Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

φίλοι

"Δεν είναι ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός, για νά'χει όνειρα να κάνει ο ενικός..." , έλεγε ένα τραγούδι που ακούγαμε σήμερα στην εκπομπή. Μπα, όχι σήμερα, χθες πρέπει να πω, τώρα είναι η επόμενη μέρα, Τρίτη.

Ωραία ήταν η εβδομάδα που πέρασε. Γεμάτη. Και ποια βδομάδα δεν είναι θα μου πεις. Και ποια μέρα δεν είναι, θα σου πω. Φαντάσου λέει κάποια στιγμή να βαριόμαστε να ζούμε. Να μη φεύγει το μυαλό, τουλάχιστον αυτό, να μην ταξιδεύει, να μην ονειρευεται. Τότε όλα είναι ίδια. Μίζερα. Μικρά. Με υποκοριστικές καταλήξεις. Πώς μιλάει ο Αυτιάς, να έτσι. Ζωούλα. Λεφτουδάκια. Σπιτάκι. Το βράδυ βρεθήκαμε στο πάρκο, δυο βήματα από το σπίτι, φιλες, μαμάδες, τα παιδιά μας πάνε στην ίδια τάξη, στο ίδιο σχολείο εδώ στη γειτονιά. Καθήσαμε σε ένα καφέ, καιρό είχαμε να βρεθούμε, είχαμε πεθυμήσει η μια την άλλη, λέγαμε, λέγαμε, λέγαμε. Τα παιδιά δίπλα έπαιζαν Πέρασε η ώρα. Γρήγορα πέρασε. Τι θα πει τι είναι ευτυχία; Κι αυτό ένα κομμάτι ευτυχίας είναι. Αργά, σηκωθήκαμε να φύγουμε. Στο δρόμο της επιστροφής το σπίτι μας είναι το πρώτο. Πάντα, και το χειμώνα που συναντιόμαστε για το σχολείο των παιδιών και μετά πάμε στις δουλειές μας, στεκόμαστε εκεί στην είσοδο της πολυκατοικίας να πούμε τις τελευταίες μας κουβέντες. Τότε είπε η Ε. ακριβώς ή περίπου, αν κάτι πιστεύεις, αν είσαι σίγουρος ότι θα γίνει θα γίνει. Όχι δεν το είπε με τη χαζομελό διάθεση που το λένε κάποιοι μετά τη μόδα του Κοέλιο και το σύμπαν που συνομωτεί και άλλα τέτοια. Πολύ όμορφα το είπε. Με δυναμισμό και απλότητα.
Νιώθω τυχερή για τις φίλες μου. Το πιστεύω στα αλήθεια αυτό. Λυπάμαι που έφυγαν φιλίες, που χάθηκα με ανθρώπους που αγαπησα πολύ και δεν είναι πια στη ζωή μου, τους θυμάμαι πάαρα πολλές φορές. Ζηλεύω όσους έχουν για χρόνια κολλητούς. Είναι αλλιώς, είμαι σίγουρη. Θα ήθελα οι πρώτοι παιδικοί μου φίλοι, εκείνοι που ξέρουν πώς ήμουν παιδί, η Α., η Ν., ο Γ., η Ν., η Ε., εκείνοι που ξέρουν καλύτερα κι από μένα πώς ήμουν φοιτήτρια, ο Δ., η Π., η θ. και μετά φίλοι από δουλειές, φίλοι που μοιραστήκαμε το χύμα κομμάτι από τις ζωές μας, θα ήθελα να είμασταν ακόμη μαζί. Δεν το κατάφερα, δεν τα καταφέραμε. Βρεθήκαμε αλλού, χαθήκαμε. Θέλει τέχνη η τόσων χρόνων φιλία, μάλλον δεν την έχω.Είναι που δεν κολλάω κιόλας, τι να πω. Όμως η φιλία μας είναι μέσα μου. Λόγια θα μου πεις, χαζά λόγια. Ναι, μπορεί να έχεις δίκηο, φίλος είναι αυτός που είναι εδώ. Όχι μόνο, λέει κάτι μέσα μου.
Όταν τελείωνε ο πρώτος κύκλος στη Σχολή Γονέων, πέρυσι- μπερδεύτηκα, πρόπερσι πρέπει να πω;- και διάβασα τι μου έγραψε η καθεμιά σε ένα κομμάτι χαρτί, σάστισα και συγκινήθηκα μαζί. Με ήξεραν μόλις λίγους μήνες, κι έγραψαν σαν να με ήξεραν χρόνια πολλά. Κι ας μην ήξερα όλα όσα μου έγραφαν. Με έμαθα καλύτερα μέσα από το πώς ένιωσαν εκείνες. Και στα καλά και στα άσχημα. Με έμαθαν. Όχι, δεν έχω παράπονο. Κι αν οι φίλοι είναι ο καθρέφτης όπου βλέπεις ποιος πραγματικά είσαι, το ζω και το νιώθω καθε μέρα. Άλλαξα πολλές δουλειές στη ζωή μου. Σε καθεμια, καινούριοι άνθρωποι μπήκαν στη ζωή μου. Και κάθε φορά μάθαινα. Για τον εαυτό τους και τον εαυτό μου. Για τον κόσμο που είμαστε.
Γνωστούς έχεις πολλούς, φίλους όχι. Το λέω κι εγώ αυτό. Τότε πώς γίνεται να νιώθω ότι έχω φίλους κάθε στιγμή; Μπορεί να είναι κι από αφέλεια, δεν λέω όχι. Μπορεί και η ανάγκη μου να μην νιώθω μόνη.
Μόνο για ένα είμαι σίγουρη. Φίλος δεν είναι αυτός που κρεμιέσαι πάνω του. Που του "χρεώνεις" τις καλές στιγμές σου, και εν δυνάμει και τις κακές μετά, με πρόθεση ή όχι. Η φιλία, όπως και καμία άλλη σχέση που δεν υπαγορεύεται από πρέπει, δεν είναι εξάρτηση, αλίμονο. Είναι ελευθερία. Έτσι δεν πιστεύω και τις φράσεις "προδόθηκα από τους φίλους μου αλλά εγώ είμαι καλός κι ευαίσθητος άνθρωπος πάντα ψάχνω για ανθρώπους, πάντα εμπιστεύομαι". Οι φίλοι δεν σου δίνουν τη ζωή τους. Τη φιλία τους σου δίνουν. Για όσο μπορείς και όσο μπορούν. Για όσο κρατάει ένα ταξίδι. Αν είσαι πολύ τυχερός μπορεί και για μια ζωή. Αν δεν κρατήσει μια ζωή, δεν ήσουν άτυχος, δεν ήσουν ίσως πολύ τυχερός. Έχει διαφορά.

Κοίτα να δεις, τώρα. Αλλα ήθελα να γράψω αλλού πήγα. Λοιπόν, ας το αφήσουμε σήμερα έτσι, "φίλοι" θα γράψω επάνω και αύριο θα σας πω για το Λενάκι που πέρασε από τη Θεσσαλονίκη, για τον Δασόκηπο όπου πήγα την εβδομάδα που πέρασε, για ένα βιβλίο που διαβάζω τώρα και είμαι στο τελείωμά του, όλα τα άλλα που κανονικά ήθελα να σας γράψω σήμερα.
Αύριο.

Υ.Γ. Μια συνάδελφος, η Ελένη από τις δημόσιες και διεθνείς σχέσεις της ΕΡΤ3, που έχει πάντα μια απάντηση, μια λύση σε κάθε πρόβλημα που μας απασχολεί και της το λέμε για να μας βοηθήσει -απορούμε κάθε φορά πώς γίνεται αυτό, αλλά γίνεται!- πήγε πριν λίγες μέρες για διακοπές στην Σκόπελο. Είδε εκεί αυτό που φωτογράφισε και μου έστειλε τις φωτογραφίες σε ένα mail με αυτό τα λόγια: Σου στέλνω 3 φωτογραφίες από ένα κατάστημα στη χώρα της Σκοπέλου. Μόλις είδα το όνομα του μαγαζιού θυμήθηκα αμέσως την εκπομπή σου. Όπως "παντού υπάρχει ένας μύθος" έτσι και εδώ "παντού υπάρχει μια καλημέρα"


13 σχόλια:

Adamantia είπε...

Περυσι εχασα μια φιλη που 'ταξιδευαμε' οπως λες μαζι απ'τα 11 μας χρονια. Ενα κομματι της ζωης μου και του εαυτου μου εφυγε μαζι της. Μενει αυτο το κενο που δεν εχεις καποιον να του πεις τη καθημερινη ασημαντη στιγμη σου.
Σε φιλω.

Adamantia είπε...

Σ'ακουω και σ'ευχαριστω πολυ!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα,καλημέρα καλημέρα Αναστασία!
Τα γράφεις τόσο όμορφα κι αληθινά που δε ξέρω γιατί, συγκινήθηκα.
Να είσαι καλά!
Πανέμορφη η Σκοπελος!
Ωραία και η Κέρκυρα!
Να περάσετε όμορφα!
Φιλιά!

manetarius είπε...

Καλημεεεεεέρα Αναστασίααα!!!
Πόσο ωραία τα λες για τη φιλιά!!
Τι μας έχει πιάσει όλους τελευταία μ' αυτό το θέμα;
Πολλά πολλά φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Ταλέντο είναι να προσφέρεις χωρίς τσιγγουνιές φιλία, να στήνεις γέφυρες εκεί που οι περισσότεροι κολώνουν, να νοιάζεσαι και για ανθρώπους που είναι έξω από τον πολύ στενό σου κύκλο. Εσύ το έχεις αυτό το ταλέντο (από ό,τι κατάλαβα σου το έσπειραν αυτοί που σε μεγάλωσαν) και γι'αυτό είσαι πολύ τυχερή. Είναι βασικό κομμάτι του πλούτου σου. Εγώ πάντως παίρνω ...μαθήματα!!!
Καλές διακοπές στην αρχοντική Κέρκυρα. Θα μας λείψεις από τα ερτζιανά, αλλά, ευτυχώς, αφήνεις καλή παρέα στη θέση σου.
ΒΑΣΩ Χ.

Cookie είπε...

Αναστασία γειά σουυυυυ!! Here I am, back in Belgrade. Και κοίτα να δεις πότε έγραψες την ανάρτηση! Περίπου τότε που με τον πατέρα μου είχα μια παρόμοια συζήτηση. Εκείνος μου έλεγε πως φιλίες δεν υπάρχουν, παρά μόνο γνωριμίες... άνθρωποι που για ένα διάστημα βρέθηκαν με κάτι που τους έδαισε... και μετά χάνονται κάπου. Ούτε αυτός, μα ούτε κι εγώ, βρήκαμε φιλίες πραγματικές... αλλά πιστεύω πως υπάρχουν... αν και δεν τις έχω δει ποτέ μου... Ρομαντικιά ως το τέλος.. τι να γίνει ;)))

Χαίρομαι πάντως που τα είπαμε από κοντά και θα γράψω κι εγώ στο μπλογκ μου σύντομα τις περιπέτειες του φετινού καλοκαιριού!!

Φιλάκιααααα!

Χριστίνα (lbt) είπε...

είμαι ακόμα μπερδεμενη με το θέμα "φιλία"...
Από τη μια τη νιώθω βαρια λέξη και ονομάζω φίλους 3-4 ανθρώπους που ξέρω ότι μέχρι το τέλος της ζωής θα είμαστε μαζί, γιατί δοκιμαστήκαμε κι ας είμαστε τόσο διαφορετικοί.
Από την άλλη σκέφτομαι (για πολλούς αφελέστατα) ότι κάθε ένας που μοιράστηκε μαζί σου καποιες στιγμές, κάποιες σκέψεις, που σου μίλησε ειλικρινα -έστω κι αν τον γνωρίζεις λίγα λεπτά- ίσως και να μπορεί να ονομαστεί φίλος..

Roadartist είπε...

"Φιλία λέξη ιερή", γράφαμε στα σχολικά λευκώματα.. :)
Οι αληθινοι φιλοι μετρουνται στα δακτυλα του ενος χεριου!
Εχω χασει φιλες, και η αλήθεια ειναι οτι ποτέ δεν κολλαγα, ούτε και τωρα κολλαω με όλους.., θα ελεγα το αντιθετο μαλλον.. Εντουτοις θεωρω πολυ τυχερο τον εαυτο μου γιατι στη ζωή μου στο θεμα 'φιλία' υπήρξε πάντα αλήθεια. Η μια κολλητη μου ειναι διπλα μου απο το νηπιαγωγειο.. μιλαμε δηλαδη για πολλά χρόνια...
Η αλλη απο τη σχολή.. απο τα 18 μας και σημερα στα 27 είμαστε ακομη αχωριστες και μαλλον θα ελεγα σαν αδελφες (πολλες φορες μας ρωτανε "αδελφουλες ειστε?", και καμια σχεση σε εξωτερικα χαρακτηριστικα!)
Τελοσπαντων, η φιλια ειναι πολυ ιερη στη ζωη.. Ειναι ευλογια!

Και εγω εχω αλλαξει αρκετες δουλειες στην ως τωρα ζωη μου.. Αλλά οσον αφορα φιλιες σε επιπεδο επαγγελματικο, που αναφερεις, δεν σταθηκα ακομα τυχερη σε αυτο το τομεα.. Δυστυχως θα ελεγα το αντιθετο. Δε πιστευω πια σε φιλους στα επαγγελματικα, μακαρι ο χρονος να με διαψευσει αλλα οπου μπαινει ανταγωνισμος .. μισώ τα δήθεν που κυριαρχουν με τα αλληλομαχαιρωματα..
Να σαι καλα!

Κωνσταντινιά είπε...

Περαστική από τα μέρη μας, αδειάζω και ξαναγεμίζω βαλίτσες, είπα να σ' επισκεφτώ!
Τα λες αβίαστα και από καρδιάς και συγκινείς!

Διακοπούλες είμαστε; Να περνάς καλά!

πολλά φιλιά!!!

Ανώνυμος είπε...

Σε μια φιλία δίνεις και παίρνεις.
Κι αν πάρεις απογοήτευση, δές το μ'άλλο μάτι. Λίγες φορές μας έχει απογοητεύσει κι ο ίδιος μας ο εαυτός;

Cookie είπε...

Πού χάθηκες καλέ Αναστασία; Πήγες διακοπούλες χωρίς να μας το πεις; :)

Ελπίζω να είσαι καλά! :)

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Kαλημέέέρα!!!

Ανώνυμος είπε...

Hello! I know this is kinda off topic but I was wondering if you knew where I could find a captcha plugin for my comment form?
I'm using the same blog platform as yours and I'm having
trouble finding one? Thanks a lot!

My web blog - weezer