Μόλις τελείωσα μια συνέντευξη. Με μια σπουδαία ηθοποιό, τη Ρενη Πιττακή.
Αφορμή η ερμηνεία της αυτό το καλοκαίρι, για μόνο μια βραδιά, στο Φεστιβάλ Φιλίππων-Καβάλας, στου Κήπους του Ιμαρετ, του καινούριου έργου της Λούλας Αναγνωστάκη, «Ο Γιώργος ως Άμλετ». Ενα κείμενο της για τον Γιώργο Χειμωνά.
Καθώς μιλούσαμε και ξαναακουγα όσα μου έλεγε η Πιττακή για την Αναγνωστακη και τον Χειμωνά ήθελα αμεσως να ακούσω ένα τραγούδι. Είναι βεβαια απο τα ελαχιστα έργα της Αναγνωστακη που δεν εχει παίξει η Ρενη Πιττακή, γιατί εχει παίξει σχεδόν σε όλα, οπότε πώς μου ήρθε ο συνειρμός; Είναι Ιούλιος, ερχεται Αύγουστος, τα λόγια είναι της Αναγνωστακη, είναι και πολύ ωραίο τραγούδι, να, για όλα αυτα και για αλλα. Είναι αυτό παρακάτω.
Τα υπόλοιπα θα σου τα πω αύριο.
Καλό ξημέρωμα ή να πω καλημέρα, γιατί μαλλον πρωί θα διαβασεις αυτες τις λεξεις και θα ακούσεις το τραγούδι.
Στίχοι: Λούλα Αναγνωστάκη.
Μουσική: Ελένη Καραϊνδρου
Τραγούδι: Τζενη Καρέζη
"Αύγουστος,
φώτα στην παραλία
τα πλοία φεύγουν για τα νησιά.
Φεύγουν οι φίλοι,
φεύγουν τα πλοία.
Με γέλασες και είναι αργά.
Ήρθε ο Σεπτέμβρης,
ήρθε ο χειμώνας
στην παραλία τη σκοτεινή.
Χάθηκα μέσα στη ζωή μου,
χαθηκες μέσα στη βροχή."
Υ.Γ. Ε, μόνο μην πικραίνεσαι, καλά; Απο Αύγουστο σε Αύγουστο ξέρεις πόσο αλλαζουν τα πραγματα; Όλα περνάνε. Είναι και πλοία που έρχονται, όχι μόνο αυτα που φεύγουν. Και φίλοι, και αγαπες, εννοείται. Και οι δυσκολίες, ξερω τι σκεφτεσαι, είναι για να τις ξεπερνάμε.
6 σχόλια:
Αχ η αείμνηστη Καρέζη!
Ωραίο κομμάτι είναι μελαγχολικό..
Καλημέρα!
Καλημέρα κορίτσι μου!
Κάπου εκεί, μες την παράσταση "διαμάντια και μπλουζ" την παρακολουθώ..
Μπορεί να είναι μελαγχολικό, αλλά ακολουθώ τα λόγια σου στο Υ.Γ.
Φιλιά και καλή δύναμη, για το δίωρο σου!
Kαλημέρα... υπέροχο τραγούδι μοναδική ερμηνεία... ένα ταξίδι με τη βραχνή φωνή της Καρέζη στα μαγικά πεντάγραμμα μ' ένα καράβι φωτεινό που έρχεται τον Αύγουστο ετούτο. Με το βοριά να του χτυπάει την πλώρη, με το κύμα εμπόδιο... αλλά έρχεται. Πάντα έρχεται. Ανοίγεις χαμόγελο στον ήλιο και το κοιτάς! Και το πιστεύεις. Έρχεται για σένα μόνο...
Πολλά φιλιά!
Και οι τρεις τους υπέροχες, (τέσσερις και με την Πιτακή).
Μελαγχολικό όπως λένε ο Ηφαιστίωνας και η γιαγιά Αντιγόνη, όμως αληθινό!
Αδελφούλα, εντάξει "τα εμπόδια είναι για να τα ξεπερνάμε",υπάρχει όμως τρόπος να μην τα συναντούμε;
Έλα μου ντε.
Αυτό είναι το ερώτημα.
Όχι το άλλο: "Να ζει κανείς ή να μη ζει;"
Να ζει βεβαίως αλλά χωρίς (πολλά-πολλά) εμπόδια.
Τώρα μη μου απάντήσεις "και τα εμπόδια καλά είναι γιατί τι θα ήταν η ζωή χωρίς αυτά;"
Επιμένεις μάλλον;
Η απάντηση είναι:"πιο εύκολη".
Καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα!
Όλο δεν έχω χρόνο κι όλο λέω μετα, ξεκινάω, λοιπόν...
Ηφαιστίωνα μου,
ναι, μελαγχολικό και τόσο ωραίο, και με την Καρέζη, βρήκε τόσο ταιριαστα τη φωνή του,
καλημέρα!
Γιαγια Αντιγόνη,
καλημέρα!
Αυτό, αυτό το υστερόγραφο με σώζει πολλές φορές. Αν σκεφτομαι μόνο αυτα που με πονάνε, δεν έχω ελπίδα,
πολλά φιλιά!
Φυσικένια,
αυτό το άτιμο το καραβι, έρχεται παντα, δικιο έχεις, αλλα μεχρι να έρθει καμια φορα ο χρόνος φαίνεται αιώνας, σαν ατέλειωτος χειμωνας πριν το καλοκαιρι.
Πολλά πολλά φιλιά!
Αδελφούλα,
κοίτα αν είμαστε τυχεροί συνανταμε τα λιγότερα εμπόδια. Δεν είναι κακό, αλλα ούτε και ελέγξιμο, δυστυχώς. Βεβαια καποιοι λενε ότι τα εμπόδια μας φτιαχνουν αυτό που είμαστε, αλλα αυτό είναι μια αλλη μεγαλη κουβεντα.
Σε σχεση με το πόσο πονανε, πόσο δύσκολα είναι με αυτα και πόσο μας απογοητευουν πολλές φορές τα ρημαδια τα εμπόδια, πόσο μειώνουν τις αντοχές και τη διαθεσή μας,
να σου θυμίσω το ποίημα του Μπρεχτ που είμαι σίγουρη ότι το ξέρεις, αλλα να, και για αυτό είμαστε, για να ξαναθυμίζουμε η μια στην άλλη:
"Όταν πεθάνεις θα σε θάψουν
Είτε φταις που πέθανες είτε όχι...
...Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.
Είναι τέτοια που:
Αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο
Δεν έχουμε ελπίδα."
Για αυτό σου λέω, και πες ότι δεν τα αντεχουμε τα εμπόδια, τι αλλο μπορούμε να κανουμε απο το να το παλέψουμε; Ή θα τα ξεπεράσουμε ή θα μας ξεπεράσουν, έχει αλλο δρόμο.
Φιλιά!!!
Υ.Γ. Πήγες στο χωριό σήμερα; Θα σου τηλεφωνήσω να τα πούμε
Δημοσίευση σχολίου