Τόσο απλά

Μέρα γιορτής στο τελείωμά της. Αγαπη, λόγια, ευχές έκαναν τη μέρα σήμερα διαφορετική. Όμορφη, συγκινητική. Τόσα λόγια, τόσες όμορφες κι αληθινές ευχές, τόσα χαμόγελα κι αγκαλιές. Με αυτά που λείπουν πολύ, και με αυτά όμως που είναι ευλογία να τα εχεις στη ζωή σου. Την αγαπη και έγνοια των φίλων και δικών σου, τη χαρα να είσαι ανάμεσά τους. Και πάντα μεσα στη χαρα, η αμηχανία. Μόνο τα τελευταία χρόνια, κι αυτό το χρωσταω σε ανθρώπους αγαπημένους, κάπως, κάτι αλλαξε. Δεν είχα μαθει πώς είναι να γιορτάζεις, αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια. Δεν το ήξερα, απλά. Και τώρα που παλι την εχω εκείνη τη γνώριμη αμηχανία τα πραγματα είναι σίγουρα καλύτερα. Και όσο περνά ο καιρός θα είναι όλο και καλύτερα . Όταν σε γιορταζουν μαθαίνεις και να γιορταζεις και να χαίρεσαι, κι αυτό τόσο απλά.

Στην προηγούμενη αναρτηση και στα σχόλιά σας δεν απαντησα ακόμα, θα το κάνω όμως μόλις βρω λίγα λεπτα παραπάνω από τα πέντε που ξεκλεψα από τις δουλειές που ποτέ δε λένε να τελειώσουν για να σας γραψω όσα σας γραφω τώρα.

Από αύριο στην εκπομπή θα κανουμε μια μικρή βόλτα στις παραστασεις για παιδιά που μπορούμε να δούμε αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη, μερες που θα είναι κλειστα τα σχολεία και θα κανουν αναπαυλα και οι δραστηριότητες των παιδιών μας. Θα δίνουμε και προσκλήσεις για τις παραστασεις για τις οποίες θα ενημερωνόμαστε.Αύριο θα μιλήσουμε για τα «Σαραντα κλειδια» που ανεβαζει η Πειραματική Σκηνή της Τεχνης στο θεατρο Αμαλία.

Στην αυριανή όμως εκπομπή, επίσης, στο δευτερο ημίωρο, θα μιλήσουμε με αφορμή μια ταινία μικρού μήκους με τον δημιουργό της, τον Κωνσταντίνο Πιλάβιο.
Η ταινία είναι αυτή:


Θα τα πούμε αύριο λοιπόν!

Για καληνύχτα ακου αυτό το καινούριο τραγούδι(στιχοι:Γιωτα Βασιλακοπούλου, μουσική: Κωστής Ζευγαδελης, τραγούδι: Ελένη Πέτα)που πολύ μου άρεσε
Φιλιά...κι ευχαριστώ, ξέρεις εσύ...