Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

"Ωρέ, δεν ήταν έτσι"

Οκ, είναι δικό μου το θέμα. Ποτε, ούτε όταν ήμουν μικρή, ούτε μετα που μεγάλωσα καταλαβαινα γιατί γιορταζουμε με επικούς τόνους τις ηρωικές μας επετείους. Ο πόλεμος στο μυαλό μου είναι τραγικός. Είναι καταστροφικός, είναι...χίλια δυο είναι, αλλα αφορμή για πανηγυρικούς ηρωικούς λόγους δεν είναι. Αφορμή για σκεψη, για να μαθουμε όλοι απ'ό,τι συνεβη, για να κανουμε καθε προσπαθεια να μην ξανασυμβεί, ναι. Δεν είναι χαρα ο πόλεμος. Ποιος τον έζησε και τον περιγράφει σαν πανηγύρι; Τουλάχιστον στο σπίτι των παιδικών μου χρόνων δεν ήταν έτσι.
Άλλο η γενναιότητα, άλλο η ρητορία. Άλλο η ανδρεία, αλλο τα μεγαλα λόγια. Άλλο η περίσκεψη, άλλο ή θριαμβολογία.

Σήμερα στη σχολική γιορτή του δημοτικού της μικρής μου άκουσα εναν λόγο γεμάτο μίσος. Η δασκαλα που τον έγραψε και τον εκφώνησε και τι δεν είπε. Δεν είναι που όλα ήταν άσπρο - μαυρο. Ήταν το μίσος που έβγαινε απο τις λεξεις της. Ο φόβος που εσπερνε. Όλοι θελουν το κακό μας. Οι μουσουλμάνοι συντονίζονται για να παρουν τη χώρα μας.  Ακουσα γελοιότητες όπως ότι οι Τούρκοι είναι συνεννοημένο να παρουν την παραλία της Θεσσαλονίκης και θα πληρώνουμε εισιτήριο για να κανουμε βόλτα! Ελεγε στα παιδιά του δημοτικού να μισουν τους Τούρκους γιατί με αυτούς παντα εχθροί θα είμαστε, στον αιώνα τον άπαντα, ένα πραγμα. Τι να σου πω, ντρεπομαι και να σου μεταφερω τα λόγια της.

Καποιοι γονείς αντιδρασαμε. Τετοιο μίσος δεν θελαμε να το ακούσουν τα παιδιά μας, με τετοιο μίσος δεν θελουμε να μεγαλώσουν.
Την λυπηθηκα αυτήν την γυναίκα. Τα πίστευε αυτα που έλεγε. Για αυτήν μαλλον δεν υπάρχει μέλλον όπου οι άνθρωποι θα συνεργαζονται ανεξαρτητα από το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνότητα και τη φυλή τους. Το θεωρεί απλώς αδιανόητο. Για αυτήν ο πόλεμος, που ούτε εκείνη έζησε ούτε κι εγω, είναι ενα πανηγύρι. Μια αφορμή να δείξουμε την αξία και τον ηρωισμό μας. Και μετα τον πόλεμο, οι επετειοι αφορμή θαρρείς να ετοιμαζόμαστε για τον επομενο πόλεμο. Μη σου πω να τον προετοιμαζουμε κιόλας. Όμως για μενα η ειρήνη θελει μεγαλύτερο ηρωισμό, απλώς. Ο πόλεμος σε κανει γενναίο γιατί πρεπει να υπερασπιστείς την πατρίδα σου, τους ανθρώπους σου, τη ζωή. Τον επιδιώκεις τον πόλεμο; Βγαζεις τετοιους λόγους μίσους, σχεδόν σαν να τον ευχεσαι; Λυπαμαι τους ανθρώπους που ίσως εχουν αναγκη αυτό το μίσος, τον πολεμο, την αντιπαραθεση για να υπαρχουν. Και κρίμα, "ξεχνώντας", πόσο φρικτός είναι ο πόλεμος για όλες τις πλευρές του, πόσες πληγές ανοίγει, πόσο κακό προξενεί. Λες και πολεμους δεν εχουμε πια στη γη και ξεχασαμε πώς είναι.

Και για μια ακόμη φορα θυμήθηκα αυτό το διήγημα του Γιάννη Βλαχογιάννη, το, για μενα σπουδαίο, "Έτσι ήτανε..."
Το βρήκα στο διαδίκτυο, στο ιστολόγιο "λογομνήμων". Από εκεί το αντιγράφω, απο εκεί και το εξώφυλλο του βιβλίου (συλλογή διηγημάτων "Μεγάλα Χρόνια" εκδ. Εστία, όπου περιλαμβανεται και το συγκεκριμενο διήγημα) :

"Παππού, σήκου, παππούλη: Σήμερα είναι μέρα επίσημη: Τι φυλάς το στρώμα και βογγάς; Όλο βογγάς κι όλο μαλώνεις – σώνεις πια: Έβγα να ιδής: Έλα ν’ αλλάξης και να πας στην αγορά. Ο κόσμος έχει πανηγύρι σήμερα – Σάββατο Λαζάρου:
Το μαθητούδι ζωηρό, καθώς μπήκε στο σπίτι, έφυγε κιόλα. Τόξερε ο παππούς πως ήταν η τρανή. Παραμονή, της Έξοδος η μέρα… Αχ, τέτοια μέρα δε θα ξαναφανή – μήτε ο θεός να δώση:
Τόξερε ο παππούς, κι αυτό από μέρες κι από νύχτες συλλογιόταν. Ο πονεμένος νους του σερνότανε τριγύρω στη μεγάλη Θύμηση. Και την περίμενε τη μέρα αυτή, σα νάτανε ναρχόταν άλλη μια φορά, πρώτη φορά – του κάκου:
Μα του μικρού ταγγόνου οι χαρωπές φωνές του ξάφνισαν το νου. Κι εκεί, να πάλι το τρελόπαιδο μπροστά του. Άφησε τις τρεχάλες για να ξαναρθή και να του γίνη πειρασμός και πάλι.
-Ακόμα κάθεσαι, παππούλη; Λεχώνα θα μου γίνης αυτού πέρα; Απόλυσε κι η εκκλησιά:
-Καλά, καλά, μωρέ παιδί, μη με μαλώνεις τόσο· γέρος είμαι, δε μπορώ να σηκωθώ. Εδώ άσε με να σήπωμαι…
-Τι είπες; Δεν ακούς; Περνάει η Έξοδο!
Αυτός ο λόγος χτύπησε το γέρο αλλόκοτα. Της λιτανείας η βοή, που έφτανε απ’ τον άλλο δρόμο, κρυφή τρεμούλα τούχυσε στα σωτικά· ο νους του σάλεψε άξαφνα.
-Έφτασα: Τ’ άρματά μου:
Ορθός τινάχτηκε σαν παλληκάρι. Ανάλλαγος, ανάμαλλος ζώστηκε το σπαθί. Και βγήκε.
Τα μάτια αγριωπά στυλώνει γύρω του. Κάτι σα να ζητή. Το κανόνι και το τουφέκι γεμίζει όλη τη χώρα μ’ αμέτρητη βοή. Κόσμος πολύς στην αγορά. Όλοι ντυμένοι τα καλά τους. Όλοι τ’ άρματα κρατούν – και ρίχνουν:
Ο λαός παίζει με τη φαντασιά του το παιγνίδι αυτό, στο χρόνο μια φορά. Θέλει να ξαναζωντανέψη τη μεγάλη εικόνα, έτσι για να δη “πώς ήτανε” – κι ο γέρος πάει να το πιστέψη.
Βρίσκεται με ταγγόνι στης λιτανείας την ουρά, κι ακολουθούν. Τέλος στους Τάφους έφτασαν. Εκεί χιλιάδες συναγμένοι στέκονται κι ακούν έναν που βγάνει λόγο, μα ο λόγος είν’ ατέλειωτος. Ο γέρος ακούει, και δεν καταλαβαίνει. Ακούει, και καρτερεί· σαν κάτι φαίνεται να καρτερή…
-Ωρέ, δεν ήταν έτσι: κράζει με δυνατή φωνή.
Άφησε στη μέση τη γιορτή και πήρε το δρόμο πίσω για το σπίτι. Θυμωμένος φαίνεται. Βογκάει, στ’ αγγόνι δε μιλεί. Άξαφνα σταματάει. Εκεί κοντά του κάποιος τραγουδεί. Ένας τυφλός, χωριάτης διακονιάρης, στρωμένος καταγής, παίζει τη λύρα του και τραγουδεί. Λέει το θλιμμένο, το μοιρολόγι του Μεσολογγιού.
Ορθός ο γέρος, άσειστος ακούει. Βρύση πάνε τα μάτια του. Κλαίει ήσυχα, και δε μιλεί. Τέλος κόπηκε το τραγούδι.
-Να, ωρέ, έτσι ήτανε:
Αυτό είπε μοναχά. Και γύρισε στο σπίτι του και στον καϊμό του."

26 σχόλια:

effie... είπε...

Η ειρήνη θέλει πράγματι μεγαλύτερο ηρωϊσμό, θάρρος, δύναμη, μεγαλοψυχία, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου....

Ανώνυμος είπε...

Εγώ Αναστασία λυπάμαι που με τέτοιους δασκάλους άλλη μια γενιά θα μεγαλώσει λάθος.
Μπράβο σας που αντιδράσατε. Ελπίζω να αντέδρασε και ο προϊστάμενός της ανάλογα.
Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε οτι η Παιδεία θα μας δώσει τις λύσεις που ψάχνουμε;
Πρώτα η παιδεία των δασκάλων...

Καλό βράδυ..

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Ελπίζω να ανήκει στην μειονότητα η εν λόγω κυρία.
Τέτοιους δασκάλους δεν τους θέλουμε.
Καλό είναι να μιλάμε στα παιδιά έστω και αν χρειαστεί να "πέσουν" στα μάτια τους...

Καλό βράδυ Αναστασία μου.

Hfaistiwnas είπε...

Πωπω πως μπορούν και κάνουν αυτό στα παιδάκια και τους γεμίζουν όπως είπες μίσος για τον συνάνθρωπο..
Ωραίο το απόσπασμα...
Καλά να περάσετε!!!

nikiplos είπε...

"Το ρόλο ετούτο του τρελλού του Σεληνιάρη, ποιός θα τον πάρει?
ρώτησε ο σκηνοθέτης...
-Εγώ ο πιο τρελλός, ο πιο δικός του"...

Περίπου από μνήμης σφαγμένο με χασαπομάχαιρο το ποίημα του Νίκου Καλογερόπουλου...

Sidepap21 είπε...

Δίκιο έχεις !!!
Πόλεμος είναι ...
να σφάζονται αθώοι λαοί ...
για των μεγάλων τα συμφέροντα !!!
Κι αλλίμονο αν αυτοί που τάχθηκαν
να εξευγενίσουν τις ψυχές των παιδιών
να διδάσκουν έχθρα και μισαλοδοξία ...
Την καλημέρα μου ...

VAD είπε...

Να,ωρε,έτσι ήτανε!

http://www.youtube.com/watch?v=nWQ5Rh-DIEE

Στείλτο στη δασκάλα!:))

καλημέρα είπε...

Εφη,
ετσι είναι νομίζω και σε όλα. Από τις σχεσεις μεχρι την Ιστορία, ο διαλογος, η δημοκρατία, θελουν κόπο, προσπαθεια, η διαμαχη, ο φανατισμός, θελουν μόνο να διαλεξεις μια πλευρα και καθαρισες. Είναι πιο απλό ίσως, αλλά είναι λύση;
Καλημέρα!

καλημέρα είπε...

ΑnD,
στενοχωρήθηκα με τα χθεσινά. Και με την ομιλία και με την δημόσια αντιπαραθεση. Θα προτιμούσα να μιλήσω κατ ιδίαν στη δασκάλα και να της πω τη γνώμη μου. Μετα ντρεπόμουν που με πλησίαζαν γονείς αλλα και αλλοι δασκαλοι του σχολείου και μου έλεγαν καλά τα είπες, μπραβο. Δεν αλλαζουν ετσι τα πραγματα, εκεινη στο κουτακι της, εγω στα δικά μου. Αλλά, δεν άντεξα. Συνεχιζε κλιμακώνοντας σε όλο και οξύτερους τόνους και απάντησα όχι για να την προσβαλλω αλλα για να μη συνεχίσει και λεει χειρότερα.
Η Αντιγόνη έπιασε ενα από αυτα που δεν κανω ποτε και ήταν η πρωτη φορα που "παραβίασα" τον κανόνα μου. Τελος παντων.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, είναι θέμα Παιδείας (με κεφαλαίο π) τα παντα, ή τουλαχιστον αυτα που μαλλον κι οι δυο μας θεωρούμε τα πιο σημαντικά.
Σε φιλώ

καλημέρα είπε...

Αντιγόνη μου,
λες και με ξερεις χρόνια. Όπως έγραφα και στην AnD πιο πανω, ποτε δεν έχω προσβάλει, ούτε εχω μιλήσει εναντιον κανενός δασκάλου ούτε των παιδιών μου ούτε αλλων μπροστα στα παιδιά. Το κάνω απόλυτα συνειδητά γιατί σεβομαι το ρόλο του δασκαλου και δεν θελω στα ματια των παιδιών αυτός ο ρόλος να ευτελιστεί. Μεγαλη κουβεντα, δεν θα μακρηγορήσω τωρα, αλλη φορα θα σου πω πιο αναλυτικά.
Χθες παραβίασα αυτόν τον κανόνα και δεν χαίρομαι. Έπρεπε; Θα δείξει.
Ναι, ανήκει στη μειονότητα η συγκεκριμένη κυρία, έτσι πιστευω. Έχει όμως μια ολόκληρη ταξη, φανταζεσαι;
Πρεπει τελικά, όπως λες, να μιλάμε με τα παιδιά μας πολύ, να τους δίνουμε το παραδειγμα της δημοκρατίας, του διαλόγου, του ανοιχτού μυαλού, στη ζωή μας, στην πραξη, όχι στα λόγια. Γιατί το ποιον δασκαλο θα εχουν είναι θεμα τύχης, οι γονείς τους όμως είμαστε εμείς και ό,τι κι αν διδασκονται στο σχολείο η δική μας σταση και ζωή τα καθορίζει, κακα τα ψεμματα.
Σε φιλώ Αντιγόνη μου πολύ.

καλημέρα είπε...

Η συνύπαρξη είναι δύσκολο πραγμα Ηφαιστίωνά μου.
Και δεν γραφω και αλλα σημεία της ομιλίας...

Το διήγημα, συγκλονιστικό. Από όλο το δημοτικό είναι το μόνο που θυμάμαι τόσο έντονα για την επετειο της 25ηςΜαρτιου.

Εσύ ακόμα εδώ είσαι ή απο αλλού σχολίασες;

καλημέρα είπε...

Νίκιπλε,
αχ, αν περιμενουμε να μας σώσουν οι σεληνιασμενοι και η τρελλα τους, εκαγαμε(που λεμε εμείς οι πόντιοι), καήκαμε, δηλαδή.
Ο Καλογερόπουλος είναι ο ηθοποιός ή καποιος αλλος συνονόματος;

καλημέρα είπε...

Καλημερα Σιδερη,
αυτό το "έτσι ήτανε", με το αληθινό, λυπητερό, τραγούδι του πολέμου, καλα θα ήταν να το διαβαζαμε όλοι τετοιες μέρες.

Όταν πολύ μικρή ρωτούσα τον παππού μου, εθελοντης στο 40, μετα ανταρτης, φυλακες, διώξεις, εξορίες, να μου πει καμια ιστορία από τον πόλεμο, απαντούσε, "να μη γίνει ξανα πόλεμος", αυτό μονάχα. Μεγαλωσα λιγο και δεν τον ρωτησα ξανα.

Υ.Γ. Το ποίημα και τραγούδι μου θύμισες "να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφεντη το ψωμί"

καλημέρα είπε...

VaD,
αν της το στείλω θα συμφωνήσει με αυτό, ετσι νομίζω. Ας μη δώσω συνεχεια.

Κωνσταντινιά είπε...

Φαντάστηκα την δασκάλα όταν προετοίμαζε τον λόγο της.
Σίγουρη για αυτά που πίστευε, περήφανη για τον εαυτό της, για τα φρονήματα της, αναμένοντας αποδοχή, συμμετοχή και αναγνώριση από το ακροατήριο.
Άραγε ταρακουνήθηκε, αμφέβαλλε, έλαβε υπόψιν τον αντίλογο;

καλημέρα είπε...

Κωνσταντινια,
θα με καταλάβεις, είμαι σίγουρη.
Πώς και γιατί σκεφτόμαστε οι άνθρωποι, πώς αποφασίζουμε και γιατί τι θα πιστέψουμε, αυτό σκεφτομαι απο χθες.
Πέρα απο τις ακρότητες, ακούστηκαν αρκετες τετοιες χθες, πέρα κι απο τις ιστορικές ανακρίβειες, αυτό το "ταρακουνηθηκε, αμφεβαλλε" που γραφεις είναι, λέω, το πιο σημαντικό.
Σε αυτό που ρωτάς, μπα, μπορεί να σκεφτηκε, μια μανα, ποιος ξερει τι, κομμουνίστρια, γραφική, ειρηνίστρια, αφελής, προδότρα, δεν ξερει την Ιστορία και πόσο κινδυνευουμε τότε, σήμερα και αυριο, όπως είπε, απο Ανατολή και Δύση. Και να παρει μπορεί να φταιω κι εγώ. Αντίλογος έτσι δε γίνεται να λεμε την αληθεια.

Υ.Γ. Σε πεθύμησα, άντε να τα πούμε απο κοντα, κανενα πρωί πριν την εκπομπή;

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Αναστασία.
Καταλαβαίνω οτι στεναχωρήθηκες γιατί "μείωσες" τη δασκάλα στα μάτια των παιδιών. Γνωρίζοντάς σε, ξέρω οτι το έκανες όχι από το κουτάκι σου αλλά γιατί σου φαινόταν οτι κάτι δεν πάει καλά με τη σιωπή.
Ο κάθε ένας έχει δικαίωμα στην άποψή του η οποία σύμφωνα με την Παιδεία του διαμορφώνεται. Έτσι και η δασκάλα μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει αλλά αυτό δε σημαίνει οτι είναι καλή δασκάλα όταν είναι τόσο στενόμυαλη. Είναι μάλλον επικίνδυνη ως επιρροή και ως πρότυπο. Δε θα τη σταυρώσουμε κιόλας ούτε η πρώτη είναι ούτε η τελευταία.
Όταν δε μιλάμε όμως η κατάσταση διαιωνίζεται και κάποιος μαθητής της θα γίνει δάσκαλος σε επόμενη γενιά. Θεωρώ οτι λανθασμένα πρότυπα δεν είναι κακό να καταβαραθρώνονται. Ο δάσκαλος είναι το σημαντικότερο επάγγελμα και πρέπει να φέρεται ανάλογα. Μέχρι πότε δε θα μιλάμε και θα θεωρούμε οτι εμείς ευθυνόμαστε; Μπορείς να έχεις όλη μέρα το παιδί σπίτι να το διδάξεις τα πάντα;
Αν πήραν ένα μάθημα τα παιδιά νομίζω από την ένστασή σας, είναι να αμφιβάλλουν και να μην τρώνε χόρτο. Να μη θεωρούν δεδομένη την αυθεντία κάποιου και ίσως υποψιάστηκαν οτι τα πράγματα δεν είναι όλα όπως μας τα σερβίρουν.
Μόνο με τέτοιους πολίτες θα αλλάξει ο κόσμος μας και όχι με καλούς μαθητές μαθαίνουν ό,τι τους πουν αναντίρρητα. Αυτοί θα είναι οι μελλοντικοί άνεργοι πτυχιούχοι...

Συγγνώμη αν βάρυνα την ηλιόλουστη μέρα αλλά βλέπω οτι η ανάρτησή σου είναι ακριβώς αυτό που φταίει και έχουμε φτάσει εδώ. Η κακή παιδεία που γεννάει κακούς δασκάλους κι αυτοί με τη σειρά τους απαίδευτους πολίτες.

Meropi είπε...

Και δεν αποκλείεται, Αναστασία μου γλυκιά, όλοι αυτοί με τους πύρινους λόγους και τα παχια λόγια, τώρα να βγάζουν τα χρήματα τους έξω, για να τα γλυτώσουν.

Θωμάς είπε...

Αναστασία, η δικιά μας γιορτή δεν ήταν έτσι, κάτι που ελπίζω και για τις περισσότερες γιορτές που έγιναν σε όλη την Ελλάδα.
Δυστυχώς είναι σίγουρο πως αυτή η δασκάλα είναι το ίδιο απόλυτη και στον τρόπο που διδάσκει, άρα η ζημιά για τους μαθητές της είναι πολύ μεγαλύτερη.
Ευχαριστώ για το σύνδεσμο.

lena_zip είπε...

Και γιατί δε γιορτάζουμε την απελευθέρωση; Γιατί να μη γιορτάζουμε την ειρήνη; Δε γιορτάζουμε το αποτέλεσμα αλλά το μέσον.

καλημέρα είπε...

AnD,
δεν βάρυνες καθόλου τη μέρα, ίσα-ίσα.
Η σιωπή που θα σήμαινε αποδοχή, ναι, αυτό ίσως με πείραξε. Δεν ξέρω τι να πω για τα υπόλοιπα που μου γράφεις, σαν να με ξέρεις πολύ καλά, έτσι ένιωσα.
Σε ευχαριστώ πολύ...

καλημέρα είπε...

Μερόπη,
και δεν θα ήταν παράξενο.
Η συγκεκριμένη δασκάλα όμως, για να είμαι δίκαιη, όχι, δεν δεν ανήκει στους ανθρώπους αυτού του ήθους, κάθε αλλο.
Ξέρω όμως αλλους ανθρώπους που είναι αυτό ακριβώς που περιγράφεις.

καλημέρα είπε...

Θωμά,
η υπόλοιπη εκδήλωση και στο δικό μας σχολείο ήταν υπέροχη. Τα παιδιά χόρεψαν, τραγούδησαν,είπαν ποιήματα. Και εκτός που είδα την κόρη μου και τις φίλες της να χορευουν και καταλαβαίνεις πόσο την και τις καμάρωσα, θαυμασα που εκαναν τα πιο μικρα παιδια, της Τεταρτης, μια ωραία χορωδία σε τόσο λίγο χρόνο, και χάρηκα που άκουσα τον Θούριο του Ρήγα (τι κείμενο!) να τον απαγγελουν επίσης.
Ναι, έπρεπε να γράψω και για αυτά, όχι μόνο για τα αλλα, λάθος μου.

Για τον σύνδεσμο, μην με ευχαριστείς. Εκανα το αυτονόητο.
Χαρηκα για την γνωριμία, θα τα ξαναπούμε!

καλημέρα είπε...

Λένα,
συμφωνώ μαζί σου. Αυτό αξίζει να το γιορτάζουμε. Για να το προασπίζουμε κιόλας, αν θες.
Θυμασαι ενα απόσπασμα από τον Μεγαλο περίπατο του Πετρου, όπου η Άλκη Ζεη περιγράφει τη γιορτή στους δρόμους της απελευθερωσης; Αυτό μου θύμισε το σχόλιό σου.
Από την άλλη γιατί εγώ σταθηκα σε αυτό που με πείραξε κι όχι στα αλλα που χάρηκα; Κι αυτό λάθος δεν ήταν; Μπορεί...
Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΕΙΔΑ ΤΟ ΤΟΥΡΚ.ΝΤΟΚΙΜ.:¨Ἡ ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ"ΟΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΜΙΑΣ ΕΛΛΗΝ.ΚΑΙ ΜΙΑΣ ΤΟΥΡΚ.ΠΟΛΗΣ,ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ,ΑΝΙΧΝΕΥΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΞΗΓΟΥΝ ΓΙΑΤΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟΣΟ ΑΝΕΦΙΚΤΗ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΒΙΟ.ΚΑΘΩΣ, ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΥ ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΥΝΟΜΙΛΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΩΝ 2 ΠΟΛΕΩΝ ΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ 2 ΕΘΝΗ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΣΤΟ ΘΥΕΛΩΔΕΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ,ΟΣΟ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ.ΘΩΜΑΗ

καλημέρα είπε...

Θωμαή μου,
τι κρίμα που δεν το είδα το ντοκυμαντερ, θα το ψάξω στο διαδίκτυο μήπως υπαρχει κάπου.
Σε ευχαριστώ πολύ!