπηθεί.
ΝΙΝΑ

καλημέρα είπε...

neoinileias,
αναμφίβολα το κρατος οφείλει να είναι ευαίσθητο και να μεριμνά για όλους τους πολίτες του, κατ' εμέ και για όσους ζουν και εργάζονται στην χώρα, άλλη ιστορία αυτό. Επίσης ενεργοί πολίτες κι όχι κουκιά ή πρόβατα ή μοιροκλάψηδες οφείλουν να είναι και οι πολίτες της χώρας.

Αλήθεια τον πόνο ποιος τον εκμεταλεύεται; Κάποτε νόμιζα τα κανάλια, τώρα δεν είμαι σίγουρη. Μια χαρά εκμεταλεύονται τον πόνο τους οι ίδιοι οι "απλοί αθώοι πολίτες", παρακαλάνε να τους δείξουν και τα καναλια...

καλημέρα είπε...

Νίνα,
η λέξη κημπάρης- που ακόμα δεν ξέρω πώς γράφεται, να σου πω την αλήθεια- και η σημασία της μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση από τότε που ήμουν μικρή.
Την έλεγαν συχνά στην οικογένεια και στο χωριό μου, για ανθρωπους που ήταν ωραίοι, περήφανοι κι αξιοπρεπείς όπως λες κι εσύ, η δε μαμά μου, το λέει πάντα "ό,τι και να συμβεί, να μη σε λυπούνται", πόντια, γαρ. Παλιά, ίσως δεν καταλάβαινα τι εννοούσε, τώρα ξέρω.

Cookie είπε...

Οχι, αυτο δε θα συνεβαινε ποτε στην Ελλαδα... στην Ελλαδα ολα εχουν γινει στην κ**οαθηνα τους και την υπολοιπη Ελλαδα την εχουν παρατημενη (πρεπει να γινεται σεισμος για να το παρουν χαμπαρι μερικοι-μερικοι πως ζουν αυτοι οι ανθρωποι;; και μαλιστα, μετα απο τις περσινες πυρκαγιες;; και τι, βγαινουν παλι αυτοι οι μερικοι-μερικοι και εχουν μουτρα να μιλανε στις καμερες και να πουλανε τετοιες ψευτιες που κατανταει πια αηδια;;;)... (Σαν Σαλονικια μιλαω :Ρ)

Το κακο ειναι πως, οσο και να τους κραζουμε, ιδρωνει το αφτι τους;;

Καλη εβδομαδα Αναστασια!

ΥΓ. Σορι για το ξεσπασμα :)

Κωνσταντινιά είπε...

Θέλω τόσα πολλά να σου γράψω γι αυτή σου εδώ την ανάρτηση, που δεν ξέρω από που ν' αρχίσω. ΘΑ αρκεστώ μου φαίνεται στο να πω ότι συμφωνώ και επαυξάνω,και με το κείμενο σου και με τα αντισχόλια σου.

Διαφωνώ όμως που αυτά εδώ τα λόγια, τα γεμάτα δύναμη, τα "εκρυψες" κάτω από άλλες αναρτήσεις.

Δεν σε προλαβαίνουμε βρε πουλάκι μου όταν παίρνεις φόρα!!

Έτσι μου έρχεται να στα κλέψω και να τα δημοσιεύσω και γω. Λέγοντας αυτά, συνειδητοποιώ ότι τα blog,τελικά έχουνε δύναμη. Θα μπορούσαμε να αναδημοσιεύουμε τέτοια κομμάτια!!Και μάλλον θα γίνεται και μπορεί να μην το πήρα χαμπάρι.

Μετα εκτιμήσεως

καλημέρα είπε...

Δαμασκηνάκι,
τι κάνεις; πώς πάνε οι εξετάσεις;

Το κακό είναι ότι οι αποπάνω έχουνε τον καθρέφτη τους κάτω, μη σου πω ότι οι από κάτω καμιά φορά είναι και χειρότεροι...

καλημέρα είπε...

Κωνσταντινιά μου,
δεν το έκρυψα, απλώς ήρθαν άλλες αναρτήσεις κολλητές. Τι να κάνω γι' αυτό δεν ξέρω, ελπίζω να το διαβάσουν και να σχολιάσουν και τώρα όσοι θέλουν.

Αντέγραψέ το, αναδημοσίευσέ το, κάνε ό,τι θέλεις, εννοείται! Έτσι θα ξαναπάει σε επίκαιρο μέρος όπως λες.

Ανώνυμος είπε...

ίσως έχεις και δίκιο εν μέρη για την εκμεταλευση του πόνου

Πριγκηπέσσα είπε...

[τουρκ. kibar].Άνθρωπος με φυσική ευγένεια, γενναιόδωρος, ντόμπρος και αξιοπρεπής. Επίσης, αυτός που είναι ντυμένος με ρούχα ακριβά, κομψά και διακριτικά.(Από το ρεμπέτικο γλωσσάρι του Ρεμπέτικο Forum)Είδος υπό εξαφάνιση θα συμπλήρωνα εγώ...

καλημέρα είπε...

Δημήτρη,
έγραψες! Τι ωραίοι που είναι οι κιμπάρηδες άνθρωποι. Μακάρι να είμαστε.

Υ.Γ. Τι έγινε την Κυριακή στο μαγαζί; Σας χώρεσε η Πριγκηπέσσα ή απλωθήκατε και στα πέριξ;Και μέχρι τι ώρα το πήγατε; Στενοχωρήθηκα που δεν μπόρεσα να έρθω, θα είμαι εκεί όμως στην έναρξη, το φθινόπωρο, με το καλό...

Πριγκηπέσσα είπε...

Τελειώσαμε γύρω στις 7 το πρωί.Εγώ τουλάχιστον πέρασα πάρα πολύ ωραία και μέχρι τις 10 το βράδυ έπαιζα μ αυτόν τον ξανθό διάβολο που βλέπετε στις φώτο από το κτήμα(στο πάλκο).Μας τίμησαν πολλοί συνάδελφοι,και τα σχήματα εναλλάσσονταν τακτικά.Αποκάλυψη της βραδιάς, ένας τύπος ο οποίος ερχόταν πολύ τακτικά τον χειμώνα και καθόταν μόνος του στην γωνία χωρίς να βγάλει ποτέ κουβέντα.Κατά τις 6.30 το πρωί αφού ετοιμαζόμασταν για το φινάλε ζήτησε να παίξει ένα τραγούδι.Έ! το έπαιξε και το τραγούδησε και από τότε υποφέρω από πτώση κάτω σιαγόνας...
Ωραία πράγματα.Άντε και του χρόνου.

καλημέρα είπε...

Εντάξει Δημήτρη ζήλεψα!
Έγραψες κάτι; αυτόν τον φοβερό τύπο;
Άντε και του χρόνου παρέα.

Πριγκηπέσσα είπε...

Γράψαμε,αλλά εκείνη την ώρα είχαν τελειώσει όλα.Τώρα που τον έμαθα θα τον έχω από κοντά!