Βραδυ Κυριακής

Την περασμένη βδομάδα ένα μυστηριώδες αντικείμενο πέρασε ξυστα από τη γη, οι επιστήμονες ψαχνουν να βρουν τι είναι, στην μακρινή μας Αϊτή η καταστροφή είναι ασύλληπτη, μεγάλο μέρος της Ευρώπης δοκιμάζεται από δύσκολες καιρικές συνθήκες, στην Θεσσαλονίκη κρύο χειμωνιάτικο, απλώς. Χιονιάς χωρίς χιόνι.
Βράδυ Κυριακής. Συνηθισμένης όπως τόσες αλλες.
Δουλειές. Όλο κατι βρίσκω να πετάξω. Όλο κάτι ανακαλύπτω ότι λείπει. Σημειώνω τι χρειάζομαι, να μην ξεχασω να τα παρω απο Δευτέρα.
Η μικρή είχε μπόλικο διαβασμα. Εβδομάδα τεστ αυτή που ερχεται.
Μαθηματικά, τεστ επαναληπτικό. Tσεκάρω. Πρόσθεση μεικτών αριθμών. Μάλιστα…Πώς το κάνουν τώρα αυτό, γιατί εμείς τότε θυμάμαι, αλλά άλλο το τότε άλλο το τώρα. Ανοίγω το βοήθημα να δω, «α΄ τρόπος: προσθέτουμε και αφαιρούμε χωριστά τους ακεραίους και χωριστά τα κλάσματα». Προσπερνάω το ακεραίους, ψέματα λέω, με το μολύβι άλλαξα τον τόνο, ακέραιους το έκανα, μη χάσω, το κόλλημά μου. Διαβάζω και παρακάτω, ενταξει, έτσι κάναμε κι εμείς, αυτό δεν άλλαξε. Σωστα το έκανε, δεν φαίνεται να χρειαζεται βοήθεια, τελειώνει πιο γρήγορα απ'όσο νόμιζε. Άδικα γκρίνιαζε, "δεν θα τα καταφερω", "είναι αδικία τόσα τεστ", "τεσσερα σε μια βδομάδα;", "αμα γραψουμε και την αλλη βδομαδα και γεωγραφία εγώ δεν ξαναπαω σχολείο, να ξερεις",κι αλλες τετοιες δηλώσεις.
Αρχίζει να διαβαζει εναν τόμο του μικρού Νικόλα, ο αδελφός της τα δικά του, πότε πότε με ρωταει διαφορα, μιλάμε για διαφορα, από τον Γκάντι, τους Άγγλους, την Ινδία και τα ιστορικά γεγονότα πριν την έξοδο των εβραίων από την Αίγυπτο, μέχρι το σύμπαν και τι θα μπορούσε να είναι και να είμαστε, μετά πάει στα δικά του, συνεχίζω εγώ τα δικά μου. Προχωράω τη "Θεωρία ομάδων", όσο διαβαζω πιο πολύ μου αρεσει. Ξεκίνησα, καμιά φορα διαβαζω παραλληλα, και το βιβλίο του Κασπαροφ "η ζωή είναι μια παρτίδα σκάκι". Σε μια παραγραφο, στην αρχή του βιβλίου, λεει: "η ψυχολογία και η διαίσθηση επηρεάζουν κάθε πλευρα των αποφάσεών μας και των αποτελεσμάτων που εχουμε.Πρεπει να αναπτύξουμε την ικανότητα μας να βλεπουμε την γενική εικόνα, καθώς και να αντιμετωπίζουμε τις κρίσεις και να μαθαίνουμε από αυτές. Τετοιες αποφασιστικές στιγμές είναι κρίσιμες καμπές- όπως όταν επιλέγουμε μια διακλάδωση στο δρόμο ξεροντας ότι δεν θα μπορούμε κατόπιν να κανουμε πίσω. Για τις στιγμές αυτες ζούμε και, με τη σειρα τους, αυτες καθορίζουν τη ζωή μας. Μαθαίνουμε ποιοι είμαστε και τι εχει αληθινή σημασία για μας. Το "μυστικό" λοιπόν είναι να επιδιώκουμε αυτές τις προκλήσεις και όχι να τις αποφευγουμε..."
Είναι η ζωή μας μια παρτίδα σκάκι; Τι λες; Είμαι έτοιμη να σου πω όχι, μόνο για ενα λόγο, γιατί δεν εχει ματ η ζωή, έτσι λέω, αλλα πάλι τώρα που σου γράφω δεν είμαι και στα πιο αισιόδοξά μου, οπότε ασε καλύτερα.

(φωτογραφία από http://www.freedigitalphotos.net/)

Είναι φορές που βρίσκεις αυτό που ήθελες να πεις αυτό που αόριστα ενιωσες σε λόγια άλλου ή άλλων, απρόσμενα. Έτσι μου συνέβη, όταν τις προάλλες διάβαζα στο in.gr τι είπε το Βατικανό για την ταινία Αvatar.
Η εφημερίδα L' Osservatore Romano δήλωσε ότι στην ταινία «επικρατεί μια πνευματικότητα που σχετίζεται με την λατρεία της φύσης» και ο εκπρόσωπος του Βατικανού Φεντερίκο Λομπάρντι δήλωσε ότι η αντίθεση της Αγίας Έδρας για την ταινία Αβαταρ αντικατοπτρίζει τις απόψεις του ποντίφικα, κυρίως «τους κινδύνους της μετατροπής της φύσης σε θεότητα».
Την ταινία την είδα και όσο την έβλεπα, εκτός από όλα τα αλλα, κατι με ενοχλούσε. Εκτός από τις ξεπατικωσούρες απο τόσες ιστορίες και ήρωες, τα αφελή σχήματα, τις απλοϊκες οικολογικές-ντεμεκ- αναφορές, τους καλούς και τους κακούς, απο τη μια οι αθώοι ιδεαλιστες, από την άλλη οι ανήθικοι αιμοσταγείς δολοφόνοι, για τον κακό τι να πω, είχε πέσει πανω του το σύμπαν κι ο μάγκας δεν πεθαινε με τίποτα, Monty Python του χρειαζόταν, τελος πάντων. Για τα τεχνικά δεν ξερω να σου πω, δεν τα ξερω καλά, την ταινία την είδα στην απλή προβολή, ούτε 3d ούτε σε iMax αίθουσα (υπαρχουν στην Ελλάδα;) αλλα στα παιχνίδια που παίζει ο γιος μου τα γραφικά και τα εφέ από αυτα που είδα είναι καλύτερα και πιο εντυπωσιακά, συγγνώμη... Επίσης βαρεθηκα στην ταινία. Αυτό που με ενοχλούσε όμως περισσότερο είναι τελικά αυτό που διαβασα στην ειδηση εκ Βατικανού. Στο Βατικανό μπορεί να καταφερονται εναντίον της θεοποίησης της φύσης για δικούς τους λόγους, γιατί πιστευουν στον δικό τους θεό. Εμένα παλι που δεν πιστευω σε κανεναν, με ενοχλεί να αντικαταστήσουμε ή έστω να θεοποιουμε εξίσου τη φύση, την οικολογία, ό,τι θες. Το να βαλουμε στη θεση του παλιού θεού ενα νέο, το κατανοώ για ποιους λόγους μπορεί να συμβαίνει. Καθώς είναι και οικείο το σχήμα καταλαβαίνω ότι είναι πολύ βολικό, μια μικρή αλλαγή είναι στην ουσία.Και μόνο που σκεφτομαι στρατιά θρησκευόμενων οικολογών με μεταφυσικές αγωνίες δεν νιώθω καλά να σου πω την αλήθεια. Και εν τέλει δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να εχουμε θεοποιήσει κάτι ή κάποιον;  Θεοποιήσεις και θεοκρατικές αντιλήψεις μετα τον διαφωτισμό; Μέχρι πότε;

(η αφίσα της ταινίας στην Ινδία, από http://bestindiatimes.com/)

Και τώρα άστα όλα αυτα και πάμε κοντά και μακριά μαζί.Θα προλάβω να παω ποτέ στη Βαλένθια; Ποιος ξέρει...
Η Βαγγελιώ με ενα (cbox)μήνυμά της μας παρεπεμπε σε ενα yοutube videο. Τραβιάτα του Βέρντι,  13 Νοεμβρίου του 2009, στην κεντρική αγορα της Βαλένθια. Εξαιρετικό. Νάσαι καλά Βαγγελιώ.