Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Όπως πριν και αλλιώς

Ξυπνάς στις 5, στις 6 και δεν είναι όπως πριν. Άλλαξε η ώρα, άλλαξε και το φως στο πρωινό ξύπνημα. Τα πουλιά κρυμμένα στα κλαδιά της ελιάς τρελλάθηκαν στο τραγούδι. Το τσάι έτοιμο. Είναι μια ωραία διαδικασία η προετοιμασία του τσαγιού. Είναι κι αυτός ίσως ένας λόγος αυτής μου της αδυναμίας. Μια κούπα και στο μπαλκόνι να πω καλημέρα. "Βγες στο μπαλκόνι να δεις". Μ'αρεσει να το κάνω αυτό κάθε πρωί. Ο ουρανός σοβαρός και γκρίζος. Είτε βρέξει, είτε όχι, πάλι παραπονεμένοι θα είμαστε. Σιγά μην είναι ο καιρός το πρόβλημά μας. Είναι μέρες που στο μυαλό μου γυρίζει η Δίκοπη Ζωή με τον Μεράντζα. Σήμερα από το πρωί άλλο τραγούδι ήρθε να κάνει κατάληψη. Κι αυτό του Θάνου Μικρούτσικου, τα λόγια του Οδυσσέα Ιωάννου, της Δίκοπης Ζωής του Μάνου Ελευθερίου. "Είσαι το πρόβλημα και η λύση, και το μαχαίρι και η πληγή"

Κατεβαίνω στη δουλειά. Παραξενη μέρα η σημερινή. Στέκεται αμήχανη στριμωγμένη καθώς είναι αναμεσα στην χθεσινή, για μας στη Θεσσαλονίκη, αργία και την αυριανή εθνική επέτειο και αργία επίσης. Είχε κίνηση το πρωί, παραδοξο θα πεις αφού όλοι έχουν φύγει, περνούσε όμως απο το κέντρο η ολυμπιακή φλόγα, έτσι εξηγείται.
Μου έλεγε σήμερα το μεσημέρι στο τηλέφωνο η Αναστασία πως είναι έξω απο το Μουσείο της Ακρόπολης, βρεχει, αλλα είναι πολύ ωραία. Κατέβηκε, είδε παραστασεις, άντε, ελα την Παρασκευή να σου πω. Σε ζηλευω της είπα. Τι ζηλεύεις; θα μου έλεγε η Μαίρη, που μπορεί και να διαβαζει τώρα αυτα που γράφω στο μωβ σπίτι με το ωραίο μπαλκόνι, απλά, έλα. Μήνες μου το λεει, νομίζω ότι τώρα μπορώ. Μάλλον τον άλλο μήνα θα το αποφασίσω, εκτός αν τελικά πάω πιο βόρεια. Λες, Ελένη; Έλα, μαζεψου, μου λεει μια φωνή μέσα μου, έχεις τόσες υποχρεώσεις, τόσα πραγματα εδώ, πότε θα προλάβεις; Θα προλάβω, όλα θα τα προλάβω...
Στο μεταξύ βιάστηκα να κλαδέψω τις τριανταφυλλιές μου στο μπαλκόνι, οι αθεόβοβες πέταξαν και κλαδιά και φύλλα και λουλούδια. Του Αη Δημήτρη χθες και είναι η πρώτη χρονιά που δεν αγόρασα χρυσάνθεμα, Παπίτσα βοηθα να επανορθώσω, αφού πρώτα βέβαια συνέλθεις όταν δεις πόσο ...συγκλονιστικά ξέρω να κλαδεύω τριανταφυλλιές. Να έρθουν και τα χαλιά, να μπει ο χειμώνας σιγά σιγά.
Ξεκίνησε η Μποφίλιου στο Όριεντ, τις Δευτέρες, θελω να πάω. Μ'αρεσει πώς τραγουδάει, με την ψυχή της.



Ομως, ας μην σκέφτομαι τα πιο μακρινά έχω άλλα για την ώρα και μάλιστα πολλά και επείγοντα απο αύριο κιόλας.Και μαζί με όλα τα άλλα, στο blog να ανεβάσω οπωσδήποτε τις ζωγραφιές των παιδιών μετα την επίσκεψη στην έκθεση του Μιρό.

8 σχόλια:

Roadartist είπε...

Εδώ η Μποφίλιου εμφανίζεται κάθε Τετάρτη :) Μπορείς να τη δεις και εδώ.. Έλα ντε.. Σε περιμένουμε πολλοί από ότι κατάλαβα :)

Αργίααααααα αύριο :)))

Καλό ξημέρωμα :)

Παπίτσα είπε...

Η παπίτσα διανυκτερεύει και εφημερεύει, για να μπορεί να επέμβει άμεσα όταν χρειαστεί!

Ανώνυμος είπε...

Ελπίζω το μωβ σπίτι να 'νικήσει' και να έρθεις εδώ!!! Και πιο βόρεια μετά και όπου αλλού θες αλλά και ΕΔΩ! Σε περιμένουμε οπωσδήποτε! Οι υποχρεώσεις δεν τελειώνουν. Οι μικρές αποδράσεις είναι όμως που μένουν να θυμόμαστε μετά. Θα το έχεις τύψεις στη συνείδησή σου που δεν έχω πάει ακόμα στο Μουσείο της Ακρόπολης γιατί έχουμε πει να πάμε μαζί. Τι άλλο να πω πια για να σε πείσω; Άντε μην πω στην παπίτσα να σε πάρει αλά μπρατσέτα και να κατεβείτε και οι δύο μαζί!
(μωβ γράμματα δεν έχει;) meruko

καλημέρα είπε...

καλημέρα roadartist,
παει κι αυτή η αργία, πέρασε.
Όταν θα κατέβω, πού θα κατέβω και σύντομα μάλιστα, εννοείται ότι θα βρεθούμε, κι αν προλαβω και ακούσω την Μποφίλιου εδώ, δεν πειραζει, εμείς ξέρουμε πού θα πιούμε καφέ, άσε που έχουμε και τόσα άλλα μέρη να πάμε.
Φιλιά κι ευχαριστώ!

καλημέρα είπε...

H papitsa θα κάνει όμορφο το μπαλκόνι της Αναστασίας γιατί είναι φίλη της, όχι γιατί είναι ...φαρμακείο, ρε χαμένο...
Και για να γίνει αυτό όπως πρεπει θα το κανονίσουμε να το κάνουμε χωρίς άγχος και ζόρι. Μέρες που θα έχουμε χρόνο κι οι δυο πιούμε και τσάι, να γελάσουμε, να δοκιμάσουμε αν οι καρεκλες στο μπαλκόνι είναι αναπαυτικές για κουβεντούλα, τι έτσι, σαν δουλεια θα το δούμε; Φιλιά!

καλημέρα είπε...

αγαπημένη μωβ φιλενάδα,
πρωτον έχω να σε πω ότι το μωβ είναι κολλητικό, κάτσε να έρθω στην Αθήνα και θα δεις, μόνο τα μαλλιά είναι αλλο χρώμμα κι αυτό παίζεται μεχρι να με δεις...
δεύτερον, αυτό με το Μουσείο γιατί το είπες; αχ, δεν φτανει που το σκεφτομαι μόνη μου και εχω τις ενοχες μου που απο το καλοκαίρι όλο την άλλη βδομάδα σου λέω;
τρίτον, και ελπίζω καλύτερο, θα τα πούμε σύντομα, πολύ πιο σύντομα απ'όσο περιμένεις από κοντα, κάτσε να τελειώσω τα πολύ επείγοντα που με καίνε τώρα.
Φιλιά στον άγιο άνθρωπο που θα μας ανέχεται τις δύσκολες μέρες της πολυαναμενόμενης συνάντησης

Katerina είπε...

Καλημερα, Αναστασακι!
πως περνας χωρις εμας τους ακροατες σου!
Εχεις ελια στο μπαλκονι σου και πουλια κρυμμενα στα κλαδια της που σε ξυπνουν με το τραγουδι τους?τι ωραια!
Οι δικες μας ελιες, στο χωριο δεν εχουν καρπο φετος, ψιλοπραγματα με δακο..τις κλαδεψε καποιος ειδικος? την ανοιξη κι εγιναν αγνωριστες..(που εισαι μπαμπα μου να τις δεις).
Ομορφυνες κι αλλο το μπαλκονι σου με τη βοηθεια της παπιτσας?εγω εβαλα και χρυσανθεμα και ρεικι και κυκλαμινα...λες να βαλω κι ελια?
Ωραια η Μποφιλιου θαθελα, αλλα...
Να εισαι καλα, και καλη επιστροφη στην καλημεροπαρεα!

καλημέρα είπε...

Καλημέρα Κατερίνα.
Σε λίγες μέρες θα τα πούμε στο ραδιόφωνο, ελπίζω από Δευτέρα, ίσως όμως χρειαστεί να λείψω λίγο ακόμα, θα δούμε.