LAST DRIVE

Όταν ο Γιάννης αποφασίσει να ανοίξει δικό του blog είμαι σίγουρη ότι θα διαβάσουμε πολύ ωραίες ιστορίες. Μέχρι να γίνει όμως αυτό, με χαρά αντιγράφω στο blogόσπιτό μου ένα δικό του κομμάτι για τους Last Drive, που μου έδωσε χθες.
Η αφορμή ήταν η συναυλία των Last Drive αύριο, 24 μαϊου, στο principal. (μακριά από τη γελοιότητα της γιουροβίζιον, πολύ μακριά, σε άλλο πλανήτη μη σου πω....)

Στο κείμενο όπως μου είπε ο Γιάννης στο πρώτο μέρος χρησιμοποίησε στοιχεία από ένα κείμενο του Νίκου Τριανταφυλλίδη (του άντρα της Sunny Μπαλτζή; ρώτησα εγώ (η οποία S. Μπαλτζή μου αρέσει πάρα πολύ, παρεμπιπτόντως), παναγία μου εμείς οι γυναίκες, και τους άντρες έτσι τους αναγνωρίζουμε, "α, ο άντρας της...")


"Η Σίντυ ξεπετάχτηκε από τα μπατζάκια του Τζέρι Λι και έσχισε τη φωτογραφία του βασιλιά σαν πήγε φαντάρος. Τραγούδησε με τα girl group και για χρόνια το σπίτι της ήταν μια κούρσα. Την ντάντεψε στα γόνατά του ο Φιλ Σπέκτορ και την τρέλανε στα χαστούκια ο Ίγκι Ποπ. πολλοί αγάπησαν την Σίντυ, και δεν ήταν λίγοι αυτοί που κυκλοφορούσαν με τη φωτογραφία της στο πορτοφόλι τους. Μα οι περισσότεροι μου θύμιζαν κάτι παλιόγερους που αναπολούν τα περασμένα μεγαλεία τους και τους τρέχουν τα σάλια. Άντε να μοιάζουν με τους πιτσιρικάδες που κλέβουν πορνοπεριοδικά από το περίπτερο της γειτονιάς τους για να τα κρύψουν κάτω από το στρώμα τους. όπως καταλαβαίνετε λίγοι είχαν τα κότσια να αρπάξουν τη Σίντυ από το χέρι και να την πανε μια άγρια βόλτα. Και να που εμφανίστηκαν οι Last Drive. Στην αρχή της έκλειναν διαρκώς το μάτι αλλά η Σίντυ δεν φαινόταν να τσιμπάει. Η αρχή έγινε με το "UNDERWORLD SHAKEDOWN". Με το που άκουσε το δίσκο η αιώνια μικρή μας άρχισε να στριφογυρνάει στο κρεββάτι της. Η χαριστική βολή ήρθε με το "HEATWAVE". Άρχισε να δαγκώνει το μαξιλάρι και να σχίζει τα σεντόνια. Κατάλαβε πως είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή. Φόρεσε τα ρούχα της και βγήκε στους δρόμους. Η χειμερία νάρκη τελείωσε.

Στα τραγούδια των LAST DRIVE η θλίψη μετατρέπεται σε οργή με φόντο τη μεγαλούπολη που είναι το φυσικό τους περιβάλλον. Σε αυτό το περιβάλλον που έχουν φτιαχτεί όλοι οι συμβολισμοί που μας αφορούν και έχουν αποκτήσει νόημα κι ενδιαφέρον και για να μυηθείς δεν χρειάζεται παρά να έχεις νιώσει ο ίδιος ένας ξένος. Εκθέτουν/εκθειάζουν την καθημερινή ζωή που σου δίνει το άλλοθι για οτιδήποτε. Τη βία και το ρομαντισμό. Όλοι χωράνε παντού εκτός από σένα. Και αυτό είναι που σου δίνει μια οργισμένη ακτινοβολία.
Στο ροκ εν ρολ η μουσική δεν είναι καθαρά αυτοσκοπός. Είναι το μέσον και ταυτόχρονα το κίνητρο. μια δήλωση στάσης και ταυτόχρονα ένα σοκ. Ένα σοκ που το προκαλείς, είτε το επιδιώκεις, είτε όχι, επειδή είσαι αυτός που είσαι.
Αυτό ήταν οι LAST DRIVE. Ένα σοκ, μια λυσεργική δυσαρμονία. Η επιστροφή στο πρωτόλειο ένστικτο και κατά τη γνώμη μου ΔΥΣΤΥΧΩΣ αξεπέραστοι..."






Υ.Γ. Γιάννη, ευχαριστώ πολύ για το κείμενο.
Δεν προλάβαμε να μιλήσουμε πολλή ώρα με τον Αλέξη σήμερα, χρωστάμε λοιπόν μια μεγάλη συνέντευξη, σύντομα.