Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011
ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι... δεν φοβάμαι όταν...
"Μη φοβάσαι, μίλα!" Tαινία του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθήνας.
Βραβείο Συνηγόρου του Παιδιού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους 2011 - ελληνικό διαγωνιστικό τμήμα της Camera Zizanio.
Η ταινία είναι αποτέλεσμα τρίμηνων εργαστηρίων με τα παιδιά και εκφράζει τους φόβους και τις αγωνίες των μαθητών της 6ης τάξης, που συνδέονται με το άγχος της μετάβασης από το δημοτικό στο γυμνάσιο αλλά και το άγχος της οικονομικής κρίσης και των κοινωνικών και οικογενειακών προβλημάτων που τα ίδια βιώνουν. Παράλληλα, στην ταινία τα παιδιά εκφράζουν και τρόπους αντιμετώπισης των φόβων και των δυσκολιών τους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Πως βλέπουν τα παιδιά όσα περνάμε οι μεγαλύτεροι.. φόβοι που γίνονται και δικοί τους..
Χρόνια πολλά!
Και όλα φανηκαν με δυο απλές ερωτήσεις, "τι φοβασαι πιο πολύ;", "πότε δεν φοβάσαι;"...
Χρόνια πολλά Ηφαιστίωνά μου!
(παω να απαντησω τώρα σε όλα όσα τοσον καιρό δεν απαντησα, ντροπή μου...)
πολύ ωραία ταινία!Μπράβο!
Είναι λυπηρό τα παιδιά αυτά που έχουν τα μισά μου χρόνια ή και λιγότερα, να έχουν τους ίδιους φόβους με εμένα. Και είναι αξιοσημείωτο ότι 2 παιδιά ανέφεραν ότι δε φοβούνται όταν είναι στο σχολείο... δε θέλω να σκέφτομαι τι μπορεί να βιώνουν στο σπίτι, ώστε να μην το θεωρούν το νούμερο 1 καταφύγιό τους.
ΥΠΕΡΟΧΗ ΔΟΥΛΕΙΑ !!!
Μπράβο στα παιδιά ...
Ας ακουμπήσουμε ο ένας στον άλλον
για να νικήσουμε τους μικρούς και μεγάλους φόβους μας ...
Από καρδιάς εύχομαι ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
κι ο νέος χρόνος να φέρει υγεία, ευτυχία,
ειρήνη, ηρεμία, αγάπη, δύναμη και δημιουργία
σ' όλους τους ανθρώπους ...
Κατερίνα,
πολύ αληθινη και ουσιαστική ταινία, ναι!
Λένα μου,
παρακολουθώντας την ταινία κι εγω σταθηκα σε αυτή τη φραση, "δεν φοβαμαι οταν ειμαι στο σχολείο". Ελπίζοντας πως αυτό δε σημαίνει ότι τα παιδια δεν αγαπούν ή δε νιώθουν ασφαλή στα σπίτια τους, την θεωρησα απο τις πιο όμορφες φρασεις που είπαν. Γιατί ευτυχώς, και αυτό είναι τοσο σημαντικό, το σχολείο δεν είναι μόνο μαθημα και ακαδημαϊκή γνωση, ειναι και "γνώση" ζωής, κοινωνικοποίηση, φίλοι, παρέες. Κι όταν αυτα ισχύουν, ειναι όμορφο να εισαι στο σχολείο, εισαι με φίλους και νιωθεις ασφαλής, μακαρι αυτό να εννοούν τα παιδιά!
Σιδερη,
ας νικησουμε τους φοβους μας, τι ωραία κουβεντα!!
Δημοσίευση σχολίου