Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Δυο πρόσωπα, ιστορίες και η Ιστορία


Μια γυναίκα. Μυθιστοριογράφος, ποιήτρια και δοκιμιογράφος, η Herta Müller, στα πενήντα έξι της χρόνια είναι η φετινή τιμώμενη με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Για μια ακόμη φορά η Σουηδική Ακαδημία βραβευει μια λογοτεχνική φωνή που αναδεικνύει τις ζωές των άλλων, εναν κόσμο που πόσο και αν τον ξερουμε είναι ενα ζήτημα...
Η Χέρτα Μίλλερ στο έργο της αναφερεται στη ζωή των ανθρωπων στο καθεστώς του Τσαουσέσκου.
Αντιγράφω απο το ΒΗΜΑ:
"Η κυρία Χέρτα Μίλερ γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου του 1953 στο γερμανόφωνο χωριό Νίτσκιντορφ της Ρουμανίας, κοντά στην Τιμισοάρα και το 1987 μετανάστευσε στη Δυτική Γερμανία με τον σύζυγό της, συγγραφέα Ρίχαρντ Βάγκνερ, καθώς στη Ρουμανία δεν της επέτρεπαν να εκδόσει τα έργα της, στα οποία επέκρινε ανοικτά το ολοκληρωτικό καθεστώς, όπως διευκρινίζει η Σουηδική Ακαδημία.
Η Μίλερ έζησε από κοντά τη διαβόητη μυστική αστυνομία του Τσαουσέσκου Securitate όταν στα τέλη της δεκαετίας του '70 εργάσθηκε ως μεταφράστρια σε ένα εργοστάσιο και αρνήθηκε να γίνει πληροφοριοδότης."

Η Σουηδική Ακαδημία αιτιολογώντας την απόφασή της επισημαίνει ότι η Χερτα Μίλλερ «με την πυκνότητα της ποίησής της και την ειλικρίνεια της πρόζας της, σκιαγραφεί το σύμπαν των στερημένων».

Στοιχεία για την Herta Müller και: εδώ



Η Ιωάννα, η αδελφή μου, μου έστειλε πριν απο τρεις μέρες αυτό το βίντεο

Ποιος είναι ο Giorgio Gaber;

Ρίξε μια ματιά εδώ

Σου λένε κάτι τα λόγια του στο βίντεο; Για μενα μπορώ να σου πω...είναι μέσα αγαπημένοι μου άνθρωποι, πολύ αγαπημένοι... η δική τους ζωή και κομμάτια της δικής μου.

Ιστορία και ιστορίες, ιστορίες και Ιστορία.

9 σχόλια:

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

... Γιατί το όνειρο έχει πλέον σακατευτεί.

Απίστευτο video...

ιστορίες και Ιστορία πράγματι...

Προσωπικές ιστορίες που πόνεσαν πολύ και μόνο αυτή η, πολιτική, σάτιρα μπορεί να τις αγγίξει χωρίς να ματώσουν ακραία.

Καλημέρα... καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Αναστασία,
πολύ ωραίο το βίντεο του Gaber, πάρα πολύ ωραίο...
Νά είσαι καλά,
Γιάννης

Katerina είπε...

"σαν υποθετικοι γλαροι..." πολυ ωραια τα λεει ο Gabel!
Το πρωτο βιντεο δε μπορω να το ξαναδω.
Να χαιρεσαι και να θυμασαι τους πολυ αγαπημενους σου,Αναστασια!
Να εισαι καλα!

Ανώνυμος είπε...

Αναστασία,
έλεγες το πρωί στην εκπομπή για το τριανταφυλί χρώμα στο σημερινό ξημέρωμα. Μετα μπήκα στο blog και διαβασα όσα γραφεις. Είδα τα βίντεο. Δεν ξέρω πώς τα συνδύασα όλα μαζί αλλα ήθελα να σου πω αυτό που σου έγραψε ο Χρήστος πριν απο λίγες μέρες, ή περίπου τελος πάντων. Όταν σηκώνεις το βλέμμα σου ψηλά, όταν μοιραζεσαι μαζί μας τα μικρα και τα μεγάλα, όταν χαμογελάς να το ξέρεις και ο δικός μας κόσμος γίνεται καλύτερος. Αυτό ήθελα να σου πω με μια μεγάλη καλησπέρα.
Νίκος

καλημέρα είπε...

Καλημέρα big mama,
συναντηθήκαμε ξανά...
Από τον μικρό χειμώνα της Θεσσαλονίκης πολλά χαιρετίσματα

καλημέρα είπε...

Καλημέρα Γιαννη,
ωραίο πραγματι, για πραγματα που όπως λεει η big mama, πονάνε.
Να είσαι καλά,
ευχαριστώ

καλημέρα είπε...

Κατερίνα,
όσους μπορώ τους χαίρομαι όσους πρεπει τους θυμάμαι, όντως.
θα τα πούμε την Κυριακή στο Τελλόγλειο,
πολλά φιλιά

καλημέρα είπε...

Νίκο,
σε ευχαριστώ πολύ. Ξέρεις, κάποια λόγια έρχονται στην καταλληλη στιγμή.
Καλη σου μέρα

Ανώνυμος είπε...

Και εγώ άκουσα πρόσφατα το βίντεο του Gaber, από έναν φίλο Ιταλό.

Ανατριχιαστικές οι κοινές διαδρομές των δύο αυτών (una facia - una razza) λαών, ευτυχώς εμείς (ακόμη) στον κατήφορο του Μπερλουσκονισμού δεν τους ακολουθήσαμε.

Την καλησπέρα μου

ΥΓ: Τη Χέρτα Μίλλερ μου μένει να τη γνωρίσω απ' το έργο της - αν και συνήθως, τη σουηδική ακαδημία την εμπιστεύομαι!