Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

'Kαρυατίδων', καλό μου Μουσείο;

Από τις τρεις μέρες στην Αθήνα. Ενα πρωινό στο Μουσείο της Ακρόπολης. Κυριακή. Περπατάδα από τη Νεάπολη , κέντρο Αθήνα, όχι Πειραιά για να μη λες ότι δεν έμαθα τίποτα στην πρωτευουσα, (άμα το λέω κι αυτό λάθος, τι να πω πια για τον εαυτό μου, δεν θα τη μάθω ποτέ την Αθήνα, μα ποτέ...μωρέ σαν να εκανα καλά και τη φοβόμουν τόσο εγώ παλιά...). Φτανουμε στο Μουσείο. Πολύς κόσμος. Παρα πολύς. Ειχαμε κανει διαδικτυακά κρατηση εισιτηρίων. Πανευκολο (αφού το εκανα εγώ, όλοι μπορείτε). Μπήκαμε γρήγορα.
Κανενας δεν μας είπε να αφήσουμε την τσαντα στο βεστιάριο, κι ας έλεγε έτσι στις πληροφορίες της ιστοσελίδας του Μουσείου. Πήγαμε κατευθείαν στην αίθουσα προβολης του ενημερωτικού βίντεο. Καλή κίνηση.
Μετα γυρίσαμε όλο το Μουσείο. Ενδιαφερουσα η μουσειολογική του άποψη, είναι ωραία η τοποθετηση των ευρημάτων σε προσομοίωση του πραγματικού τους αρχικού χώρου, αδύνατον να χαρείς την περιήγησή σου αν εχει τόσο πολύ κόσμο. Το κτίριο. Τόσο μεγαλο και δεν του φαίνεται καθόλου. Ούτε στην όψη, ούτε περπατώντας μέσα του. Δεν είναι για μεσημέρι, με τίποτα. Ο ήλιος μπαίνει από παντού και τυφλώνει τα πάντα.
Πάνω στη διαφανη γυαλινη επιφανεια του δαπέδου, ακούω εναν κύριο να λεει στην παρεα του "μην πατατε όλοι μαζί, μη πέσει". Χαμογελάω. Προχωραμε στις αίθουσες και τα επίπεδα. Μιλιούνια, παντού.
Η αρχαιολογία. Αν είχα ένα ακόμα πτυχίο θα ήταν εκεί. Μια λεπτομερεια και φτιαχνεται ολόκληρος κόσμος μπροστα σου.
Μια φορα στο μουσείο αυτό δεν φτανει, σε κανεναν μουσείο δεν φτανει μια μόνο επίσκεψη, πόσο μαλλον εδώ.
Θα ξαναπάω. Καλύτερα καθημερινή. Ακόμα καλύτερο δειλινό. Το ιδανικό με κάποιον που ξερει να μου λεει κι εγώ να μη ντρεπομαι να ρωτάω. Αμα τυχω σε καλό ομιλητή, μεχρι που δε μιλάω καθόλου εγώ, φαντασου... Το καλύτερό μου να ακούω ιστορίες για δρόμους, κτίρια, μνημεία, ονομασίες, ανθρώπους. Κάτι έχω στο μυαλό μου. Την επόμενη φορά.
Και τότε, εκείνη την επόμενη φορά, καλό μου μουσείο, γίνεται να έχεις αλλαξει σε παρακαλω εκείνο το "Καρυατίδων" που βγαζει μάτι στον ενημερωτικό πινακα δίπλα στις πανέμορφες Καρυάτιδες; Γραμμένο μάλιστα δυο φορές, παρακαλώ. Εμ, βλέπεις πέρασε από κει ο "κόκκινος μαρκαδόρος" που τίποτα δεν του ξεφεύγει, και το εντόπισε. Παραπάνω δε λέω, όποιος καταλαβε, κατάλαβε.



Τα γύρω γύρω από το Μουσείο






Μη με ρωτήσεις τι είναι πίσω, δεν ξέρω, εννοείται, για την αλήθεια δε θυμάμαι, πού θα παει όμως...

27 σχόλια:

ΙΩΑΝΝΑ είπε...

Aδελφούλα, "ζήλεψα" με την καλή έννοια...!
Τι ωραία πράγματα που είδες!
Την άλλη φορά θα πάμε μαζί;
Σου κάνω επίσημη πρόταση.

Επειδή σε βλέπω σαν να "τρώγεσαι" να το πάρεις το πτυχίο του Ιστορικού-Αρχαιολογικού και επειδή αν δεν με πάρουν και φέτος στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο-για τρίτη χρονιά που υποβάλλω αίτηση- του χρόνου σκέφτομαι σοβαρά να δώσω κατατακτήριες στη σχολή αυτή... τι λες δίνουμε μαζί;
Ένα απωθημένο όσο να πεις μου 'μεινε με τη σχολή αυτή. Παρά τρίχα δεν πέρασα και πήγα Νομική.

Θυμάσαι τι έλεγε ο παππούς μας;
"Όποιος δεν γνωρίζει Ιστορία δεν μπορεί να σταθεί σε καμία συζήτηση!"

kostaslogh είπε...

τι να τις κάνουμε τις καρυατίδες ;
αυτή η μελαχρινή με τα γυαλιά αρκεί!

VAD είπε...

Σαλονικιά στην Αθήνα;;;
Ναι,αλλά Λευκό Πύργο δεν εχει:)))

καλημέρα είπε...

Ιωάννα,
αμα παρουμε το αυτοκίνητο μια μέρα κι αρχίσουμε να μιλάμε στο δρόμο (αμα δεν εχεις τόσο δυνατα τη μουσική και μπορώ να μιλάω και να ακούω φυσικά...) δεν τόχουμε σε τίποτα να φτασουμε σε λίγες ώρες Αθήνα. Σιγά το δύσκολο. Θα αφήσουμε εναν στόλο ακυβερνητο πίσω βεβαια, αλλα δεν πειράζει...
Τώρα για τη σχολή, λες;
Ξανά μανά μαθήματα κι εξετασεις; Ασε να το σκεφτώ...

καλημέρα είπε...

Σιγά την καρυατιδα...τώρα πάλι επειδή ευμεγέθεις τις είδα στο μουσείο μπορεί να εχεις και δίκιο,
καλημέρα!

καλημέρα είπε...

Δεν εχει Λευκό πύργο VaD, αλλα ό,τι και να λέμε η Αθήνα είναι μια πολύ ωραία πόλη.
Από βδομάδα ειδοποίησε τα παιδια της εφημερίδας του σχολείου, θα σας στείλω μήνυμα αύριο να δούμε ποια μερα βολευει να τα πούμε στην εκπομπή.
Καλημέρα!

Roadartist είπε...

Καταπληκτική!! :) Όπως πάντα! Την επόμενη φορά που θα έρθεις, πες μου να πάμε μαζί! Θα χαρώ πολύ..
Του χρόνου θα έχω στην σχολή ολόκληρη θεματική αποκλειστικά για την αρχαιολογία..ανυπομονώ!!
Σίγουρα ο κόσμος δεν βοηθάει.. τις δυο φορές που πήγα πάντως δεν είχε κόσμο.. Τυχαίνει αναλόγως τι μέρα θα πας..
Η διαφανη γυαλινη επιφανεια όντως τρομάζει αρκετούς.. ;)
Μπράβο και πάντα έτσι χαμογελαστή να είσαι, φιλάκια!!!!

Ανώνυμος είπε...

Ti omorfies einai autes?
Gia sena to lew anastasia oxi gia to mouseio...
Kala na pernas.

roadartist είπε...

Ξέχασα.. Το ταξίδι για τη Θεσσαλονίκη, τελικά ακυρώθηκε.. Μέχρι νεωτέρας.. :)

Hfaistiwnas είπε...

Καλησπέρα!
Ο Λυκαβυτός δεν είναι πίσω σου;;
Ωραίες φωτό έχεις! :)
Κάποια μου θυμίζεις αλλά δεν μου ρχεται τώρα!
:)
Δεν έχω πάει αλλά θα πάω σύντομα! :)
Μου αρέσει και το τραγούδι που έχεις βάλει.. :)

καλημέρα είπε...

Roadartist,
χμ, έτσι που το πάω του χρόνου το βλεπω να κατεβαίνω ξανα στην Αθήνα, οπότε θα πέσω και πάνω στο μαθημα της σχολής σου. Και βεβαια να παμε μαζί στο μουσείο και σε αυτό και σε άλλα!
Κρίμα που δεν θα ανεβεις τώρα Θεσσαλονίκη. Από την άλλη καλύτερα να έρθεις μετα από καμιά δεκαριά μέρες να γιάνει το χερι μου, τωρα είμαι άστα, χαμογελώντας αλλα άστα...
Φιλιά!

καλημέρα είπε...

Ηφαιστίωνα,
ναι, φυσικά ο Λυκαβητός, μόνο εγώ δεν το ήξερα. Πρωί-πρωί μου το είπε η φίλη μου η Τζενη που με "μάλωσε" (δεν πειραζει, να με αγαπατε με τα ελαττώματά μου)
Στο μήνυμά της δες, αναμεσα σε αλλα, τι μου έγραφε, πρόσεξε τα κεφαλαία να καταλάβεις τον τόνο "...ΠΙΣΩ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΣ!! ο βράχος που έπεσε από τα χέρια της Αθηνάς έπειτα από μια κακιά είδηση που της έφερε ένα κοράκι. Εξ' ου και το αμπιγιέ (μαύρο) του κορακιού, μόνιμο..."
Ε, ας μην τα ξερω όλα, ας τα ξερουν οι φίλοι μου!
Καλό βράδυ!

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Βρε τις... Καρυάτιδες που κατεβάζουν τον τόνο στο... κόκκινο.

Πολύ με άρεσε μπρε το κείμενό σου. Που θα έλεγε και η γιαγιά μου από την Πόλη.

Λοιπόν... δεν έχω πάει ακόμη στο νέο Μουσείο. Ο γιος μου πάντως εντυπωσιάστηκε. Ως σερνικό δε, θεώρησε τα γυάλινα πατώματα… αφορμή προς τέρψη των οφθαλμών.

Να πας καλό μου στο Αρχαιολογικό… μικρή είσαι. Εγώ η 47χρονη μόλις γράφτηκα στο Πάντειο (χάρμα… κατάταξη με βαθμό πτυχίου, ξεκούραστα πράγματα).

Λοιπόν… όταν επανέλθεις στο άστυ… ραντεβού στο Μουσείο για καφέ με τους Αθηναίους διαδικτυακούς φίλους.

Καλό ξημέρωμα.

ΥΓ... Συγγνώμη για το διαγραμμένο σχόλιο. Έγραψα καταλάθος από το mail του γιου μου.

katerina είπε...

Καλημερόύδια Αναστασία μου!
βρέχει σήμερα και χθες,τι ωραία!!!!να έχουμε μια πολύ πολύ όμορφη μέρα!!!!
Καλημεροφιλάκια!!!!!!
Κατερινα,katrina

Ανώνυμος είπε...

Φιλενάδα, την επόμενη φορά που θα έρθεις, θα πάμε περπατάδα- ανηφοράδα στον Λυκαβηττό (δεν τα προλάβαμε όλα σε μια τόσο σύντομη επίσκεψη)γιατί όταν δεις ένα μέρος από κοντά το θυμάσαι καλύτερα. (Μα τι ωραίο μοντέλο έχω στις φωτογραφίες;!!!)
ο-κόκκινος-μαρκαδόρος

καλημέρα είπε...

Big mama,
πολύ με αρεσε η φραση αυτή που θα την ελεγε και η γιαγιά σου από την Πόλη (αχ, τι θα έχετε φαει από τα χερακια της, φανταζομαι!)
Μπα, δεν θα παω στο αρχαιολογικό, ας τα ξερουν οι αλλοι να μου τα λενε, το προτιμώ. Είναι πολύ πιθανό όμως να παω παιδαγωγικό ή ψυχολογικό, αυτό το σκεφτομαι πολύ σοβαρα.
Μπραβο για το Πάντειο, ωραίο!
Καλή, καλή μέρα!

καλημέρα είπε...

Κατερίνα,
είπαμε να βρεξει και να σηκωθεί αερας αλλα χθες βραδυ το παρακανε λίγο!

καλημέρα είπε...

Κόκκινε μαρκαδόρε,
αυτή θα είναι η τιμωρία μου που δεν ηξερα τον Λυκαβητό, ανηφορική περπαταδα;(τον εκοψα και μακρύ το δρόμο...)
Τον εχω δει απο κοντα τον Λυκαβητό, εχω να σε πω, που δεν τον θυμάμαι είναι μια αλλη μεγαλη ιστορία, δε μιλάω και πολύ παναθεμά με αφού με ξερεις, οπότε αστο...
Το μοντελο έκανε ό,τι μπορούσε, είναι η αλήθεια...για να φανεί η μεγαλη μύτη της (καλά, δεν παίζεται, μύτη πρωταγωνίστρια μιλάμε)
υπογραφή,
"το μπανταρισμένο χερι"
(πες μου τώρα ότι δεν λετε στην Αθήνα τη λέξη μπανταρισμένος, να το ακούσω κι αυτό...)

Πολλά φιλιά!!!

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Έχουμε φάει μαναμ' από της γιαγιάς τα χεράκια για δυο μη σου πω και τρεις ζωές...

Εγώ θα πρέπει να κάνω δίαιτα και μετά θάνατον...

Και το παιδαγωγικό και το τμήμα ψυχολογίας έχουν φοβερό πρόγραμμα σπουδών. Να πας. Ο άνθρωπος είναι νέος όσο αλλάζει και μαθαίνει.

Τα φιλιά μου.

Dimitris είπε...

Αναστασία,
καλησπέρα. Με τόσο λίγα λόγια και περιέγραψες τόσα πολλά.
Άσε που κανεις και κάτοικο της Άθήνας με όσα λες για αυτήν να την αγαπάει πιο πολύ. Και είσαι κι από τη Θεσσαλονίκη, δεν είμαστε όπως καταλαβαίνεις συνηθισμένοι σε κάτι τέτοιο.
Βέβαια επειδή μπορεί να σε αγαπάει και η Αθήνα και να μην την αγαπάς μόνο εσύ μήπως να το σκεφτόσουν να ερχόσουν να μείνεις εδώ. Φίλοι καλοί υπάρχουν κι εδώ.
Την καλησπέρα μου.

Μ ΕΛΥΣΑ είπε...

Δημήτρη θα βρεις ολάκερη Θεσ/νίκη μπροστά σου. Τι πρόταση ήταν αυτή;
¨μαμάάάά¨ εδώ να μείνεις (που λέει και το τραγούδι) διότι τι απογίνουμε τα έρμα τα παιδιά σου;;
Καλησπέρα, καλησπέρα, καλησπέρα! (έτσι για πρωτοτυπία)

Βίκυ

καλημέρα είπε...

Aνώνυμε/η,
εμ δεν αφήνεις όνομα και σε ξεχασα, συγγνώμη.
Ευχαριστώ για την καλή την κουβεντα, νασαι καλά επίσης.

καλημέρα είπε...

big mama,
αν αφησε καλές συνταγές η γιαγιά, μη με ξεχασεις!
Ναι, το σκεφτομαι σοβαρα για τις σχολές, θα δούμε.

(Πλήγωσα βεβαια την αδελφούλα μου που διαλεγω αλλη σχολή αλλα Ιωαννα μου, ας εχουμε ποικιλία στην οικογενεια, ενας ιστορικός φτανει, δε φτανει;)

καλημέρα είπε...

Δημήτρη,
την αντιπαλότητα Θεσσαλονίκης-Αθήνας δεν την καταλαβα ποτέ. Πάντα αγαπούσα την πόλη σας και καποιοι από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους είναι κάτοικοί της, οπότε χαζα δεν μπορώ να πω.
Να ερθω στην Αθήνα; Είστε πολλοί, δεν με χρειαζεστε. Σας αγαπαω κι απο μακρυα.
Καλημέρα!

καλημέρα είπε...

Βίκυ,
μη σηκώνεις στρατό πουλάκι μου, το δελτίο αναχωρήσεων δεν με έχει μέσα, μην ανησυχείς!

Ανώνυμος είπε...

Θυμόμαστε ό,τι αντέχουμε κι ό,τι μας αντέχει.
Εγώ πάλι θυμάμαι ποια μου θυμίζεις. Να χαμογελάς πάντα.
Να είσαι πάντα καλά.