Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Σαν τα χιόνια...

...που έφυγαν γρήγορα από εμάς, εδώ στο Βορρά, και πήγαν με φούρια στην Αθήνα, τυχεροί Αθηναίοι!

Σαν τα χιόνια και με τα χιόνια μαζευτήκαμε γενναίοι -γιατί ο καιρός και οι χιονονιφάδες του δεν αστειευόνταν καθόλου - της Καλημεροπαρέας, στον Λευκό Πύργο. Όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, επισκεφτήκαμε τον Πύργο την καλύτερη μέρα. Αυτό κυρίως το καταλάβαμε όταν φτάσαμε στην κορυφή του, στον εξώστη, το ωραιότερο μπαλκόνι της Θεσσαλονίκης. Η θέα μαγεία. Ομίχλη αλλά μέσα από το "θαμπό τζάμι" να βλέπεις τη θάλασσα, τα πλοία στο βάθος, η πόλη, το χιόνι που έπεφτε πάνω μας, στους δρόμους, στο μικρό παρκάκι μπροστά, στην πόλη, στο δάσος...
Χαζεύω όταν χιονίζει. Με την κυριολεκτική σημασία της λέξης.

Μαζευτήκαμε κατά τις 10. Πρώτος και γουρλής ο Δημήτρης. Με τσάι στο χέρι. Πήγε αμέσως απέναντι και μου έφερε ένα στο λεπτό, ήταν ό,τι έπρεπε. Σκεφτόμουν ότι με τον καιρό που κάνει δεν θα έρθουν πολλοί. Κι όμως αρχίσαμε να μαζευόμαστε. Και είχαμε κι ένα κέφι! Μικροί και μεγάλοι. Γέλια. Τα νέα μας. Πόσο καιρό είχαμε να μαζευτούμε. Τι κάνουμε. Να πειράζουμε ο ένας τον άλλον. "Μην ξεκινήσετε", γράφει η Χρύσα σε ένα μήνυμα, "ψάχνουμε να παρακάρουμε". Ωραία παρέα είμασταν. Δεν μπορώ να πω ότι είχαν την ίδια καλή διάθεση κάποιοι υπάληλλοι στο μνημείο. Ο άντρας της Μαρίας κάποια στιγμή έσωσε την κατάσταση κι έδιωξε την αμηχανία. Ήταν ωραία. Ανεβήκαμε τους ορόφους του Πύργου. Κάθε όροφος και η δική του θεματική ενότητα. Στον κεντρικό χώρο κάθε ορόφου το θέμα παρουσιάζεται συνοπτικά, ενώ περιμετρικά στα μικρά δωματιάκια με τη βοήθεια κειμένων, φωτογραφιών και γραφιστικών βλέπουμε περισσότερες πληροφορίες.

Λιγα λόγια για τον Λευκό Πύργο και την έκθεση.
Ο Λευκός Πύργος κτίστηκε στα τέλη του 15ου αι., στη θέση παλαιότερου, βυζαντινού, πύργου στη συμβολή του ανατολικού με το θαλάσσιο τείχος. Έχει ύψος 33,90 μέτρα και περιλαμβάνει ισόγειο και έξι ορόφους.
Ο Πύργος είναι γνωστός στην ιστορία με διάφορες ονομασίες: "Πύργος του Λέοντος", το 16ο αι., "Φρούριο της Καλαμαριάς" το 18ο αι., "Πύργος των Γενιτσάρων" και "Πύργος του Αίματος" το 19ο αι., καθώς υπήρξε φυλακή και τόπος εκτέλεσης βαρυποινιτών. Η σημερινή του ονομασία επικράτησε από το 1890, όταν ένας βαρυποινίτης κρατούμενος τον ασβέστωσε με αντάλλαγμα την ελευθερία του.

Η νέα μόνιμη έκθεση του μνημείου έχει στόσο να παρουσιάσει την ιστορία της Θεσσαλονίκης από την ίδρυσή της μέχρι τη σύγχρονη εποχή.
Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού (www.mbp.gr):"Το πρακτικά αδύνατο εγχείρημα παρουσίασης 23 αιώνων ιστορίας σε έναν συνολικό χώρο μόλις 450μ² ήρθε εις πέρας με επιτυχία με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών: οι πληροφορίες παρουσιάζονται κατά κύριο λόγο μέσα από ένα εντυπωσιακό σύνολο εφαρμογών εικόνας και ήχου, με τη μορφή προβολών, παρουσιάσεων βίντεο και διαφανειών, ηχητικών ντοκουμέντων και πολυμεσικών εφαρμογών σε οθόνες αφής, που συνδυάζονται αρμονικά με τον περιορισμένο αριθμό αρχαίων αντικειμένων που εκτίθενται." Έτσι ακριβώς είναι και κάθε όροφος όπως λέγαμε και νωρίτερα έχει τη δική του θεματική ενότητα.
Ισόγειο: "Θεσσαλονίκη, Ο χώρος και ο χρόνος"
Πρώτος όροφος: "Μεταμορφώσεις" (πολεοδομική εξέλιξη της Θεσσαλονίκης, τα οχυρωματικά έργα)
Δεύτερος όροφος: "Μνημεία και Ιστορία" (παρουσιάζεται η ιστορία της πόλης μέσα από επιλεγμενα μνημεία)
Τρίτος όροφος: "Πατρίδα των ανθρώπων" (οι άνθρωποι της πόλης, η καθημερινή ζωή τους στην αρχαιότητα, στη βυζαντινή εποχή και κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Οι πρόσφυγες που βρήκαν κατά καιρούς καταφύγιο στη Θεσσαλονίκη, η εξόντωση των Εβραίων κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, η αστυφιλία της περιόδου 1950-1960, αλλά και η εγκατάσταση μετά το 1990, στη Θεσσαλονίκη ομογενών από τον Καύκασο, τη νότια Ρωσία και την κεντρική Ασία.
Τέταρτος όροφος: "Στους δρόμους του εμπορίου" (η οικονομία και το εμπόριο της πόλης)
Πέμπτος όροφος: "Το τερπνόν μετά του ωφελίμου" (πνευματική ζωή, άθληση και ψυχαγωγία στην Θεσσαλονίκη)
Έκτος όροφος: "Γεύσεις" (η μαγειρική είναι πολιτισμός, δεν είναι;)

Τέλος, ο εξώστης του Λευκού Πύργου λειτουργεί όχι μόνο ως χώρος θέασης της πόλης και της γύρω περιοχής, αλλά και ως προέκταση του εκθεσιακού χώρου. Σε επιλεγμένες επάλξεις έχουν τοποθετηθεί ενημερωτικές πινακίδες, που πληροφορούν τον επισκέπτη για το τι βλέπει σήμερα και τι έβλεπε κανείς άλλοτε.
Η νέα μόνιμη έκθεση στο Λευκό Πύργο, οργανώθηκε από το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, παρουσιάζει με συνοπτικό τρόπο όψεις της ιστορίας της Θεσσαλονίκης διαχρονικά, με στόχο να κεντρίσει το ενδιαφέρον των επισκεπτών να γνωρίσουν καλύτερα την πόλη, τα μνημεία και τα θεματικά μουσεία της. Η έκθεση δεν είναι δίγλωσση, έχουν όμως προβλεφθεί ειδικά μηχανήματα ξενάγησης.

Χρήσιμες πληροφορίες πριν επισκεφτείτε την έκθεση:
Η ιστορικότητα και η ιδιόμορφη εσωτερική διαμόρφωση του οχυρωματικού Πύργου δεν επέτρεψαν την πραγματοποίηση των απαραίτητων επεμβάσεων προκειμένου ο Λευκός Πύργος να διαθέτει τις βασικές υποδομές ενός σύγχρονου μουσειακού κτιρίου. Έτσι, η έκθεση δεν διαθέτει κλιματισμό, τουαλέτες για τους επισκέπτες, αναψυκτήριο ή βεστιάριο. Καθώς, επίσης, ήταν αδύνατη η εγκατάσταση ανελκυστήρα, τα άτομα με κινητικά προβλήματα έχουν τη δυνατότητα να επισκεφθούν την έκθεση μόνο εικονικά, μέσω πληροφοριακών σταθμών στο ισόγειο του κτιρίου. Η ανάγκη διατήρησης σταθερών κλιματικών συνθηκών και η περιορισμένη αντοχή του μνημείου επιβάλλουν τον αυστηρό έλεγχο της ροής των επισκεπτών, κατά τις διεθνείς πρακτικές. Σύμφωνα με ειδική μελέτη,η οποία πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ο αριθμός επισκεπτών που θα βρίσκονται ταυτόχρονα στο μνημείο δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 70, προκειμένου να διατηρούνται οι κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας, απαραίτητες για τα ευαίσθητα ηλεκτρονικά μέσα, στα οποία βασίζεται κυρίως η έκθεση. Έτσι, η επίσκεψη οργανωμένων ομάδων (σχολείων, γκρουπ) γίνεται μόνο μετά από συνεννόηση και κράτηση-ραντεβού, όπως κάναμε κι εμείς χθες.

Η έκθεση στο Λευκό Πύργο είναι ανοιχτή από Τρίτη έως και Κυριακή, με ωράριο λειτουργίας 08:30-15:00.
Η είσοδος είναι δωρεάν, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, καθώς εκκρεμεί ακόμη το θέμα της ύπαρξης εισιτηριου εισόδου.
ιστοσελίδα: http://www.lpth.org/

Είναι μια έκθεση με την οποία νομίζω δεν ξεμπερδεύεις με μια φορά και μιαν επίσκεψη. Επίσης, είναι μια έκθεση που σε παρακινεί να πας στα υπόλοιπα Μουσεία της Θεσσαλονίκης να δεις με λεπτομέρειες αυτά που πολύ συντομα περιγράφονται σε αυτήν.
Ο Μωρίς είπε κάτι πολύ ωραίο για αυτήν την έκθεση: "πολυ πολυ καλοστημενη η εκθεση, αψογη η χρηση των μεσων, μπαινεις μεσα στον πυργο και αισθανεσαι περηφανος ως θεσσαλονικιος... "
Καναμε πολύ καλά που ξεσηκωθήκαμε και επισκεφτήκαμε αυτήν την Κυριακή τον Λευκό Πύργο. Πώς το έγραψε η Φροσω σήμερα σε ένα sms της; "Tόσο ωραία μέρα, τόσο ωραία παρέα, τόσο όμορφες εικόνες, λέξεις, μνήμες... πέρασα υπέροχα!"

Μερικές φωτογραφίες τώρα και θα ακολουθήσουν κι άλλες μετά, κάποιες θέλουν λίγη δουλείτσα, φως κτλ, θα τις ετοιμάσω όσο πιο γρήγορα μπορώ.
[στο μεταξύ, εδώ δεξιά, για ψάξτε, εκεί που γράφει "κι άλλες φωτογραφίες, έχουν ανέβει συνδέσεις (λινκ) και για άλλες πολλές φωτογραφίες μας σε διάφορα μουσεία και εκθέσεις]

Υ.Γ. Η κόρη μου λέει ρε μαμά πολύ άσπρη είσαι, σαν πεθαμένη στις φωτογραφίες, και φυσικά όπως πάντα, δεν έχει άδικο...




















Υ.Γ.2 Η Ντίνα, που είχε επισκεφτεί τον Λ.Πύργο λίγες μέρες πριν, είχε γράψει στο CITY, το είχα διαβάσει, τι της άρεσε και τι δεν της άρεσε από την έκθεση. Ντίνα, ξαναστείλε τα να τα βάλουμε κι εδώ, δεν βρίσκω το τεύχος του περιοδικού να τα αντιγράψω!

Υ.Γ.3 Να, τι είχε γράψει η Ντίνα:
με αρέσει
Η επίσκεψη με τις μικρές μου στο Λευκό Πύργο. Πολλές και πολύ καλές ιδέες, στην παρουσίαση της νέας έκθεσης για την ιστορία της Θεσσαλονίκης! Σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρχε πολύ φορτισμένη ατμόσφαιρα.
δεν με αρέσει
Που δεν ξέρω αν θα συγκινήσει κάποιον που δεν έζησε στη Θεσσαλονίκη ή έστω στην Ελλάδα. Άαα! Και ξέχασαν να μνημονεύσουν το ξακουστό κουλούρι μας!

φιλιά!!!!!!!!!

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ήταν ένα απ' τα πιο όμορφα χειμωνιάτικα πρωινά. Ο Λευκός Πύργος, το σύμβολο της πόλης μας, που σε μεταφέρει στο παρελθόν κι η σύγχρονη ψηφιακή πληροφορία, που με μαεστρία στήθηκε στο χώρο, σε ταξιδεύουν από το χθές στο σήμερα της Θεσσαλονίκης.Ανεβαίνοντας τα πέτρινα πλατύσκαλα, κοιτώντας την ομορφιά της πόλης απ' τα παράθυρα του πύργου(ζωντανοί πίνακες ζωγραφικής), καταλαβαίνεις γιατί αυτή η πόλη είναι μαγική και γιατί γίνεται πατρίδα, για όσους τη γνωρίσουν.
"Κανείς δε μένει χωρίς πατρίδα, όσο θα υπάρχει Θεσσαλονίκη",γράφει ο Νικηφόρος Χούμνος.

kostaslogh είπε...

Όταν πρίν από ..κάποια χρόνια ως φοιτητής ανέβαινα τα σκαλιά του Λευκού Πύργου και θαύμαζα την υπέροχη θέα της
πόλης απ τον εξώστη του,δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μετά από ...τόσα χρόνια
θα ζούσα την χθεσινή εμπειρία,βιώνοντας
αυτήν την μεταμόρφωση .
Ωραία προσπάθεια,συγκεντρωμένη όλη η ιστορία της Θεσσαλονίκης μέσα στο σύμβολό της!
Οι στιγμές; η ατμόσφαιρα; το χιόνι που έπεφτε ;τα ερωτευμένα περιστέρια στα παράθυρα;δεν θα πω τίποτα παραπάνω,απλά όσοι δεν ήταν εκεί έχασαν.!
Επίσης δεν μπορώ να φανταστώ ότι η επιλογή των φωτογραφιών έιναι τυχαία,
έτσι που να είμαι σε όλες σχεδόν μέσα
λες κι έχω τα γενέθλιά μου!!
Τον αυτουργό τον ξέρω,τον ηθικό θέλω να τσεκάρω και....
πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!!!!!
Καλήμέεεεεερααααααα!!!!!

Υ.Γ.καλό θα ήταν ,επειδή το υλικό που παρουσιάζεται στο μουσείο είναι τεράστιο και χρειάζεσαι ώρες να το καλύψεις,να μοιράζεται στήν έξοδο,ή
έστω να πουλιέται ένα dvd που να τα περιέχει, κυρίως για τον ξένο επισκέπτη.
...λέω τώρα

Ανώνυμος είπε...

Πράγματι ήταν ένα απ' τα πιο όμορφα χιονισμένα πρωινά στη Θεσσαλονίκη, με τη πιο ωραία παρέα, την καλημεροπαρέα!Κρίμα που κράτησε τόσο λίγο...
Σίγουρα δε ξεμπερδεύεις με μια επίσκεψη.Αξίζει να πας και να ξαναπάς..
Νασαι γερη και δυνατή Αναστασία, και πάντα μ αυτό το κέφι και τη διάθεση να οργανώνεις ωραίες εξόδους ..

Adamantia είπε...

Η αναρτηση σου μου εφερε στο μυαλο ενα ομορφο χειμωνιατικο πρωινο στη Θεσσαλονικη πριν πολλα χρονια..
Στην Αθηνα δεν χιονισε σοβαρα κι ετσι δεν γελασε παλι ολη η υπολοιπη Ελλαδα με την ικανοτητα μας ν'αντιμετωπισουμε το επικινδυνο αυτο καιρικο φαινομενο!
Δεν εισαι ασπρη καλε μια χαρα κουκλα εισαι!

καλημέρα είπε...

Νίνα,
ακόμα κι αν δεν αγαπούσα την πόλη μας, έτσι όπως την περιγράφεις θα την αγαπούσα σίγουρα.
Επιπλέον πληροφορίες θέλω. Ποιος είναι ο Νικηφόρος Χούμνος;

καλημέρα είπε...

Κώστα,
1.σε πέντε φωτογραφίες δεν είσαι- τέλος πάντων σε συγχωρώ
2.εσύ φταις που είσαι σταρ και τραβάς τα φλας πάνω, όχι, εσύ φταίς;
3.βρε, μπας και είχες τα γενέθλιά σου και μου το λες με τρόπο;
4. αυτουργός; ηθικός αυτουργός; άγνωστες λέξεις, δεν ξέρω, δεν είδα...
5.έχεις δίκιο, έχασαν όσοι δεν ήρθαν- δεν είναι μόνο το μνημείο και η έκθεση, ήταν και η μέρα φοβερή...

Και με το υστερόγραφο συμφωνώ, θα ρωτήσω αν έχουν κάτι προβλέψει και θα σου πω.

καλημέρα είπε...

Κατερίνα,
χαίρομαι που περάσαμε ωραία και παλι. Πάμε για άλλα τώρα!

καλημέρα είπε...

Αδαμαντία,
Με την πρώτη ευκαιρία που θα μπορέσεις, αν βρεθείς στη Θεσσαλονίκη, πραγματικά αξίζει να επισκεφτείς τη έκθεση στο Λευκό Πύργο.

Ευτυχώς δεν ...χιόνισε πολύ στην Αθήνα, γιατί θα σας ζήλευα, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο... Για φαντάσου να σνομπάρει το χιόνι το βορρά και να πηγαίνει στο νότο, σε λίγο θα ερχόμαστε στην Αθήνα για να δούμε χιόνι...

Μωρέ, ασπρουλιάρα είμαι, κι άμ φοράω και άσπρα, τρομάρα μου, άστα...αλλά το έχω συνηθίσει πια, τόσα χρόνια. Πάω να δείξω το "κούκλα" στην κόρη μου αμέσως γιατί υπάρχει μια αντιδικία επί του θέματος!

kostaslogh είπε...

Τα γενέθλιά μου τα έχω παγώσει εδώ και 5 χρόνια και δεν έχω σκοπό να τα ξεπαγώσω,τον Ιούνιο είναι πάντως.
Για μας τους Σταρ είναι πάγια τακτική!
Καλημέρα..αααα!!

Ανώνυμος είπε...

Αναστασία,οι πληροφορίες που ζήτησες.
Ο Νικηφόρος Χούμνος (1250-1327) γενήθηκε στη Θεσσαλονίκη και υπήρξε κρατικός αξιωματούχος και διανοούμενος της Ύστερης Βυζαντινής Περιόδου. Έχτισε τη Μονή της Θεοτόκου στην Κων/πολη με την περιουσία του και σε ώριμη ηλικία έγινε μοναχός. Έγραψε έργα ρητορικά, φιλοσοφικά,κοσμολογικά και θεολογικά, τα οποία παραμένουν αδημοσίευτα.
Η ρήση που ανέφερα βρίσκεται στην είσοδο του τρίτου ορόφου του Λευκού Πύργου, με θέμα "Πατρίδα των ανθρώπων"

nikiplos είπε...

καλησπέρα...
όμορφη παρέα όμορφοι άνθρωποι και όμορφες στιγμές!!! Τι άλλο χρειάζεται για να φτιάξει το κέφι?
Να περνάτε πάντα τόσο καλά και να είστε πάντα επισκέπτες με αυτό το αθώο βλέμμα της πρώτης φοράς!

Την καλησπέρα μου Αναστασία... και προσυπογράφω το σχόλιο της Αδαμαντίας...

manetarius είπε...

ΑΑΑΑααααχου!!! Τι γνωστές φάτσες βλέπωωω...:))))

(τι καλά!:))))

Maria Tzirita είπε...

Πόσο θα ήθελα να ξαναβρεθώ στα μέρη σου, να δω και τα χιόνια, και τον πύργο κι εσενα βέβαια! Σου εύχομαι να περάσεις ένα όμορφο τριήμερο και να έχουμε καλή σαρακοστή! Με υγεία! Φιλιά Αναστασία μου!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Όταν διαβάζω για επισκέψεις σε μουσεία χαίρομαι που υπάρχουν ακόμα άτομα που το κάνουν αυτό.Θέλεις να σου πω πόσους συμπατριώτες μου ξέρω που δεν έχουν μπει ποτε΄στο Λευκό μας Πύργο;

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Η Θεσσαλονίκη μου έχει προσφέρει σπάνιες στιγμές ξενάγησης στα μνημεία και τα μουσεία της…
Όντως δεν πηγαίνουμε, ως λαός, να δούμε τις πολιτιστικές ομορφιές της πατρίδας μας…
Αλλά και τι αγαπάμε από την πατρίδα μας; Ούτε γλώσσα, ούτε πολιτισμό, ούτε φύση… τα θυμόμαστε άμα μας τα "αγγίζει" χέρι ξένου… μόνο τότε. Θλιβερό.

ΥΓ…πανέμορφο τραγούδι άκουσα ερχόμενη στην παρέα σας…
Ήμουν πριν κάτι μήνες σε ταβέρνα στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης, και ζήτησα Μακεδονίτικα από τους τραγουδιστάδες… "Ποιος τα ακούει"; μου απάντησαν… "Εγώ." τους απάντησα… εγώ, που πέθανα μια φορά για μια…"Γκάιντα".
Σας Φιλώ

καλημέρα είπε...

αδιαφιλονίκητε star,
πόσες του ιουνίου;

καλημέρα είπε...

μπράβο βρε Νίνα,
πάντα κάτι βλέπεις που δεν έχω προσέξει, πάντα κάτι ξέρεις που δεν το είχα ακούσει ποτέ,
φιλιά!

καλημέρα είπε...

νίκιπλε μου,
αυτό το αθώο βλέμμα της πρώτης φοράς που είπες, τι ωραίο που είναι...

καλημέρα είπε...

μανιταράκι,
μα για αυτό φωτογραφιζόμαστε ρε,
να μην μας ξεχάσεις!
πολλά φιλιά καλό μου!

καλημέρα είπε...

Μαρία μου,
ήταν ένα τριήμερο με απρόοπτα,
εντάξει όλα θα περάσουν... Άντε, ανέβα στα μέρη μας να τα πούμε κι από κοντά.

καλημέρα είπε...

αχτίδα,
καλώς ήρθες! Να σου πω την αλήθεια μπορεί για αυτό να πηγαίνουμε σε τόσα μέρη, εκθέσεις και μουσεία, αν δεν πηγαίναμε μαζί, μπορεί και να μην πηγαίναμε καθόλου... πάντως τα καταφέρνουμε, ξεσηκώνουμε ο ένας τον άλλον μια χαρά!

καλημέρα είπε...

big mama,
δεν έχεις άδικο, άμα χάνεις ή χάσεις κάτι είναι πιο εύκολο να το θελήσεις, όσο είναι δίπλα σου...

Στην καλημεροπαρέα περνάμε τόσο ωραία στις συναντήσεις μας, στις ξεναγήσεις, στα μουσεία, στις μουσικές και τα παραμύθια οπότε συνεχίζουμε, όποτε έρθεις στην Θεσσαλονίκη χαρά μας να έρθεις στην παρέα μας!