Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

ποιος αληθεια ειμαι εγώ...

Από τη μια ακούς, διαβάζεις τις προκλητικές κι ανήθικες ( μόνο ανήθικες; δεν είναι και νομικά επιλήψιμες άραγε; δεν μπορεί να κατηγορηθεί με όσα λέει για προσβολή, περιύβριση νεκρού; πολύ θα ήθελα να ξέρω...) του Κούγια για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, είναι η συγνώμη που δεν ήρθε ποτέ, είναι, είναι, είναι...
Κι από την άλλη είναι το μήνυμα που μου έστειλε η Κ., έχει κόρη φοιτήτρια, στην εκπομπή σήμερα "εχουμε αναγκη να ακουμε οτι οι μουσικες συνεχιζονται κ οι εκδηλωσεις ,γιατι ειμαστε παγωμενοι, με ολη τουτη την καταστροφη γυρω μας ,και την αγωνια να ανοιξει η πορτα το βραδυ να γυρισουν τα παιδια μας στην κυριολεξια απο την πρωτη γραμμη. Μου εχει πει διαφορες ιστοριες αυτες τις μερες εκεινο που κρατω ειναι πως στην τελευταια συνελευση των φοιτητων δεν επεφτε καρφιτσα κ ακουστηκαν με προσοχη οσοι μιλησαν κατα της βιας, κατι παει να αλλαξει? μακαρι"
Είναι η Π. που σοκαρισμένη μου περιέγραφε πώς ήταν σήμερα η κατάσταση στο πανεπιστήμιο, τι καταστροφές και λεληλατημένους χώρους αντίκρυσε, "ευτυχώς δεν έκαψαν τις βιβλιοθήκες μας. Στη Νομική έκαναν εκτεταμένες ζημιές. Άκουσα πως εκεί κάηκε και το αρχείο τους. Τους διέλυσαν" μου έγραψε, και το μήνυμα της κατέληγε με κάτι πολύ σημαντικό επίσης και αφορούσε τους βανδαλισμούς, το πλιάτσικο και την ανάμειξη και αλλοπαδών, για την οποία μιλούν, σε αυτές τις ιστορίες: "Φοβάμαι μην μας ενσκήψει κανένας ρατσισμός πιο έντονος απ' αυτόν που κιόλας βιώνουμε"

Σήμερα δεν είδα τηλεόραση, καμία σκηνή, καθόλου ειδήσεις. Μίλησα πολύ με φίλους. Μπήκα σε blog φίλων και κάποιες άλλες ιστοσελίδες. Συνέχισα να διαβάζω ένα εξαιρετικό βιβλίο που ξεκίνησα χθες: "Περί βίας", της Hannah Arendt. Και για το χατήρι της κόρης μου κατέβασα το χριστουγεννιάτικο δέντρο από το πατάρι.
Δεν ξέρω τι έχασα, εκτός επικαιρότητας, εκτός ειδήσεων, εκτός ενημέρωσης.
Μαζεύτηκαν όμως ερωτήσεις και θέλω στις επόμενες μέρες να σας τις πω, ερωτήσεις που εμένα τουλάχιστον με ξάφνιασαν, ήρθαν από διαβάσματα, από κουβέντες και αληθινά δεν τις περίμενα.



Την ανάρτηση αυτή ξεκίνησα να την γράφω το πρωί, πολλές ώρες μετά, στο ενδιάμεσο κύλησε όλη η μέρα, σκέφτομαι να μοιραστούμε ένα κείμενο, από εκείνα που σας έγραφα πριν ότι "έφεραν ερωτήσεις".
Λοιπόν, ανάμεσα σε άλλα διάβασα σήμερα σε ένα άρθρο, τα παρακάτω (αντιγράφω κάποια αποσπάσματα, αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο)

"Η κουλτούρα της βίας και οι φονικές ταυτότητες

Όλοι παρακολουθούμε αυτές τις μέρες δηλώσεις ανώνυμων και επώνυμων με συλλυπητήρια προς την οικογένεια του αδικοχαμένου μαθητή. Όλοι θλίβονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τους συμμαθητές του. Πολιτικοί από όλο το φάσμα, δημοσιογράφοι, συνδικάτα άνθρωποι όλων των ηλικιών, μορφωτικών επιπέδων και επαγγελμάτων συμφωνούν ότι το να χάνει τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος είναι και τραγικό και απαράδεκτο.
Φαίνεται λοιπόν ότι όλοι ομονοούμε ότι δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε κάτι τέτοιο. Εκεί που δεν συμφωνούμε όμως καθόλου είναι το πώς θα εξαλείψουμε τα αίτια που προκάλεσαν μια τέτοια τραγωδία. Και δεν συμφωνούμε γιατί στο τραγικό γεγονός ο καθένας μας προβάλλει την δική του ερμηνεία φιλτραρισμένη από τις δικές του εμπειρίες και μνήμες, ενδεχομένως σε συνδυασμό με τα δικά του συμφέροντα και τις δικές του αντιλήψεις για τον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας. ..

...Είμαστε όμως αθώοι; Τα παιδιά με τις κουκούλες και τις μολότοφ είναι παιδιά μας, μαθητές μας, φοιτητές μας. Τι τους μάθαμε για την ανοχή και τον σεβασμό στον άλλο και κυρίως τι παράδειγμα τους δώσαμε με την συμπεριφορά μας;
...Οι φονικές ταυτότητες
Κάθε άνθρωπος έχει πολλές ταυτότητες. Μια εθνική, μια γλωσσική, μια ταξική, μια (ενδεχομένως) θρησκευτική, μια σεξουαλική αλλά και πλήθος άλλες που σχετίζονται με τις προτιμήσεις του ως προς την πολιτική, τον πολιτισμό, το ποδόσφαιρο, την μουσική κλπ. Όπως είχε γράψει ο Αμιν Μααλούφ στο έργο του «Φονικές ταυτότητες», το ερώτημα είναι κάτω από ποιες συνθήκες ένας άνθρωπος μπορεί να επιλέξει μια από τις ταυτότητες αυτές, να καταφύγει στη βία και να σκοτώσει ή να σκοτωθεί για αυτήν.
Για ποιο λόγο ένας νέος καθολικός από εργατική οικογένεια του Μπέλφαστ πυροβολεί έναν άλλο νέο προτεστάντη επίσης από εργατική οικογένεια της διπλανής συνοικίας;
Για ποιο λόγο ένας μαθητής Παλαιστίνιος ανατινάζεται σκοτώνοντας μερικούς συνομηλίκούς του Εβραίους ενώ μέχρι χθες άκουγαν μαζί rock στην ίδια καφετέρια;
Για ποιο λόγο δυο νέοι από το Περιστέρι σφάζονται γιατί ανήκουν σε διαφορετικές ποδοσφαιρικές ομάδες ενώ ενδεχομένως ψήφιζαν το ίδιο κόμμα;
Για ποιο λόγο δυο νέοι φοιτητές από την Δραπετσώνα έρχονται στα χέρια γιατί ανήκουν σε διαφορετικές παρατάξεις;
Για ποιο λόγο ένας φοιτητής της Ιατρικής (από «καλή» οικογένεια) πλακώνει στο ξύλο έναν 60χρονο πρύτανη και τον στέλνει στο νοσοκομείο;
Για ποιο λόγο 50 νέοι κρατούν ομήρους τους καθηγητές της Συγκλήτου ή της Γενικής συνέλευσης του Τμήματός τους επειδή έχουν διαφορετική άποψη για την λειτουργία του Πανεπιστημίου από εκείνη της παράταξής τους;
Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση για όλα αυτά. Υπάρχουν όμως κάποια κοινά σημεία. Ο κύκλος της βίας και του αίματος τα τρέφει. Όλοι θέλουν τον «δικό τους νεκρό» γιατί το πτώμα του είναι πειστήριο, με ανυπέρβλητο βιωματικό βάρος, για την βαρβαρότητα των «άλλων» και κατ’ αντιδιαστολή για το δικό τους δίκιο. Φοβάμαι λοιπόν ότι κάποιοι χάρηκαν με το τραγικό συμβάν. Αξίζει ο Αλέξανδρος και ο κάθε Αλέξανδρος μια τέτοια εκμετάλλευση;
Και βέβαια δοθέντος του φαύλου κύκλου της βίας έχουμε τα «δικά μας» θύματα και τα θύματα των «άλλων». Για τα πρώτα μια θέση στο πάνθεον των συμβόλων του αγώνα ενώ για τα άλλα «τα θέλανε και τα πάθανε». Είναι αυτό που ο Ποιητής είχε χαρακτηρίσει ως «μια διπλή ηθική και μια ενιαία ανηθικότητα»...
...Το άλλο μεγάλο ερώτημα είναι αν συμφωνούμε ότι σήμερα έχουμε δημοκρατία την Ελλάδα, παρά την διαφθορά, παρά την ευνοιοκρατία, παρά τον ρόλο των ΜΜΕ, παρά τα τόσα ελλείμματά της που οφείλουμε να αγωνιστούμε για να διορθώσουμε. Δυστυχώς η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι για όλους αυτονόητη. Και αν κάποιος πιστεύει ότι ζούμε σε μια μορφή δικτατορίας τότε είναι λογική συνέπεια η χρήση της βίας. Βέβαια είναι σχετικά δύσκολο να πείσει κανείς ένα 15χρονο για την αξία της Δημοκρατίας που άλλωστε δεν έχει (ευτυχώς) εμπειρία της έλλειψής της και γίνεται ακόμη πιο δύσκολο όταν ο ίδιος δεν έχει πειστεί.
Θα φανταζόταν κανείς ότι τουλάχιστον οι αρχηγοί κομμάτων της Βουλής έχουν απαντήσει στο ερώτημα αυτό αλλά και για αυτό υπάρχουν αμφιβολίες...


και το άρθρο (όλο είναι
εδώ) καταλήγει στο τι μπορούμε να κάνουμε. (Εδώ ζορίστηκα, είπα για να δω κυρία μου, μπορείς να τα έχεις όλα αυτά και πάντα στο νου σου;)

"Να κατανοήσουμε ότι ο «άλλος» είναι συμμέτοχος στη δημοκρατία. Η γνώμη του είναι τόσο σημαντική όσο και η δική μας. Το ότι έχει διαφορετική άποψη δεν σημαίνει ότι η άποψη αυτή είναι ιδιοτελής ή προϊόν συμβιβασμού, φόβου ή βλακείας. Η ρητορική της απαξίωσης του «άλλου» γεννά την βία και την καταστροφή.

Να απαξιώσουμε κάθε πρακτικής βίας και τσαμπουκά. Να μάθουμε στα παιδιά μας ότι η βία φέρνει βία και πόνο.

Να καταλάβουμε ότι στη δημοκρατία μπορεί να τύχει να βρεθούμε στη μειοψηφία. Αν τα επιχειρήματά μας δεν πείθουν τους άλλους δεν σημαίνει ότι θα τους τα επιβάλουμε.

Να συναποφασίσουμε ότι καμιά μορφή βίας δεν είναι ανεκτή στη Δημοκρατία από καμιά ομάδα και από καμία ηλικιακή κλάση. Δεν υπάρχει δημοκρατία και ελευθερία χωρίς σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα (ας διαβάσουμε την διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου, είναι χρήσιμη για όλους).

Να κατανοήσουμε ότι η πολιτική είναι σύγκρουση σχεδίων για την διακυβέρνηση της χώρας και όχι σύγκρουση υπηρετών διαφόρων συμφερόντων ή διαγκωνισμός για μια θέση στα ΜΜΕ.

Να κατανοήσουμε ότι όλοι μικροί-μεγάλοι, κουκουλοφόροι και νοικοκυραίοι, αριστεροί και δεξιοί, θρησκευόμενοι και άθρησκοι, Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί, Έλληνες και αλλοδαποί βρισκόμαστε στο ίδιο σκάφος, στην ίδια χώρα, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα, μοιραζόμαστε το ίδιο περιβάλλον.. Η περιβαλλοντική, η οικονομική και κοινωνική κρίση δεν θα κάνει διακρίσεις ανάλογα με την ταυτότητά μας. Το να ανοίγουμε τρύπες στο σκαρί ελπίζοντας ότι θα την πληρώσει μόνο ο καπετάνιος είναι ασυγχώρητη αφέλεια.

Αν πάρουμε τα μέτρα μας για μια ανεκτική δημοκρατική κοινωνία θα έχουμε κάνει το καλύτερο μνημόσυνο για όλα τα αδικοχαμένα παιδιά."


(είναι ένα άρθρο του Γιάννη Καρακάση, αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, τον άνθρωπο δεν τον είχα καν ακουστά, όσα γράφει τα θεωρώ πολύ ενδιαφέροντα, το λιγότερο. Το κείμενό του, δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα της ανανεωτικής πτέρυγας του συνασπισμού, πιστεύω ότι πραγματικά αξίζει τον κόπο. Στην αρχή δίστασα λίγο γιατί προέρχεται από ιστοσελίδα πτέρυγας σε πολιτικό κόμμα. Ακριβώς όμως επειδή προσωπικά, έχει χρόνια που δε νιώθω κανενός είδους δεσμευση από κανένα πολιτικό κόμμα και είμαι απόλυτα ελεύθερη στο θέμα αυτό, είπα ότι θα ήταν χαζομάρα να θέλω να κουβεντιάσουμε για όλα αυτά για τα οποία μιλάει το κείμενο και να μην το κάνω γιατί προέρχεται από μια σελίδα ρεύματος, αν το λένε έτσι, σε ένα κόμμα )

15 σχόλια:

kostaslogh είπε...

Καλημέρα Αναστασία ,ελπίζω!
Αξίζουμε άραγε;
Αυτό με τρώει απ όταν ήμουν πολύ νέος.
Αξίζουμε τη δημοκρατία που ονειρευόμαστε;
Υπήρξε ποτέ;γιατί αυτή που έμαθα και γνώρισα δεν είναι και τόσο ..δημοκρατία!
Από την πρώτη εφαρμογή της μέχρι σήμερα δεν έπαψε ποτέ να στηρίζει τη δόξα της πάνω στις πλάτες σκλάβων.
Δεν την απόλαυσε ποτέ ο φτωχός περισσότερο απ ΄τον πλούσιο.
Μήπως είναι καλύτερα να αποδεχτούμε το νόμο της ζούγκλας που ούτως η άλλως και πιο φυσικός και πιο έντιμος είναι.
Μέχρι στιγμής όσο περισσότερη δημοκρατία έχουμε τόσο περισσότερα
δίνουμε,πολύ ακριβή μας βγαίνει!
Δέν βλέπω τίποτα να καλυτερεύει,κάθε μέρα βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο,
δεν τολμάμε ούτε να φάμε ούτε να πλυθούμε ούτε να ζεσταθούμε ούτε να ανασάνουμε δίχως άγχος και φόβο.Κι άν φωνάζουμε κανείς δεν ακούει!
Άν τελικά αυτό είναι δημοκρατία ,ευχαριστώ δεν θα πάρω!

Κωνσταντινιά είπε...

Αναστασία,

θα αρχίσω από το τέλος. Συμμερίζομαι τον δισταγμό σου, πολλές φορές χάνουμε ουσιαστικά και άκρως ενδιαφέροντα κείμενα γιατί είναι κάτω από κάποιες ταμπέλες. Ευτυχώς που ξεπέρασες το δισταγμό σου και μας μετέδωσες όλες αυτές τις σκέψεις και τα ερωτήματα που δυστυχώς είναι δύσκολο να απαντηθούν και ακόμη δυσκολότερο βέβαια είναι να πραγματοποιηθούν. Αν δεν έχουν γίνει αγώνες ενάντια στην καταπίεση, στη δουλεία, στην εκμετάλλευση, στη βία στη τυραννία.....Αν δεν χάθηκαν ζωές για την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, για την ισότητα, την δικαιοσύνη..... Ο άκρατος εγωισμός μας όμως και η ματαιοδοξία μας, το Εγώ και κανένας άλλος, η μανία του πλουτισμού, της κυριαρχίας , της επιβολής, της κακώς εννοούμενης δόξας και το να περνώ εγώ καλά χωρίς να νοιάζομαι για τον διπλανό μου ή καλύτερα εις βάρος του διπλανού μου, προκαλούν αυτήν την αιώνια πάλη μεταξύ μας. Η ιστορία επαναλαμβάνεται γιατί μαθήματα από τα παθήματα δεν παίρνουμε.

καλημέρα είπε...

Κώστα,
χωρίς να μπορώ να μιλήσω με επάρκεια στο θέμα αυτό, πραγματικά πιστεύω ότι όπως λέει και το άρθρο που αντέγραψα: "σήμερα έχουμε δημοκρατία την Ελλάδα, παρά την διαφθορά, παρά την ευνοιοκρατία, παρά τον ρόλο των ΜΜΕ, παρά τα τόσα ελλείμματά της που οφείλουμε να αγωνιστούμε για να διορθώσουμε" Δια της ατόπου απαγωγής, συγκρίνοντας με συνθήκες αλλού και κυρίως με βάση τα δεδομένα το πολίτευμά μας είναι δημοκρατικό. Νοσεί βέβαια. Λες γιατί δεν πιστευουμε ότι είναι, άρα δεν το υπερασπιζόμαστε και θεωρούμε αυτονόητο να διαβρώνεται; Δεν ξέρω...
Μεγάλο θέμα και για αυτό ακριβώς διαβάζω τώρα. Θα σου πω τι μόλις τελειώσω τα διαβάσματά μου(είναι βιβλία που αναφέρονται κυρίως στην Αρχαία Ελλάδα, αλλά έχουν φοβερά μεγάλο ενδιαφέρον και σήμερα)
Σε φιλώ.

καλημέρα είπε...

Κωνσταντινιά,
το ξέρεις ότι συμφωνώ σε όλα, οπότε τι να προσθέσω.
Είναι κάτι όμως που με απασχολεί πολύ τις τελευταίες ημέρες: μήπως όταν λέμε, εγώ κι αν δεν το λέω βέβαια, "όλοι φταίμε", καταβάθος δεν αλλάζουμε τίποτα; Λίγο μπερδεμένα το λέω, το ξέρω, αλλά θα ...επανέλθω με λεπτομέρειες,
φιλιά!

nikiplos είπε...

Καλησπέρα... Το κείμενο πολύ δυνατό και μου άρεσε... Στις παραγράφους του κου Καθηγητή θα προσέθετα μια σημαντική που λείπει και λείπει και από την ηθική μας στο θέμα της Δημοκρατίας στην Ελλάδα:

"Να μην επιβάλλουν οι πλειοψηφίες την άποψή τους δικτατορικά στις μειοψηφίες. Η μειοψηφία έχει το δικαίωμα να παραμείνει ως τέτοια. "

Όλο το κείμενό σου μου άρεσε και αναδύει μια ψύχραιμη προσέγγιση στο θέμα πράγμα δύσκολο ετούτες τις ημέρες.

Η Ελλάδα σαφώς έχει έλλειμα δημοκρατίας. Δημοκρατία δεν είναι το δικαίωμα ψήφου μόνο έναντι μιας λίστας ονομάτων επιλλεγμένων από άλλους. Δημοκρατία είναι πολλά άλλα. Που στην Ελλάδα δεν υπάρχουν. Δεν είμαι ο αρμοδιότερος να μεθερμηνεύσω ή να συμπεριλάβω έναν πυκνό λόγο για την έννοια της Δημοκρατίας.

Όταν όμως με ρώτησαν τι διαφορετικό βιώνω εδώ έξω από την Ελλάδα, τους απάντησα απλά ότι μου είναι αδιάφορη η τεχνολογία, τα επιτεύγματα και το υψηλό επίπεδο πολιτισμού τους. Κοντολογίς δεν μου λείπουν όταν γυρίζω στην Ελλάδα. Μου είναι όμως σαφές πως εδώ έχουν Δημοκρατία. Αυτό είναι που μου λείπει περισσότερο.

Δημοκρατία σημαίνει ο πολίτης στο επίκεντρο και όχι οι μηχανισμοί ή οι θεσμοί γιατί αυτοί έρχονται δεύτεροι για να τον υπηρετήσουν.
Δημοκρατία είναι να παίρνεις τη σύνταξή σου την επομένη της συνταξιοδότησης και ουχί μετά από πάροδο 6 ή 7 μηνών.
Δημοκρατία είναι η κάθε δημόσια υπηρεσία να διασταυρώνει από μόνη της και υπηρεσιακά τα στοιχεία και όχι να στέλνει τον πολίτη να καταταλαιπωρείται για να πιστοποιήσει ή βεβαιώσει.

Δημοκρατία είναι η έλλειψη του φασισμού στην καθημερινή μας συμπεριφορά. Μόνο όταν γυρίζω στην Ελλάδα με σπρώχνουν αγενέστατα κάποιοι.

Δημοκρατία είναι τα μέσα μαζικής μεταφοράς κι όχι ολίγον από μέσα μαζικής μεταφοράς κατ' όνομα μόνο.

Δημοκρατία είναι τα πεζοδρόμια μας αυτά τα λίγα να είναι ελεύθερα για τους πεζούς και όχι για τον κάθε φασίστα που παρκάρει αγενώς το όχημά του ή οδηγεί φρενιασμένος το δίκυκλό του ή εναποθέτει την πραμάτεια του.

Δημοκρατία είναι το αίσθημα του ότι είμαστε μέλη της ίδιας κοινωνίας, ανεξαρτήτως αν αυτή λέγεται Μπραχάμι, ή Δραπετσώνα γιατί η κοινωνία είναι η ίδια.

Δημοκρατία είναι το να παίρω σήμερα αυτά που δικαιούμαι χωρίς να απαιτείται η παρέμβαση μέσου ή γνωστού...

Δημοκρατία είναι να μην επιβάλλω με φασισμό την άποψή μου στην παρέα ή την εργασία μου.

Δημοκρατία είναι να μην υπάρχει η ανάγκη νόμου για το αυτονόητο, ότι δεν πρέπει να βάλω δυνατά μουσική ή να κάνω θόρυβο εν ώρα κοινής ησυχίας.

Δημοκρατία είναι να μην ανοίγει μπαρ ή οτιδήποτε άλλο που δεν αρμόζει σε κατωκημμένη περιοχή μόνο και μόνο επειδή οι περίοικοι είναι αδύναμοι...

Δημοκρατία είναι να προστρέχει η αστυνομία στον πολίτη και να διευθετεί ακόμη και το ασήμαντο γιατί οι λεπτομέρειες χτίζουν τον κόσμο και όχι να τρέχει μόνο για τους έχοντες μέσα ή εξουσίες.

Δημοκρατία είναι να μην περιφρονώ τον δίπλα επειδή είναι αδύναμος ή φτωχός, αλλά να ακούω τις απόψεις του αν είναι να συνυπάρξουμε.

Και άλλα πολλά που για να τα απαριθμήσω θα απαιτούσε μακρύ κείμενο (μακρύτερο από αυτό που έχω)

Σαφώς δεν είναι χούντα, αλλά ελπίζω και θέλω κάτι καλύτερο για την Ελλάδα και όχι το σημερινό της χάλι... Κι ας μην φτιάξει αεροπλάνα ούτε να αναδείξει μεγάλους μουσουργούς, γλύπτες ή ζωγράφους. Μόνο να γίνει πιο ανθρώπινη και χωρίς ταλαιπωρία η καθημερινότητά μας...

Συγχώρεσέ μου τη μακρηγορία μου...

καλημέρα είπε...

Μακρηγόρησες; Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον όσα έγραψες, θα διάβαζα κι άλλα τόσα, οπότε όπως καταλαβαίνεις ...ξανα-μακρηγόρησε όποτε θες, με μεγάλη μου χαρά στο λέω.

Να σε ρωτήσω, να μας ρωτήσω κάτι; Όλα αυτά που λέμε, γράφουμε, διαβάζουμε και αυτές τις ημέρες αλλα και πριν και μετά, οι άνθρωποι που έχουν την εξουσία, πάσης φύσης εξουσία στα χέρια τους, δεν τα ξέρουν; δεν τους προβληματίζουν; δεν ανησυχούν για την φαυλότητα που παράγουν, έστω αναπαράγουν, άρα και κατοχυρώνουν ως στάτους για όλη την ελληνική κοινωνία;

Adamantia είπε...

Με καλυψε απολυτα ο Νικιπλος,καλο βραδυ!

Ανώνυμος είπε...

¨Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την ¨αναρχία¨ ως ευδαιμονία.¨
Ισοκράτης (436 π.Χ. - 338 π. Χ.)
Καληνύχτα, καληνύχτα, καληνύχτα...

manetarius είπε...

Καλημέρα Αναστασία!
Βλέπω οτι από τότε που ήμουν 9 χρονών κι έγινε το ίδιο με τον Καλτέζα, δεν έχει αλλάξει τίποτα!
Διευθαρμένη εξακολουθεί να είναι η αστυνομία (εκτός από τον ανηψιό του Κώστα :Ρ), διευθαρμένοι είναι οι πολιτικοί, η δικαιοσύνη εκτός από τυφλή, με τα χρόνια κουφάθηκε κιόλας...και τόσα άλλα που όλοι τα ξέρουμε!
Αυτό που τελικά καταλαβαίνω είναι οτι το σλόγκαν "οι κακοί είναι στη φυλακή" καταρίπτεται πανηγυρικά από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Όχι κύριοι, οι κακοί έχουν πιο κακούς κι αδίστακτους δικηγόρους και είναι έξω, ελεύθεροι κι ωραίοι και δεν μετανιώνουν που σκοτώνουν πιτσιρίκια, ούτε που σπιλώνουν τη μνήμη τους!
Αίσχος, αηδία, και οργή είναι τα μόνα μου συναισθήματα αυτόν τον καιρό. Όχι μόνο για όλους αυτούς αλλά και για τον εαυτό μου που έχει βολευτεί τόσα χρόνια και δεν έχει βγεί να εξοστρακίσει καμιά πέτρα στη Βουλή!
Βοήθεια μας!

Σε φιλώ σταυρωτά!

καλημέρα είπε...

Καλό απόγευμα, τώρα πια, Αδαμαντία!

καλημέρα είπε...

Βίκυ,
καλησπέρα!
Την ρήση αυτή του Ισοκράτη την βάλαμε σε μεγάλη περιπέτεια. Δεν είναι έτσι ακριβώς στο πρωτότυπο, αλλά πάντού έτσι γράφεται. Μέχρι και πρωτοσέλιδο σε εφημερίδα έγινε, το είδες; Στείλε μου ένα mail αν σου στείλω το κείμενο στα αρχαία μαζί με τη μετάφρασή του, αν θες, το έχω μάλιστα εύκολα μπροστά μου, μου το έστειλαν με ένα μήνυμα τις προάλλες.
Φιλιά!

καλημέρα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
καλημέρα είπε...

γεια σου μανιταράκι!
Χάρηκα πολύ με την επιστροφή σου, λίγο έλειψες, ευτυχώς!
Θέλει μεγάααλη προσπάθεια να έχεις εξουσία, όποια εξουσία, και αστυνομική, και να μην το πάρεις νταηλίδικά επάνω σου, να μπορείς να διαφθαρείς και να μην διαφθείρεσαι. Με την έννοια αυτή θαυμάζω πιο πολύ τους αστυνομικούς που δεν την κάνουν την "μαγκιά" να είναι τσόγλανοι ενάντιον των πιο αδύνατων ενώ τους "παίρνει"- γιατί υπάρχουν και τέτοιοι αστυνομικοί, σίγουρα- από αυτούς που είμαι σίγουρη επισης ότι αν είχαν εξουσία τέτοιου τύπου θα μας είχαν στείλει όλους που έστω λέμε κάτι διαφορεικό από αυτούς στο πυρ το εξώτερον.

Αυτούς που φταίνε σε χλωρό κλαρί να μην τους αφήσουμε, όποιοι κι αν είναι, αυτο ναι, να χωρίσω σε κατηγορίες όμως τους ανθρώπους με βάση το επάγγελμα τους (δικηγόρος κι ο απαράδεκτος Κούγιας, δικηγόρος όμως κι η Κούρτοβικ- καμία σχέση, άλλος κόσμος ηθικής κι αξιοπρέπειας εκείνη από αυτόν- πολιτικοί είναι κι ο Παπαγιαννάκης που είναι σοβαρός άνθρωπος κι η Γιαννάκου που πλήρωσε μάλλον ακριβά ότι δεν υποχώρησε για το βιβλίο της ιστορίας στην ιερά συμμαχία ακροδεξιών, κομμουνιστών και εκκλησίας, τι σχέση έχουν με τον Στυλιανίδη των μπουζουκιών και του ποδοσφαίρου;) ή τι δηλώνουν "αυτοπροσδιοριζόμενοι" όπως λέει κι ο Μπαρής, μανιταράκι μου, δεν μπορώ να το κάνω...

Άσε που φοβάμαι ότι όσο λέμε ότι όλα είναι ίδια δεν θα αλλάξει τίποτα, απλά θα συνηθίσουμε και θα γίνονται όλα όλο και χειρότερα.

Τέλος, ποιος βολεύτηκε; Εσύ; Δε νομίζω! Έτσι είναι οι βολεμένοι; Πού είναι το βαθούλωμα στον καναπέ σου;

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Αναστασία μου, καλή εβδομάδα να ερθεί, και ας αρχίσουμε αυτά που λέμε και γράφουμε , με κάποιον τρόπο να τα κάνουμε πράξη.
Είναι δύσκολο, το ξέρω.
Αλλά πρέπει.
Για να μή μείνει γράμμα κενό.
Αύριο ελπίζω να τα πούμε.
Καλό βράδυ.

Ανώνυμος είπε...

Αναστασάκι μου το μαιλ μου το έχεις στο τετράδιο της Κυριάκης του αρχαιολογικού (07/11) στο όνομα Παπουτσάκη Βίκυ. Φυσικά να μου το στείλεις περιμένω με αγωνία.

Τα κείμενα αυτά με εντυπωσιάζουν ως προς την αρχαιότητα της ¨ανωμαλίας¨της συμπεριφοράς μας.

ΥΓ Η μουσική επιλογή του μπλοκ είναι Α Π Ι Θ Α Ν Η!