Πηγαίνοντας στο ραδιόφωνο, τα πράσινα υφασμάτινα δέντρα μπροστά στη ΧΑΝΘ ανεμίζουν, τα φωτα στα μεταλικά κεριά στην κάτω πύλη της Έκθεσης αναβοσβήνουν ακόμη, ο αέρας φυσάει με ορμή στην Αγγελάκη, στριφογυρίζω για τον αποφεύγω για λίγα δευτερόλεπτα, ο αέρας στα στενά της πόλης, στις κάθετες αυτές λουρίδες δρόμων στο κέντρο της, έχει τρελλά κέφια, έρχεται δυνατός, από το βουνό πρός τη θάλασσα.
Μια ακόμη μέρα. Παρασκευή. 2009. 9 Ιανουαρίου.
Αν θυμάσαι τη δεκαετία του '70, αν ήσουν παιδί τότε, θα θυμάσαι ίσως, μας βοηθούσαν πολύ και ταινίες, τηλεοπτικές, ξένες, σειρές σε αυτό, ότι τα χρόνια μετά το 2000, λέγαμε ότι θα είναι κάπως. Μεταλικά, διαστημικά σχεδόν ή και απολύτως, μηχανικά, χωρίς συναίσθημα φοβόμασταν, χωρίς πάθη και πάθος ανησυχούσαν κάποιοι, με την τεχνολογία να κυριαρχεί στη ζωή μας. Άλλοι άνθρωποι, άλλη ζωή από το '70. Και φτάσαμε στο 2009, είμαστε άλλοι άνθρωποι, είναι αλλες εποχές, ζούμε άλλη ζωή και μαζί είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι, μπορεί και να μη ζούμε πολυ διαφορετικές εποχές.
Χθες μιλούσα με τον Πέτρο Ζηβανό, κάναμε μια συνέντευξη για το περιοδικό CITY με αφορμή μια παράσταση που σκηνοθέτησε και παρουσιάζεται αυτόν τον καιρό στην Θεσσαλονίκη, "Αγάπη, Πίστη, Ελπίδα" του Χόρβατ. Μου είπε, μια εποχή πεθαίνει, μια καινούρια γεννιέται, ακόμα δεν έχει προβάλλει ολόκληρη, αυτό είναι κρίση. Το κράτησα. Όπως κι εκείνην την ευχή, της χριστουγεννιάτικης κάρτας των εκδόσεων ΤΟΠΟΣ, σε αυτές τις εκδόσεις χρωστάω μερικά από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα μέσα στο 2008,"η κρίση μας κάνει πιο δυνατούς ...αναγνώστες".
Από τον καινούριο δίσκο των Διάφανων Κρίνων.
Ο Θάνος Ανεστόπουλος το βράδυ της Κυριακής θα είναι στο Έντεχνο.
Μπάινω τρέχοντας στην εκπομπή. Blogεπιστρέφω μετά για λεπτομέρειες...
9 σχόλια:
Κοίτα να δεις! Χθες βράδυ άκουσα καλά λόγια γι αυτή την παράσταση από το Δάσκαλο μου!!! Και εννοείται ότι έγραψε στο μπλοκάκι των προσεχώς.
Αναστασία μου , όπως όλοι το καταλάβαμε αρκούντως, άλλαξε η χρονιά , άρα ξεκινάμε τον νέο κύκλο πολιτιστικών εξορμήσεων, εντός και εκτός των τοιχών....
Είμεθα ετοιμοπόλεμοι και πάντα πρόθυμοι!!!
τελικά δεν είναι μόνο μεταλλικά.
είδες;
είναι όπως παλιά .
Κατ' εξοχήν ματωμένα.
καλή χρονιά νάχεις.
δ
γεια σου Κλάιρη!
Δεν την είδα ακόμη την παράσταση, μάλλον την άλλη εβδομάδα θα την δω.
Μου είπε όμως πολύ ενδιαφέροντα πράγματα ο Ζηβανός και με ιντρίγκαρε να πάω να τη δω, επίσης θέλω να γνωρίσω και αυτόν τον καινούριο χώρο, το νέο θέατρό τους.
Μη λες "ετοιμοπόλεμοι", μέρες που'ναι- και πότε δεν είναι θα μου πεις, πάντα κάπου γίνεται πόλεμος ακόμη κι αν δεν δείχνει η τηλεόραση,δεν το λένε οι ειδήσεις- η λέξη είναι ιδιαιτέρως φορτισμένη.
Πάντως ετοιμάζω διάφορα, θα σας πω λίαν συντόμως.
Φιλιά.
demetrat,
"αίμα", σταθερή αξία της βαρβαρότητας, και πάντα οι δεξαμενές είναι γεμάτες, άμαχοι, κυρίως γυναικόπαιδα, οι αδύναμοι που στην τελική καταγραφή είναι μόνο αριθμοί και πάνω τους κάποιοι χορεύουν. Στις απείραχτες, ήσυχες καρέκλες τους. Αυτοί δεν παθαίνουν τίποτα. Όπως πάντα.
Αλλάζουμε χρονιά, αλλάζουμε εποχή, όμως όχι κατά πως θα θέλαμε. Περνάμε μια κρίση που αν δε μας σκοτώσει θα μας κάνει πιο δυνατούς;;;;
Καλησπέρα Αναστασία μου!
Πολύ προφητικό το τραγούδι με τον Τουρνά το 2009 μ.χ όπως λέγαμε και τη Παρασκευή που το ακούσαμε στην εκπομπή σου.Δεν ακούγεται πολύ καθαρά στο βιντεάκι και δε μπορώ να μπω στο "stixoi" για να δω τους στίχους.
Το "η κρίση μας κάνει πιο δυνατούς...αναγνώστες" το είχα σημειωμένο κάπου σε μπλοκάκι, το είχα ακούσει μάλλον απο την εκπομπή της Πένης Τομπρή (πολύ καλή!)
*μ αρέσει όταν λες Κατερίνα μου και το ανταποδίδω!σε νοιώθουμε τόσο δικό μας άνθρωπο μπαίνοντας.. καθημέρινα σχεδόν στα σπίτια μας..
Είδα τελικά τα άλλα βιντεάκια που ακούγεται καθαρά ο στίχος του 2009 μ.Χ.
Η κρίση θέλει ...κρίση, βλέπεις η σοφή ελληνική γλώσσα έχει δύο σημασίες για αυτήν την λέξη.
"Νά ‘σαι αισιόδοξη,
όλα θα περάσουνε,
μετά από τη νύχτα είν’ η μέρα",
αυτό λέει σε κάποιους στίχους του το τραγούδι στο πρώτο βιντεάκι,
κι εσύ το ξέρω ότι είσαι αθεράπευτα (ευτυχώς) αισιόδοξη...
φιλιά, Κωνσταντινιά μου,
Κατερίνα, αυτό το -μου- ή ακόμα πιο συχνά το -μας- μετά το όνομά μου, που διαβάζω πολύ συχνά στα sms που έρχονται στην εκπομπή κι εμένα με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα.
Πλάκα - πλάκα, μεγάλη τσάρκα κάνω κάθε πρωί στα σπίτια σας, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι...
Θα ανεβάσω τους στίχους του 2009 Μ.Χ. στην επόμενη ανάρτηση, κι άλλοι μου το είπαν,
φιλιά, καλή εβδομάδα!
Δημοσίευση σχολίου