Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

πλήρης

Πριν από δώδεκα ώρες ήταν ένα χειμωνιάτικο κρύο πρωινό με ήλιο. Με δόντια. Τρεις στρώσεις τα ρούχα. Σύστημα κρεμμύδι. Να κάνεις τις γνωστές ευέλικτες προσθαφαιρέσεις.
Ήμουν στο δρόμο. Για το σχολείο, με τη Σαββίνα. "Μαμά, βάλε μου την κουκούλα του μπουφάν" Δευτέρα, σκεφτόμουν, καινούρια εβδομάδα. Τις Δευτέρες βάζω το ξυπνητήρι λίγο πιο νωρίς. Ζόρικη μέρα. Μπαίνω στο παιδικό για το εγερτήριο και κρατιέμαι να μην μπω κάτω από ένα πάπλωμα να κάνουμε σκασιαρχείο όλοι μαζί. Αντιστέκομαι, κάθε φορά, σθεναρά, ακόμη. Η μέρα μπαίνει στο ρυθμό της.
Όλο το Σαββατοκύριακο δεν διάβασα εφημερίδες, μόνο δυο περιοδικά κυριακάτικα, τη Γυνάικα και το Κ, δεν είδα τηλεόραση, εκτός από δεκαπέντε λεπτά, δεν μπήκα στο διαδίκτυο, δεν τσέκαρα mail. Μια χαρά ήταν. Και δυο άγνοιες μαζί, αλλά τι πειράζει;

Το Σάββατο πήγαμε με τη Σαββίνα και την Εύα, τη φίλη της, στο εργαστήρι κοστουμιών που οργάνωσε η Στέλλα Αναστασάκη, στους κοιτώνες, στο Κόδρα, στο Espacio Uno.
Τι είναι αυτό; Ένα φεστιβάλ που διοργανώνουν για δεύτερη χρονιά μια ομάδα καλλιτεχνών από Ισπανία και Ελλαδα. Espacio Cero ήταν πέρσι, Χωρος μηδεν,δηλαδή, κάτι σαν πείραμα, πήγε καλά, να λοιπόν η δεύτερη διοργάνωση, Espacio Uno, Χώρος Ένα, φέτος.


Στο πρώην στρατόπεδο Κόδρα, στους κοιτώνες. Μουσική, εικαστικά, χορός, ζωγραφική, φωτογραφία, λογοτεχνία. Φέτος στο φεστιβάλ έδωσαν κι έναν τίτλο "Συναισθησία". Όπως λένε και οι ίδιοι: "Η συναισθησία είναι μείξη των αισθήσεων. Έχετε δει τα χρώματα ενός ήχου ή ενός αριθμού; Έχετε ακούσει τη μελωδία ενός χρώματος; Ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε η διέγερση μιας αίσθησης να αφυπνίζει εμπειρίες σε μιαν άλλη. Με αφετηρία λοιπόν τη ζωγραφική, τη μουσική, το χορό και όχημα τη συναισθησία επιδιώκουμε να καταργήσουμε τα στεγανά και μέσα από τη σύγκλιση των αισθήσεων να δημιουργήσουμε ένα μωσαϊκό ιδεών και συναισθημάτων."
Πρώτον: το παραδέχομαι, προσωπικά έτσι αντιλαμβάνομαι, από παιδί μέχρι τώρα, τα πάντα ούτως ή αλλως, οι λέξεις είναι μουσικές, τα συναισθήματα χρώματα, οι άνθρωποι είναι μυρωδιές, και ανακατεμενα μπορώ να σου τα πω κι αλλιώς. Πάντα πίστευα ότι αυτό εκτός από παιχνίδι είναι και κουσούρι που καλά θα κάνω να μην το μάθει κανείς. Πώς είπαμε το λένε; Συναισθησία; Τπάρχει, το έχουν κι άλλοι; Μα καλά τι νόμιζες; Μια χαρά.
Δεύτερον. Πήγα στο φεστιβάλ, μια μέρα μόνο μέχρι σήμερα, ένα μεσημέρι, και ήταν υπέροχα! Πήγαμε το Σάββατο, από τις 12 μέχρι τις 3, στο εργαστήρι που έκανε η Στέλλα Αναστασάκη και φτιάξαμε κοστούμια, με πλαστικό, χαρτί, ύφασμα, κλωστές, κορδέλλες. Στους τοίχους τα έργα, οι πίνακες του Arturo Lacal Ruiz, της Μαρίας Φωτεινάκη και της Λέας Καββαδία, κι εμείς επί το έργον. Ψαλίδια και κόλλες πήραν φωτιά, η φαντασία και η επινοητικότητα ήταν στο φόρτε τους. Κοστούμια, φούστες και φορέματα, περούκες ξεπήδησαν από το πουθενά. Θαυμασα το καπέλο που έφτιαξε η Άννα, χάζευα το πλαστικό φόρεμα που έφτιαχναν η Λέσλι και η παρέα της, ένα καπέλο μεσαιωνικό (δεν ξέρω κι αν το λένε έτσι) που έφτιαχαν στην άλλη πλευρά, απορούσα μα πώς το έφτιαξαν με πλαστικό και ποτηράκια, απίθανα ήταν σου λέω.
Τώρα γιατί να σου λέω εγώ. Καλύτερα μπες στη σελίδα των παιδιών:ΧώροςΈνα για να τα δεις όλα, και όσα προηγήθηκαν και όσα έρχονται αναλυτικά.
Αύριο, στις 9, παίζουν οι Prefabricated Quartet. Και οι εκδηλώσεις διαρκούν μέχρι την πρώτη Φεβρουαρίου.

Φτάνοντας στο ραδιόφωνο, μπαίνω στο διαδίκτυο, στα νέα της ημέρας, μαθαίνω ότι πέθανε η Δανάη Στρατηγοπούλου, σε ηλικία 96 ετών.Πλήρης ημερών, έγραφαν κι έλεγαν παντού.
Την είχα συναντήσει. Πριν από χρόνια, στη Ραφήνα στο σπίτι της. Έχω ακόμη τις μικρές άσπρες ζωγραφισμένες πέτρες που μου είχε δώσει καθώς έφευγα, ένα βιβλίο με αφιέρωσή της. Μια μεγάλη συνέντευξη σε κασέτα. Πόσο δυναμική ήταν. Τι τσαγανό. Μου μιλούσε για τα χρόνια της, παιδί, νεαρή δημοσιογράφος, τραγουδίστρια, για τη Χιλή και την Ελλάδα. Ήταν ένα απόγευμα από εκείνα που δεν ξεχνάς. Σήμερα θα βρω να ξανακούσω εκείνη την κασέτα. Μετά θα ξαναγράψω για την Δανάη Στρατηγοπούλου.


"Πλήρης ημερών" λέμε όταν κάποιος πεθαίνει σε μεγάλη ηλικία. Σωστά το λέμε άραγε; Πλήρης, γιατί έτσι γράφει η ταυτότητα και δείχνει η ηλικία σου ή γιατί έζησες πραγματικά κάθε μέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο;
Τα δεκαπέντε λεπτά που σου έλεγα πριν ότι είδα τηλεόραση ήταν ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη του Σαραμάγκο. Μιλούσε για το πώς βρήκε την συγγραφική του φωνή, μετά από τι, πότε και πώς. Έλεγε, ότι δεν έκανε ποτέ κάτι γιατί αυτό θα τον οδηγούσε σε εκείνο ή το άλλο. Ζούσε την κάθε μέρα. Έπαιρνε ό,τι είχε, ό,τι του έδινε η κάθε μέρα. Και ήρθαν όλα. Φαντάζομαι ότι ήταν πλήρης. Μέσα του.
(Μια ωραία φωτογραφία του J. Saramago έχει τραβήξει και ανεβάσει ο Tertulian στο φωτογραφικό blog του)

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Αναστασία!
Πριν λίγο γύρισα απο τον κινηματογράφο Φαργκάνη.
Τι ωραία ταινία το "σε 4 λεπτά"του Chris Kraus!Σε κάποια ανάρτηση σου παλιότερη την είχες αναφέρει...
Καλοπερνάς με την Σαββίνα σου!
Πολύ καλή η εκπομπή σου..,η ανάρτηση.. και σήμερα!

Κωνσταντινιά είπε...

Καλημέρα!!!

μου αρέσουν οι περιγραφές σου, τις νιώθω, ήθελα να μπω και γω στα σκεπάσματα μαζί σας, αντιστάθηκα!
Δεν αντιστέκομαι στην αίσθηση τεμπελιάς όταν με πιάνει. Δεν έχω δει τα χρώματα ενός ήχου έχω όμως ακούσει ανθρώπους να τα περιγράφουν.Λέγεται πως πολλοί μαθηματικοί έχουν συναισθησία.


Πλήρης ημερών και πλήρης ζωής η Δανάη!

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα η συζήτηση με τον Γιώργο Χρονά στη εκπομπή σήμερα.
Όταν έχεις κάποια τέτοια συνέντευξη στην εκπομπή, ή οτιδήποτε άλλο ενδιαφέρον, δεν θα ήταν ωραίο να το ενημερώνεις από την προηγούμενη μέρα, ή ακόμη πιο μπροστά αν είναι δυνατόν, μέσω του blog;


(Ευχαριστώ και για το λινκ!)

καλημέρα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
καλημέρα είπε...

Κατερίνα μου,
καλοπερνάω όντως!

Η ταινία, μου είχε αρέσει πάρα πολύ, όταν την είχα δει σε dvd, χαίρομαι που σου άρεσε.
Το φινάλε δεν είναι συγκλονιστικό;

καλημέρα είπε...

Κωνσταντινιά,
καποια μέρα λες να μην αντισταθώ στην ραχατοκρίση;

Η Δανάη, ναι, αυτή η γυναίκα έφυγε ακριβώς όπως το γράφεις.
Τη ζωή και τα χρόνια της να έχουμε.

καλημέρα είπε...

Τερτουλιάνε,
ένιωθα από την αρχή ότι η κουβέντα κυλούσε, ήταν πολύ ωραίο αυτό.
Να ενημερώνω, ε; Οκ, θα προσπαθησω τουλάχιστον.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Αναστασία!
Νά 'σαι καλά που μ' έμαθες πως αυτό το μπλέξιμο των αισθήσεων που πάντα ένιωθα λέγεται "συναισθησία".

καλημέρα είπε...

Καλημέρα Νίνα!
Νάναι καλα τα παιδια που ονόμασαν το φεστιβάλ τους συναισθησία΄.
Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι το νιώθουν, και μάλιστα όταν είναι παιδιά ακόμη περισσότερο. Μετά μεγαλώνουμε βλέπεις, και γινόμαστε πιο ...ίδιοι

Ανώνυμος είπε...

Καλη σου μερα Αναστασια!!
Να σαι καλα που μας ενημερωνεις για ολα αυτα τα τοσο ενδιαφεροντα!!! Ολο δυναμη και αισιοδοξια γεμιζει κανεις διαβαζοντας ή ακουοντας τις εκπομπες σου!! Δεσποινα
μεραααααααααααααααα

Ανώνυμος είπε...

Συγκλονιστικό,Αναστασία!
Σε ένα φυλλάδιο που μας μοίρασαν έχει τηλ.της κιν. λέσχης 6945 552017 και 6974 992220 και cinelesxithess@mail.com
Να είσαι καλά!
Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Είναι υπέροχος ο Σαραμάγκου - όχι μόνο για τα λογοτεχνικά κείμενά του, άλλα και για το κοινωνικό του όραμα και τις ρηξικέλευθες ιδέες του... και ας τον είπαν γραφικό οι συμπατριώτες του όταν πριν λίγους μήνες εισηγήθηκε ένωση με την Ισπανία...

καλημέρα είπε...

undantag,
αυτό δεν το ήξερα για τον Σαμαράγκο, μου βάζεις δουλεια για το σπιτι, σε ευχαριστώ. Και από τα βιβλία του μόνο ένα έχω διαβάσει, θέλω οπωσδήποτε να διαβάσω περισσότερα. Έχει σημασία άραγε με ποια σειρά;

Adamantia είπε...

Eξαιρετικη αναρτηση Αναστασια, πληρης συναισθηματων και γλυκυτητας! Να εισαι καλα και να βλεπεις παντου ομορφα χρωματα και χαρουμενες μουσικες!
Καλο σουκουδακι!

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Αναστασία δεν παίζει κανένα ρόλο η σειρά με την οποία θα διαβάσεις τα βιβλία του Σαραμάγκου. Εκτός μόνο από το "Περί Φωτίσεως" (επίκαιρο και πολύ δυνατό πολιτικά, και όχι μόνο) που απλώς σε κάποιο σημείο συνδέεται με το "Περί Τυφλότητος" και κατά τη γνώμη μου προτείνεται να διαβαστεί δεύτερο. Άνετα όμως διαβάζεται και αυτόνομα. Ο πρωτότυπος τίτλος του "Περί Θανάτου" (μα ς πέθανε με αυτό!..) δεν έχει σχέση με "Περί" οπότε καμία σύνδεση με τα προηγούμενα και η επιλογή να ονομαστεί έτσι έχει μάλλον σαν αποτέλεσμα να μπερδεύει το κοινό νομίζοντας ότι πρόκειται για τριλογία. Εγώ τα έχω διαβάσει όλα (έχω μάθει ότι θα μεταφραστούν στο μέλλον και τα παλιότερά του από την ίδια μεταφράστρια, την εξαιρετική Αθηνά Ψυλλιά) και αν σε ενδιαφέρει το αγαπημένο μου είναι το "Όλα τα ονόματα". Όταν του το είπα αυτό όταν μου υπέγραφε τα βιβλία στην Πάτρα, με πολύ σοβαρό ύφος μου είπε ότι αυτό απαιτεί ιδιαίτερη ευαισθησία...

Ο άλλος είπε...

Πλήρης ε; Τι θα πει πλήρης; Να μπορείς να αναρωτιέσαι πάντα αν είσαι πλήρης και να χαμογελάς γιατί θέλεις λίγο ακόμη. Ανεκπλήρωτο με γεύση...γνώσης. Τα φιλιά μου στη Σαββίνα