Εγώ, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, είμαι απ' τα μαύρα δάση...

Είχε γεννηθεί σαν σήμερα, στις 10 Φεβρουαρίου  του 1898 στο 'Αουγκσμπουργκ της Βαυαρίας. Η μητέρα του, Σοφία Μπρεχτ, το γένος Μπρέτσινγκ, καταγόταν από το Μέλανα Δρυμό. Από τα μαύρα δάση.
Μπέρτολτ Μπρεχτ - Bertolt Brecht (10 Φεβρουαρίου 1898 - 14 Αυγούστου 1956)
Δραματουργός, συγγραφέας, ποιητής, θεωρητικός του θεάτρου και σκηνοθέτης.

Η φωτογραφία είναι απο εδώ

Η Roadartist ανεβασε μια πολύ ωραία αναρτηση. Διαβαζοντάς την, γύριζε στο μυαλό μου αυτό που της έγραψα μετα. Πραγματικά, όσα χρόνια περνούν, μεγαλώνω εγώ; Διαβαζω κι αλλα κείμενά του; Τον καταλαβαίνω αλλιώς; Μάλλον όλα αυτα συμβαίνουν και αλλα πολλά ίσως, πάντως το σίγουρο είναι ότι με τον Μπρεχτ έχω ακόμη ανοικτούς λογαριασμούς. Χωρίς να τον μυθοποιώ - πάει τελειωσε εδώ και χρόνια αυτή η περίοδος της ζωής μου, είδα και "μύθους" πώς ήταν στ'αλήθεια, άσε μη σου πω... μεγαλωσα κιόλας να έχω αναγκη μύθους - μπορώ όμως τώρα να καταλαβω περισσότερο από πριν αυτό που έγραφα στην roadartist. Πόσο ήταν και είναι σε πολλές περιπτώσεις και σήμερα, μπροστά, στη σκέψη, στη φόρμα, στον τρόπο, στο ύφος, από τα στερεότυπα στα οποία για διαφορετικούς λόγους, πολιτικούς και κουλτούρας του καθενός, έχει κατηγοριοποιηθεί.

Ένα εξαιρετικό άρθρο, της Μίρκας Θεοδωροπούλου, για τη ζωή και το έργο του Μπρεχτ με πολλά ουσιαστικά στοιχεία για την εποχή του επίσης , διάβασα εδώ.

Ξέρεις, σε διάφορες στιγμές, μου έρχονται στίχοι του, λόγια του, στο μυαλό. Την θυμάσαι την τελευταία σκηνή της ταινίας "Πέτρινα Χρόνια"; Θα μπορούσαν, λέω, να την περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο αυτα τα λόγια του Μπρεχτ: "Τις δυσκολίες των βουνών τις ξεπεράσαμε. Τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες των πεδιάδων"
Από την άλλη, δεν μπορώ να βγαλω απο το μυαλό μου, ποιήματα του σαν αυτά:
"Εκείνος που αγαπώ
μου 'πε
πως μʼ έχει ανάγκη.
Γιʼ αυτό
φυλάγομαι καλά
προσέχω στο δρόμο μου και
φοβάμαι κάθε σταλα βροχής
μηπως με σκοτώσει ξαφνικά."

"...μπορεί νʼ ανταμώσουμε ξανά,
όμως εκεί που μʼ είχες αφήσει
πάλι δε θα με βρεις."

Τώρα βεβαια, στα γερμανικά είναι ίσως αλλιώς τα ποιήματά του. Ξέρεις γερμανικά; Μπορείς να μεταφρασεις αυτό; Είναι απο το έργο "Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν".
"Ich will mit dem gehen, den ich liebe.
Ich will nicht ausrechnen, was es kostet.
Ich will nicht nachdenken, ob es gut ist.
Ich will nicht wissen, ob er mich liebt.
Ich will mit ihm gehen, den ich liebe."

Θα βρεις κι αλλα ερωτικά ποιήματά του εδώ

Να κι ένα μικρό ηχητικό απόσπασμα από την παρασταση  "Μάνα Κουράγιο" (1971) σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Η μεταφραση είναι του Πέτρου Μάρκαρη. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο η Κατίνα Παξίνου.