Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

ευτυχία ειναι

Περίεργα μπήκε ο μήνας. "Παράξενα πράγματα συμβαίνουν κάθε μέρα", λέει το τραγούδι. Αλλά δεν είναι μόνο τα παράξενα που σκοτεινιάζουν τη μέρα σου. Είναι αυτά τα κανονικά, τα ανθρώπινα, τα θνητά.
Σήμερα πήγαμε με την μικρή μου αδελφή στο χωριό μας. Πέθανε μια αγαπημένη μας θεία. Ίδια ηλικία με τη μαμά μας, πολύ δεμένες οι δυο τους, τώρα που έφυγε η μια θα είναι πολύ δύσκολα για την άλλη.
Πηγαίναμε στο χωριό, στο δρόμο μιλούσαμε γι' αυτά, λέγαμε και τα δικά μας. Μεγαλώνοντας μιλάμε πιο πολύ, όταν θα γεράσουμε για τα καλά μπορεί να κάνουμε και συμμορία, καθόλου δεν το αποκλείω. Σκεφτόμασταν ότι είμαστε στην ηλικία των απωλειών. Μετρούσαμε απώλειες, μετρούσαμε πόσοι από τους μεγαλύτερους κοντινούς μας έχουν "πέσει" τα τελευταία χρόνια, πόσους άγγιξε η φθορά. Μαγκώνεται η καρδιά σου αν το σκεφτείς, αλλά μεγαλώνεις και χάνεις, δε γίνεται αλλιώς.
Οι κηδείες είναι μεγάλη εμπειρία. Παιδιά στο χωριό τις ζούσαμε σε κάθε ηλικία. Δεν ήταν απαγορευμένη περιοχή το πένθος. Και δεν είναι μόνο οι συμμαθητές που έφευγαν και σε πονούσε το άδειο τους θρανίο, η απουσία τους, η Σοφία, ο Ευθύμης, η Άννα. Ήταν οι συγγενείς, οι παπούδες των φίλων, οι γείτονες, όπως στις χαρές, έτσι και στις λύπες, είμασταν εκεί. Συναντούσαμε συγγενείς που είχαμε να δούμε καιρό, μπορεί και χρόνια, έλεγαν οι μεγάλοι "χαθήκαμε", και "να μην βρισκόμαστε μόνο στις πίκρες", "σε πεθύμησα" "μα, πόσον καιρό έχω να σε δω". Αυτά και σήμερα.
Είδα δυο αγαπημένα μου ξαδέλφια, ένα χρόνο μεγαλύτεροί μου, από παιδιά μαζί. Τι παιχνίδια κάναμε όταν είμαστε μικροί... Με τον Γιάννη θυμηθήκαμε και τα δεκάωρα που κλείναμε παίζοντας μονόπολη, οι μαμάδες μας φωνάζαν, εμείς τίποτα. Χάνονται οι άνθρωποι. Αν είσαι τυχερός κάποιος που έχεις πεθυμήσει πολύ σε ψάχνει ή τον ψάχνεις. Όλα όσα ζήσατε μαζί δεν πάνε χαμένα στη χώρα των χαμένων πραγμάτων, είναι κομμάτι αυτού που είσαι τώρα που είτε μπορείτε να γελάσετε να λυπηθείτε μαζί, να σου αγγίξει με ενθουσιασμό ή παρηγορητικά το χέρι είτε να σε ζεσταίνει και μόνο η σκέψη του. Δεν υπάρχουν χαμένα πράγματα. Κι ίσως τελικά δεν χάνονται οι άνθρωποι.
Θυμόμουν σήμερα άλλους αγαπημένους που έχω χάσει. Φτάνοντας στα μνήματα, μετά την τελετή όλοι πήγαν στα μνήματα των δικών τους. Ιστορίες ανθρώπων. Νέων. Γέρων. Φωτογραφίες χαμογελαστές. Και η πιο συγκλονιστική εικόνα, ένας πατέρας στο μνήμα της μοναχοκόρης του, που χάθηκε πριν λίγες μέρες, να της μιλάει, να κλαίει, ανήμπορα τα λόγια, τι λόγια να πεις; Σκύβεις το κεφάλι και γυρίζεις στους δικούς σου ανθρώπους. Τελικά από τα μνήματα πρέπει να περνάμε πότε - πότε για να σκεφτόμαστε τι αξίζει πιο πολύ, λέει η αδελφή μου, καθώς απομακρυνόμαστε.
Και μετά έχεις την ανάγκη να σκεφτείς τι είναι ευτυχία. Μέσα στο πένθος θα μου πεις; Κι όμως... Ευτυχία είναι, ανάμεσα σε δάκρυα λύπης, θεία που σε ξέρει από μωρό, η μόνη αδελφή της μαμάς σου, να σε σφίγγει στην αγκαλιά της, "ψυχή μου...", να λέει.
Μπορεί μόνο κατάφατσα στη θλίψη να βλέπεις καλύτερα τι ήταν, τι είναι ευτυχία. Είναι ιδιόρυθμο; Ίσως...

Ευτυχία είναι να στα ξαφνικά να σε αγκαλιάζουν τα μικρά νεραϊδένια χέρια της κόρης σου και να έρχεται ένα φιλί πιο γλυκό από μέλι.
Είναι να σου δείχνει ο γιος σου - πόσο ακόμη θα απορείς για το πόσο γρήγορα μεγάλωσε; -ένα βίντεο που έφτιαξε μόνος του.
Είναι να ακούς μια αγαπημένη φωνή στο τηλέφωνο μετά από καιρό
Είναι να χάνεσαι στις σελίδες ενός βιβλίου.
Είναι οι αγάπες που κρατάνε.
Αυτά που δεν χάνονται κι εκείνα που έρχονται.
Να βρίσκεσαι με φίλους
Να μπορείς ακόμα να ονειρεύεσαι
Να ακούς και να τραγουδάς δυνατά ένα τραγούδι
Να χορεύεις με κέφι, σαν να μη σε βλέπει κανείς.
Να κάνεις αστεία. Πιο πολύ με τον εαυτό σου.
Να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια.
Να ανθίζουν τα δέντρα στο μπαλκόνι σου.
Ένα μήνυμα, ένα χαμόγελο, μια γλυκειά κουβέντα να φτιάχνει τη μέρα, το μήνα, τα χρόνια σου.
Είναι ευτυχία το πρωί που ξυπνάς και όλη η μέρα είναι δικιά σου.
Είναι ευτυχία...
Τι είναι ευτυχία για σένα;





Έρχεται η άνοιξη. Η θεία που αποχαιρετήσαμε σήμερα, μια ήσυχη και πάντα απίστευτα καλόψυχη γυναίκα, αγαπούσε πολύ τα λουλούδια. Γεμάτο το μπαλκόνι του σπιτιού της, η νοικοκυρεμένη αυλή της. Πιο πολύ θυμάμαι τις πετούνιες, τα γεράνια και τις μαστιχιές της. Δυο γεράνια στο σπίτι μου, ήταν δικά της και άνθισαν πολλές φορές μέχρι που μια μεγάλη παγωνιά πριν λίγα χρόνια τα χάλασε. Θα ζητήσω από τις ξαδέλφες μου νέα κλαδιά από τις γλάστρες της. Τα γεράνια πιάνουν εύκολα.



27 σχόλια:

Roadartist είπε...

Και εμένα πέθανε, κοντινός θείος από καρκίνο πριν λίγο καιρό. (Ήταν κ ο λόγος που δεν είχα απαντήσει τότε στα σχόλια ..του ποστ Guerilla Gardeners Θεσσαλονίκης, έλειπα εκτός Αθηνών για τη κηδεία). Για ένα περίεργο λόγο από μικρή και εγώ σαν να με κυνηγάει αυτό με τους θανάτους. Υπήρξε ένας χρόνος στη ζωή μου που χάθηκαν αρκετοί, μαζεμένοι, είχα τρομάξει. Είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου αυτός. Δυστυχώς είμαστε πολύ αδύναμοι οι άνθρωποι ως προς το θάνατο. Το χειρότερο είναι να φεύγει μικρό παιδί, γιατί δυστυχώς το έζησα από κοντά αυτό. Τέλοσπαντων πολύ δύσκολες καταστάσεις αυτές..
Σίγουρα σε βοηθούν για να εκτιμήσεις τα απλά πράγματα στη ζωή, την αξία της στιγμής, του ανθρώπου δίπλα σου. Για μένα ευτυχία είναι να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπώ, να υπάρχει αγάπη, να ζω τη ζωή χωρίς όρια, να ταξιδεύω, να μην συνυπάρχω με δήθεν άτομα.. , η φιλία, η αλήθεια, το χαμόγελο, η θετικότητα (..), οι απλές στιγμές που κρύβουν μεγαλείο. Τα θερμά μου συλληπήτηρια για τη θεία σου..

καλημέρα είπε...

roadartist,
δεν θέλω να πω ψέμματα, αυτοί που θα περάσουν τα μεγάλια ζόρια είναι σίγουρα η άμεση οικογένεια της θείας μου και μαζί η μαμά μου, είμαι σίγουρη. Για όλους εμάς, τους υπόλοιπους συγγενείς είναι μια απώλεια που θα προστεθεί σε άλλες και ίσως μας κάνει να εκτιμήσουμε πιο πολύ όλα όσα γράφεις, πραγματικά μακάρι όλα όσα γράφεις ότι είναι ευτυχία και συμφωνώ μαζί σου.
Αχ, όσο για το άλλο που γράφεις, να χάνεται ένα παιδί, μικρό ή μεγάλο, δεν υπάρχει μεγαλύτερος εφιάλτης. Την σκηνή που είδα σήμερα με τον πατέρα να θρηνεί δεν νομίζω ότι θα την ξεχάσω ποτέ...
Σε φιλώ, δρομοκαλλιτέχνιδά μου...

Adamantia είπε...

Καλημερα Αναστασια και καλη ανοιξη!
Τελικα μονο να αισθανομαι οτι οι δικοι μου ανθρωποι ειναι καλα κι ο πλανητης σε μια σχετικη ηρεμια με κανει να αισθανομαι αυτο που λεμε "ευτυχια".

Maria Tzirita είπε...

Αναστασία μου, είναι ευτυχία που ξυπνώ κάθε μέρα κι αντικρύζω το φως... Που μπορώ να λέω Καλημέρα και να το εννοώ! Χίλια φιλιά, να ζήσετε να θυμόσαστε όλους τους αγαπημένους σας που σας καμαρώνουν από κει ψηλά...

καλημέρα είπε...

Καλή Άνοιξη Αδαμαντία μου!
οι δικοί μας καλά και ο πλανήτης όσο γίνεται πιο ήρεμος, μα πολύυυ ωραία το είπες...

καλημέρα είπε...

Αχ, Μαρία μου,
τα καθημερινά που δεν είναι καθόλου αυτονόητα, αυτά είναι ευτυχία πράγματι.
Φιλιά πολλά!

VAD είπε...

Ευτυχία ειναι όλες οι μικρες στιγμες που περιέγραψες...
-Μεγαλώσαμε,φευγουν ενας ενας οι πιο μεγάλοι αγαπημένοι,και πονάει...
τόχω ζήσει...

καλημέρα είπε...

καλησπέρα VaD!
Είναι ωραίο να μεγαλώνουμε, πολύ ωραίο...Κάποιες φορές όμως πονάει πολύ, επίσης. Τουλάχιστον, είμαστε τυχεροί, δεν πονέσαμε μικροί, τώρα τουλάχιστον είμαστε μεγάλοι...

Τα φιλιά μου,

κι αν σε πιάσει αρωθυμία μεγάλη εκεί στα ξένα, πες μας, είμαστε πολλοί οι τρελλοί, μη νομίζεις..., να οργανωθούμε να σου έρθουμε κάτω!

Ανώνυμος είπε...

"Χάνονται οι άνθρωποι. Αν είσαι τυχερός κάποιος που έχεις πεθυμήσει πολύ σε ψάχνει ή τον ψάχνεις. Όλα όσα ζήσατε μαζί δεν πάνε χαμένα στη χώρα των χαμένων πραγμάτων, είναι κομμάτι αυτού που είσαι τώρα που είτε μπορείτε να γελάσετε να λυπηθείτε μαζί, να σου αγγίξει με ενθουσιασμό ή παρηγορητικά το χέρι είτε να σε ζεσταίνει και μόνο η σκέψη του. Δεν υπάρχουν χαμένα πράγματα. Κι ίσως τελικά δεν χάνονται οι άνθρωποι"
Αυτά τα λόγια σου με άγγιξαν πολύ βαθιά, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ. Να είσαι καλά Αναστασία μου.
Ανδρέας

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχια ειναι απλα πραγματα,σαν αυτά που περιγραφεις Αναστασία μου,
στιγμες ομορφες ,συναισθηματα,συγκινηση..ακουγοντας ογαπημενες μουσικες και τραγουδια,χαρα για τα φυτα που ανθιζουν, για την ανοιξη που ερχεται..
Να σαι γερη και δυνατη,να θυμασαι οσους αγαπημενους "εχασες" και να χαιρεσαι οσους αγαπας και σ αγαπουν και ειναι διπλα σου!

Μαύρος Γάτος είπε...

Αχ καλημέρα μου τι πέρασες...

Ευτυχία είναι να μετράς τί σού έχει μείνει

να χαμογελάς και να προχωράς

Καλό βράδυ γλυκιά μου

καλημέρα είπε...

Νάσαι καλά Ανδρέα,
καλό βράδυ!

καλημέρα είπε...

Κατερίνα μου,
νάμαστε γεροί και όλα πάνε καλά, να μπορούμε να θυμόμαστε και πιο πολύ να ζούμε βέβαια!

καλημέρα είπε...

Γάτε μου,
απ'έξω τα έζησα αυτά, μέσα στο χορό είναι άλλοι, αυτοί θα τραβήξουν το ζόρι από δω και πέρα.

Ξέρεις τι μου θύμισες με αυτό που έγραψες; Εκείνο το "ζωή είναι πέφτεις επτά φορές και να σηκώνεσαι οκτώ".

Καλό βράδυ, ή ακόμα είναι νωρίς για κεραμιδόγατους που κάνουν νυχτερινές τσάρκες;

Ανώνυμος είπε...

"Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα πράγματα που ελπίζουμε και που ζητάμε απ' το αύριο.
Βρίσκεται μέσα στα πράγματα που μας περιτριγυρίζουν και που αναπαύονται στα χέρια μας."

Κωνσταντινιά είπε...

Την ευτυχία, ευτυχώς, την καθορίζουν πολλά τυχαία ή και όχι συμβάντα, συλλαμβάνεται σε ανύποπτες στιγμές, αντίθετα πάντα ξεγλιστράει η άτιμη όταν επιδιώκεις να την γραπώσεις.
Τι είναι ευτυχία για μένα;
Όλα όσα είπες, το άρωμα του καφέ, το μπλε τ' ουρανού,η ανάσα του, η μυρωδιά της βροχής, η επιβεβαίωση σε μάτια αγαπημένα, η μυρωδιά της βροχής, η μαρμαρυγή των άστρων, ένας καλός λόγος, ένα άγγιγμα...

καλημέρα είπε...

γεια σου Νίνα μου!
Πόσες φορές χάνουμε το τώρα γιατί περιμένουμε το αύριο ή νοσταλγούμε το χθες, ε;

καλημέρα είπε...

Κωνσταντινιά,
ααα, εσένα σου απαντησα ραδιοφωνικά και απευθείας, να τα ξαναπώ τώρα;

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχία είναι όλα αυτά που είπες αδελφούλα κι όσα είπαν οι φίλοι σου.
...........

Ευτυχία όσο μεγαλώνω είναι και να θυμάμαι...

Να θυμάμαι τον παππού ψηλό και περήφανο να περπατά στο δρόμο

Να 'μαι στα γόνατά του μικρή και να κάνουμε αριθμητική. "Ένα το κρατικό" να λέω εγώ, "ένα το κρατούμενο" να με διορθώνει γελώντας

Να μας θυμάμαι μικρές στο χωριό να ανεβαίνουμε στο σκαλοπάτι μέσα στο σαλόνι και να τραγουδάμε εσύ Μοσχολιού κι εγώ Μαρινέλα α! και το φοβερό τραγούδι της εποχής: "θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν" και από κάτω το κοινό (παππούς, μαμά, μπαμπάς και αδελφές) να μας "αποθεώνει"!

Να θυμάμαι τον μπαμπά σε κάθε γλέντι να πίνει νερό και να χορεύει μέχρι που να εγκαταλείπουν όλοι κατάκοποι κι αυτός να τους πειράζει λέγοντάς τους: "καλά κουραστήκατε κι όλας;"

Να θυμάμαι τη μαμά δυνατή και αισιόδοξη να κανονίζει τα πάντα μέσα κι έξω από το σπίτι κάποιες φορές και ...τις ζωές μας.

Ευτυχία είναι η κορομηλιά στο χωριό, οι κερασιές της θείας Αθηνάς που ανεβαίναμε παιδιά και της "παίρναμε" τα κεράσια κι αυτή φώναζε, το κρυφτό που παίζαμε τα καλοκαίρια μέχρι να βραδιάσει, η λεκιασμένη με φράουλες τζην φούστα μου, η γειτονιά να μαζεύεται -μικροί και μεγάλοι- στην αυλή μας οι άντρες να ψήνουν καλαμπόκια, οι γυναίκες να φτιάχνουν μαρμελάδα και τα παιδιά να παρακαλάμε να μας αφήσουν να την ανακατέψουμε με την ξύλινη κουτάλα στο μεγάλο ταψί την ώρα που ψήνοταν.

.................

Υ.Γ1. Αφού ευτυχία όπως λες κι εσύ είναι: "Να ακούς και να τραγουδάς δυνατά ένα τραγούδι" γιατί όταν μπαίνεις στο αυτοκίνητο, μού λες συνέχεια να χαμηλώσω την ένταση των τραγουδιών;

Υ.Γ2. Για τη σύσταση συμμορίας όποτε θέλεις "είμαι μέσα".
Μπορούμε όμως να συμμφωνήσουμε σε ένα μίνιμουμ ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο;
Και επίσης με τι στόχους, ποια η τακτική και ο στρατηγικός της στόχος;
Ή μήπως η συμμορία δε θάχει σχέση με τέτοια;
Φτου γαμ...

καλημέρα είπε...

Ιωάννα μου,
με συγκινησες, πω, πω πού με πήγες... μια κλαίω και μια γελάω...
όμως τι ωραία που είναι, τα παιδικά μας χρόνια, καρέ καρέ...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημένες αδελφές, γίναμε άθελά μας θεατές στις παιδικές σας αναμνήσεις και στις μελλοντικές σας δεσμεύσεις.
Απ' αυτά που περιγράφετε, φαίνεται πως περάσατε χρόνια ονειρεμένα και σας εύχομαι και στο μέλλον οι διαδρομές σας να είναι καλοδιάβατες.

efoudi είπε...

ευτυχία είναι να βλέπεις ένα "σ'αγαπώ" γραμμένο στην άμμο..

έρχεται η άνοιξη αναστασία..

p.s.το πρωί θα περάσω απο το σταθμό να αφήσω κάτι.ελπίζω να σε πετύχω.

καλημέρα!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Γλυκιά ανάρτηση.
Ευτυχία είναι να σε βιαβάζω,να σε ακούω, να σε βλέπω να χαμογελάς.
Καλημέρα ...καλημέρα μου.

καλημέρα είπε...

Νίνα μου,
τα βγάλαμε τα οικογενειακά μας στη φόρα οπότε και τα παλιά τα μάθατε και τα μελλοντικά, τρομάρα μας! Δεν ήταν όλα πάντα ονειρεμένα, εννοείται, αλλά ήταν πολύ ωραία και το μικρό με συγκίνησε...
θα σας γράψω κάποια στιγμή παιδικές μας ιστορίες να γελάτε με τις ώρες...

καλημέρα είπε...

Έφη,
αχ έρχεται η άνοιξη, έτσι είναι!
αν έρθεις στο επόμενο εικοσάλεπτο με προλαβαίνεις, μετά φεύγω, έχω άπειρα πράγματα σήμερα, συνεντεύξεις τύπου κτλ,
φιλιά!

καλημέρα είπε...

καλημέρα Βαγγέλη!
Όμορφη, καλή, ημέρα!

Μαύρος Γάτος είπε...

Πολύ αληθινό... τού Μίλτου Πασχαλίδη δεν είναι;

...εννιά....

...δέκα........

.....................

Σ:ο)