O Σταύρος Ζιώγας καταγεται από τα Γιαννενα, γεννήθηκε στην Αθήνα. Διαλεξε να ζει και να παιζει μουσική εδώ και πολλά χρόνια-από τη δεκαετία του '70, Σταύρο;- στη Θεσσαλονίκη.
Ο Σταυρος στο μπουζούκι, μαζί με την Ειρήνη Σγουρίδου στο φλάουτο και τα κρουστα και τον Μανώλη Σιδερίδη στο κοντραμπασο, θα είναι σήμερα στις 12, στην εκπομπή, να παίξουν και να τραγουδήσουν μετεγγραφές τραγουδιών που τα ονομαζουν "του Ερωτα και της Αλητείας", είναι τραγούδια που λενε εδώ και καιρό των Βαμβακάρη, Τσιτσάνη, Μπάτη, Χατζιδάκι, Ξυδάκη, Παπάζογλου, Σαββόπουλου κ.ά.
Τραγούδια όπως αυτά
Υ.Γ. Σκεφτήκαμε με τον Σταύρο μήπως αναβάλαμε αυτήν την προγραμματισμένη από καιρό εκπομπή μας. Το συζητήσαμε χθες το απόγευμα. Είπαμε πως θα αφιερώσουμε αυτήν την εκπομπή στον αγαπημένο μας Νίκο, ήταν συνεργάτες και φίλοι από τα μεσα της δεκαετίας του '70, εγώ τους θυμαμαι μετα, στο Τήνελλα.
Με τα καλά τραγούδια θα πούμε το καλό κατευόδιο.
Μόνο δικό του τραγούδι τελικά δεν ξερουμε αν θα αντεξει να πει, εύκολο δεν είναι, τον καταλαβαίνω. Εμείς και τραγουδαμε με ενα κόμπο στο λαιμό και στην ψυχή απο χθες τα τραγούδια του, πόσο μαλλον οι συνεργατες του στη σκηνή τόσα χρόνια...
4 σχόλια:
Δεν υπάρχει νομίζω καλύτερος αποχαιρετισμός.....μόνο να αντέξετε, θα ΄ναι πολύ μεγάλη η φόρτιση.
Καλημέρα, καλή Μεγαλοβδομάδα!!
Δεν τον γνώριζα δεν ήταν φίλος αλλά μου κρατούσε συντροφιά με τα τραγούδια του .
Θα κρατήσω μέσα μου μια γλυκιά ανάμνηση πριν χρόνια σε μια ταβέρνα που ήρθε και έκατσε δίπλα μας με την ψηλόλιγνη κορμοστασιά του και το κόκκινο φουλάρι στο λαιμό ,έπιασε την κιθάρα της παρέας και δίχως παρακάλια και βεντετισμούς ερμήνευσε τον Αύγουστο επιθυμία του κοινού μας φίλου .
Έσκυψα στο αυτί του φίλου μου του είπα -κοιτά ρε πως μοιάζει του Παπαζογλου ..
Που να πάει ο νους μου ..Αυτός ένας σταρ στο απόγειο της καρτεράς του να κάθεται μαζί μας στο κουτούκι ..................
Όλοι γέλασαν με την αφέλεια μου ,ακόμα και εκείνος μου είπε πειραχτικά
-Δεν είσαι η μόνη ,μην σκας, όλοι με μπερδεύουν με αυτόν τον ατάλαντο αλήτη...
Και συνέχυσε να τραγουδάει να γελάει και να αλληλοπειράζονται με τον κοινό μας φίλο .Έτσι απλός και καθημερινός σαν να γνωριζόμασταν χρόνια ....
Στο καλό ...να ταξιδέψει όμορφα όπως θα μας ταξιδεύουν τα τραγούδια του χρόνια μετά
Ερη
Έτσι είναι όταν χάνεις "δικό" σου άνθρωπο..
Mπέττυ, Έρη, Ηφαιστίωνα,
το ότι δεν απαντώ στα σχόλιά σας το ξέρω ότι δεν το παρεξηγείτε,
σας φιλώ πολύ
Δημοσίευση σχολίου