Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Καλή συνέχεια κορίτσια! Καλή επιτυχία!!!


Είναι η μικρή μου αδελφή. Με ενάμιση σχεδόν χρόνο διαφορά. Από τότε που με θυμάμαι είμαστε μαζί. Οι άλλες μας αδελφές, μεγαλύτερες, μας πρόσεχαν, τις παρακολουθούσαμε, τις βλέπαμε πολύ πολύ μεγάλες, τώρα η διαφορα μάς φαίνεται πολύ μικρότερη αλλα τότε ήταν αλλιώς, πιο συνεσταλμένη, σοβαρή και διαβαστερή η μεγάλη, πιο δυναμική, κοινωνική και θαρραλέα η δεύτερη και μετα εμείς οι δυο.  Όταν οι μεγαλες έφευγαν για σπουδές, μέναμε εμείς.
Μεγαλώσαμε μαζί. Γελάσαμε, παίξαμε, συγκινηθήκαμε, μοιραστήκαμε, διαφωνήσαμε, τσακωθήκαμε, κανονικά, όπως όλα τα αδέλφια. Ξέρεις καμιά φορα σκέφτομαι ότι τα αδελφια σου τα χρειάζεσαι όταν είσαι πολύ μικρός και μετα, όταν μεγαλώνεις. Όταν εχεις πια περάσει την εφηβεία και τα χρόνια όπου όλα σε καταπιέζουν, σε μπερδευουν και ψάχνεις να δεις ποιος είσαι, πού θα πας. Όταν λοιπόν περασουν όλα αυτα, είσαι σίγουρος για το τι είναι στη ζωή σου αυτές τις σχεσεις που βρήκες έτοιμες στη ζωή σου και δεν ήταν επιλογή σου. Και είσαι αληθινά τυχερός άνθρωπος αν σε συνδεουν μαζί τους δεσμοί αληθινοί, δεσμοί που επιλεγεις πλέον συνειδητά κι όχι αναγκαστικές συγγενικές σχεσεις. Είμαι πολύ τυχερή που υπαρχουν οι αδελφές μου στη ζωή μου. Ευτυχισμένη. Και χαίρομαι γιατί και τα παιδιά μας είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Αυτό μόνο θα σου πω.
Θα μπορούσα να σου πω πολλά για την Ιωαννα, την μικρη μου αδελφή. Και για πολλά που την καμαρώνω. Για το τσαγανό και την αποφασιστικότητά της. Για το ότι δε δισταζει να αλλάζει. Για απίθανες ατακες της. Για αλλα πολλά. Θα στα πω όμως άλλη φορα, ίσως.

Σήμερα θέλω να στείλω πολλή πολλή αγαπη και όσες ευχες μπορούν να φτασουν εως την Ατταλεια της Τουρκίας. Είναι εκεί με τις δυο μεγαλες της κόρες, τις ανηψιές μου.
Η Αγγελική και η Ελισάβετ είναι σκακίστριες και μέλη της της ελληνικής αποστολής που παίρνει μέρος στο Παγκόσμιο Πρωταθλημα Νέων (κορίτσια το λέω σωστα;). Παίζουν σκάκι απο μικρές, τώρα είναι δυο δεσποινίδες πια και πολύ καλές σκακίστριες. Με πολλα βραβεία και διακρίσεις και πολλές συμμετοχές σε τουρνουά και πρωταθλήματα σε Ελλαδα και εξωτερικό. Η Ελισάβετ μάλιστα, πριν λίγο καιρό, το Σεπτέμβριο, πέτυχε με εξαιρετική εμφάνιση μια μεγάλη διάκριση, κατεκτησε την τεταρτη θεση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων στο Φερμο της Ιταλίας.
Είναι δυο σπουδαία κορίτσια και δεν καμαρώνω για αυτές μόνο για τις επιδόσεις τους στο σκάκι. Μη νομίζεις άλλωστε πως κορδώνονται ανόητα για τις επιτυχίες και τα μετάλιά τους. Κάθε άλλο. Κουραζονται πολύ για αυτα, μελετούν και προπονούνται ώρες, χαίρονται όταν πάνε καλά αλλα είναι μετρημένες και φυσικά είναι δυο κορίτσια με όλα τα χαρακτηριστικά της ηλικίας τους, με χιούμορ, με άποψη, με τις μουσικές και τα ενδιαφεροντα τους, τους φίλους, το σχολείο. Και σταματαω εδώ γιατί θα μου βάλουν τις φωνές, "ελα βρε θεία..."
Εδώ μια φωτογραφία όπου φαίνονται και οι δυο σε ενα τουρνουα. Η Αγγελική είναι η πρώτη αριστερά, η Ελισάβετ η τρίτη δεξιά.


Κάπως έτσι λοιπόν, αφού τα κορίτσια μας παίζουν σκακι και όλο κάπου είναι για αγώνες, έμαθα σιγά σιγά να μετράω ΕΛΟ, χώρες που έχουν παραδοση στο σκάκι και άλλα τετοια που σιγα μην τα ήξερα αλλιώς. Μαθαίνω τα νέα τους κάθε μέρα, βλέπω στο διαδίκτυο με ποιες παίζουν, τι ΕΛΟ εχουν -αυτα που σου έλεγα πριν- τις ψαχνω στις φωτογραφίες, κανονική χαζοθεία.
Σήμερα ήταν η τέταρτη μερα του πρωταθλήματος. Πάνε και οι δύο πολύ καλά.
Καλή συνέχεια κορίτσια! Καλή επιτυχία!!!


Υ.Γ. Για μια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό να βάλω επάνω για τίτλο τη φραση "οι δικές μας βασίλισσες", αλλα αμεσως σκεφτηκα, είσαι καλά; εκτός που δεν είναι κι ωραίος τίτλος, δεν μπορείς να φανταστείς τι θα μου έλεγε μετα η αδελφή μου, ούτε παραμύθια με βασιλιάδες δεν της αρεσουν, πόσο μάλλον να έγραφα εδώ κάτι τετοιο. Θα ήταν σαν να παίζαμε διαλογο απο το "Καπλάνι της βιτρίνας" με την Μέλια και την αδελφή της, θυμάσαι Ιωάννα;




Εδώ μπορείτε να δείτε video (σε δύο απο αυτά, την δευτερη και τεταρτη μέρα, φαίνεται η Ελισάβετ, χαρα εγώ όταν την είδα, δε σου λέω τίποτα!) και εδώ φωτογραφίες απο την διοργάνωση με παιδιά και έφηβους απο όλον τον κόσμο να παίζουν σκάκι.





















27 σχόλια:

benikos place είπε...

Καλημέρα και καλή βδομάδα! Καλή επιτυχία στα δυο κορίτσια!

καλημέρα είπε...

Guten Morgen!
Καλημέρα παιδιά!
Θα διαβασουν ελπίζω τα κορίτσια τις ευχές σας, μια έχουν σύνδεση μια όχι στο ξενοδοχείο, και θα χαρούν.
Ευχαριστώ!

katerina είπε...

Καλή συνέχεια στην Αγγελικη και στην Ελισαβετ! Καλή επιτυχία!!!ωραιο αθλημα το σκακι!
Ομορφη μερα και καλη βδομαδα να εχουμε!

b|a|s|n\i/a είπε...

καλή τους επιτυχία!!
να τις καμαρώνετε και να είστε μαζί τους σε όλα τα εύκολα τα δύσκολα τις επιτυχίες τις λιγότερο επιτυχίες. και να είναι πάντα όλες τους οι διαδρομές γεμάτες κάθε ευτυχία. καλημέρα.

manetarius είπε...

Καλή επιτυχίαααα στις φανταστικές αδερφούλες σου!!!

Εγώ είμαι εντελώς σκράπας στο σκάκι!

Καλημέραααααααααα!!! :)))))

καλημέρα είπε...

Κατερίνα,
καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Ωραίο το σκάκι, και δύσκολο το άτιμο, αλλα ωραίο σίγουρα!

καλημέρα είπε...

b|a|s|n\i/a,
σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Μαζί σε όλα, όπως το γράφεις ακριβώς, τι όμορφα που το έγραψες!

καλημέρα είπε...

μανιταρακι μου,

δεν παίζουμε εμείς σκάκι, τα κορίτσια μας παίζουν, οι κόρες τςη αδελφής μου.
Για να καταλαβεις αμα παμε να παίξουμε εμείς οι μεγαλες με τα κορίτσια θα μας κάνουν ματ σε δυο κινήσεις όχι αστεία, για αυτό κι εμείς το αποφευγουμε βεβαίως,εννοείται...
πολλά φιλιά
καλημέρααααααα!

Κωνσταντινιά είπε...

Ξέρεις Αναστασία η μαμά μου μου έλεγε πως στενοχωριόταν πολύ που δεν μου χάρισε αδελφούλα.

Δώρο οι αληθινοί δεσμοί, όπως ακριβώς το λες και είσαι όχι μόνο τυχερή γιατι τους έχεις, μα και γιατί το αναγνωρ'ιζεις.
Συγχαρητήρια στις ανιψούλες, καλή συνέχεια και μπράβο τους που εκπροσωπούν επάξια την Ελλαδίτσα.

Roadartist είπε...

Να χαίρεστε τις μικρές.. Να είναι παντα καλά γερές, δυνατές.. Να χαίρονται όσα αγαπάνε.. Και την αδελφή σου να παραμείνετε πάντα έτσι όπως τώρα. Στα όμορφα και στα δύσκολα. Καλή εβδομάδα Αναστασία!

καλημέρα είπε...

Κωνσταντινιά,
και που δεν έχεις αδελφές για αυτό ακριβώς έχεις τόσο καλές φίλες, σαν αδελφές, ή και χωρίς το σαν, αν θες.
Άντε, και έχουμε πλάνα για το κοντινό μέλλον, όχι αστεία...

Ευχαριστούμε για τις ευχές, χρειάζονται παντα γιατί το σκακι είναι αθλημα αντοχής και τα κοριτσια μας εχουν ακόμα μπόλικες παρτίδες.

καλημέρα είπε...

roadartist,
σε ευχαριστώ πολύ, ακόμα πιο πολύ επειδή ξέρω πόσο αληθινά είναι όσα μου γράφεις.
Νομίζω έτσι θα είναι, μου είναι πολύτιμη η αγαπη της αδελφής μου, ελπίζω και η δικιά μου σε εκείνην, οπότε τι να φοβηθούμε; Ευτυχώς μερικές φορές το "για πάντα" ισχύει για πάντα.
Καλό βράδυ!

ΝΙΝΑ είπε...

Δεν θέλω να παραπονιέμαι, θα ήταν άδικο κιόλας, μα μου λείπει η αδελφική σχέση κι ας μη τη γνώρισα ποτέ, καθότι μοναχοπαίδι.
Καλή επιτυχία στις ανηψούλες σου, χαζοθεία!

Ανώνυμος είπε...

Μπρρρρρρρρρρρραβο μπράβο τα κορίτσια που μοιάσανε την θεια τους την έξυπνη !!!
Και εις ανωτεροτερα και περισσοτεροτερα !!!!!!!
Για να καμαρώνουμε και εμείς οι απ’εξω , που γνωρίζουμε τη θεία τους ….
Υ.Γ. μανιταρακι μου ,την κόβεις την θεια να παίζει σκάκι και μάλιστα σε επίπεδο πρωταθλητισμού??
Το πολύ πολύ καμία κολιτσινα και πολύ της είναι……
Από παιχνίδια μόνο ορθογραφία ξέρει …
Χι χι πειραχΕρη

καλημέρα είπε...

Νίνα μου,
για αυτό εσύ έκανες δυο παιδιά και κυρίως για αυτό είσαι τόσο καλή φίλη, είμαι σίγουρη ότι καποια θα έλεγε, δε λεω ονόματα, καλύτερη κι απο αδελφή.
Πάντως για μοναχοπαίδι δεν είσαι καθόλου κακομαθημένη και ιδιότροπη, μα καθόλου όμως.

καλημέρα είπε...

Γεια σου Έρη!
Κολιτσινα; τι είναι αυτό;
Σιγά μην ξέρω, εδώ και η ορθογραφία παίζεται...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Νάμαι καλέ! Ήρθα για επίσκεψη, κουλουράκια στο χέρι πακέτο, φιλία, χαμόγελο...και τι βλέπω ; σκάκι! και ζηλεύωωωωω! γιατί δεν ξέρω ! Δεν έμαθα ποτέ, άλλωστε με ποιόν να παίξω; είχες απο ότι βλέπω πολλές αδελφές, εγώ ήμουν μοναχοπαίδι, δεν έχω ούτε ξαδέλφια..Ξέρεις τι με συγκίνησε απο όλη την ανάρτηση σου; αυτή η φράση: "Ξέρεις καμιά φορα σκέφτομαι ότι τα αδελφια σου τα χρειάζεσαι όταν είσαι πολύ μικρός και μετα, όταν μεγαλώνεις." Να ξέρεις πόσο αλήθεια είναι αυτό καλή μου, σου το λέω εγώ.! Άντε τώρα , φάε τα κουλουράκια που έφερα και αύριο τα λέμε στο ..καφέ!

καλημέρα είπε...

Καλημέρα Αχτίδα,
με το καλό η πρώτη επίσκεψη και με τα καλούδια που φερνεις γλύκανε η μέρα!
Όπως είδες ίσως χθες βραδυ έγραψα τελικά για το κείμενό σου, είπα να μην το κρατήσω μόνο για μένα.
Σε φιλώ.

Υ.Γ. Μανιταρακι, μη ζηλεύεις, θα σου στείλω και κουλουρακια κι απ'όλα.

ΙΩΑΝΝΑ είπε...

Όπως τα λες.

Αληθινά τυχερή κι εγώ γιατί αυτό που μάς "έτυχε", η αδελφική σχέση,

στο πέρασμα του χρόνου έγινε πολύτιμη σχέση με αγάπη,

με λόγους και με ελεύθερη επιλογή.

Αγάπη και έννοια για την πάντα καλοπροαίρετη διάθεσή σου να βλέπεις ανθρώπους και πράγματα

(αλήθεια ο Χίτλερ ήταν κακός τελικά;), για την ψυχραιμία σου και στις πιο δύσκολες στιγμές,

για τη νηφαλιότητα και το ανοιχτό σου μυαλό που καταφέρνει να ξεφεύγει πολλές φορές από στερεότυπα,

για την εργατικότητά σου και τη δίψα σου να μαθαίνεις πάντα.

Για εκείνο το απόγευμα στο χωριό που μικρές καθώς ήμασταν στα αντικρυστά δωμάτια και θέλοντας

να σού σκαρώσω ένα αστείο σε μία στιγμή που βαριόμουν και η ώρα δεν περνούσε ξαπλωμένη στο κρεβάτι

άρχισα να φωνάζω δήθεν με αγωνία: "Σούλη πέφτει το ράφι με τα βιβλία, έλα γρήγορα!" Το ράφι εννοείται

πάνω από το κρεβάτι, και επομένως σε "άμμεσο κίνδυνο" η χάρη μου!

Και συ τρεχάτη να΄ρχεσαι να μη κοιτάς καν ότι εγώ πάνω στο κρεβάτι ήδη γελώ, και να πιάνεις το τάχα

"ετοιμόρροπο" ράφι και να φωνάζεις: "φύγε Ιωάννα από το κρεβάτι!"

Και για πολλά άλλα παλιά και πρόσφατα που ξέρουμε οι δυο μας.

Και για όλα αυτά που θα έρθουν.

Εύκολα και δύσκολα. Ωραία και άσχημα.Γιατί μερικά πράγματα είναι για "πάντα".

............

Η χθεσινή μέρα δεν ήταν πολύ καλή για τα κορίτσια.

Η μοναδική μέρα με διπλό γύρο.Πρωί και απόγευμα.

Μία ήττα και μία ισοπαλία για την Αγγελική δύο ήττες για την Ελισάβετ.

Το τουρνουά με σύνολο 11 γυρους και βρίσκεται περίπου στο μέσο του.

Παίξανε 6 γύρους και έχουν άλλους 5.Και οι δυο με 3.5 βαθμούς στους 6 γύρους.

Τρεις νίκες, μία ισοπαλία και δύο ήττες για την καθεμία.

Σε αυτό τον αγώνα αντοχής η ανάρτησή σου αδελφούλα βοήθησε όπως και τα λόγια και οι ευχές όλων

των φίλων σου.Τα κορίτσια σάς ευχαριστούν πολύ. Όλες και όλους.

....................


Πολύ καλά έκανες και δεν έβαλες τίτλο: "Οι βασίλισσες μας".

Οι βασίλισσες έχουν θέση και είναι χρήσιμες μόνο στο σκάκι.

Στην πραγματική ζωή περιττές και άχρηστες.

Ωστόσο αν έβαζες αυτό τον τίτλο καθόλου δε θα απέκλεια ένα παρόμοιο διάλογο με αυτόν των

κοριτσιών, της Μέλιας και της Μυρτώς από το "Καπλάνι της βιτρίνας" της Άλκης Ζέη και μεταξύ μας.

Όπου οι δύο αδελφές 8 και 10 χρονών περνούν το καλοκαίρι του 1936 σε καποιο νησί

με τον παντογνώστη παππού τους, βενιζελικό στις πολιτικές του πεποιθήσεις.

Και ενώ όλα είναι ωραία κάποια στιγμή η Μυρτώ αποφασίζει πως ο βασλιάς ειναι πιο ωραίος, πιο

αριστοκρατικος από τον Βενιζέλο και ως εκ τούτου αυτή από εδώ και πέρα θα είναι βασιλικιά

και όχι βενιζελικιά όπως ο παππούς και η αδελφή της η Μέλια.

Ποιος άκουσε τη Μέλια και δεν τη φοβήθηκε!
.............


Η αλήθεια είναι όμως, πως ακόμη και τον τίτλο αυτό να χρησιμοποιούσες αδελφούλα τέτοιο διάλογο

δε θα κάναμε εντέλει μεταξύ μας, αφού ο δικός μας ο παππούς μάς έμαθε να βλέπουμε πέρα από την

ωραιότητα και την όποια αριστοκρατικότητα και ως εκ τούτου τέτοιος τίτλος δε θα ξυπνούσε κανένα

αντιβασιλικό αντανακλαστικό μου.

...Νομίζω...


Φιλιά από την Αττάλλεια της Τουρκίας μέχρι την 23/11 οπότε και θα τα πούμε από κοντά!



Υ.Γ. Ξέχασες να πεις ανάμεσα στ' άλλα (τα πολύ ωραία και συγκινητικά) ότι μιλάω πολύ.

Δεν πειράζει.

Το κατάλαβαν.

καλημέρα είπε...

Μικρή,
έβαλα τα κλάμματα, μετά γέλασα και όταν τελείωνα να διαβαζω αυτα που μου γράφεις ένιωσα τόσο τυχερή που είσαι αδελφή μου, τόσο τυχερή.
Στα εύκολα και στα δύσκολα, στις χαρες και στις λύπες, μαζί, παντα, έτσι ας είμαστε.

Και τα δύσκολα μαζί σου είναι λίγο πιο εύκολα, το ξερεις δεν το ξέρεις;
Άντε, πάλι ...
τι λεγαμε μικρές; τα δακρυα καθαρίζουν τα μάτια; ε, σήμερα το παρακανα...
Φιλιά πολλά πολλά στα κορίτσια

Katerina είπε...

Ποσο σας χαιρομαι!μπραβο στα κορες σου Ιωαννα και στις ανηψιες σου Αναστασια!Μου θυμισες "το καπλανι της βιτρινας"να το ξαναδιαβασω, μικρη δεν ειχα διαβασει λογοτεχνια ....μαζι με τις αγαπημενες κορουλες μου,Αννα και Αλικη, εμαθα κι εγω να ταξιδευω στο μαγικο κοσμο των βιβλιων!

Katerina είπε...

"... αφού ο δικός μας ο παππούς μάς έμαθε να βλέπουμε πέρα από την
ωραιότητα και την όποια αριστοκρατικότητα..."τυχερες που ειχατε εναν τοσο ωραιο παππου,που σας διδαξε με τη ζωη του τοσα.(ο δικος μου παππους πεθανε νωρις οταν ημουν πολυ μικρη 2-3 χρονων και δε θυμαμαι..)
Λαθος εκφραση,τριγυρνα στο μυαλο μου απο τοτε που αφησα το σχολιο...απλα διαβαζα μικρη..και τωρα που μεγαλωσα, ελαχιστα σε συγκριση με τα κοριτσια μου.

καλημέρα είπε...

Ιωάννα,
έχεις δίκιο,
πού πήγε το σχόλιό σου; Πάντως μεχρι τις 21 Νοεμβρίου υπήρχε αφού το διαβασε η Κατερίνα, κάτσε να δω αν αποθηκευτηκε κάπου αλλού, αν όχι ξαναστείλτο, το κρατησες;

Ανώνυμος είπε...

Καλημερα,καλημερα,καλημερα!
Αληθεια που πηγε?Χαθηκε?
Καλημεροφιλακια!
Με γεια τα καινουρια του blog!

Katerina,Κατερινα

Ανώνυμος είπε...

Για να δούμε αν θα καταφέρω να το ξαναστείλω

ΙΩΑΝΝΑ είπε...

Το σχόλιο δεν δημοσιεύεται.
Από χθες όταν πάω να το δημοσιεύσω υπάρχει ένα μήνυμα που λέει:
"Λυπόμαστε αλλά δεν μπορέσαμε να ολοκληρώσουμε το αίτημά σας" .
Επιπλέον αναφέρει το εξής:
bx-p43cdf
Καταλαβαίνεις τίποτα;;;;

ΙΩΑΝΝΑ είπε...

(η συνέχεια...)

Όπου οι δύο αδελφές 8 και 10 χρονών περνούν το καλοκαίρι του 1936 σε καποιο νησί με τον παντογνώστη παππού τους, βενιζελικό στις πολιτικές του πεποιθήσεις.

Και ενώ όλα είναι ωραία κάποια στιγμή η Μυρτώ αποφασίζει πως ο βασλιάς ειναι πιο ωραίος, πιο αριστοκρατικος από τον Βενιζέλο και ως εκ τούτου αυτή από εδώ και πέρα θα είναι βασιλικιά και όχι βενιζελικιά όπως ο παππούς και η αδελφή της η Μέλια.

Ποιος άκουσε τη Μέλια και δεν τη φοβήθηκε!


Η αλήθεια είναι όμως, πως ακόμη και τον τίτλο αυτό να χρησιμοποιούσες αδελφούλα τέτοιο διάλογο δε θα κάναμε εντέλει μεταξύ μας, αφού ο δικός μας ο παππούς μάς έμαθε να βλέπουμε πέρα από την ωραιότητα και την όποια αριστοκρατικότητα και ως εκ τούτου τέτοιος τίτλος δε θα ξυπνούσε κανένα
αντιβασιλικό αντανακλαστικό μου.

...Νομίζω...


Φιλιά από την Αττάλλεια της Τουρκίας μέχρι την 23/11 οπότε και θα τα πούμε από κοντά!



Υ.Γ. Ξέχασες να πεις ανάμεσα στ' άλλα (τα πολύ ωραία και συγκινητικά) ότι μιλάω πολύ.

Δεν πειράζει.

Το κατάλαβαν.