o μηχανισμός της καρδιάς

"- Η καρδιά σου είναι μηχανική, είναι πιο εύθραυστη από μια φυσιολογική καρδιά, κι ετσι θα'ναι για πάντα. Οι μηχανισμοί του ρολογιού δεν φιλτράρουν τα αισθήματα τόσο καλά όσο οι ιστοί. Πρεπει στ'αλήθεια να είσαι πολύ προσεκτικός. Αυτό που έπαθες στην πόλη όταν είδες εκείνη την τραγουδιστριούλα επιβεβαιώνει ό,τι φοβόμουνα: ο έρωτας είναι πολύ επικίνδυνος για σένα. Κοιμήσου τώρα...
-Εύκολο είναι με τέτοια καρδιά;"

Έχει καιρό που διάβασα το βιβλίο αυτό. Από την άνοιξη που μας πέρασε. Μόλις είχε κυκλοφορήσει, απο τις εκδόσεις Ηλίβατον. "Ο Μηχανισμός της Καρδιάς".  "La mécanique du cœur". Γύριζε στο μυαλό μου πολλές φορές και ήθελα να σας γράψω. Όλο κάτι γινόταν. Τώρα που το σκέφτομαι, περιμενε τη στιγμή του. Επίσης, αυτή είναι μια πολύ καλή δικαιολογία για πραγματα που όλο αναβάλεις για μετα και μετα αυτα αργούν, αργούν, αργούν πολύ.... λες "δεν ήρθε η ώρα τους" και, ας πούμε, νομίζεις ότι λες μια εξυπνάδα, αλλα δεν κάνει τώρα να σας τα λέω όλα...
Κοίτα όμως σήμερα. Γύρισα πριν λίγο από το μάθημα των γαλλικών. Η Collette, η καθηγήτριά μας, εξαιρετική, ευγενική και κομψή, σε κάνει να αγαπήσεις τα γαλλικά. Επειδή δεν διαβαζει αυτες τις γραμές για αυτό στα γράφω με τόση άνεση. Μας μιλάει λοιπόν για τρεις ώρες και τα γαλλικά μπαίνουν μεσα σου. Μη γελάς, έτσι γίνεται. Επειδή δε, είναι γαλλίδα, εκτός απ'όλα τα άλλα, καλή προφορά, πραγματική γνώση της σύγχρονης καθομιλούμενης γαλλικής και άλλα πολλά, μου αρεσει που ψάχνουμε πολύ το πώς και το γιατί της γλώσσας. Είναι σαν να συναντιούνται οι μητρικές μας γλώσσες η δική της και η δική μας και μη σου πω σαν να κατανοώ καλύτερα και πιο βαθιά και τα ελληνικά. Εεε, επειδή έχω και την "πετριά", μην το μάθει ο γιος μου θα φάω χοντρό δούλεμα, πόσες φορές φτανω και στα αρχαία ελληνικά μην το ρωτας... Αυθαίρετα βεβαια, εντελώς, κάνοντας αντιστοιχισεις που μάλλον δεν ταιριάζουν, αλλο θεμα αυτό, είπαμε... η "πετριά". Ας πούμε σήμερα είδαμε κάποια στιγμή τη φραση "tous me plait". Εμείς στα ελληνικά το λέμε, "όλα μου αρεσουν". Πήγε το μυαλό μου στα αρχαία, βάλε στη θεση του "όλα" το παν, το όλον, και να, ο ενικός. Χαζά, ε; όλο τετοια κάνω, σιγα μη μάθω ξενες γλώσσες ποτέ...
Πάντως για να επιστρεψω επιτελους, κάποια στιγμή βλεπουμε τη λεξη cœur, είναι η καρδιά. Γενους αρσενικού, στα γαλλικά. Μα η καρδιά αρσενική; γυρίζω και λεω ψιθυριστα στη Σοφία, την συμμαθήτρια με το απίστευτο ταλεντο στις ξενες γώσσες, ενα χαρισματικό πλασμα που ξερει ήδη επτα, εχω να σου πω. Έλα, ντε...μα, αρσενική; μου λεει κι εκείνη.
Εκείνη τη στιγμή ήρθε το βιβλίο ξανά στο μυαλό μου. Κι έμεινε.
Ποια είναι η ιστορία του;
16 Απριλίου 1874. Μια αφύσικα τσουχτερή νύχτα γεννιέται ενα μωρό. Είναι η πιο κρύα νύχτα του κόσμου. Η μητέρα του πεθαίνει. Η Μαντλεν, η μαμή που την ξεγεννησε σώζει το αγόρι που γεννιέται με αδύναμη, παγωμενη απο το κρύο, καρδιά απο βεβαιο θανατο. Στη θεση της βιολογικής καρδιάς του τοποθετεί εναν μηχανισμό ρολογιού. Αυτή είναι πια η καρδιά του.Οι οδηγίες είναι σαφείς.
"Πρώτον, μην αγγίζεις τους δείκτες σου. Δευτερον, έλεγχε το θυμό σου. Τρίτον, μην αφήσεις ποτέ, μα ποτέ, τον εαυτό σου να ερωτευτεί. Γιατί τότε, ο μεγάλος ωροδείκτης του ρολογιού της καρδιάς σου θα τρυπήσει το δερμα σου, τα κόκκαλά σου θα γίνουν θρύψαλα και ο μηχανισμός της καρδιάς θα σπάσει." 
Είναι εύκολο όμως να μην ερωτευτείς; Το αγόρι μεγαλώνει και ερωτευεται μια μικρή τραγουδίστρια. Η καρδιά του παει να σπασει. Εκείνη χάνεται. Με συνοδοιπόρο τον εκκεντρικό Μελιές που συμφωνεί να τον ακολουθήσει -"Σύμφωνοι μικρούλη. Χρειαζομαι ενα ταξίδι, κυριλεκτικά και μεταφορικά, δεν μπορώ να κάομαι αιωνίως βυθισμένος στη μελαγχολία. Μια τεράστια πνοή φρεσκου αερα, να τι στείλουμε ο ένας στον άλλο..."- ξεκινά το ταξίδι για να την βρει.
Και συναντιούνται.
"Πρεπει να συμπεριφερεσαι σαν παίκτης του πόκερ. Μην δείχνεις ποτέ το φόβο σου, ούτε τις αμφιβολίες σου. Στο παιχνίδι σου εχεις ενα ατού, την καρδιά σου. Νομίζεις πως αυτό είναι αδυναμία, αλλα αν αποφασίσεις να δεχτείς αυτήν την ευπαθεια, αυτό το ρολόι-καρδιά θα σε κάνει ιδιαίτερο"
Κι αγαπιούνται. Εκείνη ενα πλασμα σαγηνευτικό, αυτός ενα πλάσμα παραξενο.
"-Πώς να δαμασεις μια σπίθα. Να το εγχειρίδιο οδηγιών που χρειάζομαι! λέω στον Μελιές.
- Μια επιτομή της απόλυτης αλχημείας, θες να πεις... Μα οι σπίθες δεν δαμάζονται παιδί μου...
-Δεν θελω να την βάλω στο κλουβί, θα θελα απλά να την κάνω να εχει περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό της.
-Η απόλυτη αλχημεία, αυτό είναι!
-Ας πούμε ότι ονειρευόμουνα εναν έρωτα μεγάλο σαν το λόφο του Άρθρουρ'ς Σητ και βρίσκομαι με μαι οροσειρα που μεγαλώνει ακριβώς κάτω απο τα κόκαλά μου.
-Είναι εξαιρετική τύχη, ξέρεις, λίγοι άνθρωποι προσεγγίζουν αυτό το συναίσθημα.
-Ίσως, αλλα τώρα που το δοκίμασα, δεν μπορώ πια να ζήσω χωρίς αυτό! Κι όταν εκείνη κλείνεται στον εαυτό της, νιώθω απίστευτη στερηση
-Επωφελήσου απο τις στιγμές που αυτό το συναίσθημα σε διαπερνάει. Κι εγώ γνώρισα μια σπίθα και μπορώ να σου πω ότι αυτα τα κορίτσια, είναι σαν το μετεωρολογικό δελτίο στα ορεινά: απρόβλεπτα...."

Ένα παραξενο παραμύθι.
Μια ιστορία που δεν θελω να σου πω το τελος της, όχι γιατί είναι καλό ή κακό, αλλα γιατί στις δύο τελευταίες παραγράφους του βιβλίου είναι αυτό που καλύτερα να το διαβασεις εσύ και να μην σου πω τίποτε αλλο τωρα, εγώ.

Εκατόν χρόνια μετα τον ήρωά του είναι γεννημένος ο συγγραφέας του "μηχανισμού της καρδιάς". Είναι ο Mathias Malzieu. Γεννήθηκε το 1974 στο Μονπελιέ και είναι μουσικός. Είναι βασικός μουσικός και τραγουδιστής του συγκροτήματος Dionysos. Παράλληλα ασχολείται και με το γράψιμο. Τα προηγούμενα βιβλία του: η συλλογή διηγημάτων 38 mini westerns (Pimientos, 2002) και το μυθιστόρημα Maintenant qu’ il fait tout le temps nuit sur toi (Flammarion, 2005). Ο μηχανισμός της καρδιάς κυκλοφόρησε στη Γαλλία το 2007.