καθήσαμε εκεί

Χιλιάδες αποχαιρετήσαμε τον Νίκο Παπάζογλου χθες. Ανθρωποι διαφορετικοί, κάθε ηλικίας, τρεις γενιές, δεν ξέρω και πώς μετράνε οι γενιές να με παρει, αλλα ήμαστε εκεί μικροί, μεγάλοι, συνομίληκοι του Νίκου, μεγαλύτεροι, μικρότεροι.
Με εναν κόμπο στο λαιμό και χίλιους στην ψυχη.
Εκείνους που τραβούσαν με τα κινητά τους και τις κάμερες δεν τους κατάλαβα, κι ούτε θα τους καταλάβω ποτέ, αλλα από τότε που βγ'ηκαν αυτα τα μαραφετια, καμερες στα κινητά και καμερες στο χερι του καθενός νομίζω χασαμε το κιμπαριλίκι, την ευγένεια  και την αξιοπρεπειά μας, τελος πάντων...

Μετα την κηδεία, "πάμε στο στούντιο;", πώς έγινε αυτό, μη ρωτάς. Πήγαμε και καθίσαμε στα τσιμεντενια πεζούλια, κάτω από τη μουριά, στην πίσω μερια, του"Αγροτικόν".  Μια παρέα. Ο Χρήστος, ο Ασκληπιός, ο Θανάσης, η Ελένη,  ο Αλέκος, ο Παντελής,εγώ. Με ενα μπουκάλι κονιακ απο δίπλα, καναμε σαν μακαριά ενα πραγμα. Θυμηθήκαμε ιστορίες παλιές, είπαμε για τον πόνο μας, για τη χαρα μας που τον ζήσαμε, αλλοι πολύ περισσότρο, αλλοι λιγότερο, τι θα μας έλεγε τωρα για τη μουρια που δεν εχει καρπούς, τα ήξερε όλα τα φυτα κι όλες τις μυρωδιές, για τις λεξεις του και τους τόνους, αυτό έτσι είναι, πώς μιλούσε και σε μάγευε, τι ιστορίες έλεγε, ένας άνθρωπος γεμάτος ιστορίες και παντα είχε χρόνο να ακούσει και τη δικιά σου.  Οι ιστορίες μας μόνες, οι ιστορίες μας μαζί του, στη μέση το στούντιο. Πώς γράφτηκε αυτό, πώς αλλο, τι λεει αυτό. Το θυμάσαι εκείνο; Απο τη λύπη στη χαρα, από τον πόνο στο γελιο, απο το θανατο στη ζωή. Το πενθος τα εχει όλα μέσα. Σαν να αλαφρυνε η ψυχή μας.
 Μεχρι λίγο πριν βραδυάσει, που χαιρετηθήκαμε και πήγαμε ο καθένας σπίτι μου, λες και λύθηκαν καποιοι κόμποι. Σαν ο πόνος του καθενός μας ενώθηκε με του αλλου, και στο τελος μιλούσαμε για ωραία πραγματα, μιλούσαμε για τα παιδιά μας, μιλούσαμε για όσα αγαπάμε, και νιώθαμε πως ήταν κοντα μας ο Νίκος.
Σας ευχαριστώ παιδια. Δεν το είχαμε οργανώσει, αυθόρμητα προέκυψε, αλλα ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κανουμε. Δεν θα ήμαστε έτσι ίσως όλοι μας, δεν θα ήμουν έτσι, είμαι σίγουρη για τον εαυτό μου, μετα, αν δεν είχαμε βρεθεί έτσι, εκεί. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.