Σχολείο, ξανά

Καθε χρόνο το σκεφτομαι, φετος ενα παραπάνω.
Επειδή όλα θα είναι πιο δύσκολα.
Κι επειδή παντα θυμαμαι σπουδαίους δασκάλους που ειχα όσο ήμουν μαθητρια, σε αυτούς οφείλω πολλά και θα "χρωσταω" για παντα.
Κι επειδή και τοσα χρόνια τώρα θαύμαζα και ένιωθα τυχερή για σπουδαίους δασκαλους που είχαν, έχουν και θα εχουν τα παιδιά μου, στα δημόσια, της γειτονιάς μας, σχολεία. 
Και ξερω με τι κόπο καταφερνουν όσα καταφερνουν. Και πόσες φορες τα ακούν κι απο "συναδελφους" τους γιατί χαλανε την βόλεψη της αργοσχολίασης ή δεν τα ζητανε όλα απο "τους επανω"- μη σου πω τι κανουν αυτοί στο σχολείο, αστο καλύτερα...

Αυτούς τους εκπαιδευτικούς τους θαυμάζω. Για τα μεγαλα θαύματά τους. Ξέρουν αυτοί...
 
Από όσα κουβεντιαζουμε με τα παιδια μου συνεχεια, καποια νομιζω δεν θα τα ξεχασω ποτε.
Πριν δυο χρόνια, αρχίζω να αντιλαμβανομαι ότι ο γιος μου διαβαζει αρχαία με σχετικό ενδιαφερον, της θετικής κατευθυνσης γαρ αυτόν τον ζηλο με τα αρχαία δεν τον είχε ποτέ. Μη φανταζεσαι βαθμούς θριάμβου, όχι, αλλα τον επιασε μια φιλοτομία, μια διαθεση να ειναι ενταξει, συνεπής και να ψαχνει, αλλο πραγμα. Κάτι συμβαίνει εδώ σκεφτηκα, μα, να ανοίξει λεξικό ρημάτων, να ψαχνει ετυμολογία λεξεων, ααα, με εφαγε η περιεργεια.
Ποιον καθηγητή εχεις στα αρχαία; τον ρωταω, τον ταδε μου απανταει, συγκρατώ το όνομα.
Περναει λίγος καιρός. Ερχεται η κουβεντα για αυτόν.
Είναι ωραίος καθηγητής, μου λεει.
Γιατί; Τι θα πει αυτό; τον ρωταω.
Κοίτα να δεις μαμά, μου απανταει, τρία πραγματα θα σου πω.
Πρώτον, αγαπαει αυτό που κανει. Δευτερο, ξερει πιο πολλά απ'όσα μας λεει στο μαθημα. Τρίτο, ποτε δεν εχει προσβάλει μαθητή μπροστα στους αλλους ό,τι και να συμβεί. Αν τον ενοχλεί κατι και θελει να κανει παρατηρηση, μετα το μαθημα στο διαλειμμα πιανει τον μαθητή που θελει και του μιλάει. Να βοηθησει τον μαθητή να γίνει καλύτερος θελει, όχι να δείξει ότι είναι αρχηγός κι έχει το πανω χέρι, καταλαβες; 
Αν καταλαβα, λεει...
Αυτούς τους δασκαλους σκεφτόμουν σήμερα, ξανά