Ένα βιβλίο για παιδιά.

Ο Μπένο χάνει τον καλύτερό του φίλο. Δεν μπορεί να το ξεπεράσει, όσο κι αν προσπαθεί.
Οι μεγάλοι ανησυχούν για αυτόν. Του λένε: «παίξε λίγο και θα δεις που θα τα ξεχάσεις όλα», ή «μην κάνεις έτσι, δεν είναι και τόσο τρομερό, σε όλους μας συμβαίνει, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας».Ακόμα του λένε «σύνελθε» και «γιατί δεν βρίσκεις έναν καινούριο φίλο;» Τον νοιάζονται. Όμως αυτά που του λένε δεν μπορούν να τον βοηθήσουν.
Όταν η θλίψη του γίνεται αβάσταχτη πηγαίνει στη σοφή κουκουβάγια. Εκείνη ακούει με μεγάλη προσοχή τον καημό του για να του πει στο τέλος:
«Τρία πράγματα μπορείς να κάνεις.
-Πρώτον: Κλάψε. Κλάψε όσο θες και μη σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Το κλάμα μοιάζει σαν ένα μαύρο βαρύ σύννεφο γεμάτο βροχή. Μόλις βρέξει κι αδειάσει είναι και πάλι άσπρο και ελαφρύ.
-Δεύτερον: Μίλησε σε κάποιον που αγαπάς πολύ για τον μεγάλο σου πόνο.
- Και τρίτον: Κάνε μέσα στην καρδιά σου χώρο για τον φίλο σου. Έτσι θα είναι πάντα κοντά σου, ακόμα κι αν δεν είναι δίπλα σου»
Και μετά από λίγο, η Εύρηκα, η κουκουβάγια, πρόσθεσε:
«Θα σε βοηθήσει κι ο καιρός. Καθώς θα περνάει, θα παίρνει μαζί του και λίγο απ’ τον πόνο σου»

Από το βιβλίο «γιατί το ροζ ελεφαντάκι έπεσε σε θλίψη & πώς ξαναβρήκε τη χαρά του» των Monika Weitze -κείμενο & Eric Battut- εικονογράφηση (εκδόσεις Ηλίβατον).
Ένα βιβλίο για παιδιά. "Είσαι σίγουρη Αναστασία ότι είναι μόνο για παιδιά;" αναρωτήθηκα όταν το διάβασα.

Υ.Γ. Στο διαδίκτυο είδα ότι το εξώφυλλο
της αρχικής έκδοσης του βιβλίου
στην Ελβετία
είναι αυτό: