Το Αναπάντεχο

Ο ουρανός φορτωμένος χιόνι. Λες; Μακάρι.
Πρωινό Παρασκευής. Μπροστα ενα Σαββατοκύριακο.
Αλλα ξεκινούν, αλλα τελειώνουν.
Τελευταίες παραστασεις για "Το αναπαντεχο" του Fabrice Melquiot, σε μεταφραση του Πέτρου Σεβαστίκογλου. Ενα θεατρικό κείμενο, εναν μονόλογο που έγραψε ο Μελκιό το 2001.

Η Λιάν, η ηρωίδα του έργου, ζει μετα την την απώλεια του μαύρου εραστή της που «χάθηκε, ένα βράδυ εκεί που δεν το περίμενε». Μόνη, με τα μπουκαλακια των αναμνησεών της. Κάθε μπουκαλακι, (αυτήν την σημειολογία θα μου άρεσε να την τονίσει περισσότερο η παρασταση) αλλο χρώμα, αλλη μνήμη, αλλες εικόνες, αλλα συναισθήματα. Σαν τα χρώματα ενός ουρανιου τόξου που ανοίγει σιγα. Από την καταιγίδα και τη θύελα στο μετα και την αρχή της λιακαδας.
Η Λιάν φτανει στον πατο. Της λείπει αβασταχτα ο αγαπημένος της, απελπίζεται, θυμώνει μαζί του, με τον εαυτό της, με τον κόσμο όλο, οργίζεται, υπαρχει και δεν υπαρχει.
"Η Λιάν σου λεει έλα, η Λιάν θέλει να έρθεις, η Λιάν χορευει με την μοναξιά της μεσα στο παγωμένο δωμάτιο, τη βρίσκει φρικτή χορευτρια, τη μοναξιά της"
Ανεβαίνει πάνω, σιγα σιγα.
"Όταν θα μιλάω για σενα τίγρη μου θα λεω θυμάμαι.
Θα λεω αγαπησα.
Θα λέω αγαπάω αλλα δεν έχει πια νόημα.
Θα λεω ότι πέθανες ένα βράδυ εκεί που δεν το περίμενα.
Όταν θα μιλάω για τον έρωτα θα λεω ότι δεν υπάρχει τίποτα να ελπίζεις.
Γιατί η ζωή είναι αυτό που μας συμβαίνει όταν κανουμε κάτι άλλο.
Μπορεί να είναι κι έτσι" 
Αντιδρά. Ξαναζεί. Με τύψεις, με ενοχές που το σώμα της ξαναζεί μετα από τον δικό του έρωτα. Ταξιδευει στον κόσμο και μέσα της. Ο τίγρης της δεν είναι πια εδώ. Η ζωή της περιμένει το επόμενο φως.
"Το Αναπαντεχο.
Το γράφει εδώ.
Ανάμεσα στο χτες και το αύριο, γλύκα μου τίγρη μου
Μια λέξη για να με κρατήσει όρθια.
...Μια λέξη για να κρατηθώ όρθια, σήμερα. Ούτε αναμνήσεις, ούτε μέλλον..."
Η Μαρίνα Γκούμλα είναι η Λιαν της παραστασης. Απαιτητικό το κείμενο, δυνατή η ερμηνεία της.
Οι υπόλοιποι συντελεστες της παραστασης,  σκηνοθεσία: Γρηγόρης Παπαδόπουλος, σκηνικός χώρος: Μαρίνα Γκούμλα, μουσική:Μαρία Γεωργελή, κινησιολογική επιμέλεια: Ευανθία Σωφρονίδου, φωτισμοί: Χρήστος Γιαλαβούζης, βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάννα Αβραμάκη, βοηθός φωτιστή: Πολύβιος Σερδάρης, τεχνική υποστήριξη: Πολύβιος Σερδάρης, Βικτώρια Ζουμπρίτσκαγια.
Στο Θέατρο Τεχνης Ακτίς Αελίου (Χριστοπούλου 12) μεχρι την Κυριακή 24 Ιανουαρίου.

Τον Φαμπρίς Μελκιό μας πρωτογνώρισε στην Ελλαδα ο Πέτρος Σεβαστίκογλου πριν απο έξι χρόνια με το ανεβασμα της "Μοιρασιάς του Διαβόλου", μιας εξαιρετικής παραστασης που είχε σκηνοθετήσει ο ίδιος για το Κ.Θ.Β.Ε.( τότε σε μτφρ της Μαρίας Ευσταθιαδη, σκηνικά - κοστούμια του Κένι Μακ Λέλαν, μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου, χορογραφία της Αμάλια Μπένετ και έπαιζαν οι: Αμαλία Γκούμα, Σίμος Κακάλας, Γιώργος Καυκάς, Δήμητρα Λαρεντζάκη, Θόδωρος Οικονομίδης, Αρης Τσαμπαλίκας) Σε δική του μεταφραση κυκλοφορούν και τα δύο θεατρικά κείμενα στα ελληνικά του Μελκιό, "η μοιρασια του διαβόλου" και "το αναπάντεχο", εκδ.Κεδρος.