Marcin Jakubowski: Open-sourced blueprints for civilization

Εχουμε μοιραστεί πολλές φορές εδώ ομιλίες απο το TED.
Αυτήν την παρακολούθησα στο Κουτί της Πανδώρας.

Μπορεί να σκεφτείς "ό,τι θυμάσαι χαίρεσαι κι εσύ", όμως κάτι μου λεει ότι αυτές τις καλές ιδέες και πρακτικές καλά θα κανουμε να τις προσεχουμε περισσότερο. Τετοιες μπορούν ίσως να αλλαξουν πραγματικά τις ζωές πολλών ανθρώπων προς το καλύτερο, το ουσιαστικά καλύτερο. Κι αυτό και σήμερα και παντα δεν είναι το ζητούμενο;

Αντιγράφω:
Χρησιμοποιώντας ηλεκτρονικές συνεργασίες (wikis) και ψηφιακά εργαλεία, ο TED Fellow Μάρσιν Γιακουμπόβσκι ανοίγει τον κώδικα για τα σχέδια από 50 αγροτικά μηχανήματα, επιτρέποντας στον καθένα να κατασκευάσει το δικό του τρακτέρ ή μηχάνημα συγκομιδής σοδειάς από το μηδέν. Και αυτό είναι μόνο το πρώτο βήμα σε ένα έργο συγραφής συνόλου οδηγιών για ένα εξ’ ολοκλήρου αυτοσυντηρούμενο χωριό (αρχικό κόστος: $10,000).
Translated into Greek by Katia Demirtzoglou
Reviewed by Leonidas Argyros

η Καλημέρα στο Πολιτιστικό Κεντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ

Μ'αρεσει που είχα πει στη Νιόβη αν μπορούσε να μου έστελνε τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει απο την ξενάγηση στις δύο εκθέσεις φωτογραφίας που επισκεφτήκαμε φίλοι και ακροατές της εκπομπής στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ  (στις 15 Μαϊου 2011  - χαρηκα πολύ που καποιοι καλοί φίλοι μπήκαν για πρώτη φορα με αφορμή αυτήν μας την επίσκεψη στο κτίριο αυτό που εβλεπαν τόσα χρόνια περνώντας απ'έξω) όσο πιο γρήγορα γίνεται. Η Νιόβη μου τις έστειλε σε λίγη ώρα, εγώ τις ανεβάζω τωρα... πώς θα μου έχει εμπιστοσύνη την αλλη φορα που θα λεω ότι βιάζομαι;

Για την ξενάγηση τα λεγαμε τότε, εδώ.

Περισσότερες πληροφορίες για τις εκθέσεις:
έκθεση «Η Παπαμάρκου και τα πέριξ [1979-2010]» του Άρι Γεωργίου 
(και συνέντευξη με τον Άρι Γεωργίου)

«Ψήγματα μνήμης. Φωτογραφίες 1936-2000» με φωτογραφίες του Κλείτου Κύρου
(και συνέντευξη με την Φιλιώ Κύρου)


Οι εκθέσεις θα λειτουργούν μέχρι αύριο, απο τις 10 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα. Προλαβαίνετε;

Μαζευόμαστε σιγά-σιγά

 Mπήκαμε στο κτίριο, μας υποδεχεται και μας μιλά για αυτό ο Γιαννης Επαμεινώνδας, διευθυντής του Πολιτιστικού Κεντρου  Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ

 ξεκινα η ξεναγηση απο την εκθεση φωτογραφιών του Κλείτου Κύρου

 ανεβαίνοντας στον επανω όροφο

εδώ είναι οι φωτογραφίες που Άρι Γεωργίου

 και μια όμορφη φωτογραφία, καθώς πια φευγουμε σιγα σιγα απο το κτίριο

ενας νεος φωτογράφος

Πριν έξι χρόνια, στους καταρρακτες της Έδεσσας, ενας πατέρας καθαριζε τα γυαλιά της κόρης του που είχαν μόλις βραχεί απο τα νερα του καταρρακτη που πετάγονταν τριγύρω. Η κόρη κοιτούσε τον πατέρα της. Αυτό το βλεμμα του μικρού κοριτσιού, που ήταν ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, στον πατέρα της, έσπρωξε στη φωτογραφία κάποιον που έτυχε να είναι παρών σε αυτή τη σκηνή και να προσεξει αυτό το βλέμμα. Ο ίδιος λεει πως ήταν "μια σιωπηλή στιγμή αλλά και ταυτόχρονα μια τόσο βουερή εικόνα. Εκεί αποφάσισα να πάρω την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή".
Τότε ήταν δεκαοκτώ χρονών. Στα επόμενα χρόνια μεχρι σήμερα ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος ασχολείται με τη φωτογραφία, πειραματίζεται, μαθαίνει. Στις φωτογραφίες του πολύ συχνά φωτογραφίζει την περιοχή της κοινής καταγωγής μας, τις γύρω αλλα και πιο μακρινές περιοχές περιοχές, τοπία, τους φίλους του (στην βραβευμενη φωτογραφία κάτω, ο δρομέας που μοιαζει να κυνηγάει τρεχοντας στον/τον/με τον εαυτό του είναι παιδικός του φίλος) και οι κολλητοί του ξερουν πως καποιες μέρες θα φωτογραφηθούν οπωσδήποτε όσο εκείνος θα δοκιμάζει τοπία, ιδέες, καινούριους φακούς και φλας, φώτα και συνθηκες φωτογράφισης - και ξερουν βεβαια ότι ετσι εχουν βγει μερικές απο τις ωραιότερες και πιο αληθινές φωτογραφίες τους.
Στιγμές, βλεμματα, κινήσεις, σε φωτογραφίες που όσο τις βλεπω και ξερω πως όλα τα κανει ο ίδιος (δεν είναι ευκολο να οργανωθεί και να υλοποιηθεί από εναν άνθρωπο μια φωτογράφιση) τον θαυμαζω κι ακόμα περισσότερο όταν σκεφτομαι ότι είναι αυτοδίδακτος και τόσο νεος ώστε να μπορεί να μάθει και τόσα πολλά ακόμη.
Μεχρι σήμερα δημοσίευσε φωτογραφίες του σε ηλεκτρονικό περιοδικό μουσικής, πήρε δύο βραβεία φωτογραφίας σε διαγωνισμούς (Φυσικό περιβάλλον-ΠΕΛΛΑ NEWS, Capture the moment Επετειακός διαγωνισμός για τα 2500 χρόνια του μαραθωνίου-NIKE Hellas). Έχει σπουδάσει εφαρμοσμένη πληροφορική στην διοίκηση και την οικονομία ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας. Αυτήν την περίοδο παρακολουθεί σεμινάρια φωτογραφίας.

Αυτή η φωτογραφία του βραβευτηκε στον επετειακό για τα 2500 χρόνια του μαραθωνίου διαγωνισμό φωτογραφίας της NIKE. Αυτήν είδα το Πασχα κι ενώ μέχρι τότε τον ήξερα μονάχα κολλητό φίλο του ανηψιού μου τον γνώρισα και ως φωτογράφο και έτσι ήθελα να σας τον γνωρίσω κι απο δω.

 

Περισσότερες φωτογραφίες του μπορείτε να δείτε κλικάροντας εδώ 

Μερικές είναι κι αυτές

(αυτό το φράγμα ήταν άραγε που κάποτε έσπασε 

και πλημμυρήσαμε όλοι  στον καμπο, κατω απο την Έδεσσα; 

να θυμηθώ να ρωτήσω)

Μουσεία, σήμερα και αύριο

Ευρωπαϊκή Νύχτα Μουσείων, σήμερα, Τρίτη 17 Μαΐου
και
Διεθνής Ημέρα Μουσείων, αυριο, Τετάρτη 18 Μαΐου.
Τι σημαίνει αυτοί οι εορτασμοί;  

• Από το 1977 το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), θέλοντας να αναδείξει το ρόλο των Μουσείων στη σύγχρονη κοινωνία, όρισε την 18η Μαϊου Διεθνή Ημέρα Μουσείων.  Αυτή τη μέρα πολλά μουσεία σε διαφορα μερη του κόσμου ανοίγουν, με ελευθερη είσοδο στο κοινό και συνηθως με διευρυμένο ωράριο παρουσιάζουν εκδηλώσεις ειδικά οργανωμένης στο πλαίσιο του εορτασμού. Κάθε χρόνο υπαρχει ένα θέμα, το φετινό, του 2011, " Μουσεία και μνήμη".
• Από το 2005 η Γαλλία αρχικα και στη συνεχεια πολλές ευρωπαϊκές χώρες καθιέρωσαν τον εορτασμό της Ευρωπαϊκής Νύχτας Μουσείων στις 17 Μαϊου, κατά την οποία τα μουσεία που συμμετέχουν στον εορτασμό, παραμένουν ανοικτά με ελεύθερη είσοδο από τη δύση του ηλίου έως τη μία μετά τα μεσάνυχτα.

Έτσι, σήμερα και αύριο τα Μουσεία της Θεσσαλονίκης παρουσιάζουν ένα πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων. Αναλυτικά:


Στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης,
Τρίτη 17 Μαϊου 2011, ώρα  21:00-22.30, παίζουν οι "Your Hand in Mine" (Mάνος Μυλωνάκης, Γιώργος Παπαδόπουλος).
Είσοδος ελεύθερη.

Τετάρτη 18 Μαϊου 2011, ώρα 21.30-22.30, συναυλία απο το «Εργαστήρι Jazz» των σπουδαστών του Σύγχρονου Ωδείου Θεσσαλονίκης,(υπεύθυνος Μανώλης Σιδερίδης). 
Είσοδος ελεύθερη


Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης,

στις 18 Μαΐου, ώρα 19.30, τραγουδια, έθιμα και δρώμενα της Άνοιξης με τίτλο «Τα εαρινά», σε συνεργασία με το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Α. Π. Θ. 

Το μουσείο θα είναι ανοιχτό από τις 8 το πρωί ως τις 8 το βράδυ, με ελευθερη είσοδο, ενώ θα παραμείνουν ανοικτες για το κοινό έως τις 11 το βράδυ οι εκθέσεις "Ο Χρυσός των Μακεδόνων", "Τα εκατό χρόνια των Ανασκαφών της Γαλλικής Σχολής Αθηνών στη Θάσο".

Στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού,

οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν ήδη απο την Κυριακή.

Σήμερα και αύριο:

Τρίτη 17 Μαΐου, 8 μ.μ. - 11 μ.μ., θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις από αρχαιολόγους του Μουσείου στη μόνιμη έκθεση, από τις 20:00 έως τις 23:00.

Τετάρτη 18 Μαΐου, 7 μ.μ.- 8 μ.μ., προβολή ταινίας & περιοδική έκθεση στο φουαγιέ
8.30 μ.μ. - 10 μ.μ., συναυλία The SpeakEasies Swing Band

Οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται σε συνεργασία και με χορηγία του Σωματείου των Φίλων του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού.

Στο Τελλογλειο Ίδρυμα Τεχνών

την Τετάρτη 18 Μαΐου , 09:00-24:00 , Δημιουργώ τις μνήμες του μέλλοντος

Τρεις δραστηριότητες που απευθύνονται σε μικρούς και μεγάλους αυτόνομους επισκέπτες των εκθέσεων.

Εκπαιδευτικές δραστηριότητες για παιδιά, με ερέθισμα τα έργα «Κήπος» και «Πόλεις» της έκθεσης «Παύλος Βασιλειάδης -Περιβάλλοντα»:

«Φτιάχνω τον δικό μου κήπο», τα παιδιά ζωγραφίζουν, κόβουν, συνθέτουν τον δικό τους «ανθισμένο» κόσμο. (2^ος όροφος)

«Η φανταστική μου πόλη», τα παιδιά διαμορφώνουν τη δική τους πόλη με σύμμαχο τα χρώματα και τη φαντασία. (2^ος όροφος)

Διαδραστική εγκατάσταση: «Ο Μνημοχώρος του Παύλου Βασιλειάδη»

«Ο Μνημοχώρος αποτελεί μια εγκατάσταση, μια εικαστική αναπαράσταση της μνήμης στον εγκέφαλο. Ένα δωμάτιο (ο εγκέφαλος), που περιτρέχεται πολλές φορές από ένα νήμα (οι νευρώνες) στερεωμένο στους τοίχους. Πάνω στο νήμα βρίσκονται μνήμες (καταχωρημένες σε διάφορα σημεία του εγκεφάλου, που η μια ανασύρει την άλλη), δηλαδή μικρά κομμάτια από φωτογραφίες, μικροαντικείμενα που μας θυμίζουν κάτι –ευχάριστο συνήθως– και γενικά, πράγματα που τα κρατάμε στο συρτάρι γιατί κάτι μας θυμίζουν.» Π. Βασιλειάδης 

Φέρε τις αναμνήσεις σου (φωτογραφίες, αντικείμενα, γράμματα…) ή γράψε μια προσωπική θύμηση και στερέωσέ την στο νήμα του «Μνημοχώρου», συμπληρώνοντας το έργο. (1^ος όροφος)

12:00-13:00 & 16:00-17:00, περιηγήσεις στις εκθέσεις «Έλληνες Χαράκτες από τη Δωρεά Δημητρίου Τσάμη» και «Παύλος Βασιλειάδης-Περιβάλλοντα».

20:00-21:00, Ο εικαστικός Παύλος Βασιλειάδης και ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής των εκθέσεων Παναγιώτης Μπίκας συνομιλούν με το κοινό και περιηγούνται μαζί του στις εκθέσεις.

21:00, συναυλία post-rock, shoegaze και ηλεκτρονικής μουσικής με τον Absent without leave.

Στο Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης

9:00 - 11:00, «Απ’ την άκρη της κλωστής ως την άκρη της γης» . Εκπαιδευτικό πρόγραμμα με θέμα την παραδοσιακή ενδυμασία για μαθητές Νηπιαγωγείου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ξενάγηση στη μόνιμη έκθεση του Μουσείου «Παραδοσιακές Ενδυμασίες από τη Μακεδονία και τη Θράκη: 1860-1960» από το μουσειοπαιδαγωγό Γιώργο Αδαμίδη και αφήγηση λαϊκών παραμυθιών από την Ανθή Θάνου και τον Παναγιώτη Κούλελη (μουσική). 10:00 - 12:00, «Ο Καραγκιόζης μυλωνάς». Εκπαιδευτικό πρόγραμμα με θέμα τους νερόμυλους στην προβιομηχανική εποχή, για μαθητές Δημοτικού. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ξενάγηση στη μόνιμη έκθεση του Μουσείου «Στους Μύλους της Μακεδονίας και της Θράκης: Νερόμυλοι, Νεροπρίονα, Νεροτριβές και Μαντάνια στην παραδοσιακή κοινωνία» από το μουσειοπαιδαγωγό Γιώργο Αδαμίδη και παράσταση Θεάτρου Σκιών από τον Χρήστο Στανίση.
19:00 - 20:30, «Μαλαματένιος αργαλειός και φιλντισένιο χτένι» της Μαρίας Παπαλέξη. Ένα μουσικό παραμύθι από …κλωστή από το Θέατρο του Παπουτσιού πάνω στο δέντρο με ερμηνεία της Βαλεντίνας Παπαδημητράκη και όργανα (λαούτο, πνευστά, κρουστά) του Κωστή Πιστιόλη (στο πλαίσιο της εκθεσιακής ενότητας του Μουσείου για την παραδοσιακή υφαντική).
20:30 - 10:00, «Ημερολόγια Ζωής». Παράσταση χοροθεάτρου με μουσική και αφήγηση από την ομάδα καλλιτεχνών SOURLIBOOM, για μεγάλους και μικρούς.

Στο Μουσείο Οίνου Γεροβασιλείου
Την Τετάρτη 18 Μαΐου 2011 από τις 10 το πρωί μέχρι το βράδυ για ξεναγήσεις στην ιδιαίτερη συλλογή του Βαγγέλη Γεροβασιλείου και γευστικές δοκιμές των κρασιών του Κτήματος Γεροβασιλείου.

21:00, συναυλία με τους Sancho003 (Κώστας Παντελης: ηλεκτρική κιθάρα και Φώτης Σιωτας: βιολί, βιόλα, πλήκτρα, φωνή)
Είσοδος Ελεύθερη
Στον ιστότοπo http://www.gerovassiliou.gr/ μπορείτε να βρείτε οδηγίες για το πώς θα πάτε στο Κτήμα Γεροβασιλείου.

Στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

17 Μαϊου,  (με διευρυμένο ωράριο 10:00-22:00)
Δωρεάν είσοδος στις εκθέσεις
«Αιτία Θανάτου: Ευθανασία» στη Μονή Λαζαριστών (και ξεναγηση, 21:00-22:00)
και Animacall_The Animation Project 2011 ΚΣΤΘ, Αποθήκη Β1, Λιμάνι (και ξεναγηση, 21:00-22:00)
Έκπτωση 20%-40% στις εκδόσεις του ΚΜΣΤ

18 Μαϊου (με διευρυμένο ωράριο 10:00-22:00),

Δωρεάν είσοδος στις εκθέσεις
«Αιτία Θανάτου: Ευθανασία» στη Μονή Λαζαριστών (και ξεναγηση, 19:30-20:30)
και Animacall_The Animation Project 2011 ΚΣΤΘ, Αποθήκη Β1, Λιμάνι  (και ξεναγηση, 19:30-20:30)
Έκπτωση 20%-40% στις εκδόσεις του ΚΜΣΤ
21:00-22:00, συναυλία από το κουαρτέτο εγχόρδων της Ορχήστρας Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, με κομμάτια κλασσικής μουσικής, βαλς, άριες από όπερες, αγαπημένα κομμάτια τζαζ και ελληνικά τραγούδια, ειδικά διασκευασμένα για κουαρτέτο εγχόρδων

εξετάσεις

Έχω ακούσει πολλές ιστορίες πολλών ανθρώπων για την πρώτη μέρα των πανελλαδικών/πανελλήνιων εξετασεών τους. Έχω ζήσει και τη δικιά μου, την θυμαμαι με λεπτομέρειες που δεν εχω πει μαλλον σε κανέναν, ποιος νοιαζεται γι αυτες; Σκεψεις, περιστατικά, τα περισσότερα κοινα σε τόσους πολλούς κι ας είναι/ήταν, είμαστε/ήμασταν τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους.

Σκόρπια, όπως μου έρχονται, όπως τα εζησα ή μου τα είπαν.

• Δεν θυμάμαι πώς πήγα στο προαύλιο του σχολείου, αλλα θυμαμαι ότι κρύωνα κι ας ήταν καλοκαίρι.

• Κάποια στιγμή με ρώτησαν στην παρεα, εκεί που περιμεναμε λίγο πριν μπούμε να γραψουμε, ποια είναι η απαντηση σε ένα θέμα και δεν θυμόμουν τίποτα. Καλά, αφού δεν θυμαται κι αυτός, τι να θυμηθούμε εμείς; είπαν οι φίλοι μου.

• Υπάρχει μεγαλύτερη αγωνία; Το στομάχι μου χίλιους κόμπους (όπως όταν ερωτευεσαι δυνατα κι εχεις αγωνία τρομερή, σιγα μην το σκεφτόμασταν τότε)

• Ρε συ, δεν θυμαμαι τίποτα, τι-πο-τα, σου λέω, κενό...

• Φιλενάδα, πες κάτι να με ξε-αγχώσεις, δεν το αντεχω. Ώπα, δεν εφτανε το άγχος μου, θυμασαι τι σου είπα για να σε ξεαγχώσω; μια λεπτομέρεια απο τα λατινικα (α, ρε Λίτσα που μας τα είχες μάθει όλα με ποιηματακια, ακόμα και τώρα κάτι θυμαμαι) που είχαμε και ήξερα ότι ήξερες καλα, ίσα για να παρεις το επανω σου. Χαζό; Πάντως έπιασε, ευτυχώς.

• Αρχαία, κανε να πεσει Θουκυδίδης που μ'αρεσει. Άσε μας που είναι δύσκολος, ας πεσει και σου λέω...

Αυτα, και αλλα πολλά.

Το πιο ωραίο κείμενο που διαβασα αυτες τις μέρες για τις εξετασεις είναι ενός σχεδόν συνομήλικού μου, που έδωσε εξετασεις ένα χρόνο πριν απο μένα, απο το θεμα της εκθεσης το καταλαβα, η σειρα μου ήταν στη χρονια της αρωγής και της ευδοκίμησης, το θυμάσαι;

Τελος παντων, επιστροφή στο θέμα, στο κείμενο του Γιώργου Μαυρωτά, στο Protagon.
Σε αυτό διαβασα εικόνες, συναισθήματα και σκεψεις που πολλοί μαλλον ζήσαμε, καναμε και δεν ξεχνάμε, ή κάνω λαθος;


"Κάθε χρόνο, την περίοδο των πανελληνίων εξετάσεων, μου έρχονται στο μυαλό οι εικόνες από τη δική μου, αντίστοιχη περίοδο. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν ακόμα δεν ξέραμε για πού να το βάλουμε και που θα μας βγάλει. Φεύγαμε από τη σίγουρη ρουτίνα του σχολείου και θέλαμε να ανοίξουμε τα φτερά μας για άλλους τόπους κι άλλα μέρη. Όσοι θέλαμε Πανεπιστήμιο, κι ήμασταν σχεδόν όλοι τότε, έπρεπε να περάσουμε από την κρησάρα των πανελληνίων εξετάσεων. Τέσσερα μαθήματα, τέσσερες ζαριές για την υπόλοιπη ζωή μας. Θυμάμαι σαν τώρα, ακόμα και τα θέματα που μας είχαν πέσει στους «πρωτοδεσμίτες» εκείνης της χρονιάς:  το θέμα για τις «στέγες των σπιτιών και τις ψυχές των ανθρώπων» του Σαμαράκη που είχε πέσει στην έκθεση, το συρματόσχοινο του αεροπλανοφόρου που έσπαγε μαζί με τις εξισώσεις του Maxwell  στη φυσική, τα διαλύματα στη χημεία. Κάποια πράγματα καρφώνονται στον σκληρό μας δίσκο και δεν φεύγουν ούτε μετά από δέκα format…

Επτά η ώρα το πρωί έπρεπε να ήμασταν στο σχολείο. Για τις έξι ή ώρα το πρωί ρύθμιζα το ξυπνητήρι που δεν κουδούνιζε όμως ποτέ. Το προλάβαινε το εσωτερικό μου ξυπνητήρι που λόγω άγχους έμπαινε από την προηγούμενη σε λειτουργία. Λόγω αθλητισμού, είχα κάπως προπονηθεί στην διαχείριση του άγχους. Ήξερα ότι «το άγχος είναι μέχρι ο διαιτητής να ρίξει την μπάλα στο νερό», δηλαδή, μέχρι την ώρα που θα ξεκινάγαμε τη διαδικασία. «Το λίγο άγχος κάνει καλό, το πολύ βλάπτει» μου έλεγε ένας παλιός προπονητής. Την μεζούρα όμως να το μετράω ξέχασε να μου τη δώσει…

Φτάνοντας στο σχολείο έβλεπες παντού απλανή βλέμματα  και σφιγμένα χαμόγελα. Λίγη αμήχανη κουβεντούλα κι επιβεβαίωση των λύσεων διαφόρων ασκήσεων για να ξορκίσουμε την ανασφάλεια.  Οι συνήθως κεφάτοι είχαν σοβαρέψει κι οι σοβαροί είχαν πετρώσει. Το χέρι κάθε τόσο ταξίδευε νευρικά στην κωλότσεπη για να βεβαιωθεί ότι η ταυτότητα ήταν στη θέση της. Τα μπουκαλάκια με το νερό ήταν απαραίτητο αξεσουάρ, αν και αρκετοί είχαν ήδη πιει το περιεχόμενό τους από αμηχανία.  Κάποια στιγμή κτύπαγε το κουδούνι κι ανεβαίναμε όλοι στις τάξεις σιωπηλοί. Αν τέντωνες τα αυτιά σου, θα άκουγες  τα δυνατά χτυποκάρδια δεκάδων παιδιών που πήγαιναν σε μια μάχη  για το αύριο τους. Την πρώτη σημαντική της ζωή τους.

Φαντάζομαι παρόμοιες θα είναι οι καταστάσεις και σήμερα, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Έχουμε καταφέρει να αναδείξουμε τις πανελλήνιες εξετάσεις ως τον ήλιο γύρω από τον οποίο κινείται το σύστημα της δευτεροβάθμιας μας εκπαίδευσης. Και μάλιστα σε χειρότερο βαθμό απ’ ότι πριν από 25 χρόνια. Οι τάξεις της τρίτης λυκείου πλέον αδειάζουν μετά το Πάσχα για να μείνουν απερίσπαστοι οι μαθητές στην προετοιμασία τους για τις πανελλήνιες από τα φροντιστήρια! Αν δεν αφουγκραζόμαστε αυτές τις κενές τάξεις που «φωνάζουν» παραπονεμένες, αν δεν αντιλαμβανόμαστε ότι το σύστημα αυτό έχει χρεοκοπήσει, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας…

Πολλά από τα παιδιά που θα παλέψουν στις πανελλήνιες, θα βρουν τελικά την πόρτα που θα κτυπήσουν κλειστή. Όμως, κάθε πόρτα που βρίσκουμε κλειστή είναι μια ευκαιρία να διαβούμε άλλες πόρτες. Πόρτες στις οποίες αλλιώς δεν θα μπαίναμε και που μπορεί να αποδειχθεί ότι τελικά οδηγούν σε καλύτερους δρόμους. Πιστέψτε με, αυτό το βλέπω κάθε μέρα, από τους παλιούς συμφοιτητές μέχρι τους σημερινούς φοιτητές μου. Στα 18 χρόνια δεν συναντάμε την μόνη πόρτα της ζωής μας, αλλά την πρώτη.  Και πάντα θα υπάρχουν πόρτες που είναι μεγάλες, φρεσκολουστραρισμένες και μεγαλοπρεπείς αλλά διαβαίνοντάς τες θα βρείτε πολύ μούχλα μέσα, ενώ αντίθετα άλλες είναι μικρές, γδαρμένες και ταπεινές, αλλά στα ενδότερά τους κρύβουν θησαυρούς.

Και πείτε να το ξέρουν σε όσους δίνουν πανελλήνιες ή άλλες εξετάσεις αυτήν την εποχή, ότι το άγχος που έχουν είναι απόλυτο φυσιολογικό και καλά θα κάνουν να συμφιλιωθούν μαζί του. Είναι το αναπόφευκτο τίμημα που θα πρέπει να πληρώνουν πάντα, σε όλη τους τη ζωή, όταν αποφασίζουν να ξεπεράσουν λίγο τον εαυτό τους. Και να μη το φοβούνται, το άγχος θα φύγει όταν θα «πέσει η μπάλα στο νερό», όταν πιάσουν δηλαδή το στυλό κι αρχίσουν να γράφουν τις απαντήσεις για το «Ζήτημα 1ο»…"

Υ.Γ. Τον Γιώργο Μαυρωτά που έγραψε αυτό το κείμενο και για εναν παραπανω λόγο τον ευχαριστώ. Για μια φράση, αυτή που λεει πως το άγχος είναι "το αναπόφευκτο τίμημα που θα πρέπει να πληρώνουν πάντα, σε όλη τους τη ζωή, όταν αποφασίζουν να ξεπεράσουν λίγο τον εαυτό τους" 
Πόσο δίκιο έχει! Γιατί εξετασεις μπορεί να μη δίνω πια, τετοιες τουλαχιστον, όμως αυτό το παρόμοιο αγχος το εχω, και ολόκληρη γυναίκα πια, όταν είμαι ετοιμη να ξεπεράσω τον εαυτό μου. Γιατί αυτό μαλλον έτσι παει, αν είσαι ετοιμος να πεταξεις, ή ζεις κατι πολύ δυνατό, εχεις το τίμημα. Αλλα αξίζει τον κόπο. Και με το παραπάνω.

Υ.Γ.2  Ήταν πολύ όμορφα σήμερα στην ξενάγηση στο ΜΙΕΤ, σας ευχαριστώ!
Λεπτομέρειες για όσους δεν ήταν όταν θα εχω και τις φωτό.

Υ.Γ.3 Θυμάσαι το τρελό διαβασμα, αρχαία, λατινικά, ιστορία;  Έκθεση απορω ακόμα πώς έγραψα καλά, μισό μάθημα, εκτός σχολείου, δεν είχα κάνει, με τετοια σιγουρια πήγα, σε καλό μου βγηκε παντως

σιγα μην ανοιξω

"Αν χτυπήσουν για την απογραφή δεν θα ανοίξω, και πού ξερω ότι θα είναι για την απογραφή; Ετσι όπως γίναμε σιγά μην ανοίξω σε κανενα...". Πρωινές κουβεντες γείτονα.
"Ανοίγετε να αφησω φυλλάδια;", η φωνη στο θυροτηλέφωνο. Φτασαμε στις μερες που το σκεφτεσαι να ανοίξεις  και συνηθως δεν ανοίγεις δηλαδή, την εξώπορτα της πολυκατοικίας.
Μετα μπορεί να ντρεπεσαι αλλα δεν ανοίγεις, ούτε σε όποιον σου λεει απο τη ΔΕΗ για το ρολόι, ούτε σε διαφημιστικά ούτε σε κανεναν.
Μιλούσαμε σήμερα με ενα φίλο απο Αθηνα στο τηλέφωνο. Αγρια πολύ τα πραγματα, όσο πανε και χειρότερα, ειδικά το κέντρο δεν παιζεται πια, μου έλεγε, μετεφερε τη δουλεια του απο το κεντρο στα προάστια, καθως πήγαινε αξημερωτα στη δουλεια και γυριζε αργα ήταν το καλύτερο. Αυτός μπορούσε βεβαια, πηγε και κοντα στο σπίτι του, οι άλλοι; Μια αλλη φίλη μου, μού λεει, ευτυχώς που μένουμε προάστια, κι ας μην τα ήθελα όταν είχαμε πρωτοέρθει.

Τι σε πειράζει πιο πολύ; Ο φόβος. Δε θελω να φοβάμαι.

Ενας κύκλος βίας ξεκίνησε.
Και τώρα, τι κανουμε;
Ο καθενας κι όλοι μαζί; Και πιο πολύ - όχι για να αποφύγουμε οι απλοί πολίτες τις ευθύνες μας αλλα γιατί για αυτα τα δύσκολα και σύνθετα εκλέγονται, τους εκλέγουμε δηλαδή,  και διοικούν - οι που κυβερνούν και διοικούν

Μπλοκαρισμένοι, μουδιασμενοι, αλλοι θυμωμένοι, καποιοι βαθια απελπισμένοι, σαν να είμαστε πολλοί. Γραφοντας αυτή τη φραση εχω ανθρώπους στο μυαλό μου, με όνομα επίθετο, σκέψη και σταση ζωής που εκτιμώ.

Δισταζω να στο πω, αλλα θα στο πω και ας φαίνεται ασχετο, ας φαίνεται θεωρητικό, ας είμαι κι εκτός θέματος. Θυμηθηκα τα λόγια του Νταβίντ Γκρόσμαν (έχει να κανει σίγουρα με το ότι τον άκουσα πολύ πρόσφατα να μιλάει στην Εκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης αλλα όχι μόνο με αυτό) σε μια συνέντευξη,
...δεν ήθελα να γίνω θύμα αυτής της τραγωδίας, όπως και δεν ήθελα να γίνω ένα άτομο γεμάτο πίκρα, μίσος και απελπισία. Συνέχισα να γράφω, διότι ήθελα να εξακολουθήσω να ζω.
Και λίγο μετα
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια χώρα, η οποία είτε δεχόταν βία ή την ασκούσε επάνω στους άλλους. Στο Ισραήλ κανείς δεν σου εγγυάται τίποτα. Ούτε τη δική σου τη ζωή ούτε την ειρήνη ούτε το μέλλον των παιδιών σου. Κάθε μέρα γινόμαστε πιο φοβισμένοι, πιο καχύποπτοι, πιο βίαιοι. Οταν ζεις μια κατάσταση, η οποία ακυρώνει την προσωπικότητά σου, ψάχνεις για την ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπινου όντος, πάντα με μια μητρική ευαισθησία. Το να είσαι συγγραφέας σημαίνει να κοιτάς την ανθρώπινη συνθήκη από πολλές οπτικές γωνίες. Οταν είσαι στον πόλεμο, αρνείσαι να νομιμοποιήσεις την οπτική γωνία των άλλων. Η λογοτεχνία, όμως, μας θυμίζει ότι δεν υπάρχει μόνον μια ιστορία, μια δικαιοσύνη, ένας πόνος. Οτι η πραγματικότητα αποτελείται από πολλούς πόνους, πολλά τραύματα, πολλές τραγωδίες
Κάθε μέρα γινόμαστε πιο φοβισμένοι, πιο καχύποπτοι, πιο βίαιοι; Εχει κι αλλο αυτό το "πιο";
Εκείνος βρήκε εναν τρόπο.
Είναι εκείνο που είπε ο Ανταίος Χρυσοστομίδης μιλώντας για τον Γκρόσμαν και το βιβλίο του "Στο τελος της γης" το περασμενο Σαββατο στη Θεσσαλονίκη, στην Εκθεση Βιβλίου.
Η τραγική ιστορία που διαπερνά τις σελίδες του μυθιστορήματος είναι όμοια με την τραγική ιστορία την οποία έζησε ο συγγραφέας του και η οικογένειά του με τον θανατο του δευτερότοκου γιου του Ούρι, στη μνημη του οποίου αφιερώνεται το βιβλίο. Αυτα τα κενά αέρος που υπαρχουν στο μυθιστόρημα,αυτή η αμετακλητη αίσθηση της απώλειας που συνοδεύει την κάθε φράση, ακόμα κι όταν αυτή είναι χαρούμενη και παιχνιδιάρικη, αυτή η αποφυγή κάθε εύκολου και ψευτικου μελοδραματισμού, είναι πραγματα που ο συγγραφέας εζησε στο πετσί του.
Παμε πίσω στην αρχή. Είναι αλήθεια αναγκη η λογοτεχνία απο τον πόνο, την τραγωδία, την απώλεια, την ένδεια, για να πεταξει μακριά; Το είπε και ο ίδιος στη συνεντευξη, πριν ένα μήνα. «Αναρωτιόμουν γιατί παλεύω ψάχνοντας τη σωστή λέξη, τη σωστή φραση. Μα τρελάθηκες, έλεγα στον εαυτό μου. Γύρω σου γκρεμίζεται όλος ο κόσμος. Γιατί το κάνεις αυτό;» Κι ύστερα ο ίδιος βρίσκει την απάντηση. Του τη δίνει το ίδιο το βιβλίο, η ίδια η λογοτεχνία, του τη δίνουν τα καλά πνεύματα που τον βοηθάνε να συνεχίσει, να μην πετάξει το βιβλίο που είχε ξεκινήσει στη φωτιά. «Είχα την αίσθηση ότι αν έβρισκα τη σωστή λέξη, αν έβρισκα τη σωστή φράση, θα διόρθωνα κάτι. Θα έκανα κάτι σωστό σε έναν κόσμο που έχει γίνει λάθος»

Σαν την Αγγέλα Παπάζογλου που με τη μάνα της όταν καιγόταν η Σμύρνη πήγαν να μαζεψουν απο το σκοινί στο πλυσταριό τα βρεγμενα ακόμα στρωσίδια, να τα διπλώσουν να καουν ωραία διπλωμένα να μην, όπως της είπε η μάνα, τα βρουν οι Τούρκοι και τις πουνε σκατονοικοκυράδες (απο το βιβλίο του γιου της Αγγελας, Γιώργη Παπάζογλου "Τα χαϊρια μας εδώ. Ονείρατα της άκαυτης και της καμένης Σμύρνης", Αθήνα 1986) . Όχι γιατί θα είχε καμία σημασία μεσα στον όλεθρο τι θα πει και ποιος, αλλα γιατί εκείνες μέσα στο χαλασμό θα εκαναν αυτό που ταίριαζε με τις ίδιες, θα εκαναν το σωστό, ενα απο τα λίγα σωστα μεσα σε μια θαλασσα αγριότητας, βίας και καταστροφής.

(Αυτό το κείμενο είναι γραμμενο από χθες, ο blogger όμως τα'παιξε και τωρα που επανήλθε το ανεβαζω)

ξενάγηση, φωτογραφία, βιβλίο, Θεσσαλονίκη

Για την ξενάγηση της Κυριακής 
που έρχεται. 
Τα λέγαμε αναλυτικά εδώ, "καινουρια καλημεροσυνάντηση σε δυο εκθεσεις"
Δυο εκθέσεις φωτογραφίας ετοιμαζόμαστε να επισκεφθούμε την Κυριακή που μας έρχεται, 15 Μαΐου. Οι ξεναγήσεις θα ξεκινήσουν στις 11 το πρωί, θα μπορούμε να είμαστε εξήντα από την παρέα της Καλημέρας σε αυτήν, υπάρχουν ήδη συμμετοχές, και μέχρι την Πέμπτη  το μεσημέρι θα πρέπει να συμπληρωθούν και να σιγουρευτούν όλες οι συμμετοχές σας. Δηλώνετε ενδιαφερον με όλους τους τρόπους που ξέρετε, μέσω του blog (με όνομα και τουλαχιστον e mail αν όχι τηλέφωνο), με e mail (kalimera958@yahoo.gr & kalimera958fm@gmail.com, ονοματεπώνυμο και τηλέφωνο εδώ οπωσδήποτε), με sms και τηλεφωνικά αύριο κατά τη διάρκεια της εκπομπής.   
Οι εκθέσεις παρουσιάζονται στο Πολιτιστικό Κέντρο του ΜΙΕΤ Θεσσαλονίκης, Β.Όλγας 108.

Για την Έκθεση Βιβλίου 
θα σας γράψω αναλυτικά, τώρα δεν προλαβαίνω και είναι πολλά αυτά που θέλω να σας πω.


Ένα μικρό βίντεο όμως προλαβαίνω να το μοιραστούμε. Κάθε φορά που διαφημίζεται ένα νέο τεχνολογικό προϊόν προβάλλονται τα πλεονεκτήματα του, όσα χαρακτηριστικά του το κάνουν να υπερτερεί απο τα προηγούμενα μοντελα, έτσι δεν είναι; Ένα ευρηματικό μυαλό από την Ισπανία δείτε πώς παρουσιάζει ένα προϊόν που υπάρχει από τον 15ο αι.:
(το βίντεο μεταγλώττισε και παρουσίασε την Κυριακή στην Εκθεση Βιβλίου, σε συζήτηση - στο πλαίσιο της θεματικής "Βιβλίο και Εκπαίδευση"- με θέμα"Το διαδίκτυο και οι έφηβοι", ο Αντώνης Μαυρομάτης, υπεύθυνος Νέων Τεχνολογιών των Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη)







και,
τα λέγαμε και τότε,
μπορεί να μην είμαστε κάθε μέρα έτσι,
όμως στις 29 Απριλίου 2011 έτσι ήμασταν:





Θεσσαλονίκη, υποψήφια Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014

8η Διεθνής Εκθεση Βιβλιου Θεσσαλονικης

Ξεκίνησε χθες η 8η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης.

Ο 958fm, απο τις 12 το μεσημέρι έως τις 6 το απόγευμα, από σήμερα εως και την Κυριακή, παρουσιαζει ειδικές εκπομπές για την Έκθεση Βιβλίου, απο το στούντιό του, στο χωρο της Έκθεσης. Το ραδιόφωνο στην ΔΕΒΘ, κυριολεκτικά. Μια πραγματικά πολύ ενδιαφερουσα εμπειρία.  

Σήμερα λοιπόν, τις δυο πρώτες ώρες, 12-2, τις περασαμε μαζί. Με πολλές, έντεκα για την ακρίβεια, συνεντευξεις, ενημερωση και ειδήσεις για τις εκδηλώσεις και τις δρασεις της φετινής ΔΕΒΘ. Στην δίωρη εκπομπή μιλήσαμε με πολλούς συγγραφείς για πολλά βιβλία και εκδηλώσεις της έκθεσης.
Ότι είχα αγωνία πριν ξεκινήσει η εκπομπή, είχα, δεν στο κρύβω. Μετα ομως όλα κυλησαν καλά, έτσι νομίζω. Όχι πως δεν θα μπορούσαν να είναι καλύτερα, αλλα ήταν και η αρχή, καθε αρχη και πιο δύσκολη, όπως-περίπου-λένε. 
Την Κυριακή θα ξαναείμαστε μαζί, απο τις 4 έως τις 6 το απόγευμα.

Με ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στη Μέση Ανατολή και στις χώρες του Μαγκρέμπ (με τίτλο «Όταν οι ιδέες εξεγείρονται...»), γύρω από τη διακίνηση ιδεών σε συνάρτηση με τις πολιτικές-κοινωνικές εξελίξεις στην περιοχή, αλλά και μια θεματική κι ένα διεθνές συνέδριο για το μείζον θέμα «Βιβλίο και Εκπαίδευση» τη σημερινή ελληνική και ευρωπαϊκή πραγματικότητα

Οι προοπτικές του εκπαιδευτικού συστήματος, οι συσχετισμοί του βιβλίου με τη σχολική πρακτική, ο προβληματισμός γύρω από τη βελτίωση της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η ανάλογη εμπειρία από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είναι μερικά από τα θέματα που απασχολούν ένα διεθνές συνεδριο που οργανώνεται από το ΕΚΕΒΙ με τη συμμετοχή ειδικών από Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία, Νορβηγία και Φινλανδία. Παράλληλα, στον ειδικό χώρο της θεματικής λειτουργει έκθεση εκπαιδευτικών βιβλίων (περίπου 500 τίτλοι). Οι επισκέπτες έχουμε μια επιπλέον ευκαιρία να παρακολουθήσουμε συνοπτικά την ιστορική πορεία του ελληνικού σχολείου μέσα από δύο εικαστικές προτάσεις: την έκθεση φωτογραφιών της Βούλας Παπαϊωάννου και του Δημήτρη Χαρισιάδη, που προσφέρει το Μουσείο Μπενάκη με την αφορμή της φετινής θεματικής και την έκθεση παλαιών αναγνωστικών, του 19ου κα αρχών του 20ού αιώνα, σε ειδικές προθήκες (προσφορά από τη συλλογή του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών – Ίδρυμα Μανόλης Τριανταφυλλίδης).

Στην παιδική και εφηβική γωνιά είναι προγραμματισμένες 62 εκδηλώσεις για παιδιά και 14 για εφήβους.

Αναλυτικά το πρόγραμμα όλων των εκδηλώσεων της Έκθεσης είναι εδώ

Την φετινή διοργάνωση υποστηρίζει με πολλές δρασεις και εκδηλώσεις και ο δήμος Θεσσαλονίκης. (Αναλυτικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων «Περίπατος Πολιτισμού» και όλων των παράλληλων εκδηλώσεων)

170 εκδηλώσεις, 190 συγγραφείς, από τους οποίους προσκεκλημένοι  ξένοι συγγραφείς εκπροσωπούν τις χώρες: Αγγλία, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Αλγερία, Ελβετία, Ιταλία, Ισραήλ, Λίβανος, Πακιστάν, Σερβία, Συρία, Τουρκία και Τυνησία.

Έτσι έρχονται στη Θεσσαλονίκη για να μιλήσουν για το έργο τους οι Ταρίκ Αλί (Πακιστάν/Hνωμένο Βασίλειο), Σάλουα Αλ Ναΐμι (Συρία-Γαλλία), Γκεμπρεγκεόργκις Γιοάνες (Αιθιοπία), Γκαμάλ Γιτάνι (Αίγυπτος), Νταβίντ Γκρόσμαν (Ισραήλ), Nτενίζ Kαβουκτσούογλου (Τουρκία),Τουνά Κιρεμιτσί (Τουρκία), Xόντα Μπαρακάτ (Λίβανος), Σοφί Μπεσί (Τυνήσια/Γαλλία), Mπουαλέμ Σανσάλ (Αλγερία), Μαλέκ Σεμπέλ (Αλγερία), Μπαχά Ταχέρ (Αίγυπτος) και Σούμπχι Χαντίντι (Συρία). 

Επίσης, έρχονται να παρουσιάσουν βιβλία τους οι Richard Stoneman (Αγγλία), ο Nickolas Verdan  (Ελβετία), Paolo Maranca και Raffaella Narni (Ιταλία), ο Bajac Vladislav (Σερβία). 

Διεθνής  Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Διοργάνωση: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) / Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού
HELEXPO / Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών (ΠΟΕΒ)
Σε συνεργασία: Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (ΣΕΚΒ)

Τόπος: στα περίπτερα 13, 15 και 8 (συνεδριακό κέντρο Ν. Γερμανός) της HELEXPO

Δωρεάν είσοδος
Ώρες λειτουργίας:

Πέμπτη 15:00 – 21:00, Παρασκευή & Κυριακή: 10:00 – 21:00, Σάββατο 10:00 – 22:00
Φιλολογικό Καφενείο (στο περίπτερο 13): Ένας χώρος χαλάρωσης για διάβασμα, κουβέντα και δωρεάν καφέ, για τους «περιηγητές» της Έκθεσης προτού συνεχίσουν στους χώρους της Έκθεσης.

Θανάσης Βέγγος

Από μικρό παιδί στη βιοπάλη, εξόριστος στη Μακρόνησο, αγώνας καθημερινός σε μια δύσκολη ζωή. "Στη γαλέρα της ζωής μου τράβηξα άγριο κουπί", είχε πει ο ίδιος. Πολλή δουλειά, πολλή αγάπη, πολύ γέλιο. Ταινίες, πόσες γενιές μεγάλωσαν μαζί του; Από την "Μαγική Πόλη" του Νίκου Κούνδουρου μεχρι την "Ψυχή Βαθιά" του Παντελή Βούλγαρη. Τρυφερότητα, ευαισθησία, εντιμότητα, αξιοπρεπεια, σεμνότητα.
Ηθοποιος, ηθο-ποιός. Σπουδαίο μάθημα για όλους μας η ζωή και το έργο του. Συνεπής.
Θανάσης Βεγγος (29 Μαϊου 1927 - 3 Μαϊου 2011)
Ο Θανάσης Βέγγος μαζί με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο. Από την ταινία "Ψηλά τα χέρια Χίτλερ"(1962), σκην. Ρ.Μανθούλης
"Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση" (1971), σκην. Ντ.Κατσουρίδης (Βραβείο Α' ανδρικού ρόλου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1971) "Θανάση πάρε το όπλο σου" (1972),σκην.Ντ.Κατσουρίδης (Βραβείο Α' ανδρικού ρόλου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1972) "Το βλέμμα του Οδυσσέα" (1995), σκην. Θ.Αγγελόπουλος

Πρωτομαγια, Θεσσαλονίκη, Μάης '36

«Γιε μου, ποια Μοίρα σ΄ το΄γραφε...», είναι ο τίτλος στο θέμα που έγραψε η Βίκυ Χαρισοπούλου, στα χθεσινά ΝΕΑ και αναφέρεται στον Επιτάφιο του Γιαννη Ρίτσου, στο πώς και πότε γράφτηκε το ποιητικό έργο που έγινε και ενα απο τα σημαντικότερα μουσικά έργα του Μ.Θεοδωράκη. Αξίζει να διαβασετε όλο το κείμενο εδώ.

Ο Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιό του, σε αναρτηση με τίτλο "Βασίλεψες αστέρι μου: η πρώτη μορφή, αναφερεται στο ίδιο ποιητικό έργο.

Από το αρχείο της ΕΡΤ, ένα επεισόδιο της εκπομπής «Η ΕΡΤ στη Βόρειο Ελλάδα» με τίτλο «Μάης ’36 τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης» παρουσιάζει την εξέγερση των εργατών το Μάη του 1936 που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη και επεκτάθηκε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Ο ιστορικός Αντώνης Λιάκος μιλάει για την εκρηκτική κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, την ιστορία των εργατικών σωματείων, τη σταδιακή αύξηση του αριθμού τους, τον τρόπο αντιμετώπισης από την πολιτική ηγεσία. Μπορείτε να δείτε το επεισόδιο πατώντας εδώ.

Κι ένα στιγμιότυπο απο την εκπομπή "Ζήτω το Ελληνικό Τραγούδι", του Δ.Σαββόπουλου, 1987