Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Tomorrow Is A Long Time

 Όλα κι όλα! Τα πρώτα λόγια και το πρώτο τραγούδι για τον μικρούλη που ήρθε το Σαββατο το πρωί και οι φήμες λενε ότι είναι πανεμορφος, υπεροχος και τον περίμεναν πολλές αγκαλιές και χίλια χαμόγελα. Το Μανιταράκι έγινε μαμά! Καλώς ήρθες μικρέ! Γερός, δυνατός και τυχερός!
Το τραγούδι μου το έστειλε προχθες ο Μάκης Αϊβάζογλου με ευχες για την καινούρια χρονιά και μου άρεσε πολύ.
Μ. και Λ. για το βλασταρι σας με πολλή αγαπη! Να σας ζήσει!


Τις προάλλες ξύπνησα νωρίς, αξημέρωτα, με τη γευση ενός πρωινού που μου λείπει, μούλειψε ξαφνικά; ποιος ξέρει. Ένα τραγούδι τριγύριζε στο μυαλό μου. Στον ύπνο μου το έβλεπα; Ενα μπαλκόνι και να βλεπω την πόλη να ξυπνάει. Είναι μερικά πρωινά που ερχονται εκει που δεν το περιμένεις. Είναι μερικά πρωινά που είναι τα πιο όμορφα του κόσμου. Το ξερεις από τότε ή το μαθαίνεις μετα;

Έλβις Πρίσλεϋ. Αν ζούσε προχθές θα γινόταν 75 χρονών. "Α, είναι αυτός που μοιαζει με τον Σαββα", μου λεει η μικρή. Εννοεί τον ξάδελφό της. Του μοιαζει λίγο, όντως.
Τον Έλβις τον πρωτοακουσα σε εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη, πρώτη γυμνασίου πρεπει να ήμουν. Και τον πρωτοείδα στην κρατική τηλεόραση σε μουσικό ντοκυμαντερ.

Όταν πέθανε, δεν θυμάμαι να το πήρα είδηση. Και μικρή ήμουν και το να φτασει το νεο στο χωριό μου που το καλοκαίρι μύριζε ροδακινα, και όλοι δούλευαν στα χωραφια από το πρωί μέχρι το βράδυ, παραπανω από απίθανο ήταν, πλάκα κάνεις; Ο μόνος βασιλιάς που ήξερα τότε ήταν ο τέως που τον είχαν μεγάλη φωτογραφία στα γραφεία των βασιλοφρόνων του χωριού που καμάρωναν ότι ο βασιλέας τους έστελνε κάρτες στις γιορτές. Το γραφείο τους ήταν κοντά στο αριστερό δικό μας σπίτι, για την ακρίβεια ήταν μια αποθήκη, ενας τοίχος τη χώριζε από το μέρος, έτσι το λέγαν, του γείτονα με τα κόκκινα χαρτιά, στρόγγυλα και πριονωτά κομμένα, ώρα να με ρωτήσεις τι και πώς. Ψωμί, ελιά και κώτσο βασιλιά, ακριβώς έτσι.
Ξεστράτησα, γυρνάω πίσω, στον Έλβις, τον βασιλιά. Μου άρεσε πραγματικά όταν το σώμα μου μπορούσε να καταλαβει τι τραγουδούσε. Και ακόμη περισσότερο όταν καταλαβα τι στην ευχή έκανε. Γιατί ήταν τόσο συγκλονιστικό να φερει τη μαυρη μουσική στους νεους λευκούς την δεκαετία του πενήντα που εκανε τα παντα να μη επηρεαστούν και διαφθαρούν από τη δυναμική και την ενταση μιας μουσικής που ξυπνούσε μυαλό και σώματα. Μετα τον Έλβις οι νεοι δεν ήταν καθώς πρεπει. Γελάς τώρα γιατί σου φαίνεται υπερβολικό; Όταν εκείνος χόρευε σκανδαλιστικά με αυτα τα ρούχα, με τις τολμηρες κινήσεις των γοφών του και ανακατευε κάντρι, γκόσπελ, σπιρίτσουαλ και μπλουζ, στην Αμερική του '50 ήταν επανάσταση.




Διάβασα πριν δύο περίπου χρόνια ενα βιβλίο, ένα μυθιστόρημα με ήρωα τον Έλβις. Μου άρεσε. Για πολλούς λόγους. Γιατί ο βασιλιάς του ροκ εν ρολ αγαπούσε πολύ τα γκόσπελ; Γιατί το βιβλίο τελειώνει όταν αρχίζει το τελος του; Γιατί πραγματικά πιστευω ότι αυτός θα μπορούσε να αγαπήσει έτσι, να σκεφτεί να τα παρατήσει όλα για μια αγάπη; Γιατί έχει μοναξιά το σταριλίκι κι ενα ματσο ηλίθιους ή αλήτες γύρω γύρω; Τι να σου πω, πάντως το βιβλίο είναι του Daniel Klein "Kill me tender", σε μεταφραση του Αλέξη Καλοφωλιά, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.


Πώς ήταν το 2009 για σενα, με ρώτησε μια φίλη πριν λίγες μέρες. Σκεφτηκα λίγο, ποια λεξη να πω; Δυνατό, της είπα. Ό,τι έφερε ήταν δυνατό. Δυνατές χαρες, δυνατές λύπες. Αλήθεια είναι. Καμιά φορα λεω, ήταν ανάγκη να το ζήσω αυτό; Και τη χαρα του και τόν πόνο του; Ας έλειπε καλύτερα. Μετά, ντρεπομαι και που το σκέφτηκα. Και δεν αλλαζω τίποτα. Έλα τώρα που μόνο πήρε η χρονιά που πέρασε. Πόσα έδωσε; Και μετραω ωραία πραγματα. Τα παιδιά να μεγαλώνουν. Η χαρα να αγαπάς τη δουλειά σου. Να ξεκινάει η εκπομπή και να νιώθω χαρα. Μόνο χαρά; Κουβέντες. Αγάπη. Φίλοι. Δικοί σου. "Μού'λειψες". "Σ' αγαπάω". "Εε, γέλα". "Σε ευχαριστώ". Φίλους καινούριους, αληθινούς, σαν να ήμαστε μια ζωή μαζί, να κοιταμε μπροστα και να γελάμε, να προχωράμε. Νέες συναντήσεις. Φίλους παλιούς, με βρήκαν, τους βρήκα, μπήκα ξανά στη ζωή τους, εκείνοι στη δικιά μου, πολύ αγαπημένοι άνθρωποι που μου είχαν λείψει πολύ. "Να σημαδευουν παλι τη ζωή σου"
Ευτυχώς η ζωή μας δεν εχει πρόβα. Και, ας πούμε ότι γινόταν να κάνεις πρόβα για να ξερεις τι κριβώς να κανεις και να πανε όλα καλά, θαθελες ; Άσε να ζουν ετσι εκείνοι που νομίζουν ότι όλα τα ελέγχουν και για όλα εχουν μια απαντηση. Άσε να τους προσπερνάει η ζωή. Άσε να ζήσουμε εμείς το αναπαντεχο.
Αναπάντεχο δεν είναι, ίσα-ίσα εχει καιρό που μας είπε η Ακτίδα για την έκθεση ζωγραφικής της που εγκαινιάζεται σήμερα, στις 7 το απόγευμα, στην αίθουσα τεχνης του Ε'Δημοτικού διαμερίσματος, Π.Συνδίκα 24.  Καλή επιτυχία!


Είναι κάποιες εποχές που νιώθεις ότι τώρα, σε λίγο, κάτι θα συμβεί. Ούτε ξερω πώς το νιώθω αυτό. Τώρα όμως μου συμβαίνει. Φερνω πάνω κάτω το σπίτι. Διαβαζω με τρελούς ρυθμούς. Αφήνω τραγούδια που είχα καιρό να τα ακούσω να μου φερουν ξανά καρδιοχτύπι, όπως προχθες. "Πέντε μάγκες στον Περαία", τι στο καλό συμβαίνει κι εμενα που δεν πίνω, δεν καπνίζω με κάνει έτσι αυτό το τραγούδι, μου λες; "Τετοιο φθινόπωρο μην ξαναρθεί" κι εκείνο το "Όταν τα βράδια μες στα κέντρα σε πηγαίνω..."
Και μαζί τα διαβασματα που σου έλεγα. Τελειώνω επιτελους την Πρώιμη Νεώτερη Ευρώπη, καιρός ήταν. Ξεκίνησα την "Θεωρία Ομάδων" ενα βιβλίο του Marcus du Sautoy, μου αρεσει πάρα πολύ, αν δεν κρατιόμουν αυτό το βιβλίο θα με ξενυχτούσε. Και περιμένω να διαβασω "Το αναπαντεχο" του Φ.Μελκιό, το κείμενο μιας παραστασης που είδα και μου άρεσε πολύ. Θα σου γραψω σε λίγες μέρες.
Κάτι θα έρθει, αλλα δεν ξέρω τι. Καλύτερα.

19 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

να ζήσει ο μανιταρομπέμπης! :))
κάτι θα έρθει. κάτι θα αλλάξει. κάτι αλλάζει κάθε στιγμή. να είναι μόνο προς το καλύτερο όλα!
καλό σου απόγευμα!

Hfaistiwnas είπε...

Αλήθεια πως τα διαβάζεις τα βιβλία με τέτοια θέματα πιο.. σοβαρά..
Αν είχε πρόβα η ζωή.. μάλλον θα παίζαμε καλύτερα.. λολ
καλύτερα που δεν έχει..

καλημέρα είπε...

Όλα, κι ας μην καταλαβαίνουμε πάντα.
Την καλησπέρα μου b|a|s|n\i/a!

Ο μανιταρομπέμπης, το μωρό μας, δεν έχει ιδέα πόσοι θαυμαστες του μιλάνε πίσω από την πλάτη του...

καλημέρα είπε...

Ηφαιστίωνα,
μμμ, μόνο πόσο μου λείπει όταν δεν τα διαβαζω μπορώ να σου πω.
Μπα, και πρόβα να είχε η ζωή, παλι αλλα θα καναμε. Δεν θυμάσαι πόσες φορές προβαρουμε στη ζωή μας σκηνές, όταν θα δω αυτόν που αγαπαω, για παραδειγμα, θα πω αυτό, μετα θα πω το άλλο και στο τελος άλλα αντ' άλλων λέμε; Εγώ τουλάχιστον το εχω κανει, άπειρες πρόβες και μετα δεν είπα τίποτα και δεν έκανα τίποτα απ'όσα είχα προβάρει, μα τίποτα εντελώς. Άσε, καλύτερα που δεν έχει πρόβα, καλύτερα...

Hfaistiwnas είπε...

λολ! Να δίκιο έχεις..
το κάνουμε και μετά δεν μας βγαίνει τίποτα!!!

καλημέρα είπε...

..χα, χα...καμιά φορά ευτυχώς δε λεμε αυτα που προβάραμε, σιγά τα αριστουργήματα! Λεμε τα της στιγμής και μη σου πω πάνε και καλύτερα τα πράγματα, καλό μεσημέρι!

katerina είπε...

Καλησπέρα Αναστασάκι!
τι ωραία ,να τους ζήσει το μωρό ...πολύ όμορφο το τραγούδι και βιντεακι που αφιέρωσες!

Απο την ταινία " η πηγή της ζωής" είναι το βιντεάκι στα μικρά βεγγαλικά με την ελεονώρα ζουγανέλη?..επίσης πολύ ωραίο τραγούδι..και ταινία..

σ ειχα ακουσει που έλεγες για το βιβλίο με τον Έλβις κι εψαχνα να βρω καποιο των κοριτσιων μου ...δε το βρηκα τελικα...
(Πολυ χιονι μου λενε οι κορες μου στο Σαουθαμπτον και στο Λονδινο, εχει παγωσει γλυστραει πολυ,δεν εχουν κατάλληλα παπουτσια για τον παγο...)
Καλά ο,τι νάναι προσπαθουσα το πρωί να σου στείλω μήνυμα χωρις να βαζω το 958 κενο... ευχαριστώ για την πρόσκληση για την κρατική ορχήστρα κι απο δω, ήταν πολύ ωραία...

Καλή επιτυχία στην εκθεση της Ακτίδας!

Εύχομαι τα καλύτερα... για ολους μας!

katerina είπε...

Το βρήκα...το βιβλίο για τον Έλβις!
Graceland :στην χωρα του Έλβις Karal Ann Marling

Θα το ξεφυλλίσω..να δω θα μπορέσω να το διαβάσω και να το τελειωσω?

Μπράβο σου βρε Αναστασία που διαβάζεις τόσο...

Καλό βράδυ!

Ανώνυμος είπε...

Είναι υπέροχο να σε ανακαλύπτω όλο και πιο πολύ ,πιο βαθιά .......
όλο πιο πολλά κινά σημεία ενδιαφέροντος ...
Από τον Μενούση... στον Ελβις ...στο είπα ότι με τα τραγούδια του πέρασα και ξεπέρασα όλη την εφηβεία μου?
Are You Lonesome Tonight?
Love Me Tender
ποσά βράδια δεν ξενύχτισα απολαμβάνοντας το Ηπειρωτικό φεγγάρι
ακούγοντας το
καληνύχτα κοριτσάκι να 'σαι καλά για τα ταξίδια που μου προσφέρεις.....
σήμερα λέω να ξανά περάσω with him ακούγοντας τον ...τι νόμισες?
..................
ερη

katerina είπε...

, μετά τον Έλβις εννοείται,
συγγραφέας η Κάραλ Ανν Μάρλιγκ...

ΙΩΑΝΝΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ είπε...

Σύνδεση της σημερινής ανάρτησης με την προηγούμενη με τη φωνή του Έλβις να τραγουδάει το "Βlue moon".

http://www.youtube.com/watch?v=OaRxUieZFqc

Τα τραγούδια όμως που με συγκινούν ίσως πιο πολύ από όλα είναι το "Μy way" :
http://www.youtube.com/watch?v=OlKJ-0bnxdA&feature=related
(Απολογισμός μιας σύντομης ζωής;)

και το "If I Can dream" που νομίζω ότι προσπερνά για λίγο τον ερωτικό Έλβις χωρίς βεβαίως να τον ξεπερνά!: http://www.youtube.com/watch?v=9kGuXemlPFM&feature=related

Το "fever" για τον ερωτικό Ελβις
http://www.youtube.com/watch?v=jygycMx9mQU&feature=related

Αδελφούλα παρότι ζούσαμε στο χωριό και δουλεύαμε στα χωράφια, να με συγχωρείς αλλά δύο θανάτους τους παραπήραμε χαμπάρι.
Ο ένας του Νίκου Ξυλούρη και ο άλλος του Έλβις Πρίσλευ.
Ακόμη με θυμάμαι στο σαλόνι κάτω από την στρογγυλλή τραπεζαρία του σπιτιού, να με κρύβει το μακρύ τραπεζομάντηλο και να πρακολουθώ συγκινημένη την είδηση του θανάτου του μαζί και τη μετάδοση των τραγουδιών του από συναυλίες που είχε δώσει.

Εσύ μάλλον διάβαζες μικρή!

nikiplos είπε...

Επικροτώ της Ιωάννας το blue moon!.
Να ζήσει το νέο μέλος της κοινότητάς μας, εκείνης των Ελλήνων που φτιάχνουν άλλον γαλαξία και ναι, tomorrow is a long but the only way!

Ο Elvis είχε μια κοινή πορεία στο θέμα της μοναξιάς και της απομόνωσης με τον Hendrix. Και οι δύο δέσμιοι του συστήματος που τους δημιούργησαν διατεταγμένοι να δίνουν και να δίνουν παραστάσεις. Υπάρχει μια λάιβ του Έλβις που τραγουδά σε ένα τετράγωνο πάλκο περιτριγυρισμένος από φρενήρεις γυναίκες... Και αν και στην αρχή τον βλέπεις σαν θέαμα, λίγο μετά το θέαμα σε ενοχλεί κάπως, καθώς αυτός είναι εκεί υποχρεωμένος να πει το ένα μετά το άλλο τραγούδια, ενώ είναι εμφανώς καταπονημένος...
Όπως και νά χει όμως η μοναξιά και το τίμημα της δόξας είναι πάντοτε βαρύ.

Σε φιλώ!

καλημέρα είπε...

καλημέρα Κατερίνα,
για το βίντεο που με ρωτάς και την ταινία δεν ξερω να σου πω, δεν εχω δει την "πηγή της ζωής", αν το ξερεις εσύ ίσως είναι αυτό.
Το βιβλίο για τον Έλβις που γράφεις δεν το ξέρω, θα το ψαξω, νάναι καλά το google!

καλημέρα είπε...

Έρη,
με ξεπερνάς δεν το συζητώ, σιγα μη ξενυχτούσα εγώ με τον Έλβις. Η εφηβική μου επανάσταση όλη κι όλη ήταν να αγοραζω το ποπ και ροκ και ακούω την εκπομπή της Πετρίδη, ε, καμιά φορα και λίγο πιο δυνατα απ'ό,τι επιτρεπόταν. Μέχρι εκεί έφτανα τρομάρα μου, εμ, άμα λεω ξ... εσύ γελάς!
Να, διαβασε τι γραφει η Ιωαννα πιο κάτω να καταλαβεις, ούτε την είδηση του θανατου του στην τηλεόραση δεν είχα δει, καλά πού ζούσα; απορώ καμιά φορά...

καλημέρα είπε...

Αδελφούλα,
τον θανατο του Ξυλούρη τον θυμάμαι και τον παραθυμάμαι, του Έλβις όμως με τίποτα. Καλά αυγουστιάτικα διαβαζα; Τετοια είδηση και δεν την πήρα χαμπάρι; Αιωνίως στον κόσμο μου...
Τα τραγούδια που διαλεξες ένα, ένα.
Θυμάσαι το βίντεο, σε μια απο τις τελευταίες συναυλιακές στιγμές του που βλεπαμε πριν απο καιρό και μας είχε συγκινήσει, δεν το βρήκα να το ανεβασω.

Χθες δεν πέρασες, άντε να δω πότε θα έρθεις...

καλημέρα είπε...

Νίκιπλε,
καλημέρα! Το θέμα αυτό, της μοναξιας, της απομόνωσης, είχε ακριβώς το βιβλιο που γράφω, για αυτό μου είχε αρεσει πολυ.

Tomorrow is a long but the only way, ναι!
Σε φιλώ

katerina είπε...

Καλημέρα Αναστασία!
κι εγώ θυμάμαι πολύ έντονα το Θάνατο του Ξυλουρη που ακουσα απο το ραδιοφωνο ...του Ελβις για να σου πω την αληθεια δεν καλοθυμαμαι...
καλή σου μέρα!

ΙΩΑΝΝΑ είπε...

Αδελφούλα είναι στη συναυλία που μπερδεύει-χάνει τα λόγια του εξαιτίας των χαπιών και των διάφορων ουσιών που έπαιρνε συστηματικά στα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Κι ενώ τα χάνει τα λόγια γελάει και κλαίει ταυτόχρονα...

http://www.youtube.com/watch?v=9UyMedPaSS0&feature=related


O Έλβις τραγουδά για τα γκέτο:
"in the ghetto":
http://www.youtube.com/watch?v=SJqVneZP6tA&feature=related

Ήσουν πάντα στο μυαλό μου-Always On My Mind:
"Ιf I made yoy feel second best
Girl, I' m so sorry I was blind"

http://www.youtube.com/watch?v=jYeReAqfaRQ&feature=related

ΙΩΑΝΝΑ είπε...

Το "blue Moon" εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=yLfTjTLnVIo&feature=related

και όχι στη διεύθυνση που από λάθος παρέπεμψα στο πρώτο σχόλιο!