Παγκόσμια Μέρα για τους Μετανάστες

(η φωτογραφία είναι από : www.tovima.gr/data/D2002/D0707/1neb45a.jpg)

Με τις παγκόσμιες μέρες δεν τα πάω καλά. Οι πιο πολλές μου λειτουργούν σαν άλλοθι για την συνείδησή μας. Κάτι σαν "εντάξει, ΜΙΑ μέρα το κάναμε το χρέος μας, σκεφτήκαμε τα άτομα με αναπηρία, τις γυναίκες, τα παιδιά, τους μετανάστες...", από αύριο πάλι στα ίδια.
Τότε γιατί γράφεις για αυτήν την παγκόσμια ημέρα, θα μου πεις, με το δίκιο σου. Γιατί διάβασα αυτό το κομμάτι της Ιωάννας Σωτήρχου στην σημερινή Ελευθεροτυπία και τα στοιχεία που αναφέρει είναι από πολύ σημαντικά έως συγκλονιστικά . Γιατί, ό,τι μέρα κι αν είναι, ο πλανήτης στον οποίο ζούμε έχει τουλάχιστον διακόσια εκατομύρια μετανάστες, δηλαδή διακόσια εκατομύρια ιστορίες ανθρώπων οι οποίοι εξαιτίας οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικών αλλά και καιρικών συνθηκών, μετακινούνται από το ένα μέρος στο άλλο για να ζήσουν και να εργαστούν.
Λέμε ότι είμαστε το μόνο είδος στο ζωικό βασίλειο που μπορούμε να νιώσουμε, να συν-αισθανθούμε τον πόνο και τη δυσκολία του συν-ανθρώπου μας χωρίς απαραίτητα να έχουμε βιώσει προσωπικά τον ίδιο πόνο, την ίδια δυσκολία. Κάθε μέρα έχει νόημα να μην κοιμίζουμε, συνειδητά ή ασυνείδητα, αυτήν την δυνατότητά μας.

Το δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας είναι το εξής:

"11.105 νεκροί στις θύρες της Ε.Ε.

(Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ)

Περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει στην προσπάθειά τους να έρθουν στην Ευρώπη από το 1993 μέχρι το πρώτο τρίμηνο φέτος. 11.105 νεκροί είναι οι εξακριβωμένες «μοιραίες πραγματικότητες της Ευρώπης-φρουρίου».
Σύμφωνα με τη «λίστα θανάτου» της πανευρωπαϊκής οργάνωσης UNITED. Η οργάνωση είναι ένα παρατηρητήριο που καταγράφει τις θανάσιμες συνέπειες των μεταναστευτικών πολιτικών της Ευρώπης σε μια προσπάθεια αφυπνίσης συνειδήσεων, αποκαλύπτει τον αυξανόμενο αριθμό προσφύγων, μεταναστών και αιτούντων άσυλο, που το εισιτήριο στο όνειρο δεν ήταν άλλο από τον θάνατο στα σύνορα, χερσαία ή θαλάσσια, στα κέντρα κράτησης ή κατά τις διαδικασίες απέλασης.

Παγκόσμια ημέρα του μετανάστη σήμερα, με τον αριθμό τους να ξεπερνά τα 200 εκατομμύρια παγκοσμίως, δυόμισι φορές περισσότεροι από το 1965, κι ακόμη δεν έχει αποκρυσταλλωθεί μια πολιτική για τη μετανάστευση πέρα από αστυνομικά μέτρα που υψώνουν τα τείχη του αποκλεισμού για τους απ' έξω.
Η Ευρώπη ωστόσο βρίσκεται αντιμέτωπη με μια αυξανόμενη ανάγκη για εργατικά χέρια, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης που εκτιμά ότι «οι πιέσεις για εργασιακή μετακίνηση αυξάνονται στις χώρες με βιομηχανία», όπου παρά τον ανταγωνισμό σε εργαζόμενους υψηλών δεξιοτήτων, υπάρχει έλλειψη από ανειδίκευτους εργάτες λόγω της αυξανόμενης απροθυμίας ή και ανυπαρξίας γηγενών εργατών για γεωργικές, οικοδομικές ή οικιακές εργασίες.
«Μέσα στα επόμενα 50 χρόνια οι χώρες αυτές θα βιώσουν ακόμη μεγαλύτερη έλλειψη καθώς η υπογεννητικότητα αυξάνεται, ο εργαζόμενος πληθυσμός γερνάει, με αποτέλεσμα ο αριθμός των ατόμων άνω των 60 ετών να είναι διπλάσιος από εκείνο των παιδιών» αναφέρει η έκθεση, προβλέποντας επιδείνωση στην ανισορροπία της παγκόσμιας εργασιακής δύναμης: Οι δημογραφικές τάσεις δείχνουν ότι μόνο στην Αφρική ο εργαζόμενος πληθυσμός θα τριπλασιαστεί από 408 εκατ. το 2005, σε 1,12 δισ. το 2050. Σύμφωνα με μία μελέτη η Κίνα και η Ινδία θα συγκροτούν το 40% του παγκόσμιου εργαζόμενου πληθυσμού το 2030.
Αντίθετα, στις αναπτυγμένες χώρες, χωρίς μετανάστευση ο εργαζόμενος πληθυσμός θα μειωθεί κατά 23% μέχρι το 2050.
«Για να αποτραπούν δυσάρεστες συνέπειες στις οικονομίες και στις κοινωνίες από την υπερμετανάστευση, η δημιουργία θέσεων εργασίας εντός της χώρας είναι προτεραιότητα για τις χώρες προέλευσης μεταναστών και τις αναπτυσσόμενες χώρες» επισημαίνεται.*
Ρατσιστική βία χωρίς τέλος: αναίτιες επιθέσεις αστυνομικών σε μετανάστες, ρατσιστικές δηλώσεις εισαγγελέα, άσκηση βίας κατά αλλοδαπών μέσα σε αστυνομικά τμήματα ή από λιμενικούς σε νησιά, έξαρση κρουσμάτων οργανωμένων ομάδων ακροδεξιών εναντίον μεταναστών σε συνοικίες, ανηλεείς διώξεις κατά μικροπωλητών, ρατσιστικές συγκεντρώσεις κατοίκων με αίτημα την απομάκρυνση αλλοδαπών.
Κάπου εδώ βρίσκουμε και την αποφυλάκιση ενός ακόμη «μεμονωμένου περιστατικού»: του βασανιστή της Ομόνοιας, που είχε πρωταγωνιστήσει σε ξυλοδαρμούς με θύματα αλλοδαπούς κρατουμένους πέρσι το καλοκαίρι. Με βούλευμα οι αρχικές κακουργηματικές κατηγορίες για βασανισμούς και σωματικές βλάβες άλλαξαν στην πλημμεληματική προσβολή προσωπικότητας, ανοίγοντας τον δρόμο σε ένα ακόμη περιστατικό ατιμωρησίας.
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που περιλαμβάνει η ετήσια έκθεση του Κέντρου Ενημέρωσης και Τεκμηρίωσης για τον Ρατσισμό «Αντιγόνη» για το 2008. Στις περισσότερες από 100 σελίδες του καταγράφονται αναλυτικά τα ευρήματα περισσότερων από 10 μελετών και ερευνών που έχουν διεξαχθεί το 2008 και παρέχουν πληθώρα στατιστικών στοιχείων σε ζητήματα κοινωνικής ασφάλισης και εργασίας που αναδεικνύουν τη θετική συνεισφορά της παρουσίας και δράσης των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία, όπως ότι έχουν δημιουργηθεί πάνω από 100.000 θέσεις εργασίας, αυξήθηκε το ΑΕΠ και τονώθηκε το ασφαλιστικό σύστημα (ΙΜΕΠΟ). Στον αντίποδα, ο εργασιακός μεσαίωνας με τις μαζικές παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων αλλοδαπών κυρίως σε Μανωλάδα, Πιερία.

Η έκθεση συντάκτης της οποίας είναι ο Νάσος Θεοδωρίδης αναφέρεται ανάμεσα σε άλλα και στα εξής:

* Στην όξυνση των κακών συνθηκών διαβίωσης και στέγασης των αιτούντων άσυλο, ακόμη και ανηλίκων, και την απόφαση μη επαναπροώθησής τους στην Ελλάδα βάσει της συμφωνίας του Δουβλίνου από τρεις ευρωπαϊκές χώρες, διότι η Ελλάδα «δεν παρέχει καμία εγγύηση για τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους».
* Στις εκπαιδευτικές διακρίσεις, παρά τις θετικές πρωτοβουλίες: ο αναλφαβητισμός συνοδεύει τα μουσουλμανόπαιδα στο Γκάζι, η εκπαιδευτική ανασφάλεια τα παιδιά των αλλοδαπών, ενώ για τα τσιγγανόπαιδα ενδεικτική είναι η ευρωκαταδίκη για το ρατσιστικό «σχολείο-γκέτο» για παιδιά Ρομά Ασπροπύργου.
* Στην παραβίαση του δικαιώματος στην ιατροφαρμακευτική φροντίδα σε καταυλισμούς Ρομά εξαιτίας της αδιαφορίας της Πολιτείας, σε κέντρα κράτησης αλλοδαπών αλλά και σε περιπτώσεις δυσχερειών πρόσβασης ανασφάλιστων αλλοδαπών σε νοσοκομεία."