Σήμερα, όλη τη μέρα σχεδόν, μαζί με διάφορα που είχα να κάνω, ακουγα τον Glenn Gould, πιανίστα, να παίζει Μπαχ.
Ένα μικρό βιντεο για τώρα και νομίζω αξίζει κάποια στιγμή που θα εχω πιο πολύ χρόνο να σας γράψω για τον Glenn Gould περισσότερα και να ανεβάσω και πιο πολλά βιντεάκια.
Η "καλημέρα" σήμερα ξεκινησε με ένα τραγούδι αφιερωμένο. Αυτό.
Είναι δώρο να ξανασυναντάς ένα φίλο. Δώρο απρόσμενο που μπορεί να σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένη.
15 σχόλια:
Η φιλία είναι δώρο ανεκτίμητης αξίας και όπως είπε και ο Αριστοτέλης:"Πιο απαραίτητοι κι από τα πλούτη ή την εξουσία, οι φίλοι είναι πηγή ζωής αλλά και διέξοδος ή καταφύγιο σε μια δύσκολη στιγμή.
Καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα!!!!
Ναι,
Κωνσταντινιά μου,
όχι μια φορά, χίλιες φορές ναι!
Και σένα Αναστασία μας, σε νιώθουμε πραγματικά πολύ καλή φίλη μας..
1.Συμφωνώ τόσο πολύ..
2. Που είναι Αναστασάκι μου οι πληροφορίες για τα παιδιά που είχες το πρωί στην εκπομπή; Περίμενα με αγωνία να σχολάσω για μπω στα λινκς..είναι πουθενά και δεν ξέρω εγώ να τα βλέπω; Αχ! πείτε μου να μάθω για αυτά τα ωραία που κάνουνε...
Φιλάκια Φιλάκια Φιλάκια
Βίκυ Π
1.Συμφωνώ τόσο πολύ..
2. Που είναι Αναστασάκι μου οι πληροφορίες για τα παιδιά που είχες το πρωί στην εκπομπή; Περίμενα με αγωνία να σχολάσω για μπω στα λινκς..είναι πουθενά και δεν ξέρω εγώ να τα βλέπω; Αχ! πείτε μου να μάθω για αυτά τα ωραία που κάνουνε...
Φιλάκια Φιλάκια Φιλάκια
Βίκυ Π
Αυτό κι αν είναι σύμπτωση!
"είναι δώρο να ξανασυναντάς ένα φίλο"
να ξερες τι δώρο μας έκανες εσύ προχτές
με τις πανταχού παρούσες κεραίες σου!
...αλλά μπορείς να το μάθεις....Ψυχραιμία!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Καλό σαββατοκύριακο
Οι φίλοι, είναι η εικόνα μας στον κόσμο... κι αν είναι και "αδερφικοί" τότε είναι κάτι πολύτιμο, σκέτο χρυσάφι. Ακόμη κι αυτοί που δεν τους βλέπεις συχνά και όμως όταν γυρίζεις αυτούς μόνο μπορείς να τηλεφωνήσεις χωρίς να σκεφτείς στιγμή αν τους ενοχλείς...
Ωραία βιντεάκια..φοβερός ο Glenn Gould!
κατερίνα,
ευχαριστώ. Περισσότερα για τον Γκουλντ σε επόμενη ανάρτηση,
φιλιά!
Βίκυ,
συγγνώμη, δεν πρόλαβα το Σαββατοκύριακο, θα ανεβάσω σήμερα τα δέοντα.
Κώστα,
μπήκα στο μπλογκ σου και διάβασα την ιστορία. Απίστευτο!
Σοβαρά τώρα, στην εκπομπή άκουσες την συνέντευξη με τον Απέργη και ξαναβρεθήκατε; Κοίτα τι γίνεται καμιά φορά!
Φιλιά στη Τζένη!
nikiple,
έτσι ακριβώς είναι!
καλημέρα!
Καλησπέρα Αναστασία,
Αχέμ… είμαι πολύ μικρός για να αμφισβητήσω το όντως τεράστιο ταλέντο του Gould αλλά:
1. Ο Μπαχ αυθεντικά ερμηνεύεται σε αρπίχορδο (κλειδοκύμβαλο, harpsichord, clavecin, cembalo), OXI πιάνο (το - σημερινό - πιάνο, με το διαφορετικό του ηχόχρωμα και τεχνικές δυνατότητες μόλις έκανε τα πρώτα βήματα ενόσω ζούσε ο Μπαχ). Ο Μπαχ δεν έγραφε για το σημερινό πιάνο…
2. Χωρίς να θέλω να στραγγαλίσω την έμπνευση του Καλλιτέχνη, ένα μίνιμουμ ιστορικά ορθής ερμηνείας πρέπει να τηρείται... π.χ η Sinfonia στην αρχή του βίντεο εκτελείται λες να' ταν Beethoven :) λες και ο Gould ήθελε να τελειώνει με την ηχογράφηση και να πάει τσάρκα στην εξοχή… Το πρώτο τμήμα της ουβερτούρας είναι κλασσικά αργό. Το φουγκάτο που το ακολουθεί είναι όντως πιο γρήγορο – αλλά ο sui generis Gould το παρακάνει! "Oρθόδοξη" η ερμηνεία του G. Leonhard, προς σύγκριση:
http://www.youtube.com/watch?v=vkQZWLWSeP4&feature=related
undantag,
το σχόλιό σου είναι εξαιρετικό.
Όσο ξέρω αυτά που γράφεις κι εσύ είναι γενικά οι ενστάσεις για τον Γκουλντ, από μουσικοκριτικούς κατά καιρούς. Χωρίς κι εγώ να είμαι ειδική, κάθε αλλο, μου αρέσει αυτή του η ιδιορυθμία, ο ανορθόδοξος τρόπος που παίζει μουσική και κυρίως ο τρόπος που την αντιλαμβάνεται.
Με έναν δικο του τρόπο μιλάει με τη μουσική, αυτό μου αρέσει πολύ.
Η αλήθεια είναι σε αυτό επικεντρώνεται και το συγκεκριμένο βίντεο που ανέβασα και ίσως, τι ίσως, σίγουρα, τον αδικεί από τεχνικής πλευράς, ερμηνείας και παιξίματος.
Το βίντεο όπου με παραπέμπεις δεν μπορώ να το δω τώρα και απο εδώ που είμαι, θα το ακούσω-δω το απόγευμα από το σπίτι.
Ευχαριστώ!
Μακάρι να γράφαμε πολλοί σχόλια σαν τα δικα σου
(Ο Γκουλντ έχει παίξει σε κλειδοκύμβαλο, έχει στο youtube, βίντεο, νομίζω)
Μη με παρεξηγείς Αναστασία - κανείς απ' τους σημερινούς πιανίστες δε φτάνει τον Gould στο (όχι και τόσο) μικρό του δαχτυλάκι (δε θυμάμαι πόσες οκτάβες κάλυπταν τα δυό του χέρια μαζί).
Το πρόβλημα δεν είναι ούτε η τεχνική ούτε η ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική, η "έκσταση" αν θέλεις. Το πρόβλημα είναι: "ακούμε Bach, ή ακούμε Gould;"
Εγώ νομίζω ότι ακούμε Gould. Και εγώ θέλω να ακούσω Bach! Αυτό είναι το μόνο μου πρόβλημα!
Δημοσίευση σχολίου