Cesaria Evora (1941-2011)

Πέθανε σήμερα η Σεζάρια Εβόρα.
Πόσο τυχεροί είμαστε που την είδαμε, την ακούσαμε να τραγουδάει σε απόσταση σχεδόν αναπνοής στις πρώτες πρώτες συναυλίες ειδικά. Όρθια, ακίνητη θαρρεις και όταν ξεκινούσε να τραγουδά ενα κύμα άγγιζε όλο το κοινό της. Κάτι μέσα μας χόρευε όσο εκείνη τραγουδούσε τις λύπες, τη μοναξιά, τη μέρα και τη νύχτα. Η πρώτη της συναυλία στην Ελλάδα πότε ήταν; Θυμαμαι στο Μύλο, εκεί την ειχα πρωτοδεί και πρωτοακούσει και θυμαμαι που λεγαμε μετα ενθουσιασμένοι διαφοροι σε φιλους μας στην Αθηνα, το και το, αν ερθει ποτε σε σας μην την χάσετε. Οι πιο πολλοί τότε, μετα μας το ελεγαν, ήταν σιγουροι πως απλώς υπερβάλαμε. Μετα την άκουσαν, την έμαθαν και ήταν αλλιώς.

"... in all those years when I sang in bars and in front of strangers I sometimes had an idea I might someday be successful outside my country. The thought never stayed with me for very long, but here I am."
Γεννημένη το 1941, πέρασε δυσκολα, έζησε σαν δυο και τρεις ζωές μαζί. Τα τελευταία είκοσι και λίγα παραπανω μόλις χρόνια έγινε διασημη εξω απο την πατρίδα της. Ζώντας απο πολύ μικρή με πολλές στερήσεις και ατυχίες γνώρισε τελικά την παγκόσμια επιτυχία. Με μεγαλη τόλμη στην καλλιτεχνική και προσωπική της ζωή η Σεζάρια Εβόρα ή Έβορα όπως αλλιώς τονίζουν, και μαλλον πιο σωστα, το επώνυμό της, έμαθε σε όλο τον πλανήτη τα λυπημενα τραγούδια του τόπου της, ήταν η σημαντικότερη και πιο διασημη εκπρόσωπος της μουσικής μόρνα, της παραδοσιακής μουσικής του Cape Verde, της χώρα της.
Tον Σεπτέμβριο ειχε ανακοινώσει πως τερματιζει την καριέρα της, ακυρώνοντας καποιες συναυλίες που είχαν προγραμματιστεί για το επομενο διαστημα. Είχε ήδη υποβληθεί την περασμενη χρονια σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς καθως αντιμετωπιζε σοβαρα προβλήματα υγείας. Πεθανε σήμερα
Έκανε την απόσταση από το Πράσινο Ακρωτήρι μέχρι τις καρδιές μας να μοιαζει μια ανάσα δρόμος.

Όταν καποτε καναμε μια συνεντευξη μου ειπε πολλά και ενδιαφεροντα και πολλά βεβαια τυπικά, τα ίδια μαλλον σε όλες τις συνεντευξεις που έδινε σε εκατοντάδες δημοσιογράφους σε όλο τον κόσμο, αναπόφευκτο ετσι κι αλλιώς. Μου ειπε ωραία πραγματα, και ενα ακόμα το θυμαμαι, αδικώντας σίγουρα αλλες απαντησεις της. Αλλά αυτή με ξάφνιασε, για αυτό τη θυμαμαι μαλλον. Κι ήταν μια ερωτηση κοινότυπη, καθολου πρωτότυπη. Τι εχει οπωσδηποτε παντα στο καμαρίνι της πριν βγει να τραγουδησει, τη ρωτησα και απάντησε, "ενα σίδερο, θελω παντα να σιδερώνω η ίδια τα ρουχα μου πριν βγω στη σκηνή".
Αλήθεια, ψεμματα, δεν ξερω... Μικρό κορίτσι στο ορφανοτροφείο οι καλόγριες της ειχαν μαθει να ραβει και να σιδερώνει. Αν ήξεραν τι είχε απαντησει, παγκόσμια διασημη τραγουδιστρια πια, σε μια συνεντευξη μπορεί να χαίρονταν, φανταστηκα.


http://www.cesaria-evora.com
http://africanmusic.org/artists/evora.html