Schooligans, ξανά

Χθες βράδυ αργά διάβαζα τους Schooligans.- κυκλοφόρησαν με τα χθεσινά ΝΕΑ.

Από τις αγαπημένες στήλες μου εκείνη με τα γράμματά τους. Γραμμένα από μαθητές, άντε και λίγο μεγαλύτερους, τώρα τελευταία διαβάζω και γονιών γράμματα, δεν με ενθουσιάζουν να σου πω την αλήθεια- θες επειδή γονιός είμαι, θες επειδή αναρωτιέμαι γιατί γράφουν- μα εμείς οι γονείς στα λόγια θα κριθούμε;-θες επειδή τα παιδιά τα λένε καλύτερα και κυρίως γιατί το τι λένε οι μεγάλοι το ξέρω, το τι νιώθουν και σκέφτονται τα παιδιά είναι που μόνο "κρυφακούγοντας" μπορώ να μάθω και κάθε φορά είναι αποκάλυψη. Έχω γελάσει, έχω συγκινηθεί με όσα γράφουν. Και πάντα έχω μάθει κάτι.

Ο γιος μου είναι στην εφηβεία. Και είναι τόσο καλύτερος από όσο ήμουν εγώ στην ηλικία του, σκέφτομαι.

Ούτε όταν ήταν μικρός, ούτε τώρα έχω σκεφτεί ποτέ "μα το δικό μου το παιδί δεν μιλάει έτσι, αποκλείεται να το εκανε αυτό, το δικό μου το παιδί ξέρω ακριβώς πώς σκέφτεται". Έχω ακούσει πολλούς γονείς να το λένε. Ελπίζω πως το ότι δεν το λέω δε σημαίνει ότι δεν γνωρίζω το παιδί μου. Απλώς βαθιά μέσα μου πιστευω ότι δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό που εγώ βλέπω, πως αλλάζει, πως σκέφτεται, ανησυχεί για πράγματα που ούτε καν φαντάζομαι. Κι όταν με αφήνει να δω, το βλέπω, έτσι είναι. Ευτυχώς, δηλαδή. Διαβάζω αυτά τα γράμματα και μπορώ να φανταστώ ότι είναι τα παιδιά που συναντάω κάθε μέρα στο δρόμο, στο σχολείο του γιού μου, θα μπορούσε να είναι οι φίλοι του, εκείνος ο ίδιος, όμως δε νομίζω ότι ποτέ θα μου μιλούσαν έτσι. Αυτό είναι το καλύτερο στους Schooligans, μιλάνε παιδιά κανονικά, χωρίς σοβαροφάνεια, όπως πραγματικά στη ζωή τους, όχι μικρομέγαλα, όχι ντεμέκ αυθόρμητα, όχι σαν τους μεγάλους που θέλουν και να τους κάνουν σαν εκείνους, σαν τα μούτρα τους πήγα να πω αυθορμήτως. Αν σου το πω πιο απλά, δε μιλάνε όπως στη βουλή των εφήβων.

Όταν θα ανεβάσουν στη σελίδα τους , http://www.theschooligans.gr/, την ύλη αυτού του τεύχους τους, θα τα ξαναπούμε για τους Schooligans.