της Κυριακής

Κυριακή.
Ξεκίνησα το βιβλίο του Φ.Σαβατερ, "Μιλώντας στο γιο μου για την πολιτική και τη δικαιοσύνη". Κι αυτό σε μεταφραση της Αγαθής Δημητρούκα. Ο άνθρωπος δεν παίζεται. Μου ανοίγει το μυαλό όταν τον διαβαζω. Πρόσεξε, δε μου δίνει ατακες, τσιτατα που τα λεγαμε παλιά, με κανει να σκεφτομαι, όπως σκεφτόμουν αλλά και αλλιώς, ανοίγει τον τρόπο της σκεψης μου.
Θα σου πω πιο πολλά όταν το τελειώσω.

Μετα το απόγευμα, θα δω τη Σαββίνα στην κατασκήνωση. Η συνταγή της επίσκεψης του περασμενου Σαββατοκύριακου ήταν αυτή, κεκακια σε θηκες παγωτού.

Λίλα, πολύ σε ευχαριστώ. Τα κορίτσια στην κατασκήνωση ξετρελλαθηκαν. Η ιδεα είναι τόσο εντυπωσιακή και τόσο πραγματικά εύκολη, ασε με βαση αυτήν τι αλλα σκεφτηκα ότι μπορούμε να κανουμε. Να σαι καλά Λιλα!! Μια μικρή μόνο αλλαγή εκανα, πανω στα κεκακια εβαλα σπιτική μερεντα, συνταγή της δικής μου μαμάς.
(Ευα, είναι μια συνταγή που σου χρωσταω: 400 γρ. ζαχαρούχο γαλα, 250γρ μαργαρίνη λιωμενη, κακάο αναλογα με το πόσο σκούρη ή ανοικτόχρωμη τη θελουμε. Ετσι μου είπε η μητερα στο τηλεφωνο, αλλα κι εδώ έκανα την παραλλαγή μου, μη χασω, εβαλα μια πλακα σοκολατα κουβερτούρα 125γρ, αυτήν είχα σπίτι, την οποία ελιωσα πρωτα. Μετα συμπλήρωσα με λίγο κακάο επιπλεον. Η παρασκευή πανευκολη, τα χτυπας όλα μαζί στο μίξερ, πανετοιμη και πανευκολη η σπιτική μερεντα. Η μαμα μου εβαζε και τριμμενο φουντούκι ή αμύγδαλο αλλα να σου πω την αλήθεια δεν μου πολυάρεσε ετσι, την προτιμούσα σκετη και μαλλον και η κόρη μου ετσι την προτιμάει, είναι πιο λεία. Καλές διακοπούλες Εύα!)
Αυτό το Σαββατοκύριακο σειρα εχουν τα μπισκότα, Αστεροσυνταγής. Φτιαχνω χρόνια μπισκότα στο σπίτι, αλλα αυτή τη φορα είπα να τα κανω με την συνταγή που εδωσε το Αστερι μας. Τα εκανα μια φορα χθες το πρωί, κατι δεν εκανα σωστα, στο ψήσιμο; ποιος ξερει, και βγηκαν πιο σκληρα απο όσο ήθελα κι όσο έπρεπε, μαλλον. Ο μεγαλος τα τσακισε βεβαια πρεπει να σου πω, του αρεσαν πολύ.

Αστερι, ευχαριστώ! Τα δευτερα κι αυτα μικρούτσικη παραλλαγή, στη μισή ζύμη ανακατεμενη κουβερτούρα και λίγο γαλα, μετα με κουταλι στη λαδοκολλα και κανονικό ψήσιμο, σαν τα αλλα.
Εγώ όμως τα ξανακανα σήμερα, όχι που θα τα άφηνα. Νατα λοιπόν, γιατί αυτή τη φορα ήμουν πιο προσεκτική σαφως, αλλαξα και μοναδα μετρησης όγκου (χα, χα...δηλαδή αλλαξα φλυτζανι τσαγιού), νομίζω τα πήγα καλύτερα

Σκεφτομαι πώς ήμουν περσι ακριβώς τετοιες μέρες. Πολύ καλύτερα τώρα. Περναει ο καιρός και μενει ό,τι αξίζει. Είπε και η Άιναφετς, εκείνη ξερει, την φραση την κορυφαία. Είμαι πολυ χαρούμενη για καποιες φιλίες μου στο διαδίκτυο. Είμαι σίγουρη ότι κι εκείνες, κι εκείνοι, οι νεοι μου φίλοι το γνωρίζουν και το καταλαβαίνουν. Πόσο δίκιο εχεις νεραιδα, και βεβαια τη θυμαμαι αυτή τη φραση σου, παντα, πια. Είναι και μια ερωτηση που σκεφτόμουν όταν εβγαινα το χειμώνα απο μια παρασταση που είδα στην Αθηνα και μου είπε όσα δεν εβρισκα τον τρόπο να τα πω, να τα σκεφτώ ούτε έτσι ούτε με κανεναν άλλο τρόπο. Θελω να σου γραψω για αυτό αλλα όλο το αναβάλλω, γιατί;
Σήμερα μαλλον θα κάνω το πρωτο μου μπανιο για φετος.
Ας ελπίσω να μην το χαλασει ο καιρός. Αντε να δούμε.
Το εχει και αχτι η μικρή να κανουμε ενα μπανιο μαζί, φετος, επιτελους. Εκείνη μου τραβηξε αυτή τη φωτογραφία τον περσινό Αύγουστο.