ευτυχία ειναι

Περίεργα μπήκε ο μήνας. "Παράξενα πράγματα συμβαίνουν κάθε μέρα", λέει το τραγούδι. Αλλά δεν είναι μόνο τα παράξενα που σκοτεινιάζουν τη μέρα σου. Είναι αυτά τα κανονικά, τα ανθρώπινα, τα θνητά.
Σήμερα πήγαμε με την μικρή μου αδελφή στο χωριό μας. Πέθανε μια αγαπημένη μας θεία. Ίδια ηλικία με τη μαμά μας, πολύ δεμένες οι δυο τους, τώρα που έφυγε η μια θα είναι πολύ δύσκολα για την άλλη.
Πηγαίναμε στο χωριό, στο δρόμο μιλούσαμε γι' αυτά, λέγαμε και τα δικά μας. Μεγαλώνοντας μιλάμε πιο πολύ, όταν θα γεράσουμε για τα καλά μπορεί να κάνουμε και συμμορία, καθόλου δεν το αποκλείω. Σκεφτόμασταν ότι είμαστε στην ηλικία των απωλειών. Μετρούσαμε απώλειες, μετρούσαμε πόσοι από τους μεγαλύτερους κοντινούς μας έχουν "πέσει" τα τελευταία χρόνια, πόσους άγγιξε η φθορά. Μαγκώνεται η καρδιά σου αν το σκεφτείς, αλλά μεγαλώνεις και χάνεις, δε γίνεται αλλιώς.
Οι κηδείες είναι μεγάλη εμπειρία. Παιδιά στο χωριό τις ζούσαμε σε κάθε ηλικία. Δεν ήταν απαγορευμένη περιοχή το πένθος. Και δεν είναι μόνο οι συμμαθητές που έφευγαν και σε πονούσε το άδειο τους θρανίο, η απουσία τους, η Σοφία, ο Ευθύμης, η Άννα. Ήταν οι συγγενείς, οι παπούδες των φίλων, οι γείτονες, όπως στις χαρές, έτσι και στις λύπες, είμασταν εκεί. Συναντούσαμε συγγενείς που είχαμε να δούμε καιρό, μπορεί και χρόνια, έλεγαν οι μεγάλοι "χαθήκαμε", και "να μην βρισκόμαστε μόνο στις πίκρες", "σε πεθύμησα" "μα, πόσον καιρό έχω να σε δω". Αυτά και σήμερα.
Είδα δυο αγαπημένα μου ξαδέλφια, ένα χρόνο μεγαλύτεροί μου, από παιδιά μαζί. Τι παιχνίδια κάναμε όταν είμαστε μικροί... Με τον Γιάννη θυμηθήκαμε και τα δεκάωρα που κλείναμε παίζοντας μονόπολη, οι μαμάδες μας φωνάζαν, εμείς τίποτα. Χάνονται οι άνθρωποι. Αν είσαι τυχερός κάποιος που έχεις πεθυμήσει πολύ σε ψάχνει ή τον ψάχνεις. Όλα όσα ζήσατε μαζί δεν πάνε χαμένα στη χώρα των χαμένων πραγμάτων, είναι κομμάτι αυτού που είσαι τώρα που είτε μπορείτε να γελάσετε να λυπηθείτε μαζί, να σου αγγίξει με ενθουσιασμό ή παρηγορητικά το χέρι είτε να σε ζεσταίνει και μόνο η σκέψη του. Δεν υπάρχουν χαμένα πράγματα. Κι ίσως τελικά δεν χάνονται οι άνθρωποι.
Θυμόμουν σήμερα άλλους αγαπημένους που έχω χάσει. Φτάνοντας στα μνήματα, μετά την τελετή όλοι πήγαν στα μνήματα των δικών τους. Ιστορίες ανθρώπων. Νέων. Γέρων. Φωτογραφίες χαμογελαστές. Και η πιο συγκλονιστική εικόνα, ένας πατέρας στο μνήμα της μοναχοκόρης του, που χάθηκε πριν λίγες μέρες, να της μιλάει, να κλαίει, ανήμπορα τα λόγια, τι λόγια να πεις; Σκύβεις το κεφάλι και γυρίζεις στους δικούς σου ανθρώπους. Τελικά από τα μνήματα πρέπει να περνάμε πότε - πότε για να σκεφτόμαστε τι αξίζει πιο πολύ, λέει η αδελφή μου, καθώς απομακρυνόμαστε.
Και μετά έχεις την ανάγκη να σκεφτείς τι είναι ευτυχία. Μέσα στο πένθος θα μου πεις; Κι όμως... Ευτυχία είναι, ανάμεσα σε δάκρυα λύπης, θεία που σε ξέρει από μωρό, η μόνη αδελφή της μαμάς σου, να σε σφίγγει στην αγκαλιά της, "ψυχή μου...", να λέει.
Μπορεί μόνο κατάφατσα στη θλίψη να βλέπεις καλύτερα τι ήταν, τι είναι ευτυχία. Είναι ιδιόρυθμο; Ίσως...

Ευτυχία είναι να στα ξαφνικά να σε αγκαλιάζουν τα μικρά νεραϊδένια χέρια της κόρης σου και να έρχεται ένα φιλί πιο γλυκό από μέλι.
Είναι να σου δείχνει ο γιος σου - πόσο ακόμη θα απορείς για το πόσο γρήγορα μεγάλωσε; -ένα βίντεο που έφτιαξε μόνος του.
Είναι να ακούς μια αγαπημένη φωνή στο τηλέφωνο μετά από καιρό
Είναι να χάνεσαι στις σελίδες ενός βιβλίου.
Είναι οι αγάπες που κρατάνε.
Αυτά που δεν χάνονται κι εκείνα που έρχονται.

Να βρίσκεσαι με φίλους

Να μπορείς ακόμα να ονειρεύεσαι

Να ακούς και να τραγουδάς δυνατά ένα τραγούδι
Να χορεύεις με κέφι, σαν να μη σε βλέπει κανείς.
Να κάνεις αστεία. Πιο πολύ με τον εαυτό σου.

Να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια.
Να ανθίζουν τα δέντρα στο μπαλκόνι σου.
Ένα μήνυμα, ένα χαμόγελο, μια γλυκειά κουβέντα να φτιάχνει τη μέρα, το μήνα, τα χρόνια σου.
Είναι ευτυχία το πρωί που ξυπνάς και όλη η μέρα είναι δικιά σου.
Είναι ευτυχία...
Τι είναι ευτυχία για σένα;




Έρχεται η άνοιξη. Η θεία που αποχαιρετήσαμε σήμερα, μια ήσυχη και πάντα απίστευτα καλόψυχη γυναίκα, αγαπούσε πολύ τα λουλούδια. Γεμάτο το μπαλκόνι του σπιτιού της, η νοικοκυρεμένη αυλή της. Πιο πολύ θυμάμαι τις πετούνιες, τα γεράνια και τις μαστιχιές της. Δυο γεράνια στο σπίτι μου, ήταν δικά της και άνθισαν πολλές φορές μέχρι που μια μεγάλη παγωνιά πριν λίγα χρόνια τα χάλασε. Θα ζητήσω από τις ξαδέλφες μου νέα κλαδιά από τις γλάστρες της. Τα γεράνια πιάνουν εύκολα.