Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Σκόρπια, μιας μέρας.
Διάβαζα χθες σε κομμάτι, του Πέτρου Δεμερτζή, σ'ένα περιοδικό (GK): "το να προσθέτεις χρόνια στη ζωή είναι πιο εύκολο από ό,τι θα περίμενε κανείς, αλλα το δυσκολότερο, και πολύ σημαντικότερο, είναι να γεμίζεις τη ζωή σου με πράγματα, αναμνήσεις, ανθρώπους, ιστορίες..." (αν το διαβασες ή το διαβάσεις κι εσείς στο περιοδικό, αλλαξα μονο το πρόσωπο στο τελευταίο ρήμα, είπαμε το χούι...)

Ονειρεύεσαι, δοκιμάζεις, κλαις και γελάς, βαζεις τα δυνατά σου, κουράζεσαι, χαίρεσαι και λυπάσαι, αγαπάς, πέφτεις και ξανασηκώνεσαι, προσπαθείς, χάνεις και κερδίζεις, συνεχίζεις.
Γεμίζεις τα χρόνια σου με ζωή.
Έτσι κι αλλιώς εσύ διαλέγεις τι θελεις. Προσθετεις χρόνια στη ζωή σου ή ζωή στα χρόνια σου;



Όσα τραγούδια κι αν ακούσω, παντα θα είναι για μένα ίσως το καλύτερο τραγούδι που γραφτηκε ποτέ. Μου έστειλαν αυτήν την εκδοχή του, δεν την ήξερα. (Στέφανε, ευχαριστώ)


Ναι, το ξέρω ότι τρεχεις και δεν προλαβαίνεις. Δεν μου το λες, αλλα το ξερω. Ότι και οι δουλειές είναι πολλές και τα ζόρια μεγάλα. Ότι η χρονιά είναι δύσκολη. Και καμιά φορα παλεύεις μόνος με τα κύματα. Κι όλο κι όλοι σου ζητανε, σου γκρινιάζουν, λενε τα δικά τους, στον κόσμο τους. Κι όλο σου λείπει αυτό που θα έκανε τη ζωή σου μαγικη. Όσο χαζό κι αν σου φανεί, σου λέω, κάνε μια μικρή, μικρούλα σταση να σου χαρίσω ένα παραμύθι, για λίγα λεπτα και μετα καλή δύναμη για όσα έρθουν. Θα τα καταφέρεις να δεις. Όλα θα τα καταφερεις. Εσύ μπορείς. Σκεψου τι καταφερες μέχρι τώρα. Και στάσου μόνο για λίγα λεπτά. Να σου πει ένα παραμύθι, σήμερα στην εκπομπή, η Ανθή Θάνου. Ένα παραμύθι που αγαπώ πολύ, ενα παραμύθι για τα συναισθήματα των ανθρώπων, ένα παραμύθι που λεει πώς ο έρωτας κρύφτηκε σε μια τριανταφυλλιά και μετά...

14 σχόλια:

katerina είπε...

Αναστασάκι πήρες φόρα και κάθε μέρα ανάρτηση...ωραία!
πολύ ωραίο το imagine και σ αυτή την εκδοχή του..θυμαμαι το πρώτο mail που σου εστειλα ανοιξη? καλοκαιρι? 2007, ηταν για το ποσο μ αρεσει το τραγουδι αυτο.

τι ωραία θ ακουσουμε παραμυθι απ την Ανθή.
Και γω τ αγαπω πολυ το παραμυθι αυτo για τα συναισθηματα...το ειχα πρωτοδιαβασει στο "sunday" τον φλεβάρη του 2005 το κρατησα και το αντεγραψα σ ενα πολυ ωραίο ημερολογιο της unicef με πανεμορφες φωτογραφίες απο παιδιά..το ακουσα κι απ την Ανθή στην Ουγκα Κλάρα.

Κωνσταντινιά είπε...

Γιατί έχω την εντύπωση πως όλοι σαν σκοπό έχουμε να δίνουμε νόημα στη ζωή μας;
Μήπως τελικά αυτά που είναι αυτονόητα για μας δεν είναι για όλους;

Roadartist είπε...

Είσαι καταπληκτική..post ουσίας ζωής λοιπόν.. Και το imagine, ίσως το καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών..
Κωνσταντινιά.. όλοι θέλουμε να δίνουμε νόημα στη ζωή μας.. το θέμα είναι πως προσδιορίζει ο καθένας μας αυτό το νόημα.. εκεί έχουμε χάσει τη μπάλα.. Τέλοσπαντων, Φιλιααα :)

fractal είπε...

Καλημέρα. Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Χαίρουμε που μου έδωσες την δυνατότητα της επικοινωνίας..
Είχα μια συνεργασία με το ραδιόφωνο της ΕΡΤ3, σχετικά πρόσφατα..
Θα ήθελα να τα λέγαμε.
Ευχαριστώ.

ΙΩΑΝΝΑ είπε...

Αυτή η εκδοχή του "Imagine" με κάνει να αισθάνομαι τόσο καλά που είμαι άνθρωπος!
Τι ομορφιά και πόση μαγεία παράγουν οι άνθρωποι όταν συναντώνται με άλλους ανθρώπους!
Πολύ ωραίο αδελφούλα.

kostaslogh είπε...

...για φαντάσου...

efoudi είπε...

ευτυχώς έχουμε κείμενα τέτοιου είδους και περιεχομένου για να προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο.
και να ζούμε όμορφα.

την καλημέρα μου

καλημέρα είπε...

Κατερίνα,
καλημέρα!
Τα είπαμε απο κοντα για το παραμύθι, επειδή πολλοί το ζήτησαν, αν μπορεσω θα το ανεβασω και στο blog.

καλημέρα είπε...

Κωνσταντινιά,
Σωστό! Άσε που μπορει να ψαχνουμε το νόημα της ζωής και η ζωή μας να περνάει και να μην το παίρνουμε είδηση. Κι αυτό το ενδεχόμενο υπαρχει, παντα

καλημέρα είπε...

Roadartist,
"imagine", αν μπορούσαμε να στείλουμε ενα τραγούδι στο συμπαν για όποιον κατοικεί εκεί έξω, μόνο αυτό φανταζομαι θα ήταν το καλύτερο,
πολά φιλιά!

καλημέρα είπε...

fractal,
καλημέρα!
Τι συνεργασία; για πες μου!
Πολύ ευχαρίστως να τα πούμε, θα ήθελες να μου στείλεις ενα e mail να συνεννοηθούμε;
kalimera958@yahoo.gr
θα περιμένω

καλημέρα είπε...

Ιωαννα μου,
συμφωνώ, συμφωνώ, συμφωνώ!

καλημέρα είπε...

Κωστή,
πολύ ωραίο σχόλιο, αν το είχα σκεφτεί μόνη μου θα το είχα βαλει τίτλο της αναρτησης,
καλημέρα!

καλημέρα είπε...

εδούδι,
το καλύτερο παντα, κι αυτό έρχεται, αργα ή γρήγορα.
Άντε αν δω, πότε θα πιούμε ενα καφέ στο bliss;
φιλιά!