Χθες το πρωί το μόνο που ήθελα ήταν να σκεφτώ όμορφο. Ή να κάνω μια καλή, ευχάριστη σκέψη. Κάτι που να με κάνει να νιώσω καλύτερα. Το προηγούμενο βράδυ επιστρέφοντας αργά στο σπίτι το βρήκαμε παραβιασμένο. Ήταν η δεύτερη φορά που μας είχαν κλέψει. Σοκαρισμένη, αναστατωμένη, έτσι ένιωσα. Και την επόμενη μέρα ακόμα χειρότερα. Κοιτα να δεις! Καχύποπτη, ανήσυχη, όλα τα γνωστά φαντάζομαι που νιώθουν όλοι σε τέτοια περίπτωση. Αφού μας είχε ξανασυμβεί περίμενα ότι δεν θα επηρεάσει τόσο όσο τότε. Έκανα λάθος γιατί την επομένη ήμουν διαλυμένη κανονικά, καταρρακωμένη. Όχι για τα πράγματα που έλειπαν. Για την αίσθηση ανασφάλειας. Για το ότι μπήκαν στον χώρο που ο καθένας μας νομίζει ότι είναι δικός του και απαραβίαστος. Και δεν είναι. Αν μπορούσα, κι ας ακούγεται ανόητο, θα ήθελα να κλειστώ στο σπίτι και να μην κάνω τίποτα. Τελικά το να μιλήσω με τον ανιψιό μου, που είχαμε από πριν προγραμματίσει να πιούμε πρωινό καφέ μαζί εκείνο το πρωινό, σε μια κουβέντα, όχι βέβαια σχετική με την κλοπή, που κράτησε ώρα και ήταν πολύ ωραία, το να με πείσει η μικρή μου αδελφή να πάμε μια βόλτα για δουλειές, αλλά πιο πολύ να με πάει έξω ήθελε, το ξέρω, το ότι το βράδυ ήρθαν στο σπίτι η αδελφή και ο γαμπρός μου, μαγείρεψα και καθίσαμε στο μπαλκόνι, τελικά μου έκανε καλό. Στη συναυλία που ήθελα τόσο να πάω με τον Θηβαίο και τους Ταράφ ντε Χαιντούκς, δεν μπορούσα να πάω, γι’ αυτό λυπάμαι, ήταν αδύνατο να με φανταστώ να πάω στη συναυλία. Την άλλη φορά που θα παίξουν θα είναι καλύτερα τα πράγματα για μένα, ελπίζω.
Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα.
10 σχόλια:
Αναστασία, δε μου έχει τύχει ποτέ αυτό που έπαθες, αλλά νομίζω σε καταλαβαίνω. Τι να πει κανείς... Καλό κουράγιο, κυρίως για να ανακτήσεις το αίσθημα της ασφάλειας και της γαλήνης. Πάντως από ό,τι καταλαβαίνω, τα αγαπημένα σου πρόσωπα σε βοήθησαν ηθικά.
Τώρα όσο για τη συναυλία, πήγα αλλά τελικά δεν την ευχαριστήθηκα όσο θα ήθελα. Οι Ρουμάνοι ήταν πολύ καλοί, αλλά να σου πω την αλήθεια από ένα σημείο και ύστερα μου φάνηκαν μονότονοι. Βέβαια, ίσως εγώ δεν είμαι εξοικειωμένη με το είδος αυτό της μουσικής. Ο Θηβαίος βγήκε με φόρα και πολλή διάθεση, αλλά δε συμμάχησε μαζί του ο καιρός. Φυσούσε αρκετά, με αποτέλεσμα και ο ήχος να είναι κακός και το κοινό να κρυώνει. Γεμάτη τύψεις είπα στον άντρα μου να φύγουμε πριν τελειώσει η συναυλία, αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι το ίδιο είχε κάνει ήδη το μισό κοινό. Πολλοί είχαν μπει στα παρκαρισμένα αυτοκίνητά τους και άκουγαν από ψηλά μέσα από τα ανοιχτά παράθυρα τη συναυλία. Πάντως, σημασία έχει ότι στην αρχή τουλάχιστον της εκδήλωσης είχε πολύ κόσμο και επομένως πρέπει να μαζεύτηκαν αρκετά χρήματα για τον ξενώνα.
Φιλάκια, ΒΑΣΩ Χ.
άλλο κακό να μη σας βρει εύχομαι...
Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο Αναστασία!
Αναστασία μου ,
καλό μήνα, καλή αρχή - καλή χρονιά!καταλαβαίνω πολύ καλά το πως ένιωσες, αυτό το άδειασμα, αυτό τη σκιά της ψυχής λόγω της ανασφάλειας, αλλά πάει πέρασε. Το αφήνουμε πίσω και προχωράμε χαμογελαστά και δυναμικά. Άσε που έχουμε χίλια μύρια για την καινούρια χρονιά που ανοίγεται μπροστά μας.
Σε φιλώ Κλαιρη
Αναστασούλα... δεν μου έχει τύχει ποτέ κάτι τέτοιο και τρέμω καθημερινά γιατί μένω σε ισόγειο!!!
Ελπίζω να ήταν η τελευταία φορά που σου συμβαίνει αυτό! Μπορείς να βάλεις ταμπελίτσα έξω από την πόρτα "Μην μπεις για να κλέψεις, τα πήραν όλα οι προηγούμενοι" και θα έχει το κεφάλι σου ήσυχο!
Καλημερούδια και μη στεναχωριέσαι :))
..ουτε εμενα μου εχει συμβει και πραγματικα συχνα το φοβαμαι..
Ευχομαι να μη ξανασυμβει..λογικα ολα τα συναισθηματα που καταγραφεις..
Συντομα οσο γινεται..και οσο μπορεις να το ξεγραψεις απο μεσα σου..
Καλησπερα, και ευχομαι (ειμαι σιγουρη..) οτι τα καλυτερα ειναι μπροστα :)
Mη στενοχωριεσαι γλυκεια μου, αυτα που αγαπας πιο πολυ δεν μπορει να στα κλεψει κανεις. Να περασεις ενα καταπληκτικο φθινοπωρο!!
Καλημέρα Αναστασία,
τι να πω ...
Καλό μήνα,καλή εβδομάδα,καλό φθινόπωρο,καλή χρονιά (σχολική κι οχι μόνο)!
Φιλιά!
Αναστασία μου μην στεναχωριέσαι. Θα συμφωνήσω με την Αδαμαντία ότι αυτά που έχεις μέσα σου όπως οι αναμνήσεις και αυτά που σε περιμένουν να τα ζήσεις δεν μπορεί να στα κλέψει κανείς ούτε καν να τα παραβιάσει.Γι αυτό ξέχασε το και μην αφήνεις τον φόβο να σε νικάει και την ανασφάλεια. άσε και εγώ όπως και ο Χρήστος φοβόμαστε γιατί ζουμε σε ισόγειο και σε μια περιοχή (Θέρμη και συγκεκριμένα στο Τριάδι) όπου το έγκλημα είναι καθημερινότητα.
Όσο για την συναυλία είχε όντως χάλια καιρό και κρύο αντέξαμε μόνο να πάμε λίγο από απέναντι να τους δούμε γιατί είχα και την μικρή και φύγαμε γιατί κρύωσαμε.
Δεν πειράζει την επόμενη φορά.
Φιλιά
Τα ξαναλέμε
Δε μου συνεβη ποτε. Μια φορα ειχε ξεχασει ο αδερφος μου να κλειδωσει την εξωπορτα του σπιτιου και γυρισαμε εσπευσμενα και δε φανταζεσαι την ανακουφιση που ενοιωσα οταν διαβεβαιωθηκα πως δεν ειχε μπει κανεις. Γι' αυτο νομιζω ξερω πως νοιωθεις...
Δε γινεται να βαλεις μια ασφαλεστερη κλειδαρια; Υπαρχουν κατι ειδικες κλειδαριες που κλειδωνουν τεσσερις, αντι για δυο φορες.
Αυριο ειναι μια καινουρια μερα και... κανε ο,τι μπορεις για να μη σου την ξαναφερουν...
Καλο μηνα να εχεις και καλο φθινοπωρο, Αναστασια μου :)
Καλημέεεεεεεερααααααα!!!!!!
ναι!!Καλημέεεεεεεεεεερααααααα!!!!
κι αύριο θα είναι ακόμα καλύτερη..και η επόμενη,μέχρι να το ξεχάσεις Αναστασία!
Δεν ξέρω αν βοηθάει ,κι εμένα μου ανοίξαν
το καλύβι πρόπερσυ αλλά δεν μου πήραν
τίποτα!επειδή δεν βρήκαν τίποτα αξιόλογο
ίσως!
Από τότε έχω συμβιβαστεί με την ιδέα ότι
κάποια στιγμή ίσως ξαναμπούν.
Και λοιπόν;Ας μπούν...την ψυχική μου
γαλήνη δεν πρόκειται να τους τη δώσω!
Θα δείς,ενα υπέροχο Φθινόπωρο ξεκινάει κοίτα να το χαρείς-ΑΦΗΣΕΤΑ ΠΙΣΩ!!!!!
Καλημέεεεεεεεεεεραααααααα!!!!
Δημοσίευση σχολίου