Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

αποφασιστικός και τολμηρός ο Κωνσταντίνος;

-Μαμά, ξέρεις γιατί είναι καλο το jambo;
-Γιατί παιδί μου;

(Συγγνώμη, παρένθεση. Όλο κι όλο μια φορα πήγε στη ζωή της κι αυτό αφού με στόλισε με χίλια κοσμητικά επίθετα και με χαριστική βολή το "δεν με πιστεύουν τα αλλα παιδιά ότι δεν έχω πάει, να φανταστείς...", την πήρε από το χέρι η αδελφή μου και πήγαμε στο μαγαζί για μια "εκπαιδευτική" εκδρομή να της φύγει η περιέργεια πια...)

-Γιατί μας μετραει (αναφέρεται σε γνωστή διαφήμιση) πόσες μέρες λύπης έχουμε μέχρι να ερθουν τα Χριστούγεννα.
-Τι εννοείς "λύπης" παιδί μου, μέχρι τα Χριστούγεννα δεν θα χαρούμε καθόλου;
-Αμάν βρε μαμά, όταν λέω λύπης εννοω το σχολείο...
-Καλά, είναι λύπη το σχολείο;
-Πας καλά; Λύπη είναι, τι είναι; Άντε, άντε...

Μεταξύ μας, αν το σχολείο ξεκινούσε στις 9, δεν θα είχε κανένα πρόβλημα. Και αν όλα τα μαθήματα ήταν καλλιτεχνικά επίσης, αλλά αυτό ας μη το κάνω θέμα...

Είδε τα ζόρια, φετος ειδικά, Πέμπτη βλέπεις, η πρώτη μεγάλη τάξη, αλλαγή μαθησιακού επιπέδου, πια.
Να σου πω την αλήθεια, κι εγώ τα είδα μαζί της. Μου είχαν πει για τα μαθηματικά, "είναι δύσκολα", "κακογραμμένο το βιβλίο, να εχεις το νου σου". Πήρα λοιπόν η καλή σου απο το Σεπτεμβριο, μη σου πω Αυγουστο και γελάσεις μαζί μου, βοηθήματα μαθηματικών, κάθισα να δω την ύλη, να ξέρω τι γίνεται, αμα με ρωταει το παιδί να μην απαντάω όπως τότε στον καιρό μου, πρίν τόοοοσα πολλά χρόνια, στην προϊστορία, που λέει κι η ίδια, εντάξει με τα μαθηματικά τα βολεψα, ας με ρωτήσει ό,τι θέλει, είμαστε οκ.
Εμ, έλα όμως και στα άλλα, μάνα του δειλινού καμπάνα...

Ό,τι δεν χρειάστηκε να κάνω στον μεγάλο, το ζω τώρα. Δεν είναι που έχει να μαθαίνει ιστορία, γεωγραφία, φυσικά, θρησκευτικά και όλα τα υπόλοιπα, στη γλώσσα μόνο ρωτάει σπάνια, το καλύτερό της μάθημα παντα, είναι που όλα τα γιατί της πρεπει να έχουν ένα διότι.

-Γιατί πρέπει να μάθω Ιστορία; Πού θα μου χρειαστεί;
Εδώ απαντάει ο αδελφός της, είναι το αγαπημένο του μάθημα και δε σηκώνει πολλά πολλά όταν το αμφισβητουν κάτι μικρα σαν την αδελφή του (ουφ, γλύτωσα, σε ενα ας απαντήσει άλλος!)
-Ωραία εγώ αυτό στα Φυσικά το ξέρω τι σημαίνει, γιατί να το μάθω απ'έξω;
-Και γιατί πρεπει να το μάθω όλο αυτό; Να το πω περιληπτικά δε γίνεται;
-Πόσο περιληπτικά πια; Ο άνθρωπος που το έγραψε στο βιβλίο διαβασε τρία βιβλία κι εβαλε την περίληψη εδώ, αυτό είναι το πιο περιληπτικό.
-Και άμα το πω με δικά μου λόγια;
-Με δικά σου αλλα όχι σαν να είσαι δευτερα δημοτικού, είσαι πέμπτη, μεγάλο κορίτσι
-Όλο αυτό μου λες. Τι πειραζει να πω  "έκανε"; επειδή το βιβλίο λεει "πραγματοποίησε";
-Βρε πουλάκι μου, "έκανε" έλεγες στην πρώτη δημοτικού, έλα να μάθεις κι άλλα ρήματα.
-Άντε καλά. Και τι είναι αυτό το καινούριο που μου λες φετος, άλλο η αποστήθιση άλλο η παπαγαλία; Αφού είναι το ίδιο. 
(γιούπι, ένα καλό, δε λέει το "αφού" στο τελος της πρότασης, γλύτωσε το παιδί)

Και νάμαι, να λέω η παπαγαλία σημαίνει ότι κάτι το λέμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε, αποστήθιση σημαίνει ότι λέμε κάτι όπως είναι μεσα στο βιβλίο αλλά το καταλαβαίνουμε. Μας βοηθάει όμως έτσι το βιβλίο να μάθουμε καινούριες λέξεις κι εκφράσεις για να εκφραζόμαστε καλύτερα. Εκφραζόμαστε καλύτερα, σκεφτόμαστε καλύτερα, μεγαλώνουμε, αυτό δεν της λέω, από μέσα μου το λέω.

Αυτό σημαίνει διπλή δουλειά για την ώρα, άντε να λύθουν όλες οι απορίες, άντε να συγκεντρωθεί, άντε να παίξεις με ερωτήσεις και παραδείγματα με όσα γίνεται τουλάχιστον, από όσα έχει να μάθει. Ευτυχώς έχει πολύ καλές δασκάλες, όλα θα πανε καλά. Τώρα το ξέρω που πέρασε λίγος καιρός, το νερό μπαινει στο αυλάκι, τα πραγματα γίνονται καλύτερα, έχει αρχίσει να εντοπίζει τις λεξεις κλειδιά στα μαθήματα που πρεπει να μαθαίνει κεφαλαια ολόκληρα, να καταλαβαίνει την αναπτυξη και τη συνεχεια της ροής αυτών των κειμένων, σε λίγο δεν θα χρειάζεται να την βοηθάω τόσο πολύ. Εντάξει, η Πέμπτη είναι η πρώτη ταξη της επόμενης φασης, αλλα θα τα καταφερει. Η δουλειά είναι μέχρι να μάθει τον τρόπο και μετα θα το κάνει μόνη της. Το ζόρι είναι μέχρι να ανοίξει τα φτερά της. Και μη γελάσεις, να πιστεψει ότι μπορεί να το κάνει μόνη της. Γιατί τώρα είμαι δίπλα για να είμαι δίπλα καμιά φορά, όχι ότι κάνω τίποτα σπουδαίο.

Θα μου πεις με τον μεγάλο δεν ήταν έτσι; Όχι, βέβαια. Κάθε παιδί κι ο τρόπος του, θα σου πω. Κάθε παιδί διαφορετικό.
Το καλύτερό της παντως όταν έχει να απαντήσει σε εργασίες. Φαντασία στο έπακρο. Εκεί το σχολείο γίνεται απόλαυση κι ας το λεει λύπη. Αυτή έτσι πρεπει να το λέει κι εγώ να απορώ, η καθεμιά στο ρόλο της.
Τις εργασίες εννοείται ότι της κάνει ολομόναχη κι εγώ μετα τις διαβάζω κρυφά και ξεκαρδίζομαι στα γελια, εντυπωσιαζομαι, παθαίνω δηλαδή ό,τι κάθε χαζομαμά.
Στην Ιστορία τις προάλλες είχε μάθημα για τον Κωνσταντίνο. Η άσκηση ήθελε να σχολιάσουν την έκφραση που είχε ο έφιππος Κωνσταντίνος σε μια φωτογραφία του βιβλίου και να πουν αν ο γλύπτης απέδωσε σωστα στην έκφραση του ότι ήταν τολμηρός και αποφασιστικός.

Να η φωτογραφία, να και η απάντησή της.






Η επόμενη ερώτηση ζητούσε να φανταστούν ότι είναι κάτοικοι της Ρώμης και μαθαίνουν ότι η πρωτεύουσα μεταφέρεται στο Βυζάντιο, τι θα σκέφτονταν, τι θα ένιωθαν κτλ



Υ.Γ. Σήμερα ο Άγγελος είπε ΤΗΝ ατακα, στην αδελφή του, την οποία είχα νωρίτερα αρκούντως ζαλίσει μάλλον, η απαραδεκτη (εγώ είμαι αυτή, φυσικά...), με (τεστ εν όψει, αύριο) δευτερουσες προτασεις και κλίσεις, επίθετα και ρήματα, κι αυτό πώς γραφεται, το αλλο πώς κλίνεται, με το φετινοαποκτηθέν βοήθημα της γραμματικής στο χέρι να 'μαι και σίγουρη βλεπεις για το τι αλλαξε και τι δεν αλλαξε, να συμπληρώνει και καμιά άσκηση στο βοήθημα.
 "Κοίτα", της είπε, "το θεμα είναι να βρεις ένα δικό σου σύστημα να διαβαζεις. Να το δοκιμάσεις και να είσαι σίγουρη ότι πιάνει. Το επόμενο βήμα είναι να βγαλεις έξω απ' αυτό το σύστημα τους γονείς σου. Μετά όλα θα πανε καλά." Είπε κανείς τίποτα;

10 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!
Πλάκα μου κάνεις;; Πανέξυπνο είναι για Πέμπτη δημοτικού! Έχω δει και χειρότερα (του αδερφού μου)!!!!
Και απ'ότι βλέπω έχει ήδη αναπτυγμένο λεξιλόγιο..!

η απάντηση για το γλυπτό, όλα τα λεφτά!!!

Ανώνυμος είπε...

Αχ αυτό το< αφού> στο τέλος!!!!!!…..
Το έκανα και εγώ παρατήρηση στο παιδί μου πέρυσι ….
Και μου απαντά :
-Όχι μαμά ,εσύ κανείς λάθος !!! Η κύρια, το λέει στο τέλος…………

Σαββίνα και πάσης Ελλάδος!!!! Μη μιλάς καθόλου .Η μικρή είναι θεά!!!
Αλλά ρε φιλενάδα δάνεισε μου λίγο τον μεγάλο σου να το μάθει αυτό το σύστημα και στον δικό μου γιατί βαρέθηκα να είμαι πάνω από το κεφάλι του….. Προτιμά να το ζωγραφίσει το μάθημα παρά να στο πει η να στο γράψει ……Από όσο ξέρω το σχολείο που κάνει μόνο καλλιτεχνικά ,αργεί να χτιστεί……………………..
η ουφΕρη

ΙΩΑΝΝΑ είπε...

"...γιατί εμένα το άγαλμα του αυτοκράτορα Κων/νου μου μοιάζει σαν να τον ανέβασαν με το ζόρι και ότι με την πρώτη ευκαιρία θα κατέβει"!!!!

Τι να πω τώρα; ότι το Σαββινάκι έχει χιούμορ είναι γνωστό.
Είναι όμως και πολύ καλή παρατηρήτρια που δε φοβάται να εκφράσει τις αμφιβιλίες της για το "φαίνεσθαι" και να το διακρίνει από το "είναι"!

Άσε το άλλο:" Ο άντρας μου είναι έμπορος έτσι θα αναγκαστούμε να πάμε στη νέα πρωτεύουσα και δεν ξέρω πως θα είναι εκεί.Θα έχω καλούς γείτονες;"

Το μωρό μου άκου τι σκέφτηκε, αν θα έχει καλούς γείτονες!
Γιατί τέτοιο άγχος;
Μπας και έχετε κανένα στριμμένο γείτονα;
Η μικρή είναι ένας μικρός καλλιτέχνης με θέσεις και αμφιβολίες.Πάει και τελείωσε!

Όσο για τον Άγγελο έγραψε!
Τι να πούμε τώρα;
Μόνο να τα χαιρόμαστε τα άτιμα και να μεγαλώνουν όσο γίνεται καλύτερα.
Με τόση αγάπη αν μπορούν ας κάνουν κι αλλιώς!

Αδελφούλα μία χάρη μόνο θέλω από τον Άγγελο: γίνεται σε παρακαλώ να τον παρακαλέσεις να μη το πει αυτό στην Αγγελική και στην Ελισάβετ;
Ξέρεις αυτό το: "να βγάλεις έξω από το σύστημα τους γονείς σου".
Μεγάλη χάρη θα μου κάνει.
Πειράζει που θέλω να είμαι λίγο ακόμη στο "σύστημά τους";

Φιλιά στον Άγγελο και στη Σαββίνα!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Το έχω πει πολλές φορές, ο κόσμος των παιδιών είναι μοναδικός καιλένε αυτό ακριβώς που αισθάνονται.Τα δε σημερινά παιδιά ακόμα περισσότερο γιατί μεγαλώνουν με άλλες εικόνες και κρητήρια, καλό, κακό...ποιός ξέρει; Πάντως ο κοσμος τους είναι μοναδικός κα με μαγεύει, το ζω με τα εγγόνια μου τώρα , μου πετάνε μερικά λόγια μερικές φορές που δεν περιγράφονται.Χθες μου είπαν στο τηλέφωνο οτι ζωγράφισαν δυο πίνακες και θα μου τους φέρουν να τους ..πουλήσω!!!επειδή όταν ηταν μικρά ζωγράφιζαν στο μαγαζί και τους έδινα λεφτά λέγοντας οτι τους πούλησα.Όπως καταλαβαίνεις...θα ξηλωθώ!Καλό απόγευμα γλυκειά μου!

roadartist είπε...

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΕΙΝΑΙΙΙΙΙΙΙ...

Καλά μιλάμε απίστευτη .....!!!! :)

Τι ανάλυση για το άγαλμα..

Τι φαντασία!!

Αναστασία να τα χαίρεσαι! Καλά η απάντηση του γιού σου όλα τα λεφτά..

Να σου πω δεν με εκπλήσσει καθόλου! Με τέτοια μαμά.. μόνο τέτοια παιδιά θα έβγαιναν..

Να είστε πάντα καλά!

Σε ευχαριστώ πολύ και για σήμερα :)

καλημέρα είπε...

Ηφαιστίωνα,
κάθε μέρα τετοια διαβαζω, πού να σου δείξω το τετράδιο γραπτού λόγου της. Έκθεση σε έμμετρο και εικονογραφημένη έχεις δει;
Καλημέρα!!

καλημέρα είπε...

ΈΡη,
τι; Η δασκάλα του Δημήτρη είναι της συνομοταξιας μου;
Για τη Σαββίνα, δε μιλάω, δε μιλάω... Της λεω ότι μου αρεσουν αυτα που γραφει, αλλα πολλά πολλά δεν της λέω γιατί η απόσταση απο τον ταλαντούχο στον καβαλημένο είναι μια τρίχα δρόμος καμιά φορά!

καλημέρα είπε...

Ιωάννα μου,
ενταξει θα πω στον Άγγελο να μην πει τίποτα...ακόμα. Αλλα ετοιμάσου να αποχωρήσεις οικειθελώς από το σύστημα, το καλό που σου θέλω, να φαίνεται ότι εγινε και με δική σου πρωτοβουλία!

Φιλιά πολλά πολλά στα κορίτσια!!!

καλημέρα είπε...

Αχτίδα,
καλημέρα!
Να αγορασω εγώ τον έναν πίνακα, θες;

Ναι, κι εγώ πιστευω ότι και τα παιδιά και οι έφηβοι σήμερα είναι καλύτεροι από εμάς τότε. Καινούρια γενιά καλύτερη, παντα.

Και πόσες φορές τα μικρα παιδιά μας κάνουν και βλεπουμε τα πραγματα αλλιώς!

καλημέρα είπε...

roadartist,
σε ευχαριστώ πολύ.
Όσο για το αλλο μην το ξανασκεφτείς, η ψηφιακή κοινωνία αν μενει μόνο ψηφιακή για μενα την παλιομοδίτισσα είναι κρίμα, μεγαλο κρίμα...