'Kαρυατίδων', καλό μου Μουσείο;

Από τις τρεις μέρες στην Αθήνα. Ενα πρωινό στο Μουσείο της Ακρόπολης. Κυριακή. Περπατάδα από τη Νεάπολη , κέντρο Αθήνα, όχι Πειραιά για να μη λες ότι δεν έμαθα τίποτα στην πρωτευουσα, (άμα το λέω κι αυτό λάθος, τι να πω πια για τον εαυτό μου, δεν θα τη μάθω ποτέ την Αθήνα, μα ποτέ...μωρέ σαν να εκανα καλά και τη φοβόμουν τόσο εγώ παλιά...). Φτανουμε στο Μουσείο. Πολύς κόσμος. Παρα πολύς. Ειχαμε κανει διαδικτυακά κρατηση εισιτηρίων. Πανευκολο (αφού το εκανα εγώ, όλοι μπορείτε). Μπήκαμε γρήγορα.
Κανενας δεν μας είπε να αφήσουμε την τσαντα στο βεστιάριο, κι ας έλεγε έτσι στις πληροφορίες της ιστοσελίδας του Μουσείου. Πήγαμε κατευθείαν στην αίθουσα προβολης του ενημερωτικού βίντεο. Καλή κίνηση.
Μετα γυρίσαμε όλο το Μουσείο. Ενδιαφερουσα η μουσειολογική του άποψη, είναι ωραία η τοποθετηση των ευρημάτων σε προσομοίωση του πραγματικού τους αρχικού χώρου, αδύνατον να χαρείς την περιήγησή σου αν εχει τόσο πολύ κόσμο. Το κτίριο. Τόσο μεγαλο και δεν του φαίνεται καθόλου. Ούτε στην όψη, ούτε περπατώντας μέσα του. Δεν είναι για μεσημέρι, με τίποτα. Ο ήλιος μπαίνει από παντού και τυφλώνει τα πάντα.
Πάνω στη διαφανη γυαλινη επιφανεια του δαπέδου, ακούω εναν κύριο να λεει στην παρεα του "μην πατατε όλοι μαζί, μη πέσει". Χαμογελάω. Προχωραμε στις αίθουσες και τα επίπεδα. Μιλιούνια, παντού.
Η αρχαιολογία. Αν είχα ένα ακόμα πτυχίο θα ήταν εκεί. Μια λεπτομερεια και φτιαχνεται ολόκληρος κόσμος μπροστα σου.
Μια φορα στο μουσείο αυτό δεν φτανει, σε κανεναν μουσείο δεν φτανει μια μόνο επίσκεψη, πόσο μαλλον εδώ.
Θα ξαναπάω. Καλύτερα καθημερινή. Ακόμα καλύτερο δειλινό. Το ιδανικό με κάποιον που ξερει να μου λεει κι εγώ να μη ντρεπομαι να ρωτάω. Αμα τυχω σε καλό ομιλητή, μεχρι που δε μιλάω καθόλου εγώ, φαντασου... Το καλύτερό μου να ακούω ιστορίες για δρόμους, κτίρια, μνημεία, ονομασίες, ανθρώπους. Κάτι έχω στο μυαλό μου. Την επόμενη φορά.

Και τότε, εκείνη την επόμενη φορά, καλό μου μουσείο, γίνεται να έχεις αλλαξει σε παρακαλω εκείνο το "Καρυατίδων" που βγαζει μάτι στον ενημερωτικό πινακα δίπλα στις πανέμορφες Καρυάτιδες; Γραμμένο μάλιστα δυο φορές, παρακαλώ. Εμ, βλέπεις πέρασε από κει ο "κόκκινος μαρκαδόρος" που τίποτα δεν του ξεφεύγει, και το εντόπισε. Παραπάνω δε λέω, όποιος καταλαβε, κατάλαβε.

Τα γύρω γύρω από το Μουσείο

Μη με ρωτήσεις τι είναι πίσω, δεν ξέρω, εννοείται, για την αλήθεια δε θυμάμαι, πού θα παει όμως...