Αφήνω πισω τις μέρες και όσα που πέρασαν, τα καινούρια είναι εδώ. Σας ευχαριστω όλους τόσο πολύ για όσα γράψατε στο blog ή στείλατε με mail αυτές τις δυο μέρες.
Τις προάλλες η Σαβίνα με ρώτησε "Μαμά, τι χρώμα έχουν οι μέρες για σένα;" Χαμογέλασα. Ήταν ένα παιχνίδι που έπαιζα πολύ όταν ήμουν μικρή. Τα ονόματα των ανθρώπων, οι μέρες, τα συναισθήματα είχαν χρώματα, απλά έτσι συνέβαινε. Αφού μου είπε τι χρώμα έχουν οι μέρες για εκείνη, επέμενε να της πω κι εγώ. Ξεκίνησα λοιπόν κι εγώ, η Δευτέρα είναι κόκκινη, η Τρίτη απαλό πράσινο,η Τετάρτη διάφανο... Φτάσαμε μέχρι την Κυριακή αλλα τώρα σταματώ στην Τετάρτη, γιατί ξαφνικά την ώρα που το έλεγα, σκεφτόμουν γιατί είναι διάφανο το "χρώμα" της για μένα; Απάντηση δεν βρήκα ακριβώς, ίσως γιατί το διάφανο είπα, "γεμίζει" με ό,τι χρώμα διαλέξεις στη στιγμή. Ίσως να είναι μια μέρα, η μεσαία της εργάσιμης εβδομάδας, που δεν έχει ένα χρώμα ίδιο κάθε φορά, αλλά διαφορετικό κάθε βδομάδα. Έτσι σκέφτηκα κάθε Τετάρτη, ανάλογα με την εβδομάδα και τη διάθεσή μου, να ανεβάζω στο blog τα μικρά νέα της Τετάρτης, αυτά που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Κι από κει και πέρα όποια άλλη μέρα προκύψει να ανεβάζω κι άλλα βέβαια αλλά αυτό το ραντεβού της Τετάρτης να είναι σταθερό.
Κατεβαίνουμε τώρα με τη Σαββίνα στο πάρκο της γειτονιάς να συναντήσουμε κι οι δυο μας φίλους και στην επιστροφή θα συμπληρώσω την ανάρτηση με τα πρώτα μικρά της Τετάρτης νέας. Μέχρι το αργά το βράδυ, ακόμα Τετάρτη θα είναι!
(βρε, πάλι με διάλειμα ξεκινάω, τι να πω...)
5 σχόλια:
Ωραίο παιχνίδι Αναστασία!μου θύμησατε "Το Χρώμα του Φεγγαριού" της Αλυόνης Παπαδάκη που μου είχε αρέσει πολύ (.. ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω ) !
Να είστε καλά,μαμά και κόρη!
Αυτή η υπόσχεση από μόνη της είναι ένα καλό νέο. Τί πιο όμορφο να ξέρω πως κάθε τετάρτη θα έχω το αποτύπωμά σου,που μου έλειψε τόσο, όλο αυτό το καλοκαίρι!
Αναστασία μου καλό βράδυ και αν χρειαστείς κάτι από την περιπέτεια που ζήσατε με χαρά να βοηθήσω.
Φιλιά πολλά.
Κατερίνα,
δεν το έχω διαβάσει το βιβλίο. Έχει κάτι παρόμοιο; Το ακόμα πιο ωραίο είναι ότι για το "παιχνίδι" αυτό δεν είχα μιλήσει στη Σαββίνα, μόνη της άρχισε να το σκέφτεται, για φαντάσου!
Βαγγέλη μου,
ευχαριστώ πολύ. Ελπίζω ότι τώρα πια είναι όλα περασμένα-ξεχασμένα.
Καλημέρα,καλημέρα ,καλημέρα Αναστασία!
Να διορθώσω, της Αλκυόνης,λογοτέχνημα λίγο μελαγχολικό αλλά συγχρόνως γεμάτο χρώματα,συναισθήματα, όνειρα κι ελπίδες...
Η Σαββίνα είναι πανέξυπνη και της αρέσουν πολύ τα χρώματα!Θυμάμαι τι όμορφα ζωγράφισε στο αρχαιολογικό μουσείο!
Καλή χρονιά στο σχολείο σε όλα τα παιδιά!
Δημοσίευση σχολίου